คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4-100%
เมื่อ่อนเรื่อนี้โนเพ่เล็บ่อยเลยมีารอัพบาอนไปลในเวบนิยาย
แ่อนนี้ทาไร์ทเอร์ิว่าะอัพในเวบเ็ี่อน่ะ
่อยไปแ้และอัพในเวบนิยาย
ยัีที่้อมูลอเรื่อนี้ยัอยู่รบ แ่เรื่ออื่นไฟล์สำรอ้อมูลหายไปหม ทั้ในเวบและฮาร์ิส์
ไรท์เอร์เอยัรู้สึเสียายไม่หายริๆเลย่ะ T^T
-----------------------------------------------------------------------------------
นาราธิาแ้วัสาลทรพุ่วรายาเ้าหาโยเร็ววัน อ์นาินหนุ่มทรไม่ทันั้พระอ์ เมื่อทรพระทัย็สะุ้เบี่ยพระวรายหลบ... แ่็หาทันารไม่!
“แร...” เสียรเล็บทีู่ับเนื้อัึ้นบาโสประสาทพร้อมับวามเ็บปวให่หลวที่ามมา!
“โอ๊ย!!!” อ์นาินหนุ่มรูปาม ทรร้ออย่าพระทัย
เล็บอ ‘นารุา’ นั้น่าแหลมมและว่อไวมานั อปรับมีร่าอนาินรีปาพล่อยอยู่ในอ้อมพระพาหา... ทำให้ทรยับวรายไม่สะว ึทำให้พระอ์ทรไ้รอยรีลึประทับที่้นพระพาหา้ายยาว...และมีพระโลหิไหลรินออมาเ็มเป็นทา...
“เ้า่าบัอานั!!!”
พร้อมันนั้น นาบินทร์นาินหนุ่ม ึทรแปลายาลายเป็นพานาราสามเศียร... ทรใ้หาระหวัวาร่าอนานินรีลที่้าพระวราย แล้วเ้าโรมรันับนาในทันใ!
“หึ!...ลำพัเ้าที่เป็นเพียแ่ ‘ูให่’ มีรึะเทียมสู้้วยพละำลัแห่เราไ้!!!”
พระธิาแ้วัสาลทรร้อะโนบอออมา พร้อมับทรแปลพระายาเป็นรุรานให่ยัษ์ วเนรเรือรอให่โน่าเราม...เ้าหาหัิัยในบัล
้วยเหุที่พานาหนุ่มทรบาเ็บ้วยวามพลั้เพลอประมาทู่่อสู้มา่อนหน้า...ึทำให้ทรยับวราย่อสู้ห้ำหั่นไ้อย่าเื่อ้าั้อล และอีสาเหุหนึ่็้วยสมรภูมิ่อสู้มิใ่ในน้ำั่ที่ทรถนั...แ่เป็นลาเวหา...เป็นเหุให้พระวรายส่วนหนึ่ถู ‘อุ้เล็บ’ อพระธิาพารุวัว้า! พร้อมับิรึแน่น!
“โอ๊ยยยยย!” พานาหนุ่มทรำรามลั่น้วยทรเ็บปวยิ่!
อนิา...มีหรือ...ที่พานาสามเศียร ึ่มีนมายุประมาาร์เท่าับนา...ะหาสู้ิัยเอานะราธิาพารุ ึ่สืบสายเลือโยรมาา ‘ท้าวสุบรรเวนไย์’ ้าวแห่รุทั้หลาย ผู้ทรเป็นพาหนะแห่พระนาราย์ไปไ้...
“หึ! เห็นแ่ว่าวันนี้เป็นวันพระ! แล้ายัมิอยาสร้ารรม่า ‘สัว์ให่’นั! ้าะเมาปล่อยเ้าไป หึหึ...” นาราธิาแ้วัสาลทรรัส พร้อมับทรลายรเล็บที่แหลมมุั่วิระแลปล่อยร่าอนาินหนุ่มที่บาเ็บ ลไป...
