คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สานฝันสู่เจดัส
บทที่ 1 สานฝันสู่เจดัส
"เคร็งงง~!!!!! "ริว นายคิดว่าเราจะเป็นอัศวินเจอัสได้ไหม" " หนุ่มน้อยวัย 12 ปี ผมสีน้ำเงิน ดวง
ตาสีครามทะเล เข้ากับสีผม ทำให้เขาดู มีเสน่ห์ในตัว ถามขึ้นในขณะสู้กับริว
เคร็ง .. เคร็งๆๆๆ เสียงดาบกระทบกัน อย่างรวดเร็ว
" อย่างนายนะไรอัน ฝีมือออกจะเก่ง นายต้องเป็นได้อยู่แล้ว" ริวผู้มีนัยน์ตาสีคราม พูดอย่างเหนื่อยอ่อนจากการปะทะดาบเมื่อครู่ ผมสีทองที่กำลังพริ้วล้อลมนั้นทำให้เขาดูหล่อเหลาไม่เบาทีเดียว
ฉึก !!! ดาบไม้ของริวหลุดกระเด็นออกจากมือ โดยฝีดาบที่พริ้วไหวไปตามเสต็ปของเพลงดาบที่มีชื่อเสียงอย่างผู้เป็นพ่อ ดาบไม้ของเขาตรงเข้าไปจี้ที่คอของคู่ฝึกซ้อมอย่างรวดเร็ว
"เราอยากเก่งแบบนายจัง" ริวบอกเสียงอย่างชื่นชม
"นายน่ะซ้อมต่อไปเดี๋ยวก็เก่งเอง นายเรียนรู้เร็วนี่นา กลับบ้านกันเถอะ" ไรอันปลอบริวที่ยังมุ่ยครุ่นคิดถึงการปะทะเพลงดาบเมื่อครู่
แฮด เสียงเปิดประตูที่ทำจากไม้ที่มีราคา ประดับประดาด้วยอัญมณีแฮฟา ที่หาไหนยบากและมีแต่ขุนนางขององค์จักรพพรดิ์โจเอลเท่านั้น ภายในบ้านตกตกด้วยฟอร์นิเจอร์ที่ทำจากไม้ ที่งดงาม หนา ดูแวววาว และอบอุ่น
"กลับมากันแล้วหรอ แม่นึกว่าจะกลับกันค่ำ กว่านี้ แม่ยังไม่ได้เตรียมอาหารไว้ให้เลย"
เมลลี่แม่ของไรอัน กล่าวขึ้นหลังจากลูกชายของตนและ ลูกบุญธรรม นั้นเปิดประตูก้าวเข้ามาในบ้านแสนอบอุ่น ย้อนไปเมื่อหลายปีที่แล้ว โจ ผู้เป็นพ่อของไรอัน ซึ่งครั้งนั้นเพิ่งได้รับต่ำแหน่งนายกองจากจักรพรรดิ์ ให้นำทัพไปส่งสาร ที่เมืองโป ดาวเคราะห์ เอพิเจส ซึ่งห่างจาก ดาวเคราะห์ ไลเปส ซึ่งเป็นดาวเคราะห์จักรพรรดิ์ มาก ทำให้มีทหารผู้ติดตามจำนวนน้อยและล่อแหลมมากๆ จึงถูกโจรแดงที่ใช้มนต์ตรามหาเวทย์ดักสุ่มโจมตีหวังชิงสารลับทางทหารทำให้ได้รับบาดเจ็บสาหัส และเป็นผู้รอดชีวิตเพียวคนเดียวจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ซึ่งได้หลบหนีจนมาถึง เอพิเจส จบเด็กชายขอทานได้ช่วยดูแลรักษาจนหายปกติ หลังจากนั้นไม่นาน พอโจ ได้แต่งตั้งเป็นขุนพลเอก ก็ไปหาเด็กชายดังกล่าวเพื่อรับดูแลอุปการะ เด็กคนนั้นชื่อว่า ริว ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ริวก็เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัว บาสเทีย แห่งนี้
" ครับ แม่ " ทั้งสองคน ตอบรับคำพร้อมกัน
