ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [Re] 14 กุมภา วันวาเลนไทน์ ???
....หลัวาเลนไทน์
วันที่ 14 ุมภา ผมเป็นอีนหนึ่ที่เหมือนนทั่วไป
ุหลาบ ็อโแล ำบอรั
สามสิ่นี้้อเวียนเ้ามาหาีวิผมเพื่อให้นนหนึ่ทุ ๆ
ปีในวันนี้
่อนวันที่ 14 ุมภา
ผมเินออาบ้าน
ในมือมีผ้าเ็หน้าสีมพูที่้อารเอาให้แฟนอผม
เธอเป็นหิสวยมา เป็นาวะอมหาลัยอเรา
่อนผมะออไปพบเธอ เธอโทรมาหาผม
ผมึวาผ้าเ็หน้าที่ผมบรรพับไว้บนโ๊ะ
-*
หลัาารพร่ำบอรััน้วยถ้อยำหวานหูเป็นเวลานานทีเียว
ผมปรี่ออาบ้านไปหาเธอ
โยไม่ลืมผ้าเ็หน้าผืนนั้น
ผมเห็นพ่ออผมถือมันออมา ในผ้าผืนนั้นมีรอยเลือ
"พ่อ ทำอะไรหนะ" ผมโพล่ถาม้วยวามโมโห
พ่อหน้าีทันที
" นายเหมียวหนะ มันโนั พ่อเลยเอาผ้าไปเ็เลือ"
"พ่อรู้ไหม ผมำลัะเอาไปให้แฟน ไ
พ่อเียบ ผมเลียริๆ เวลาพ่อเียบเมื่อนับปัหา
วามโหโหสั่ผมให้ทำไ้แม้ระทั่ะบหน้าพ่อ
พ่อเบือนหน้า
"พ่ออโทษ มานี่....." พ่อยื่นมือมารับผ้าเ็หน้า
"พ่อะเอาไปัให้เอ"
ผมอนพ่อถึับไม่ยอมุยับพ่อเป็นเวลานานพอวร ไม่ยอมลาบ้าน
เป็นเวลาเือบทั้สอวันที่ผมไม่เอหน้า
ใร หมัวอยู่ับห้อ มีเพียแม่เท่านั้นที่อยส่้าวให้ผม
ยามเมือ่ผมมอาแม่รั้ใทุรั้ วาแม่ะแปรี่้วยน้ำา
ผมเริ่มรู้สึว่า บาทีผมอาะทำเินไป
14 ุมภาพันธ์
ั้แ่รั้ที่ผมเห็นแม่เสียใ
ผม็รู้สึว่าผมทำอะไรผิไปหรือเปล่า
ผมยอมออมาาห้อ
ผมไม่เห็นพ่อ
เินออมาที่บริเวลานัผ้า าละมัยัมีผ้าที่ยัไม่ัหลายผืน
้าๆ มีอเลืออยู่ และที่ราวาผ้ามี
ผ้าเ็หน้าอผม ถึะล้ารอยเลือไม่หม
็ยัีที่พ่อยัห่วใยผม ยัแร์ผมอยู่
พ่อ ผมอยาอโทษรับ
หันหน้าะลับเ้าบ้าน ็พบับแม่ แม่ร้อไห้มาแ่ไล
วิ่มาอผม
" พ่อเสียแล้วนะ "
ผมอึ้
แม่ลำับเหุาร์ และทำให้ผมทราบว่า
พ่อป่วยเป็นโรทาเินหายใิเื้อ
รอยเลือที่เห็นนั้นือเลือที่พ่อาม
ออมา พ่อมอไม่เห็น
"พ่อำับแม่มาอนที่ลูโรธว่า อย่าบอลูเ็าว่าพ่อป่วย "
"ทำไมล่ะรับ"
"พ่อลัวเราะเสียใ แล้วไม่ไ้ออไปเที่ยวับแฟน"
ผมอึ้เป็นรั้ที่สอ
"พ่อบอแม่้วยว่า ถ้าพ่อเสียวันนี้ อย่าเพิ่บอลู
ให้ลูไปเที่ยวับแฟน่อน พ่อไม่อยาให้ลูเป็นทุ์ พลา
โอาสอย่านี้เพราะพ่อนเียว
พ่อบอ้วยว่าพ่อัผ้าเ็หน้าให้แล้ว มันไม่สะอาหรอ
แ่พ่อบอว่าพ่ออลูทำ
ีที่สุแล้ว"
ผมอแม่ ร้อไห้
วันนี้ะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในวามทรำลอไป
พ่อรับ ผมอโทษ.......
