คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เวทย์แห่งความมืด
บทที่ 4 เวทย์แห่งความมืด
"ไม่มีสิ่งใดในจักรวาลปราศจากสิ่งควบคุม เมื่อเวลามาถึง จะปรากฏ จ้าวจักรวาลผู้เป็นมหาราชันย์ ทั้งปวง "
" 3 มิติ จะถูกเปิดอีกครั้ง หายนะครั้งใหญ่จะมาเยื่อน "
" สิ่งที่เหมือนจบแต่ก็ยังดำเนินไปทางของมัน "
" จอมมารมหาอำนาจคนใหม่จะกำเนิดขึ้น พร้อมกับสงครามทั่ว จักรวาล "
"เมื่อจอมมารคนใหม่ถือกำเนิดขึ้นมา ราชาปีศาจรวมทัพบุก สรวงสวรรค์
จะบังเกิดเทพผู้ยิ่งใหญ่ และ ปีศาจที่ มีอำนาจล้นจักรวาล "
"ประตูนรกจะถูกเปิดออก "
"เจดัสฝึกหัดคนหนึ่งไปเข้ากับปีศาจ อย่างเต็มใจ"
"ผีดิบคืนชีพ วิญญาณมหาราช ปรากฏตัวอีกครั้ง พร้อมกับผู้นำวิญญาณคนใหม่ที่หาญกล้า"
"โลกมนุษย์ถูกผีคุกคาม"
"ทุกชีวิต อาจถึงคราวดับ สูญ"
และ ทุกอย่างจะเริ่มต้นจากสงครามจักรวาล เอทเต กับ โนโม ............. hahahahaha
****************
" ท่านคอร์ ข้าไม่คิดว่าสงครามจะเกิดเร็ว อย่างงี้ ท่านคิดว่า ชายลึกลับที่มาหาเรา 2 ปีที่แล้วจะหลอกเราเรื่องคำทำนายนั้นหรือไม่ ครับ " เลออน ถาม พลางวิ่งขนาบข้างเลออน ไปเตรียมตัว ออกเดินทาง
" ข้าว่า เขาไม่ส่อแวว หลอกลวงเราเลย ข้าเชื่อเขา " คอร์ตอบอย่างหนักแน่น กลับ พลางทำหน้าวิตกกังวล แต่ข้าได้หวังว่ามันจะไม่เป็นยังงั้น
ทางด้านไรอันและพวกเจดัสคนอื่นๆได้แยกย้ายเดินทาง ไปสู่ดาวเอพิเจสแล้ว พร้อมกับดาบแห่งเจดัส ซึ่งศิษย์ฝึกหัดได้รับกันทุกคนก่อนเดินทาง ซึ่งหมายความว่าพวกเขาได้เป็นอัศวินเจดัสเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
" เร็วเข้า ตามข้ามา ทหาร "เสียงนายพันมิตส์ พูดขึ้นขณะที่พวกลงจากยานมาถึงหน่วยบัญชาการรบ
" จงรู้ไว้พวกเจ้าเป็นนายกองของจักรวาลนี้ จงอย่าอ่อนแอ พวกเจ้าไม่ต้องกลัว พวกเจ้าต้องเรียนรู้เรื่องกองทัพก่อนที่จะ ออกรบอยู่แล้ว พวกเอสเต อีก 2-3 ปี กว่ามันจะมาถึง พวกเรายังมีเวลาฝึกฝนพวกเจ้า จนกว่าจะถึงเวลานั้นพวกเจ้าก็พร้อมแล้ว " เสียงขุนพลคนหนึ่งกล่าวขึ้น ขณะหันหลังกลับมา
นั่น ขุนพลเอก แห่งจักรวาลโมโน และยังเป็นหัวหน้าองค์รักษ์ของจักรพรรดิ์ไอน่อน
พ่อของไรอันเอง
"สวัสดีไรอัน " โจทักทายยิ้มแย้มให้กับ ไรอัน
" พ่อ " ไรอันบอกเรียกพบางแปลกใจ
