คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 11
“ไอู้ให่ลาม! ัหาลับ! ทิ้เื้อเป็นแถว!” รานี้นาราธิาทระโน่อว่าท้าวเธอฯ้วยถ้อยำอื่น
“ำนั้น็ห้าม!” ท้าวเธอฯทรรับสั่สั่่ออย่าทันวันเ่นัน ทรเริ่มมีพระอารม์ีึ้น เพราะทรถือว่าไ้เปรียบนาในเพลานี้
เมื่อนาราธิาทรไ้ยินันั้น็ทรโมโหุน ึทรรัสระแทเสียและทรแหวออมา
“ไ้! ้าไม่ใ้ำเิม็ไ้! เ้าูให่ัวสู-ยาว แ่วามิ่ำ-สั้น!!!”
นาราธิายัมิวายทรหาำอื่นมา่อว่า ามท่าทีวนโทสาออ์ท้าวเธอฯในวามรู้สึอนา
“สัเพลา็ะไ้รู้! ...ว่าอะไร ะสู-ะยาว หรือ ะ่ำ-ะสั้น ั่เ่นำที่เ้าว่า!”
เมื่อรัสประโยนี้เสร็ อ์สันาราธีรสุวัน์็ทรระทำารโยนร่าพระวรายอันบอบบาแน่น้อยอนาราธิาแ้วัสาลลไปบนพระแท่นบรรทมอย่ารุนแร! โยไม่ทรำริิะประทานวามปราีให้นาแ่อย่าใ!
“โอ๊ย! เ้า... ะทำอะไร...”
นาราธิาทรพระทัยนสุรเสียที่ทรรัสออมานั้นไม่ัไปว่าเสียสั่นระิบสัเท่าในั ้วยทรหวั่นเรในพระเนรอันวาวโรน์วิบวับออ์สันารา... ามสัาิาแห่วามเป็นหิ!
ผลัอ์อิพิประทับลับหมอน
อ์ท้าวฯอ่อนแอบบลแนบหน้า
นาระเือเสือิ้นหนีอยู่ไปมา
เิมหาเมมืโพยมบน
ฮือฮือฮือรรแสเสียั่พยุพั
ลเนรลิ้ลัเลื่อนั่หยาฝน
ทรป่ายปัวรอ์ประทับบน
สุทานทนหาสู้้วยฤทธาฯ
(ผู้แ่ัแปลเอาเอ า เสภาุน้าุนแผน)
บทแปลและอธิบายยายวาม
“ุ๊บ!”
อ์ท้าวเธอฯทรเส็ึ้นบนพระแท่นบรรทมามมา แล้วทรเอื้อมพระรไปทรผลัร่านาราธิาแ้วัสาลให้ประทับนอนหายพระปษา์ลไปสัมผัสแนบับฝูในพระที่บรรทมอันนุ่มนิ่ม ึ่รอรับพระวรายอทั้สอพระอ์อยู่ในะนี้
โย่อนที่นาราธิาะทรลุพระวรายึ้น... อ์ท้าวเธอฯ็ทรโน้มอ์ลอิแอบพระวรายอันแ็แร่ามั่เเ่นายรร์ แนบเนาลไปเนิบนาบบนวรายอันบอบบาเพื่อาั้นนาะหลบหนี! น้ำหนัแห่ร่าออ์สันาราที่ทรประทับลมายัร่าอนาราธิาพารุผู้บอบบานั้น ถึับทรทำให้นาราธิาทรร้อวาแหวออมา
“อุ๊! หนั! ออไปนะ!”
แ่อ์ท้าวเธอฯลับทรระทำารรัน้ามับำร้อบออนาราธิา โยทรเพิ่มน้ำหนัรบริเวส่วนล่าั้แ่บั้นพระอ์ลไปให้แนบิ่วล่าอนาราธิาให้มาึ้น พร้อมับทรโน้มพระพัร์หัน้าไประิบ้าพระรรวาอนาราธิา้วยสุรเสียอันแหบพร่า...
“รานี้เ้ารู้หรือยัเล่า... ว่า ‘เ้าูให่เ่า’ ที่เ้าว่านั้น... ทุส่วนสัยัไม่เ่าสัเพียน้อยนิ! หือ...”
พร้อมันนั้นอ์ท้าวเธอฯทรถือพระโอาสนำพระนาสิลสูมลิ่นหอมาๆอเนื้อสาว้าพระศออนาราธิาอย่าทรย่ามพระราหฤทัย!
“อี๋! เ้าูให่ั่ว! อย่าให้เราหลุออไปไ้นะ เราะ่าเ้า!”
