ตอนที่ 2 : ตอนที่1 จุดเริ่มต้นของความลับ
1
จุดเริ่มต้นของความลับ
“อ๊าก!!”
เพราะความซุ่มซ่ามรวมกับความรีบร้อนทำให้โซจินเดินชนเสาไฟหน้าโรงเรียน นี่ยังไม่รวมกับที่โดนหมาของคุณลุงข้างบ้านไล่กัดทั้งๆที่ปกติยังเลยเล่นกับมันอยู่เลย เกือบขึ้นรถเมล์เที่ยวสุดท้ายในเช้านี้ไม่ทัน แล้วก็ตอนที่ลงจากรถเมลย์ยังเกือบตกลงไปหน้าฟาดพื้นอีก! วันนี้ช่างเป็นวันซวยแห่งชาติของเธอจริงๆ!! และดูเหมือนไอ้สิ่งที่มันเรียกว่าความซวยจะเล่นงานโซจินไม่เลิก เมื่อลุงยามกำลังจะปิดประตูโรงเรียนทั้งๆที่อีกไม่ถึงสิบก้าวเธอก็จะถึงโรงเรียนอยู่แล้ว!!
“ลุงค๊า!!!!”
โซจินร้องออกมาสุดเสียง แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย งานนี้เธอมีหวังถูกทำโทษตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกแน่ทำไมชีวิตเด็กม.ปลายปีสองของเธอมันช่างเริ่มต้นได้ไม่สวยงามเอาสะเลยนะ!!!
“ลุงค่ะ อย่าเพิ่งปิดประตูเลยนะค่ะยังมีเด็กนักเรียนอีกคนอยู่ตรงนั้นไงค่ะ”
เสียงหวานใสของใครบางคนดังขึ้นห้ามยามคนนั้นไว้ พร้อมกับเจ้าของเสียงที่ส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้ เธอเป็นหญิงสาวผิวขาวใสจนเหลือเชื่อ ในหน้าสวยอย่างสาวยุกต์ใหม่และผมยาวสลวยที่ถูกดัดเป้นลอนและทำไฮไลท์เป็นสีบอร์น เรียกได้ว่าผู้หญิงคนนี้สวยอลังการจนจนผู้หญิงอย่างโซจินยังต้องอึ้ง คงไม่ต้องพูดถึงลุงยามที่ตอนนี้ยืนจ้องเธอตาค้างไปแล้ว
“เธอ...รีบเข้ามาสิจ๊ะ”
เธอคนนั้นหันมากวักมือเรียกให้โซจินเข้าไปในโรงเรียน
“ขอบคุณมากนะค่ะรุ่นพี่เจสสิก้า”
“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะเราต้องช่วยๆกันไว้สิ แต่คราวหน้าอย่ามาสายอีกละ”
ผู้หญิงคนนั้นหรือ “เจสสิก้า” รุ่นพี่ปีสามผู้เป็นดาวโรงเรียนที่ความสวยและความแสนดีของเธอดังกระฉ่อนไปทั่วโรงเรียนมัธยมปลายคยองซาน เธอพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานหยดย้อยมาให้โซจิน
“อ่า...พี่ว่าตอนนี้พี่ต้องไปก่อนนะจ๊ะ”
เจสสิก้าพูดเสียงหวาน ก่อนจะรีบวิ่งไปหาใครบางคนที่เธอแอบมองมาตั้งแต่เมื่อกี้ โซจินมองตามหลังเจสสิก้าไปและพบว่าคนที่เธอวิ่งตรงเข้าไปหาด้วยใบหน้าร่าเริงเกินคำบรรยายนั้นคือชายหนุ่มหน้าตาดีเจ้าของลักยิ้มที่ผู้หญิงที่ไหนเห็นก็เป็นต้องละลาย “อาจารย์ชิวอน” อาจารย์วิชาวิทยาศาสตร์สุดหล่อประจำโรงเรียนนั่นเอง
“พี่โซจิน!”
เสียงเรียกชื่อโซจินดังแว๊ดๆมาแต่ไกล หญิงสาวจำได้ดีว่าเสียงแบบนี้มันจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก....
“มินอา”
เด็กสาวผมสีน้ำตาลยาวสยายที่ยืนอยู่ตรงหน้ากำลังทำหน้าบิดเบี้ยวด้วยความหัวเสีย
“ฉันคิดว่าพี่จะโดนทำโทษแล้วนะเนี้ย”
“ฉันเอาตัวรอดได้หรอกน่า....ว่าแต่เธอเป็นอะไรอีกละวันนี้ถึงทำหน้าบูดเป็นตูดแบบนี้นะ”
มินอาใช้มือทั้งสองข้างขยำผมของตัวเองจนยุ่งไปหมดอย่างไม่รุ้ว่าจะไปหาที่ลงกับอะไรดี
“ก็อีตาจองชินนะสิ!! วันนี้มันแกล้งฉันอีกแล้วผู้ชายบ้าอะไรไว้ผมยาวยังกับผู้หญิงแล้วยังทำตัวไม่แมนมาแกล้งผู้หญิงบอบบงแบบฉันอีก!”