"ลูกๆไปจัดเตรียมข้าวของให้เรียบร้อยก่อนรอแม่ทำอาหารให้เสร็จนะ จะได้ไม่เสียเวลา " ชายวัยกลางคนมี ผมสีน้ำเงิน รูปร่างสันทัด แขนขามีกล้ามเนื้อที่ใหญ่และชัดเจน ตามตัวมีบาดแผล แผลเป็นมากมาย บ่งบอกถึงผ่านการต่อสู้มามากพอสมควร กล่าวขึ้นหลังจากเดินออกจากประตูห้องทำงาน และกำลังเดินออกมาหาเมลลี่เพื่อมาช่วยเมลลี่ ทำอาหาร
" ครับ " " ไปกันเถอะ " ไรอันและหันไปบอกกับริว
"พรุ่งนี้แล้วซินะ โจ ที่ลูกๆเรา จะไปทดสอบเพื่อเป็นอัศวินเจดัส 1 ศิษย์ 1 อาจารย์ เป็นธรรมเนียมที่ปฎิบัติกันมา "เมลลี่ บอกเสียงอ่อน
"แต่ที่ได้ข่าวมา มีอาจารย์ เพียง 5 คนเองนะ คงต้องหนักหนา พอควรเลยละงานนี้" โจตอบเสียงแพ่วให้ได้ยินกัน 2 คน
"เด็กๆ กินข้าวได้แล้วจ้า " เสียงเรียกลูกๆของเธอดังขึ้น
แม่ฮะ แกงอีเวอร์ อร่อยมาเลยนะคับ เสียงไรอันกล่าวขึ้นหลังเอาจานไปล้าง
หลังจากล้างเสร็จทั้งสองคนก็รีบขึ้นห้องไปอาบน้ำแล้วตั้งท่าดูหนังสือที่จำเป็นในการสอบ ทบทวนท่าต่อสู้ต่างๆ
"นายว่าพรุ่งนี้พวกสภาเจดัสจะทดสอบอะไรพวกเราอะ" เสียงริวร้องถามขณะดอ่านหนังสือประวัติเจดัส
ก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาเป็นว่า เต็มที่ไว้ก่อน " เสียงไรอันตอบกลับอย่างหนักแน่นพลางอ่านประวัติตำนานต่างๆในเจดัส
แล้วในที่สุดทั้งคู่ก็ ไร้สติการรับรู้ และหลับไปในที่สุด
ตื่นได้แล้ววววววว เสียงแม่ ตะโกนลั่นบ้าน เพื่อปลุกเรียกลูกๆตัวเองไปท่าบินA ขณะเตรียมข้าวของเครื่องใช้ที่ลูกแพก ไว้เรียบร้อยแล้ว
ผ่านไป 1 ชม ทั้งคู่จึงลงมาข้างล่างอย่างเร่งรีบ แล้ว เมลลี่ ก็รีบ ไล่เด็กๆ เข้าไปในรถ ที่ลอยสูงจากพื้น 20 เซนต์ และออกตัว อย่างเร่งรีบเพื่อไปให้ทันเวลา
เอียด!!!! เสียงรถ โกงตัวปล่อยลมข้างหน้าเพื่อหยุดแรงส่งตัวไปข้างหน้าของความเร่ง ไรอันและริว ก็รีบลงจากรถพร้อมกระเป๋า สัมภาระ อย่างเร็ว มุ่งหน้าไปสู่ ยานบิน สีเงิน รูปร่างเหมือน ปากกา ลำตัวยานยาว ซึ่งแน่นอนว่า บรรจุคนได้เยอะเลยที่เดียว มุ่งหน้าไปดาวเจดัส ภายในยานบินนั้นตกแต่งด้วย กัมมะยี่ เหมือนเครื่องบินที่เราขึ้น แบ่งเป็นที่นั่งต่างๆ แบ่งเป็นชั้นๆ ตามอำนาจเงินตามของแต่ละคนที่มี
"วิ้ว" ริวเป่าปาก "วุดวิด เลยนะเนี่ย เกือบมาไม่ทันซะแล้ว ฉันตื่นเต้นจังเลยอะ" ริวพูดขึ้นขณะทิ้งตัวลงที่นั่งตัวเองซึ่งอยู่คลาส 2 ซึ่ง เป็นคลาสของคนชั้นทั่วไป
" ก็นั่นนะซิ " ไรอันตามกลับขณะเอากระเป๋าขึ้นไปวางบนชั้น และโครม
" โอ้ย ตาบ้า หัดเดินให้ดูตาม้าตาเรือด้วยซิ " เด็กหญิงใบหน้าขาวนวลเนีย ผมสีทองงมงามดังเทพนิยาย
" ก็เธอเดินมาชนเองนิหน่า ช่วยไม่ได้ แบร้ " ไรอัน เถียงกลับ
"นิจะบ้าหรือยังไง ตาบ้า ก็เห็นๆอยู่ว่าถอยมาชนอะ " เด็กหญิงเถียงกลับ