" เอาละ วันนี้ไปพักผ่อนกันก่อนก็แล้วกัน แล้วพรุ่งนี้พวกเจ้าก็เริ่มเรียนรู้ให้มากที่สุดก็แล้วกัน " โจ พูด จบ เจดัส ก็ลุกออกจากห้อง ทันที ยกเว้น ไรอัน
" พ่อเรื่องมันเป็นมายังไงบ้าง " ไรอันร้องถาม
" เจ้าจำได้ไหม หลายปีที่แล้วที่พ่อถูกกลุ่มโจรแดง มันตามล่า อะ พวกนั้น ถึงไม่ได้สารลับทางทหารของจักวาลโมโน กับเมททะโล ไปแต่มันก็ได้ข้อมูล อาวุธ ที่เรามี รวมทั้งกำลังทหารที่เรามี " โจ กล่าวเสียงเบาๆให้ได้ยินกัน 2 คนเท่านั้น
ไรอันอึ้งถึงกับพูดไม่ออกเลย .เอาละลูกไปพักผ่อนเถอะพรุ่งนี้มีอะไรต้อง เหนื่อยอีกเยอะ " โจกล่าวเมื่อเห็นลูกตัวเองไม่พูดไม่จา
*************
ฮึด ริว สะดุ้ง ตื่นทันที เมื่อ รู้สึกมี คน อยู่ด้วย แต่แล้วเข้ายิ่งตกใจไปเสียอีกเพราะ คนที่เขาเห็นมีเขา 2 เขา ตาสีแดง ใส่ชุดเกราะ
เจ้าไม่ต้องกลัวไป ข้าชื่อ ทอร์ เป็น ปีศาจอาวุโส แห่ง กรุงบาดาล โลกปีศาจ
เอ๋ เอ่อ ทอร์ แล้วข้ามาอยู่ที่นี้ได้ยังไงอะ ริวร้องถามขึ้นอย่างลำบาก และเจ็บปวดจากบาดแผล พลางทำหน้า งง
ก็พอดีมีปีศาจ ลูกศษย์ ข้า ลักลอบเข้าไป วิหารเจดัส แล้ว ก็ไปพาเจ้ากลับมา เหตุเพราะว่า เจ้า ไฮโดร สัมผัสถึงพลังมืดจากตัวเจ้าได้ อีกทั้งเจ้ายังบาดเจ็บ มาก ซะด้วย เท่าที่ข้ามองนะ
เอาละ ไหนๆเจ้าก็ตื่นแล้ว เอายานี้ไปกินซะ จะได้พักผ่อนต่อ เมื่อเจ้าหายแล้ว เราจะเป็นอาจารย์ สอน เจ้าให้เอง เห็น ไฮโดร มันบอกว่าเจ้าโดน ไคโรหน้าเหน็ม ซ้อมเอานิ
ข้าก็เลยตัดสินใจ สอน วิชาให้เจ้า เลย
อ๋อ ลืมไปข้าชื่อริว ริวตอบ หลังรับยามากิน
อืม ข้ารู้แล้วละ เอาละ พักผ่อนซะริว
ครับ ท่านอาจารย์ ริวพูดหลังกินยาเสร็จ แล้วก็ค่อยๆล้มตัว ลงนอน บนเตียง เย็น ที่เขารู้สึกว่ามันอบอุ่น และเหมือนเพิ่มพลังแก่เขามาก
2 วันต่อมา
ริว เนี่ยเจ้าเรียนรู้ได้เร็วนิ เพียง 2 วัน เจ้าก็ใช้เวทย์ แห่งความมืดได้เกือบหมดแล้วนะเนี่ย
ทอร์เอ่ยชมความสามารถของริว
ก็เพราะอาจารย์นี่แหละ ว่าแต่ผมได้ยินมาว่า ปีศาจฆ่าไม่ตายไม่ใช่หรอคับ แล้วทำถึงตายได้ละคับ ริวถามขึ้นเมื่อเห็นปีศาจตนหนึ่งถูกลาก เข้ามา
" เฮ้อ ริว ปีศาจอะ จะถูกฆ่าตายมีเพียง 3 ประเภทเท่านั้น อย่างแรกคือถูกฆ่าโดย พวกเดียวกันเอง ส่วนอย่างที่สอง คือพวก เทพ กับาวกพลังศักดิ์สิทธิ์ของมัน ส่วนอย่างที่ 3 เนี่ย รู้สึกว่าจะเป็นวิชา 2 วิชาเนี่ยแหละ ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะ ข้าไม่เคยเจอเหมือนกันอยู่มาเป็น พันปีแล้ว " ทอร์ บอก ขึ้นหลังจากค้นหนังสือมหาเวทย์มนต์ มืดให้ริว เอาไว้ฝึก
