ลำดับตอนที่ #2
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Random love : chepter 1
chepter 1
ก๊อก ก๊อก ก๊อกๆๆ!!! เสียงเคาะสิ้นสุดลง แม่ก็เดินเข้ามา"อ้าว ตื่นแล้วหรอลูก แม่นึกว่าจะยังนอนอยู่ซะอีก แล้วก็ไม่ขานรับ ปล่อยให้แม่เคาะจนมือเรียวๆขาวๆของแม่แดงไปหมด เชอะ!" ฉันล่ะไม่สงสัยเลยว่าทำไมฉันถึงได้เป็นคนหลงตัวเอง ฮ่าฮ่า
"โหยแม่ ไม่ใช่หนูยังไม่ตื่นแต่หนูยังไม่ได้นอนเลยมัวแต่ลองชุดใหม่อยู่ แต่ถึงยังไงหนูใส่อะไรก็สวยอยู่แล้วแหละ เพราะหนูเกิดมาสวยไง โหะโหะโหะ" ฉันก็ไม่ได้ต่างจากแม่เลย หลงตัวเองพอกัน คิคิ
"แหมก็แกได้แม่ไปเต็มๆนี่นา ก็ต้องสวยเป็นธรรมดา ^^" สรุปก็พอกันนั่นแหละ
"เอ้อแม่ เดี๋ยวหนูไปบอกพ่อก่อนนะ" ฉันรีบเดินออกจากห้องวิ่งไปที่ห้องพระ แล้วมองไปที่รูปของพ่อ พร้อมกันจุดธูปบอก ใช่แล้วล่ะ พ่อฉันเสียตั้งแต่ฉันยังเล็กๆ ฉันก็เลยต้องอยู่กับแม่กันโดยลำพัง แม่ฉันเล่าให้ฟังว่า พ่อเป็นคนที่มีจิตใจงาม ชอบช่วยเหลือผู้อื่น แต่พ่อของฉันก็ประสบอุบัติเหตุ ตอนนั้นแม่ฉันเสียใจมากจนทำใจไม่ได้ แต่พอเวลาเริ่มผ่านไปทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่
"พ่อจ๋า วันนี้หนูออกเดินทางแล้วน้าคุ้มครองหนูกับบัตเตอร์ด้วยน้า อ้อดูแลแม่ด้วยนะพ่อจ๋า" ฉันปักธูปพร้อมกับยิ้มให้รูปพ่อ
"พุดดิ้ง บอกพ่อเสร็จหรือยัง หนูบัตเตอร์มารอแล้วนะ"เสียงแม่ตะโกนขึ้นมา ถ้ายัยบัตเตอร์มาเช้าแบบนี้ แสดงว่ามันก็คงไม่ได้นอนชัวร์
"เสร็จแล้ววว เดี๋ยวหนูลงไป"ฉันรีบเดินลงมารับยัยบัตเตอร์ ยัยนี่แต่งตัวจัดเต็มมาก ชมพูทั้งชุด แต่ว่ามันก็ดูดีนะ ไม่ใช่แบบเว่อร์
"โอ้ยย พุดดิ้งนี่แกรู้เปล่าว่าเมื่อคืนฉันไม่ได้นอนเลยนะเนี่ย มัวแต่ลองชุด"บัตเตอร์คุยกับฉันระหว่างเดินขึ้นห้องฉัน
"แหม ทำไมจะไม่รู้ ฉันก็ไม่ต่างจากแกหรอก ลองชุดเหมือนกันแกว่าชุดฉันเป็นไงมั่งอ่ะ"ฉันถามบัตเตอร์ เพราะมันเป็นคนที่ชอบแต่งตัว ฉันนี่เสื้อยืด กางเกงขาสั้นก็พอและ
"เออ ก็สวยและ แต่ฉันว่าแกปล่อยผมดีกว่านะ"บัตเตอร์แนะนำ ฉันก็เลยทำตามที่มันบอก
"อ่ะฉันแกะผมและ โอเคแล้วใช่ป่ะ"
"เออนี่แหละแก สวยละ แต่ก็คงน้อยกว่าฉันอ่ะนะ โหะโหะ"ยัยนี่ก็ไม่ต่างจากฉันเลย มิน่าทำไมถึงฉันกับมันถึงอยู่ด้วยกันได้
"นี่แกฉันยืมคอมแปบนะ ฉันมีไรให้แกดู ทริปนี้เด็ดเว่ออ่ะแก"บัตเตอร์พูดพลางเปิดเว็บ สำหรับผู้โชคดีที่ได้ไปเที่ยวรอบโลก แล้วยัยบัตเตอร์ก็เปิดรูปผู้ชายคนนึงให้ดู
"นี่พุดดิ้ง นี่คนนี้ไงแก แรนด้อม เขาเป็นลูกชายของเครือข่ายใหญ่ยักษ์ที่ฉันได้รางวัลอ่ะแก หล่อใช่ม้า ><"
"หน้าตาก็งั้นๆแหละ แค่ขาว มาดเท่ห์ จมูกโด่ง ดวงตาคมกริบ ริมฝีปากเรียวบางน่าจูบ >3< "
"นี่ขนาดงั้นๆนะเนี่ย แต่ช่างเถอะ เพราะแรนด้อมเขาจะไปกับพวกเราด้วย อร้ายยย"
"แล้วไงอ่ะ ฉันว่าแกเลิกเพ้อได้ละ เราไปกันดีกว่าเดี๋ยวจะไม่ทัน"ฉันรีบตัดบทบัตเตอร์ก่อนที่มันจะเพ้อไปมากกว่านี้ ฉันรีบเอากระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของฉันลงมาพร้อมกับให้บัตเตอร์ช่วยถือกระเป๋าอีกใบ