" พอเถอะ ไรอัน " ริวพูดขึ้นแวว ขอร้อง
" ก็ได้ ฉัน อโหสิ ให้ "
" อโหสิบ้าน แก ดิ ฉันยังไม่ตายไปไหนซะหน่อย อีกอย่างฉันจะไม่ตายง่ายๆด้วยเพราะฉันจะไปสมัครเป็นอัศวินเจดัส " เด็กหญิงพูดเสียงดุกลับ
" ห่า!! นี่เธอจะไปสมัครเป็นเจดัสหรอ " เสียงริวและไรอัน ร้องขึ้น ด้วยหน้าตาเหลอหลา ปนเปกับตกใจ
" ผู้หญิงไปสมัครเป็นอัศวินหรอเนี่ย ได้งัยอะ "เสียงริวถาม
" ก็ 1 ในสภา เจดัส ท่านเฟร์ ยังเป็นผู้หญิงเลย ทำไมฉันจะเป็นไม่ได้ " เด็กหญิงทำหน้าหงิดตอบกลับ
" อืมๆ แล้วเธอชื่ออะไรอะ " เสียงริวถามขึ้น หน้าตาต้องการคำตอบ
" มีที่ไหนกัน ผู้ชายอะไร ไม่แนะนำตัวเองก่อน แล้วยังด้าน มาถามชื่อคนอื่นอีก " เด็กหญิงกระแทกเสียงกลับ ทำให้ริวอึ้งกับ เธอไปชั่วครู่เลยทีเดียวเพราะพลังปากของเธอ
" เออ ผมชื่อ ไรอัน คับ " " ใครใช้ให้เธอตอบ " " อ่าวเป็นไงไป " เสียงไรอันร้องเบาๆ
" ว่าไงละจะบอกได้ยัง " เด็กหญิงตอกใส่ริว
" ผมชื่อริว " ริวตอบเรียบๆง่ายๆ " ฉันชื่อ ลิซ่า " เธอตอบกลับ
" เรียนผู้โดยสารโปรดทราบ กรุณานั่งประจำที่ เราจะทำการลงจอด ณ ท่า จอดที่ J1
ฟิ้ว ตุ๊บ ยานบินสีเงิน ลงจอดอย่างนิ่มนวม ประตู ยายเปิออกพร้อมผู้โดยสารเดินลง และแยกย้ายกันไป
" คนที่จะสมัครเจดัส มาทางนี้ "ชายฉกรรณ์ รูปร่างกำยำพกดาบสีฟ้าเพียวยาวไว้ข้างกาย ดูรู้ว่าดาบน้ำหนักคงจะเบา และชายคนน้ต้องมีความเร็วในการเคลื่อนไหวและการฟันเป็นเลิศด้วย แหกปากขึ้นกลางฝูงชน
" ผู้สมัคร ตาม ข้ามา " และชายคนนั้นก็พาเดินไปที่วิหารแห่งหนึ่ง ที่เป็นสีฟ้า ตัดสีเงิน รูปแบบสถาปัตยกรรมดูรู้ว่าต้องออกแบบมาเป็นอย่างดี เป็นโดมสูง ใหญ่ตระการตา เหมือนราชวัง เล็กไปเลย แถมยังมีทางเชื่อมต่อไป อาคารอื่นๆ
" ที่นี่คือวิหารแห่งเจดัส ผู้สมัครรอทางนี้ ข้าออกัส 1 ในสภาเจดัส จะทำการเรียกชื่อผู้สมัคร เมื่อผู้สมัครถูกเลือกแล้วให้เดินตรงเข้าไปข้างใน เพื่อทำการทดสอบ ผู้สมัครปีนี้ ต้องเป็นอายุ 12 ปีทั้งหมด จึงมีสิทธิ์ และจะมีเพียง 5 คนเท่านั้นที่จะเป็นเจดัสฝึกหัด " ออกัส ตะเบงเสียง เหมือนครูฝึกทหาร ไรอันว่าถ้าเพิ่งเสียงอีกหน่อยละก็ กระจกคงจะแตกไปแล้วละมั้ง
"คนแรก เอด้า ก้าวออกมา " เอด้าเด็ชายตัวไม่สูงมากนักเดินขาสั่นเข้าไป ผ่านนนนน เสียงแหบห้าว ฟังดูมีพลัง และมีอายุ ดังขึ้น หลังเวลาผ่านไป 15 นาที
" คนต่อมา เมธี " เมธีเด็กชายผมสีดำเงา ตาสีน้ำตาล ดูแล้วมีสง่าราศี เด็กเข้าไป
" ไม่ผ่าน" เสียงชายชราคนเดิมดังขึ้น เมธี เดินออกมาพร้อมกับมีเลือดเต็มตัว และเดินจากไป
............