“เธอก็เป็นไม้เบื่อไม้เมากับหมอนั่นอยู่แล้วนิ ทะเลาะกับจองชินมาตั้งแต่ประถมขึ้นม.ปลายแล้วยังไม่ชินอีกรึไงหะ”
โซจินรู้จักจองชินที่มินอาพูดถึงดี เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของมินอามาตั้งแต่สมัยประถม เพราะจองชินเป็นคนขี้แกล้งและมินอาเป็นคนไม่ยอมใครทำให้ทั้งคู่มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันไม่เว้นแต่ละวัน มันอาจจะดูวุ่นวายน่ารำคาญสำหรับใครหลายคนแต่สำหรับพี่สาวอย่างโซจินที่เห็นสองคนนี้มานาน เธอรู้ดีว่าภายใต้การกระทบกระทั่งของมินอากับจองชินกำลังมีความรู้สึกบางอย่างก่อตัวอยู่........
“ว่าแต่...พี่มายืนทำอะไรตรงนี้เนี้ย นั่นแน่พี่มาแอบมองผู้ชายแถวนี้รึเปล่าเนี้ย”
มินอาเปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็วจนโซจินแทบจะตามไม่ทัน
“ผู้ชายอะไรกัน ฉันก็กำลังจะไปเรียนนี่ไง”
โซจินพูด แต่ก่อนที่จะไปเธอยังหันไปมองทางเจสสิก้ากับชีวอน แต่สองคนนั้นหายไปแล้ว.....หายไปไหนกันนะ?
12.00น.
“ข้าวเที่ยงๆๆ”
หญิงสาวผิวขาว หน้าตาดีคนหนึ่งกำลังตื่นเต้นอยู่กับจานอาหารพูนจานตรงหน้า
“นี่อึนจองเธอกินเยอะขนาดนี้ก็ได้อ้วนกันพอดี”
โซจินที่กำลังนั่งมองพฤติกรรมการกินของเพื่อนสาวเอ่ยขึ้น
“ก็วันนี้มันวันเปิดเทอมวันแรกนี่นา ฉันใช้หัวสมองไปเยอะจะตายเพราะงั้นมันต้องบำรุงกันหน่อยแหละ”
อึนจองตักอาหารพวกนั้นเข้าปากเหมือนเธออดยากมาได้สักสามชาติ ช่วงแวลาพักกลางวันแบบนี้โรงอาหารของโรงเรียนจึงพลุกพล่านไปด้วยเด็กนักเรียนที่ลงมาทานอาหารกลางวัน
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉันเลย!! ไปไหนก็ไปอีตาบ้า!!”
เสียงของมินอาดังโวยวายมาแต่ไกล พอหันไปมองก็พบว่าเธอกำลังใช้หนังสือวิชาพีชคณิตเล่มหนาเตอะฟาดหัวของผู้ชายคนหนึ่ง
“พี่โซจินหมอนี่แกล้งฉันอีกแล้ว!!”
พอเห็นหน้าโซจินมินอาก็รีบวิ่งตรงมาหาเธอทันที ก่อนจะชี้ไปที่ผู้ชายคนนั้น เขาเป็นชายหนุ่มผิวขาวไว้ผมยาวสีน้ำตาลประบ่าแถมยังมีใบหน้าหวานคล้ายกับผู้หญิงอีกต่างหาก เมื่อเห็นว่ามินอาชี้มาที่เขา เจ้าตัวก็เดินตรงเข้ามาหาพร้อมกับรอยยิ้มแบบกวนๆที่เขามักใช้มันเวลากลั่นแกล้งคนอื่นเสมอ
“ยัยเด็กขี้ฟ้อง!”
“ฉันไม่ได้ขี้ฟ้องนะอีตาบ้า!! นายอยากโดนอีกนักใช่ไหม!”
มินอาพูดพร้อมทั้งชูหนังสือพีชคณิตในมือขึ้นอีก
“แค่แกล้งนิดหน่อยไม่เห็นต้องโกรธเลยนิ”
“ไอ้นิดหน่อยของนายเล่นเอาฉันจะช็อกตายเลยนะ!!”
“แบร่!!”
พอไม่รู้จะเถียงยังไงต่อเขาก็แลบลิ้นใส่มินอาสะงั้น
“พอแล้วๆๆ พวกเธอทะเลาะกันทุกวันตั้งแต่อยู่ประถมขึ้นม.ปลายแล้วยังไม่เลิกอีกรึไง! จองชิน มินอา!”
“ไม่มีทาง!!”