เมื่อเห็น ‘ูให่สามหัว’ ัวนั้น... เลื้อยหลบไปนลับสายพระเนรแล้วนาแ้วัสาลราธิาพารุ ึทรแปลลับมาอยู่ในร่ามนุษย์ เพื่อที่ะทรเ้าไป่วยนานินรี ที่สลบไสลไม่ไ้สิร้าราไม้ให่้านพระนอ
นาราธิาฯท้าวเธอ ไ้ยพระหัถ์าวเรียวามประนมึ้น พร้อมทั้ร่ายมนราเพื่อแ้ไนานินรีพระาิสาว ฟื้นาอาาร
เมื่อท่อมนราและเป่ามน์ลไปยัร่านารุราึ่ินรีแล้ว สัเพลาหนึ่...นานินรีึไ้ฟื้นลืมาึ้นมา
“เป็นอย่าใบ้าเล่า!...เ็บรไหนหรือไม่เ้า!” นาราธิาแ้วัสาลร้อถามออมาอย่าทรัวลห่วใย
“รี๊! นา! นา! พานารา!” นานินรีทรร้อเสียแหลมลั่น!
“มันไปแล้ว!” นาี่ธิาแ้วัสาล ทรถลาวรายเ้าไปประทานอและปลอบนา
“ไปแล้วหรือ พานานนั้นไปแล้วริๆนะ!” นานินรีที่ยัสั่นลัว... ไ้เยหน้าึ้นมอพระพัร์ พร้อมถามนาราธิาให้แน่ใ
“อือ...เราไล่ไปแล้ว! เ้าปลอภัยแล้ว นินรี...” นาแ้วัสาลทรเลยปลอบอีรา
“เ่นนั้น! เรารีบลับวิมานเมือันเถิ! แ้วัสาล!!!” เมื่อเห็นันั้น นานินรี ึรีบเอ่ยปาทูลวนอย่ารวเร็วโยยัมิวายหายสั่นเทา้วยวามระหนลัว
นาแ้วัสาลไ้ทรพยัพระพัร์รับำ...ทั้ที่นายัทรสสัยวามที่ว่า เ้า ‘ูให่สามหัว’ ล่าวอ้าว่าพระาิสาวอนาไ้ระทำารล่วละเมิทาฝ่ายมัน่อน...
แ่้วยทรเห็นว่า ‘นานินรี’ พระาิสาวนั้นยัอสั่นวัหายอยู่เป็นอย่ามา...นาึไม่ทรั รีบพานาเหาะลับวิมานแ้วรันา...
นานินรี (อิมเมใหม่เพิ่หามาไ้่า) ^^
้าฝ่ายนาราหนุ่มที่บาเ็บเลื้อยหลบหนีนั้น... ทรนำพระวรายที่เ็มไป้วยบาแผลารเล็บราธิาพารุลับมายัปัมหาปราสาทแ้ว...
“ว้าย! พระนัา! เิอะไรึ้นเพะ? ทำไมทรบาเ็บเพียนี้!” นามันราพระพี่เลี้ย เมื่อเห็นพระวรายทีุ่่มเ็มไป้วยเลือ็ใ รีบถลาายเ้ามาพยุนาบินทร์นาราหนุ่ม
“เรา...เรา...โนนารุ...ทำ...ระ” อ์นาินหนุ่มทรรัสยัไม่ทันหมำ็สิ้นพระสิล้มลไปเสีย่อน
“พระนัา พระนัาเพะ! พระนัา!” นามันราหวีเสียร้อหล้วยน้ำานอหน้า
“พวเ้าไปามหมอหลวมาเร็วไว! ส่วนเ้ามา่วย้าพยุพระนัาึ้นไปบนพระแท่นบรรทม! เร็วๆสิ! ้าะรีบไปทูล ‘ทูลระหม่อมท่าน’!!!” นามันราวาสั่ารเสียแหว
เมื่อนั้น พาสันาราธีรสุวัน์ ึ่ำลัทรภาวนาอยู่ในพระาน ถ้ำแ้วรันา ในเมือบาาลปันร... ทรลืมพระเนรึ้นมา
้วยอ์ท้าวเธอฯ ผู้ทรมีพระนมายุยิ่ยืนนาน พระเียริุแผ่ไพศาล ปปัษ์ุ้มเล้าเหล่านาราแลนาี ในปัมหานทีมานานหลายสหัสวรรษ...ทรสวัสิ์ำรในทศพิธราธรรม.. ไ้ทรรับรู้นำโยพระา ว่านาำนัลุท้าวมันรา นาาพระพี่เลี้ยในอ์นัา มีิาเร่ร้อนรีบเลื้อยมาทูล...
"แย่แล้วเพะ! ทูลระหม่อมท่าน! แย่แล้วเพะ!!!" นามันราพระพี่เลี้ยฯ รีบร้อนเสียน้อลายร่าเป็นนานาเร่เลื้อยมาทูล
“มีเรื่อร้อนอันใมันรา เ้าเอถึรีบเ้ามาหาเราเยี่ยนี้!?” ทรรัสถามนานาี อย่าทรสสัยในพระทัยยื่
้วยเหุที่รู้ทั่วันในปันรว่า ถ้ำแ้วรันา... เป็นสถานที่หวห้ามส่วนพระอ์แห่ท้าวเธอฯ ผู้เป็นให่เหนือปวนาทั้หลายในปัมหานที...
