ผมเจอ...ครับอาจารย์

เนื้อเรื่อง

วันพฤหัสบดีที่12ตุลาคม
ดึกมากแล้วจนผมแทบจะสัปงกคาเคาน์เตอร์จ่ายเงิน หนังตาใกล้บังลูกตาให้มันมืดเหมือนกับท้องฟ้าข้างนอก ใช่ครับ...ผมทำงานอยู่ที่ร้านมินิมาร์ท24ชม. ถึงจะทรหดและโหดโคตรๆ แต่ก็คุ้มกับเงินเดือนที่ได้ หรือจะว่าไม่คุ้มดีล่ะ ถ้าหากผมทำงานอยู่ที่นี่เป็นประจำ บางทีอาจจะถูกพวกอาจารย์ปากจัดใจยักษ์จับส่งห้องปกครองก็ได้ เอาเถอะ ทำงานอยู่ที่นี่เพื่อเงิน เพื่อเงิน เพื่อเงิน เพื่อเงิน ผมหน้าเงินไปรึเปล่าเนี่ย แต่ว่า คงยังมีคนแบบผมอีกมากนั่นแหละ

ในขณะที่ผมกำลังจะบรรลุฯอยู่นั้น หญิงสาวคนหนึ่งก็เข้ามาในร้าน แล้วตรงมาหาผม ใบหน้าของเธอช่างคุ้นตาเสียจริง

"ซื้อบัตรเติมเงินของxxxแบบ...มิว!!"จู่ๆเธอก็ตวาดขึ้นมาจนผมสะดุ้ง

"ขอโทษคับ เราไม่มีบัตรแบบมิวอ่ะคับ"ผมตอบไปเมื่อเห็นว่าเธอจะซื้อบัตรแบบมิว ครับ เกิดมายังไม่เคยเห็นบัตรเติมเงินแบบมิวเลย

"อย่ามากวนพระบาทครูนะยะ จำครูไม่ได้รึไง"งงครับ ผมยังจับต้นปลายไม่ค่อยได้ แต่ยังไงผมก็เริ่มรู้แล้วล่ะว่าเธอเรียกผม แต่...เธอเป็นใครกัน หน้าสวยอย่างนี้ไม่เคยมีปรากฏอยู่ในโรงเรียนผมเลย

แต่ผมก็ตอบไปว่า"ส...สวัสดีครับ...เอ่อ...คุณครูจะรับบัตรแบบ...ไหนครับ"

"นี่เธอทำงานพิเศษเหรอ มันผิดกฏของโรงเรียนนะรู้มั้ย"คุณครูสาวพูดโดยไม่ฟังผม

"จะรับบัตรแบบไหนคับ..."ผมพูดต่อโดยไม่ฟังครูเหมือนกับที่ครูพูดโดยไม่ฟังผม

"พรุ่งนี้ขอให้มาเจอครูที่ห้องพักครูด้วย ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด"

แล้วเธอก็เดินออกไปจากร้าน ทั้งๆที่เห็นลูกศิษย์ของตัวเองแล้วก็น่าจะอุดหนุนซะหน่อยนะ แย่จริง

ผมถอนหายใจก่อนจะมองไปที่ปฏิทินของร้าน ตัวเลขสีน้ำเงินชวนสลดหดหู่อย่างยิ่งเมื่อปรากฏในสายตากับนร.มัธยม3อย่างยิ่ง พลันสายตาของผมก็ไปจ๊ะเอ๋กับวันที่พรุ่งนี้ ทำให้ผมสลดยิ่งกว่าวันเรียนซะอีก อา...พรุ่งนี้หัวโกร๋นทั้งคืนแน่ ทำไมเดือนตุลาคมต้องมีวันน่ากลัวๆอย่างนี้นะ ทั้งวันพรุ่งนี้แล้วก็วันฮาโลวีน

เอาเหอะ ไปเปลี่ยนเวรกับพี่ปิงดีกว่า



วันศุกร์ที่13 ตุลาคม

"ครูไม่นึกเลยนะว่าหน้าตาซื่อๆโง่ๆอย่างเธอจะอุตส่าห์แหกกฏของโรงเรียนน่ะ"