"นี่พุดดิ้ง แกแค่จะไปเที่ยวหรือจะย้ายบ้านยะ เยอะเชียว - -"
"ก็ฉันตัดสินใจไม่ถูกนี่นา ว่าจะเอาไรออกดี ฉันกลัวพวกของมันน้อยใจเลยเอาไปเที่ยวด้วยดีกว่า"แหมก็มันตัดสินใจไม่ถูกจริงๆอ่ะ =_=
"เออตามใจ ขากลับยัดกลับมาให้หมดละกัน ชิ" ฉันกับบัตเตอร์รีบลาแม่พร้อมขอพรจากแม่ให้เดินทางปลอดภัย แล้วเราก็ขึ้นแท๊กซี่ที่เรียกไว้ ทีจริงฉันกลัวการขึ้นเครื่องบิน ฉันจินตนาการว่าถ้าเกิดฉันตายตอนอายุ19 เพราะเครื่องบินตกจะเป็นยังไงนะ T^T หนังสือพิมพ์คงจะลงข่าวว่า 'หญิงสาวแสนสวยอายุ19ดับอนาถ เนื่องจสกเครื่องบินตก' ฮือออ แต่ก็เอาไงเอากัน เมืองนอกไม่ใช่ว่าจะไปได้ง่ายๆ คนสวยอย่างฉันทำได้อยู่แล้ว คิคิ ^^ เพียงไม่นานแท๊กซี่ก็มาจอดที่สนามบิน ฉันเห็นป้ายโปสเตอร์เอาไว้ใช้เป็นจุดนัดพบสำหรับผู้โชคดีได้รับรางวัลเที่ยวรอบโลก ฉันกับบัตเตอร์ก็รีบวิ่งเลยจ้า =_= เพื่อนร่วมทริปของเรามีอีกแค่สองคน ก็มีฉัน บัตเตอร์ แล้วก็หญิงชายคู่รักอีกคู่ เหมือนจะเพิ่งแต่งงาน หยิกแก้มกันไปกันมาเห็นแล้วหมันไส้
"เอ่อ น้องสองคนนั้นใช่ผู้โชคดีของทริปนี้หรือเปล่าคะ ถ้าใช่รีบมารับตั๋วเลยค้า" นั่นขนตาหรือใบพัดคะเจ๊ หนาเชียว - -
"ใช่ค่ะ ไปเถอะแกพี่เขาเรียกแล้ว"ยัยบัตเตอร์รีบลากฉันมาหาพี่ขนตาใบพัด
"ก่อนอื่นพี่ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ พี่ชื่อ พิชชี่คนสวยค่ะ พี่เป็นผู้จัดการของคุณแรนด้อม ลูกชายโครงการนี้นะคะ โดยพวกเราทั้งหมดจะออกเดินทางกันในอีก 15 นาที ตอนนี้คุณแรนด้อมได้ไปรอบนเครื่องแล้วค่ะ แต่ที่นั่งชั้นธรรมดามันไม่พออ่ะค่ะ ขาดอีกหนึงที่ พี่ก็เลยจะถามว่า มีใครจะไปนั่งที่ชั้นเฟิร์สคลาสกับพี่และคุณแรนด้อมบ้างคะ" คู่รักสองคนนั้นส่ายหน้าพร้อมกอดกัน เหมือนกลัวว่าจะโดนพรากจากกัน ส่วนยัยบัตเตอร์ รีบยกมือเลยจ้า ส่วนฉันน่ะหรอ นั่งไหนก็เอาเหอะ - -
"งั้นน้องคนนี้มานั่งกับพี่ละกัน" เขาชี้มาที่ฉัน อ้าวทำไมเป็นฉันอ่ะ ไม่ให้ยัยบัตเตอร์ล่ะ
"อ้าวพี่คะ เพื่อนหนูเขาอยากไปนั่งมากกว่าอีกนะคะ ไม่ให้เขาไปแทนหนูล่ะ"
"แหมก็ น้องคนนั้นเขาดูอยากจะตีสนิทกับคุณแรนด้อม พี่ก็กลัวคุณแรนด้อมจะรำคาน ก็เลยให้น้องนั่นแหละมานั่งด้วยดีกว่า คงจะไม่สนใจคุณแรนด้อมเท่าไหร่"พี่เขาอธิบายเหตุผลให้ฟัง ฉัยกับยัยบัตเตอร์ก็จ้องจำใจแยกกัน เห้อออ
"เป็นอันว่าตกลงนะคะ เรารีบไปขึ้นเครื่องกันดีกว่า" พี่พิษศรี เอ้ย! พิชชี่เดินนำพวกเราก็เดินตาม พอตรวจเอกสารครบแล้วก็พากันขึ้นเครื่อง ยัยบัตเตอร์แยกไปอีกฝั่งนึง ฉันก็แยกไปกับพี่ผู้จัดการ ฉันก็หันไปเห็นผู้ชาย ผมสีทองอ่อนๆ ดวงตาคมกริบ ที่สำคัญขาวออร่ามากอ่ะ
"ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าเดี๋ยวเราก็ได้เจอกันอีก" เสียงชายคนนั้นพูด เอ๊ะเขาหมายความว่ายังไงกัน
**จบไปอีกหนึ่งตอนแล้วน้า ผู้ชายคนนี้คือใครไปติดตามกันในตอนต่อไปเลยจ้า ^^ **
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
1ความคิดเห็น