......
....
" ต่อมาลิซ่า " ลิซ่า ก็เดินอย่างมั่นใจ เข้าไป
" ฉันว่ายัยนั้นไม่ผ่านแน่ๆ เลย " ไรอันบอก
" ผ่าน " ." หา!!!
ยังงี้ก็เหลือแค่ 2 คนอะดิ
" ริว "
ริวก็ลุกขึ้นเดินเข้าไป เขายังตื่นเต้นไม่หาย หายใจไม่ทั่วท้อง ใจไม่อยู่กับตัว หัวใจเต้น สูบฉีดเลือดแรงกว่าปกติ มือไม้เย็นเฉียบ
และแล้ว " เข้ามาซิ " เสียงชายชรา ดังขึ้น ไม่ต้องกลัว ข้าจะถามเจ้าขอหนึ่ง คติประจำของเจ้าคืออะไร ไม่ต้องรีบก็ได้ ข้าชื่อ ผู้เฒ่าคอร์
"ผมขอตอบเลยนะคับ" หือ ว่าไงละ เด็กน้อย
ผมจะไม่ยอมให้ความชั่วอยู่เหนือความดี
ชายชราเลิกคิ้ว เอาละ เจ้าทำให้ข้าประทับใจกับคำตอบที่ชั่วอายุที่ข้าคัดเลือก ไม่มีคนตอบคำตอบที่โดนใจมานานแล้ว ข้าจะไม่ทดสอบฝีมือเจ้าก็แล้วกาน " ริวดีใจยิ้มหน้าแป้นทันทีที่เขารู้ว่าไม่ต้องสู้ " แต่ข้า จะทดสอบพลังเจ้าหน่อย " รอยยิ้มริวหุบลงทันที "
ไม่ต้องห่วง เจ้าไม่ต้องไปสู้หรอก " เอ๋ อ่านใจข้าได้หรอ " ใช่แล้วข้าอ่านใจได้ เพื่อไม่ให้เจ้าโกหก เอาละ ยื่นมือของเธอมา เด็กน้อย คอร์ พูดจบ
ริว ลังเลนิดนึงก่อนจะยื่นมือ ให้ ชายชรา และชายชราก็ยื่นมือมาจับพร้อมกับหลับตาทำสมาธิ
อืม เจ้าพอมีฝือมือด้านดาบ เด็กน้อย คอร์เอ่ยปากบอก
เอ๋ หา!!พลังนี่มัน คอร์อุทาน เบาๆ
อะไรนะฮะ ริวถามพลางไม่แน่ใจกับสิ่งที่ได้ยิน
ไม่มีอะไร ชายชรา ตอบกลับ แล้วเงียบไปนิดนึง ก่อนจะ ผ่านนนนน และริวก็เดินออกไป น่าสนใจมากเลยเด็กคนนี้
เมื่อริวออกไปก็พบ กับชายหนุ่มคนหนึ่งตาดูหมองค้ำ พกดาบใหญ่และยาวดูมีน้ำหนักมาก ข้า ชื่อว่าฮีรู ข้าจะมาเป็นอาจารย์ของเจ้า เจ้าชื่ออะไร ข้าชื่อริว เอาละ เจ้าชุดเนี่ยไปเปลี่ยน แล้วมาเจอไปเจอข้าที่ ห้องแห่งการเรียนรู้นะ
ต่อไป ไรอัน เสียงออกัส ร้องขึ้น
เอาละ ข้าชื่อคอร์ เป็นผู้เฒ่าแห่งสภาเจดัส
ขอขอถามเจ้าขอเดียว เท่านั้น เจ้าหนู บาสเทีย เจ้าจะยอมคุเข่า ให้สิ่งใดอย่างเต็มใจ
" ความดีเท่านั้น ท่านยผู้เฒ่า " หือ เป็นคำตอบที่ดีมาก เอาละ ส่วนอื่นๆข้าจะไม่ทดสอบเจ้านะ เนื่องจากความสามารถของเจ้าเป็นที่พูดถึงกัน มากนัก อีกอย่างพ่อของเจ้าก็คงตัดเตรียมเจ้ามาอย่างดี เอาละ ผ่านนนนน เมื่อสิ่นคำพูดไรอันก็เดินออกไป