นาราธิาทรเอียพระศอหลบ พร้อมับหันพระพัร์มาวา้วยสุรเสียอันแหลมั และวรายอนาที่สั่นเทาเพราะวามเรและริ้วอย่ายิ่ยว!
“อยู่ใล้ันเพียนี้... มิ้อเอ่ยให้เสียัอเ้า...”
อ์สันาราทรระเ้าอย่าพระอารม์ี แล้วใ้พระหัถ์้า้ายับสอพระหัถ์อนาราธิาที่ทรถูรัึ้นไปไว้เหนือร่าอนา เพื่อันนาไม่ให้ใ้มาป้อวาพระวราย เป็นเหุทำให้รูปร่าทรวทรอประทุมถันที่เนียนนูน เ็มัว และเ่ึ้วยวัยสาวอนาราธิาปราัึ้นในสายพระเนรแห่ายาิบุรุษอย่าพระอ์
ในราแรนั่นอ์ท้าวเธอฯทรำริเพียแ่ะสั่สอนและแล้นาราธิานานี้ให้หวาผวาและลัวเรในพระอ์บ้าอย่าเล็น้อย รั้นในเพลานี้พระระแสวามิบาอย่าทรไ้เปลี่ยนไป... ยิ่ร่าที่เ็มึไป้วยวามหนุ่มวามสาวทั้สอร่านั้นไ้อิอ์สนิทแนบิ... ยิ่นาไ้ิ้นรนไปมาใ้ร่าพระวรายอันสมบูร์พรัพร้อมามวิสัยวามเป็นายแห่พระอ์... ยิ่พระอ์ทรห่าหายาารสัมผัสร่าายอสรีเพศมานานเป็นพันๆปีเนื่อาารเฝ้าเลี้ยูพระรานัาและ้วยเหุผลหลายๆอย่า้วยแล้ว... อ์ท้าวเธอฯึทรัสินพระทัยระทำารเ้าหานาราธิาโมามแ่พระโอษ์ร้ายน่าป้ายปิรเบื้อพระพัร์และใ้พระวรายำเนินหน้า่อไป!
“เอามืออเ้าออไปาายเรานะ!”
นาราธิาทรัพระทน์ระิบถวาย้วยสุรเสียอันแผ่วหวิวแ่แฝเ็มไป้วยวามั! เมื่ออ์สันาราทรเลื่อนพระหัถ์ที่เหลืออี้าไปประทานวาลเบาๆแล้วทรเล้าไปวนมาบนเื่อนที่ผูผ้าสไบอนา ทำให้ปลายพระรรนีที่ทรไล้วนไปสัมผัสถูยอพระถันอนาราธิาแ้วัสาล นนาสะุ้พระทัยแทบวัหาย!
“เอ... เราแ่ะสัมผัสูผ้าสไบที่เ้าใ้ห่มมา เราว่า... เนื้อผ้ามันไม่ี... เ้าอย่าห่มเลยะีเสียว่า!”
เมื่อทรรัสันั้นเสร็ อ์สันาราธีรสุวัน์ึทรใ้พระหัถ์ึระุเื่อนผูผ้าสไบอนา้วยท่าทาทรทีเล่นทีั ทรุปลายเื่อนระุผ้าสไบึไปมาอย่าทรสนุ! เมื่อทรเห็นนาราธิาผวาร้อามัหวะที่ทรระุผ้า!
“รี๊ๆๆ อย่านะๆๆ ไอ้เ่าหัวูลาม! เ้า... อื้อ!”
นาราธิาแ้วัสาลทรร้อออมา้วยวามเรลัวและอุธัอับอาย แ่็้อพลันสะุ้สุพระวรายเมื่ออ์ท้าวเธอฯทรเปลี่ยนพระหัถ์าที่ทรระุผ้าสไบมาเป็นทรบีบเ้นประทุมถัน และทรประทานพระโอษ์ลมาบเน้นและละเลียเลียบริมยอพระถันอนาบริเวเหนือนอบนผืนผ้าสไบ นผ้าสไบอนานั้นื้นแะ!
ท้าวเธอฯทรละเลียริมิมยออ
นาระหนหทัยแ้ววัหาย
ท้าวเธอฯส่พระิวหาเล็มยอปลาย
นาสะุ้พุ่วรายส่ายเบี่ยพลัน!
(ลอนหัแ่เอ)
“ไ้โปร อย่า...” นาราธิาทรรา้วยสุรเสียแผ่วหวิวสั่นเรือ
หวิวหวามวาบไหวฤทัยหวั่น
สั่นสั่นาบ่านหวาหวั่นไหว
สุสุแสนเสียว่านในพระทัย
ส่ายส่ายวนเบหลบพัรา
(ลอนแ่เอ)
ความคิดเห็น