" อีกอย่างนะริว อย่างออกไปไหนละ เพราะเจ้าเป็นมนุษย์ พวกปีศาจ ไม่ชอบพวกมนุษย์ซะเท่าไร เราจะชอบกินมนุษย์ ซะมากกว่านะ " ทอร์พูดจบ ริวถึงกลับ กระโดดตัวถอยหลังติดกำแพงเลย แต่ข้าไม่กินเจ้าหรอก ข้ารู้สึกถูกใจเจ้ามากว่า ทอร์พูดเมื่อเห็นริว ถอยหลังไปติดกำแพง
" เอาเถอะ ถ้าเจ้าอยากออกมาเที่ยวละก็ ไว้ข้าจะสอนเจ้าปิดจิต ซ่อนพราง ให้ เจ้าจะได้ไปไหนมาไหน ได้สะดวก เหมือนไร้ร่อยรองเลย " ทอร์พูดต่อ
" ถ้างั้นก็ .. ริวยังพูดไม่จบ " ทอร์ ก็พูดขึ้นแรก " แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ริว ตอนนี้ที่เจ้าต้องทำคือ ร่ายเวทย์ให้ข้าดูได้แล้ว เพราะว่า ข้าเห็นเจ้าอ่านคัมภีร์ เวทย์ไปจนหมดแล้วนิ
หลังจากทอร์พูดจบ เขาก็ร่ายเวทย์สร้าง หุ่นหินขึ้นมา 1 ตัว " ริว แสดงให้ข้าดูหน่อยซิ "
" ครับ อาจารย์ " ริวตอบรับคำ พร้อมกับทำท่า ร่ายเวทย์ และ
" มาวาโร เรกตัม " ริวร่ายเวทย์ออก แต่กลับมีแต่หมองสีดำออกมาปกคลุกเล็ก
" มาวาโร เรกตัม " ริวร่ายอีกครั้งแต่คราวนี้กลับไม่มีอะไรออกมาเลย พร้อมกับ ลมหายใจที่หอบเหนื่อย และ เหงื่อ พุดขึ้นเต็มใบหน้า ของริว
" อาจารย์ทำไมมันไม่ได้ละครับ " ริวถามขึ้นหลังจากลองร่ายเสทย์มาหลายครั้ง แต่ผลก็ยังไม่มีอะไรเหมือนเดิม
เฮ่ย ริวเฮ้ย เจ้าร่ายอย่างงี้ ถ้าเจ้ามีไม้กายสิทธิ์นะ เวทย์ก็สำริด ผลไปแล้ว แต่ตอนนี้เจ้าไม่มีไม้กายสิทธิ์ ก็เหมือนไร้ปีก ดังพวก พ่อแม่มดทั่วไป แต่ถึงกระนั้น มันมีวิธีที่เจ้าไม่ต้องใช้ ข้าจะแนะนำ เจ้าจงทำ ให้ จิตนิ่ง กายนิ่ง และใจต้องนิ่ง กำหนดจิต ว่ามีไม้ อยู่ในมือ แล้วร่ายออกมา
" ครับ อาจารย์ " ริวตอบรับคำ พร้อมกับตั้งสมาธิ และยืนมือออกไปข้างหน้าตัว
จิตนิ่งกายนิ่ง อืม ๆ และ
" มาวาโร เรกตัม ! " ริวตะโกนร่ายเวทย์ออกมา พร้อมกับไอคลุ้ง สีดำมืด ปกคลุ่มไปทั่วบริเวณ ในขณะเดียวกันในมือของริวก็ปรากฏ ลำแสงแห่งเวทย์มนต์แห่งความมืด แสงสีดำเข้ม ลักษณะเหมือนลูกไฟ พุ่งออกไป 3 ทิศทาง และ ตรงไปหาหุ่นหินที่ ตอนนี้ ทอร์ บังคับให้มันขยับ หลบหลีกลำแสง แต่แล้ว ลำแสง กลับ วกกลับ และ ตูม!!!!