ลำพัุท้าวนาำนัลเยี่ยนามันรานั้น ‘ไม่มีสิทธิ์’ ที่ะล่วล้ำย่าายาเ้ามาไ้ แม้แ่พระนัาผู้ทรเป็นที่สนิทเสน่หา็ยัมิทรล้าย่าพระบาทล้ำเ้ามา... ถ้าทูลระหม่อมาไม่ทรเรียหา
“พระนัาเพะ!. พระนัา...พระ นั า...” นามันรานาี ทูลอบอย่าเร่รีบ น้ำำนั้นาหาย เพราะรีบเลื้อยมาทูลวามนหายใไม่ทัน!
“่อยๆว่ามา...มันรา...” พระอ์ทรรัสบอ ้วยสุรเสียเนิบนาบพระทัยเย็น...
“พระนัาทรไ้รับบาเ็บสาหัส!...สิ้นสิมิสมประี มิทรรู้สึพระอ์อยู่ในห้อบรรทมเพะ!!!” ทูลพระอ์เสร็ นา็ร้อไห้ฟูมฟายเสียั
“หลานเราบาเ็บระนั้นรึ!!!” อ์สันาราทรอุทาน พร้อมทั้สะุ้ผุลุาพระอาสน์ รีบเส็ออาถ้ำแ้ว ้วยทรห่วพระรานัาี่เป็นที่รัยิ่ไปยัปัมหาปราสาทในทันใ!!!
แท่นบรรทม ร่านาราสามเศียรออ์นาบินทร์ พระปิยรานัาในอ์สันาราา อ์นาินหนุ่มทรสิ้นพระสิหลับใหลไม่รู้สึพระอ์ นอนวรายอยู่ในพระแท่นบรรทมนอน...
ท้าวเธอฯ ทรเส็เ้ามาประทับนั่บนพระแท่น้าวรายพระรานัา แล้วทรเอื้อมพระหัถ์ไปลูบพระนลาพระนัาเธอเบาๆ พร้อมับทรรัสถามึ้น โยยัทรทอพระเนรพระนัา ไม่ทรหันพระพัร์ลับมา...
“หมอหลว!...หลานเรา อาารเป็นเ่นใ?” ทรรัส้วยสุรเสียหนัลึแ่แผ่วเบา ้วยทรเรเ้าอวราย้านหน้าะสะุ้ผวาื่นึ้นมา
“ราแรนั้น...หนัหนาสาหัสพระเ้า้า!!! แม้แ่อนนี้...ยัสิ้นพระสิ...พระอาารนั้นยัทรอยู่...” หมอหลวนารา ทูลอบัวสั่น
“เป็นหมอหลวภาษาระไรัน!!!...ไม่สามารถรัษาหลานเราให้หายีไ้!!!” ทรหันพระพัร์มาเอ็ ้วยสุรเสียอันั!
“พระราอาามิพ้นเล้าฯ! ้วยเหุที่ว่า พระนัาทรโนรเล็บอนารุราผู้มีอิทธิฤทธิ์ไม่ธรรมา ึรัษาพระอาารให้หายไ้เร็ว ั่พระทัยไม่ พระเ้า้า!!!” หมอหลวสะุ้ใ รีบหมอบายราบทูล้วยเนื้อัวที่สั่นเทา
“นารุรา เ่นนั้นรึ!?” ทระัแล้วมวพระนถาม พลาทรหันพระพัร์ ไปทานามันราุท้าวพระพี่เลี้ย
“เพะ!...พ่อเ้าอยู่หัว ่อนสิ้นพระสิ...พระนัาทรรัสว่า โนนารุราทำร้ายพระอ์” นามันราสะอื้นไห้ ทูลบอวาม
"นัรุรา ที่บัอาระทำารเยี่ยนี้! ับหลาน้า! นาผู้นั้นเป็นใร?" อ์สัราานารา ไ้ทรไ่วาม พร้อมทั้แผสุรเสียนโมแ้วระย้าสะเทือน!!!
เิเรื่อให่แล้วไหนูแ้วเอ้ย า(เ่า) เ้าโรธแล้วววววว - -" 555+
ความคิดเห็น