ทีอย่างนี้ละสามัคคีกันตอบเชียว ใช่แล้วผู้ชายคนนี้คือ “ลีจองชิน” เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่คบกันมานานของมินอา ถึงจะทะเลาะกันทุกวันแต่สองคนนี้ก็สนิทกันมากด้วยเหมือนกัน....
“พี่โซจินดูหมอนี่สิ!”
“เอะอะ อะไรก็ฟ้องพี่นะเธอแล้วแบบนี้เมื่อไหร่เธอจะโตกับเขาสักที!”
“ไม่งั้นเขาจะมีพี่ไว้ทำไมละยะ! นายไม่มีพี่จะไปรู้อะไร!!”
“ใครบอกว่าฉันไม่มีพี่ แล้วอีกไม่นานพี่ชายฉันเขาก็จะย้ายมาเรียนที่นี่แล้วด้วย”
“พี่ชาย?”
โซจินเองก็แปลกใจไม่แพ้กัน ถึงจะรู้จักจองชินมานานแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินว่าเขามีพี่ชายด้วย
“นายมีพี่ชายด้วยเหรอจองชิน”
“ครับ อาทิตย์หน้าเขาจะย้ายจากปูซานมาอยู่ที่โซลแล้วก็จะเข้าเรียนที่นี่ด้วยครับพี่โซจิน”
“งั้นเหรอ...แล้ว..”
โซจินกำลังจะถามต่อ แต่จู่ๆมินอาก็ร้องลั่นออกมาด้วยตกใจ
“นั่นมันอาจารย์ชีวินกับพี่เจสสิก้านี่นา!!”
มินอาชี้ไปที่ชีวอนและเจสสิก้าที่กำลังเดินเข้ามาในโรงอาหารด้วยกัน
“แปลกตรงไหนก็แค่.....อาจารย์กับลูกศิษฐ์มากินข้าวด้วยกัน”
โซจินถามเสียงสบายๆก่อนจะยกน้ำอัดลมขึ้นดื่ม โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าอึนจองที่นั่งอยู่ข้างๆกำลังจ้องมองคนคู่นั้นไม่วางตา....
“นี่พี่ไม่รู้รึไงว่าสองคนนั้นนะคบกันอยู่”
“หะ!..”
โซจินถึงกับสำลักน้ำที่กำลังดื่มอยู่ออกมา
“เธอหมายถึงอาจารย์ชัวอนกับรุ่นพี่เจสสิก้านะเหรอ”
“พี่โซจินพี่นี่มันพวกดึกดำบรรพ์ไม่รู้ทันข่าวสารเอาสะเลยนะ ข่าวที่พวกเขาคบกันนะไม่มีใครในโรงเรียนไม่รู้หรอก!”
“ก็ฉันคนหนึ่งนี่แหละเฟ้ย!” โซจินคิดในใจ
“อย่างว่าคนหน้าตาดีแบบพี่เจสสิก้าก็ต้องคบกับคนหล่อโคตรเพอร์เฟ็กแบบอาจารย์ชีวอนแหละนะ”
จองชินพูดบ้าง
ปั้ง!!! เสียงช้อนถูกวางกระแทกโต๊ะอย่างแรงดังขึ้น
“ฉันอิ่มแล้ว”
อึนจองพูดแต่ตาของเธอมันไม่ได้มองไปที่โซจินเลย.....
“ไหนบอกว่าหิวไงอึนจอง”
โซจินเห็นอาหารที่เพิ่งถูกกินไปนิดเดียวของเพื่อนแล้วก็อดถามไม่ได้
“หมดอารมณ์!”
อึนจองตอบเสียงเย็นก่อนจะเดินออกจากโรงอาหารไป “เป็นอะไรของเขากันนะจู่ๆก็อารมณ์เสีย” พอหันกลับไปมองทางเจสสิก้ากับชีวอนอีกครั้งก็พบว่า พวกเขากำลังป้อนผลไม้ให้กัน.....มันช่างเป็นภาพที่หวานจนน้ำตาลขึ้นสะจริงๆ มองภาพนี้แล้วเธอชักรู้สึกอิจฉาขึ้นมานิดหน่อยแล้วสิ...คนมีแฟนมันดีแบบนี้นี่เอง....
***********************************************
ตอนแรกเป็นยังไงกันมั่งค่ะ นี่เป็นฟิกเรื่องแรกด้วยความรักที่มีต่อนฮยอนนี่ที่รัก อิอิ เพราฉะนั้นช่วยคอมเม้นกันหน่อยนะค่ะอยากรู้ว่ามันเป็นยังไงในสายตาคนอื่น(ในสายตาตัวเองมันต้องดีอยู่แล้วแหละ แฮะๆๆ)
แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนอิอิ ^_^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ชอบมากเลย ^ ^
อ่านเเล้วน่าอ่านต่อดี
ไม่น่าเบื่อเท่าไหร่
^ ^
น่ารักดี เอามาอัพไวๆนะอยากจอฮยอนนี่แล้ว