"อ่าวไรอัน ทำไมนายจังเลย ละ ฉันรอนายตั้งนาย " เสียงริว ร้องถามเชิง แซว
นายได้ใครเป็นอาจารย อะริว ฉันได้ เลออน นักดาบมือหนึ่งในจักรวาล
ฉันได้ ฮีรู อะ ริวตอบ
หาฮีรู หรอ เจ้าได้ อาจารย์เป็น ผู้เฒ่าสภาเลยนะ " ไรอันร้องบอก'
อืม ฉันไปก่อนนะ ไรอัน เดี๋ยวเจอกัน ฉันต้องไปเจออาจารย์อะ
Ok แล้วเจอกัน
พูดจบ ริวก็รีบเดินไปสู่ห้องแห่งการเรียนรู้ ซึ่งออกแบบและตกแต่งภายในวิจิตร ตา สวยงาม แบบโรมัน
เจ้ามาสายยย ฮีรู ตะโกนบอก
ขอโทษคับ อาจารย์ ไม่ต้องมาขอโทษ เจ้าสายก็คือสาย ถือว่าเป็นวันแรกข้าจะไม่ลงโทษหนัก เอาดาบข้าไปถือไว้ 15 นาที อย่างให้หล่นนะ ริวได้ยินดังนี้น ถึงกับซีด ไม่อยากทำก็ต้องทำวะ ริวคิดในใจ พลางเดินไปหยิบดาวสีดำใหญ่
หมับ โห อาจารย์ ทำไมหนักยังงี้อะ บ่นหรอ เอาไป ครึ่ง ชม เลย
เริ่มยกได้แล้ว ริวได้ยินดังนั้น จึงต้องปฏิบัติตามเยี่ยง ทหาร
กฎของข้ามี
1. เชื่อฟังข้าไม่ต้องเถียง
2. อย่าสงสัย
3. ถ้าไม่รู้เรื่อง ปฏิบัติตามข้อ 1
เจดัส มีกฎอยู่ 100 ข้อให้ปฏิบัติ คือ
1. ชื่อฟังสภาเจดัส
2. เชื่อฟังจักรพรรดิ์
..
.....
เฮ้ยไรอัน อาจารย์ นายโหดป่าวอะ ริวถามไรอันที่อยู่ในช่วงพัก ก็ไม่โหดเท่าไร เขาสอนเพลงดาบให้ฉันแล้วนะ แล้วลิซ่าละเป็นไงบ้าง ไรอันพูดจบก็หันไปถาม อาจารย์ฉันก็เริ่มสอนเพลงดาบแล้ว
แล้วนายอะ ริว อืม ก็ ยังไม่ได้ฝึกเพลงดาบเลยอะ อาจารย์ให้ฉันท่องกฎ อะไรไม่รู้ แล้วยังรูปแบบพลังจิตอีกอะ แถมยังโดนทำโทษ ทุกครั้งเลยอะ
กร็ง หมดเวลาพักแล้ว
เสียงกระดิ่งดังขึ้นมา เจดัสฝึกหัดก็ต้องแยกย้ายสู่ห้องเรียนของอาจารย์แต่ละคน
ส่วนริวก็ ไปถึง อาจารย์ ฮีรูก็ ให้แบก ดาบแล้วดันพื้นอีก
เป็นยังงี้ไปเรื่อย....
ผ่านไป 1 อาทิตย์ก็แล้ว ฮีรูยังไม่สอนเพลงดาบให้เขาอีก ริวคิด
ผ่านไป 2 อาทิตย์ก็แล้ว ฮีรูยังไม่สอนเพลงดาบให้เขาอีก
ผ่านไป 3 อาทิตย์ก็แล้ว ฮีรูยังไม่สอนเพลงดาบให้เขาอีก
จนสุดท้ายผ่านมา 28 วันแล้ว
ใกล้ถึงวันสอบพัฒนาฝีมือ เจ้า ฮีรู ยัง ไม่สอนอะไรให้ข้าเลย
เราจะทำยังไงดีละอีก 2 วัน
แหงะ จบแล้ว
ปล. ติเตียนกันหน่อย โฟสกันเข้ามาบ้างคับ
ความคิดเห็น