บทนำกริ๊ง! กริ๊ง! เสียงนาฬิกาปลุกลายคริสตี้สีชมพูหวานแหววร้องเตือนอย่างบ้าคลั่งอยู่บนหัวเตียง แต่ไม่นานมันกลับถูกหญิงสาวที่กำลังหงุดหงิดกับการถูกปลุกในตอนเช้าฟาดด้วยหมอนจนมันร่วงลงมานอนแอ่งแม้งบนพื้น
Love Love Love Everybody Clap Clap Clap!! เสียงนาฬิกาปลุกเพิ่งจะเงียบไปได้ไม่นาน เสียงเพลงloveของวงcn blueที่ถูกตั้งเป็นริงโทนโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้น เธอกำลังจะปามันไปให้พ้นหูพ้นตาอยู่แล้วเชียว แต่พอนึกถึงราคาแสนแพงของเจ้าโทรศัพท์สีชมพูสุดหวานเครื่องนี้แล้ว หญิงสาวก็ต้องเปลี่ยนใจแล้วกดรับสายมันแทน
พี่โซจิน!! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วทำไมพี่ถึงยังไม่มาอีกหะ!!
โซจินหญิงสาวผู้มีผมลอนสีน้ำตาลอ่อนที่กำลังนอนงัวเงียอยู่บนเตียงถึงกับต้องยกโทรศัพท์ออกห่างจากหูเมื่อปลายสายส่งเสียงแว๊ดๆๆมาแบบนี้
อะไรกันมินอา นี่มันเพิ่งจะเจ็ดโมงจะให้ฉันไปไหนหะ!
โซจินตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกชัดเจนว่าชักยั๊วเพราะการถูกปลุกในตอนเช้าตรู่แบบนี้
ก็มาโรงเรียนไงพี่!! วันนี้มันวันเปิดเทอมนะพี่ลืมแล้วเหรอนี่อีก20นาทีเขาจะปิดประตูโรงเรียนจับเด็กมาสายกันแล้วนะ!!
ความงัวเงียที่เดิมมีอยู่หายไปหมดเกลี้ยง หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยความตกใจแบบสุดๆ
ตายล่ะๆๆ วันนี้วันเปิดเทอมจริงด้วย เมื่อคืนไม่น่านอนดึกเลยฉันหญิงสาวได้แต่ต่อว่าตัวเองในใจที่เมื่อคืนเอาแต่นั่งดูละครตอนอวสารจนดึกถึงทำให้เธอตื่นสายแบบนี้
งั้นอีก20นาทีเจอกันมินอา!
โซจินกดตัดสายทิ้งก่อนจะรีบกระวีกระวาดวิ่งตรงไปยังห้องน้ำ
ให้ตายเถอะวันนี้ช่างเป็นวันเปิดเทอมที่แย่จริงๆ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
เพราะชอบจงฮยอนอยู่แล้ว และได้อ่านฟิคนี้แล้วทำให้ยิ่งชอบ
ขอบคุณมากนะ เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ ^ ^