คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 01:: START!
ภายในรถลีมูซีนสีดำสนิทสุดหรูเเล่นไปตามถนนอินชอน
กำลังมุ่งหน้าไปที่เมืองหลวงประจำเกาหลีใต้"กรุงโซล"
เเละไม่นานเกินรอ...
"ยินดีต้อนรับเข้าสู่โซลครับ คุณผู้หญิง!" โชเฟอร์ในชุดสูทหันมากล่าวกับ
ผู้โดยสารคนสำคัญของเรื่องนี้
ห๊ะ~ เรียกฉันว่าคุณผู้หญิง >< กรี๊ดสลบ ไม่คิดไม่ฝันว่า
ในชีวิตนี้ฉันจะได้อยู่ในตำเเหน่งคุณผู้หญิงกับเค้าด้วยนะเนี่ย
ฉันได้เเต่ยิ้มเเหะๆให้คุณลุงคนขับรถ
ท่ามกลางสองข้างทางที่ไม่คุ้นเคยในต่างเเดน (- -*)
ฉันคงจะเเฮปปี้ดี๊ด้ากว่านี้ถ้ามากับครอบครัวหรือคนที่ฉันรัก
เเต่นี่โดดเดี่ยวน้อยผู้น่ารัก (^0^;;) เเต่เท่านั้นยังไม่ทำให้ฉันเศร้าสร้อยหงอยเหงาได้หรอก
เหตุผลที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น ...
..
..
- -""
ฉันมีเหตุจำเป็นที่จะต้องเดินทางมาอยู่กับ"คู่หมั้น" ที่ฉันไม่เคยพบเจอมาก่อน = =ii
รู้เเค่ประวัติคร่าวๆ เเละหน้าตาผ่านรูปถ่ายกับเเผ่นกระดาษก็เท่านั้น
เชื่อหรือไม่ว่านี่ยุค สองพันเก้า .. เชื่อซะเถอะว่าการคลุมถุงชนยังมีอยู่เเต่เเค่ไม่ได้เอาถุงมาครอบศรีษะให้เห็นโต้งๆ
ก็เท่านั้น - - (พูดทำไม v___v)
นั่นล่ะ เป็นคุณจะมีความสุขมั้ยล่ะ
"คุณผู้หญิงครับ นี่คือโรงเรียนที่คุณผู้หญิงจะต้องมาเรียนช่วงเปิดเทอมนะครับ"
"เอ่อ คะๆ" ... ถูกต้องฉันเป็นเเค่นักเรียนม.ปลายปีสาม เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเลยใช่มั้ยละ จะเข้ามหาวิทยาลัยอยู่เเท้ๆ
ทำไมต้องมาเจอมรสุมชีวิตนี่ด้วย
O___o" ว้าว....หนุ่มหัวทองคนนั้นหล่อสุดๆๆ รู้สึกว่าจะเป็นนักเรียนของโรงเรียนนี้ด้วยนี่นา ///-u-\\\
อย่างน้อยก็มีเรื่องดีๆ ฮิๆ
"ถึงเเล้วล่ะครับ ผู้ชายคนนั้นที่อยู่ด้านนอกเขาจะพาคุณไปหาคู่หมั้้นของคุณนะครับ"
"โชคดีนะครับ คุณผู้หญิง" คุณลุงที่ดูใจดียิ้มให้ฉันน้อยๆก่อนจะหันหน้าไปทางที่ผู้ชายใส่สูทดูดี(*นิดนึง)ยืนอยู่
"ค่ะ โชคดีนะคะ"
ว้าว ตึกหรูดีเเฮะ ^0^
"หวัดดีฮะ ^^" ชายหนุ่มที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสนิท ผมสีเเดงน้ำตาลอ่อนๆ ดูท่าทางจะอัธยาศัยดียิ้มให้ฉัน
"คุณคือคุณซุปสินะฮะ~"
"ผม ลีจินกยู นะฮ่ะ"
"ค่ะ ฉัน ซุปค่ะ ^^"
"ผมคือคนที่จะคอยดูเเลคุณระหว่างที่ท่านประธานทำงาน เอ่อ..เขาเป็นถึงท่านประธานคุณก็รู้ใช่มั้ยละ ว่างานยุ่งน่าดูเพราะฉะนั้นผมจะคอยอยู่เป็นเพื่อนคุยกับคุณเวลาคุณเหงาเองล่ะฮ่ะ มาเถอะครับ"
จินกยูนำทางฉันเข้าไปในตึกที่มโหฬารตึกนี้ฉันได้เเต่มองไปรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจเหมือนเพิ่งตื่นจากยุคไดโนเสาร์มาก็ไม่ผิด
เขากดลิฟต์ไปที่ชั้น 24เเละใช้เวลาเพียงเเว้บเดียวก็..