วันที่ 14 ุมภา ผมเป็นอีนหนึ่ที่เหมือนนทั่วไป
ุหลาบ ็อโแล ำบอรั
สามสิ่นี้้อเวียนเ้ามาหาีวิผมเพื่อให้นนหนึ่ทุ ๆ
ปีในวันนี้
่อนวันที่ 14 ุมภา
ผมเินออาบ้าน
ในมือมีผ้าเ็หน้าสีมพูที่้อารเอาให้แฟนอผม
เธอเป็นหิสวยมา เป็นาวะอมหาลัยอเรา
่อนผมะออไปพบเธอ เธอโทรมาหาผม
ผมึวาผ้าเ็หน้าที่ผมบรรพับไว้บนโ๊ะ
-*
หลัาารพร่ำบอรััน้วยถ้อยำหวานหูเป็นเวลานานทีเียว
ผมปรี่ออาบ้านไปหาเธอ
โยไม่ลืมผ้าเ็หน้าผืนนั้น
ผมเห็นพ่ออผมถือมันออมา ในผ้าผืนนั้นมีรอยเลือ
"พ่อ ทำอะไรหนะ" ผมโพล่ถาม้วยวามโมโห
พ่อหน้าีทันที
" นายเหมียวหนะ มันโนั พ่อเลยเอาผ้าไปเ็เลือ"
"พ่อรู้ไหม ผมำลัะเอาไปให้แฟน ไ
พ่อเียบ ผมเลียริๆ เวลาพ่อเียบเมื่อนับปัหา
วามโหโหสั่ผมให้ทำไ้แม้ระทั่ะบหน้าพ่อ
พ่อเบือนหน้า
"พ่ออโทษ มานี่....." พ่อยื่นมือมารับผ้าเ็หน้า
"พ่อะเอาไปัให้เอ"
ผมอนพ่อถึับไม่ยอมุยับพ่อเป็นเวลานานพอวร ไม่ยอมลาบ้าน
เป็นเวลาเือบทั้สอวันที่ผมไม่เอหน้า
ใร หมัวอยู่ับห้อ มีเพียแม่เท่านั้นที่อยส่้าวให้ผม
ยามเมือ่ผมมอาแม่รั้ใทุรั้ วาแม่ะแปรี่้วยน้ำา
ผมเริ่มรู้สึว่า บาทีผมอาะทำเินไป
14 ุมภาพันธ์
ั้แ่รั้ที่ผมเห็นแม่เสียใ
ผม็รู้สึว่าผมทำอะไรผิไปหรือเปล่า
ผมยอมออมาาห้อ
ผมไม่เห็นพ่อ
เินออมาที่บริเวลานัผ้า าละมัยัมีผ้าที่ยัไม่ัหลายผืน
้าๆ มีอเลืออยู่ และที่ราวาผ้ามี
ผ้าเ็หน้าอผม ถึะล้ารอยเลือไม่หม
็ยัีที่พ่อยัห่วใยผม ยัแร์ผมอยู่
พ่อ ผมอยาอโทษรับ
หันหน้าะลับเ้าบ้าน ็พบับแม่ แม่ร้อไห้มาแ่ไล
วิ่มาอผม
" พ่อเสียแล้วนะ "
ผมอึ้
แม่ลำับเหุาร์ และทำให้ผมทราบว่า
พ่อป่วยเป็นโรทาเินหายใิเื้อ
รอยเลือที่เห็นนั้นือเลือที่พ่อาม
ออมา พ่อมอไม่เห็น
"พ่อำับแม่มาอนที่ลูโรธว่า อย่าบอลูเ็าว่าพ่อป่วย "
"ทำไมล่ะรับ"
"พ่อลัวเราะเสียใ แล้วไม่ไ้ออไปเที่ยวับแฟน"
ผมอึ้เป็นรั้ที่สอ
"พ่อบอแม่้วยว่า ถ้าพ่อเสียวันนี้ อย่าเพิ่บอลู
ให้ลูไปเที่ยวับแฟน่อน พ่อไม่อยาให้ลูเป็นทุ์ พลา
โอาสอย่านี้เพราะพ่อนเียว
พ่อบอ้วยว่าพ่อัผ้าเ็หน้าให้แล้ว มันไม่สะอาหรอ
แ่พ่อบอว่าพ่ออลูทำ
ีที่สุแล้ว"
ผมอแม่ ร้อไห้
วันนี้ะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในวามทรำลอไป
พ่อรับ ผมอโทษ.......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น