คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความบังเอิญของสองเรา
เอี๊ย!
เสียเบรอล้อรถสปอร์ันหรูัสนั่นหวั่นไหวทั่วมอ... พร้อมับร่าใรบานเินลารถแล้วโวยวายเสียั
“ เฮ้ยยย ทำไมเินไมู่ทาบ้าวะ แม่! อยาาย่อนเรียนบรึไไอ้เี้ย!”
ายหนุ่มหน้าาี หล่อ สู าว ี๋ อื้อหืออออ เทพบุรัๆ! แ่... ปาร้ายิบหาย แทนที่ะถามว่าเป็นไรไหมป่าววะ นี่แม่โวยวายอยู่้ายโว้ย ไอ้บ้านิ...
Part : ีย์ ีรี
อแนะนำัว่อนนะับ
"สวัสีับ ผมีรี อัสวพิสุทธิ์ อายุ 19 ปี นัศึษาแพทย์ปี 1"
วันนี้เป็นวันแรอารมามหาลัย
แ่...
ผมลับ้อมาเอไอ้นปาร้ายนี่
'ทำไมมันวยั้แ่เ้านานี้วะเนี่ย'
้อไม่อะไรหรอับ ผมอรถเสร็็เินามทามาเรื่อยๆ นั่นแหละ แล้วสายา็เหลือบไปเห็นเ้าหมาน้อยน่ารัำลัวิ่้ามถนน สุทา สายาผม็มอไปเอรถำลัวิ่มา้วยวามเร็ว ผมนมีเมา่อสัว์โล เลยวิ่ไปหาเ้าหมาน้อยัวนั้นทันที นั่นแหละับ ผมเือบถูรถน - -! แ่ีที่นับเามีสิพอ ึเบรรถไ้ทันแบบิวเีย... ิวเียริๆ นะับ ผมำลัะอโทษเาอยู่แล้วเียว แ่ไอ้นที่ลารถนี่สิับ ันปาปีอ โวยวายัลั่น แม่! มันน่าโนเ็มเย็บปาริๆ ให้ายสิ
"ะ...อโทษับ..."
ผมเยหน้าึ้น พร้อมยมืออโทษนรหน้า ็รู้แหละว่าัวเอผิ แ่ทำไไ้อ่ะ วามเมามันแรว่านี่หว่า -.-
นรหน้าเหมือนะโวยวายอะไร่อ แ่็เียบไป เอาแ่นิ่เหมือนหิน เอ๊ะ...เหมือนมัน็อนะ ็อทำไมรูสิวร็อ ไอ้บ้านี่!
"นะ...นาย...นาย เป็นไรป่าวอ่ะ"
เห็นมันยืนนิ่นานผมเลยลุึ้นแล้วสะิที่แนเสื้อมัน แ่เหมือนนรหน้าะยั็ออยู่แฮะ ไม่มีปิริยาอบรับอะไรเลยอ่ะ รูุยอยู่ับนรึอาาศวะเนี่ย - -! ผมเลยลอเรียมันอีที เผื่อฟลุมันอบ ลับมาบ้า
"นาย...เฮ้ยยยย นาย..."
"หะ...หาาาาา....."
มันอบรับผมแล้วรับทุ๊นนนน
"เฮ้ออออ ่อยยัั่ว นึว่า็อายไปแล้วะอี..."
ผมพูพลาสอส่อสายาสำรวนรหน้ารอบๆ เพื่อเ็ว่าไม่มีรอยี่วน
'สมแล้วที่เรียนแพทย์ 555'
ิในใแ่ร่าายอบสนอ พร้อมเผลอยิ้มออมา นนรหน้า ทำหน้าแๆ เอ๊ะ...แเพราะโรธ หรือเพราะใวะ ที่อยู่ๆ รูยิ้ม
"นายไม่เป็นไรแน่นะ...ไม่สบายรึป่าว ไปโรบาลป่ะ? "
พูไม่เท่าไหร่ับ มือผมนี่สิยื่นไปับหน้าผานรหน้า ไอ้บ้านั่น็ยิ่นนิ่เป็นหุ่นเยเลย ให้ผมับผมลำอยู่ไ้ เอาวะไหนๆ ็ไหนๆ แล้วถือโอาสแะอั๋นหล่อไปเลยแล้วัน ำไรีวิ 555 ำลัสำรวอยู่ีๆ เหมือนนรหน้าเริ่มมีสิแฮะ แย่ั
"ะ...เี๋ยววววว" มันพูออมาะุะั
"หืมมม" ผม้ออบรับในลำอแ่ายัมอสำรวนรหน้าอยู่
"มะ...มึไม่ไ้ำลัแ๊ะอัู๋อยู่ใ่มะ? "
นรหน้าเลิิ้วเป็นเิถาม พร้อมทำหน้าๆ แถมส่สายาวนๆ มาที่ผม แ่สายาแม่! เ้าเล่ห์เหมือนแฝอผมไม่มีผิเพี้ยน!
"ะ...ะบ้าหราาาา ใรเาะมาทำแบบนั้นัน ไอ้บ้านิ" พูไป็ระาปานะับ ือผม็ทำมันริๆ 555
"แล้วไป..." ำพูอมันไม่ใส่ใับ แ่สายามันยิ้มเ้าเล่ห์ ผมเริ่มระแวเ้าแล้วไล่ะ
"ะ...ั้น เราไป่อนนะ อโทษ้วยที่ทำนายเสียเวลา"
ผมรีบผละออามันทันทีแล้ววิ่ออมา ที่ริ็ยัไม่อยาหนีออมาหรอับ แ่...มันรู้สึวูบๆ ใหวิวๆ ใเ้นแรโรมราม ับรอยยิ้มอนรหน้ามาว่า ลัวมันไ้ยินเสีย เลย้อหนีออมาแบบนั้น มัน็ะับอาารอผมมั้ับ ไ้แ่ยืนทำหน้าหรอหราอยู่แบบนั้น เหมือนะไ้ยินมันร้อถามอะไรัอย่า แ่ผมไม่ทันไ้ฟัอ่ะ วิ่ออมา่อน
ความคิดเห็น