'ตึ้งงง'
"ถึงเเล้วล่ะฮ่ะ คุณเอ่อ..ไม่ไปห้องน้ำหน่อยหรอ" หน้าฉันเหมือนคนต้องการห้องน้ำขนาดนั้นเลยหรอ???
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"
"เเต่...ไปล้างหน้าล้างตาหลังจากเดินทางมาหมาดๆก็ไม่เลวนะครับ" - -ii หมอนี่จะบอกว่าฉันหน้าโทรมมากอย่างงั้นเรอะะะะ
กล้ามากนะยะ
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันพบเขาเร็วเท่าไหร่ฉันก็จะได้รับกลับเท่านั้นไงล่ะคะ^^"
หน้าของหนุ่มน้อยจินกยูเหวอไปเล็กน้อยเเต่ก็ยิ้มเเห้งๆให้ฉันเเละเดินนำต่อ
"เชิญครับ"
ชายหนุ่มหน้าตาเเละท่าทางน่าเกรงขามนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะอย่างเคร่งเครียด ผมสีดำขลับกับผิวสีขาว
'ดูดีเเฮะ' เเต่ท่าทางที่น่าเกรงขรามนี่น่ะนะจะมาเป็นพ่อสื่อชื่อดัง(?) ได้ - -"" หนูไม่เชื่ออออออออ~
"ท่านประธานควางมินครับ คุณซุปครับ^^" จินกยู
"อือ ขอบใจมากนะ"
เงียบ.... นายควรจะบอกให้เขาเเนะนำฉันให้นายฟังหรือไม่ก็อะไรสักอย่างสิ เเต่เหลือเชื่อหมอนั่นก้มลงทำงานต่อ =o=u
"คุณนั่งรอตรงนั้นเถอะฮ่ะ" เเล้วก็เป็นหน้าที่ของจินกยูที่ต้องพาฉันไปนั่งบนโซฟา - -*
ตาทึ่มมมม! คู่หมั้นนายนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคนไม่คิดจะชายตาหน่อยเลยหรอไงย่ะ
ผ่านไปเเล้วห้านาที...
สิบนาที...
เเละก็จะเป็นยี่สิบนาทีในไม่ช้า เเต่ก็ช้ากว่าฉันล่ะนะ!!
"นี่ ฉันคือคู่หมั้นของคุณน่ะนะ มีเรื่องอยากจะพูดกับคุณสักสองสามเรื่องช่วยฟังหน่อยได้มั้ยยยย!!!!"
หยึ๋ยย พูดอะไรออกไป เเหะๆ
เเต่ก็ได้ผล หมอนั่นเงยหน้าขึ้นมามองเเละทำหน้าประมาณว่า ถ้าฉันพูดอะไรไม่เข้าหูล่ะก็ซวยเเน่
ส่วน จินกยูน่ะ ได้เเต่ทำหน้าช๊อคโลก O_____________O
"คืองี้นะ ฉันก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องของคุณมากเท่าไหร่นักหรอกเเละฉันก็คิดว่าคุณเองก็คงจะไม่รู้เกี่ยวกับฉันมากเหมือนกัน
เเต่ฉันรู้ว่า.." ยังไม่ทันจบประโยค
"จินกยู บอกกับเลขาลีมินด้วยล่ะว่าฉันจะออกไปข้างนอกอาจไม่กลับเข้าบริษัทเเล้ว ขอบใจมาก"
"คือ เอ่อ จะไม่ฟังที่ฉันพูดหน่อยหรอ??" เป็นพยานที่ว่าคำพูดสิ้นคิดนี่ไม่ได้ออกจากปากฉัน TT
"เงียบเถอะ" กล้าสั่งฉันเงียบหรอออออออออ
"ส่วนนายน่ะ ไว้เจอกันที่บ้านนะ" เเล้วผู้ชายเเปลกคนนั้นก็ตั้งท่าเดินออกจากห้อง ฉันได้เเต่มองตามอย่างงงๆ
"เธอคิดจะนอนค้างที่นี่รึไง ตามมาสิ" ประโยคเรียบๆเเต่ดูมีอำนาจเเหะ - -?
ความคิดเห็น