ลูกไฟ 3 ลูก สีดำเข้ม ก็พุ่งเข้าปะทะกับหุ่นหิน เสียงระเบิดดังสนั่น หุ่นหินนั้น แตกกระจาย เป็นเศษชิ้นเล็กชิ้นน้อย มันละเอียด เหมือนผงธูป เลยที่เดียว
" โฮโห ทำไม มันแรงขนาดนี้อะ " ริวอุทานขึ้นมา พร้อมกับสีหน้าเป็นไปด้วยความดีใจ และอ่อนเพลีย
" เวทย์ที่เจ้าร่ายอะมันเป็นเวทย์ ระดับ สูงเขียวนะ และมันก็ไม่ได้ร่ายกันง่าย พลังของมัน ไม่ได้แสดงออกมาง่ายๆ และพลังทำลายร้างมัน จะร้ายกาจหรือไม่ขึ้นอยู่กับ พลังในตัวของเจ้านะริว " ทอร์พูด พลางอมยิ้ม กับผลงานของลูกศิษย์ของตน
" ไหนถ้างั้นเจ้าลองร่ายมหาเวทย์ มาบทหนึ่ง ซิ " ทอร์พูดขึ้นพร้อมกับเสก หุ่นหิน ขึ้นมาอีกเป็น 10 ๆ ตัว
" เออ คับ ผมจะลองดู " ริวตอบกลับ พร้อมกับ ยื่นมือสองมือ ออกมา พร้อมกลับตั้งสมาธิ
" นึกถึงว่ามีคถาดีอยู่ในมือ ใช้จิตกำหนด อะไรก็เป็นไปได้ มันอยู่ที่จิต เรา มันอยู่ที่ใจของเราเอง " ทอร์พูดขึ้นเมื่อเห็นริว ยังไม่มีสามธิเท่าที่ควร
เวลาผ่านไปนานพอสมควร
และ
" มา มา เว มะ โร กา วา รา ซา เว สะ มะ ลา เม ต้า " เสียงริว ร่ายมหาเวทย์ จบ พร้อมกับ การปรากฏ วงแหวนรูปดาวที่พื้นของเป้าหมาย และ สายฟ้า สีดำ ผ่าลงมาจากข้างบนและ ผ่าขึ้นมาจากด้านล่าง ส่วนด้านข้างปรากฏ รูปหัวกะโหลก ไฟ สีน้ำเงินเข้ม วนอยู่รอบๆด้าน อยู่ชั่วครู่ และ ก็พร้อมใจพุ่งเข้าสู้เป้าหมาย
ตูม ! ตูม !! ตูม !!! ตูม !!!! ตูม !!!! !หุ่นหิน เป็น 10 ตัว ลสายหายไปกับกลุ่มควันสีดำ ที่จางลงจากการร่าย เวทย์มืด และปรากฏ ร่องรอยของการทำลายร้าง ชั่วครู่ ซึ่งมีลักษณะคล้ายหลุมของดวงจันทร์เป็นหลุม เป็นบ่อ นับไม่ถ้วน
" เฮ้ย ทำไมมันร้ายกาจแบบนี้ แฟระ " ริว ร้องเสียงหลงทันทีที่ลืมตาขึ้นมาพบกับ ผลของมหาเวทย์ของตัวเอง
" โฮโห เจ้าเลือกมหาเวทย์นี้ หรอเนี่ย เจ้ารู้มั้ย ริว มหาเวทย์ที่เจ้าร่ายไปอะ ไม่มีคนร่ายเป็นหรอกนะ " ทอร์พูดขึ้น พร้อมกับสีหน้าตกใจ
" ห่า ท่านว่าไงนะ " ริวอุทาน สวนกลับ
" มหาเวทย์ที่เจ้าร่ายนั้นอะ มันสาบสูญไปนานแล้ว ไม่มีคนใช้เป็นหรอก ตั้งแต่ข้าอยู่มา หลายร้อยปี มีเจ้าเนี่ยแหละที่ข้าเห็นคนแรก ข้าว่า ถ้าเจ้าร่าย มหาเวทย์เนี่ย ได้ เวทย์แห่งความมืดทั้งหมด เจ้าก็คงร่ายได้อย่างสบายๆ เลยที่เดียว " ทอร์ พูด พลางใช้ความคิด
" เอาละ เจ้าเหนื่อยมามากแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวข้าจะสอนปิดจิตให้ " ทอร์พูดขึ้นหลังจากเห็นริวมีอาการหอบเหนื่อยอย่างมาก
---------------------------------------------
จบละ ตอนตอนไป อาจนานหน่อยนะคับ
กลับมาแล้วคับ ช่วงนี้แคลคูลัส + เคมี เต็มหัวเลย
จะถยอยพิมพ์และอัพให้ เร็วที่สุดเลย
ตอนนี้ ก็ รับสมัครตัวละครคับ
ส่งๆ โฟสๆ กันเข้ามาได้เลยนะคับ
ความคิดเห็น