บทนำ
'...ไร้มารยาท ไร้มารยาทจริงๆ'
หญิงสาวนึกคิดในใจพลางใช้มือบางปิดจมูกแล้วเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ก่อนจะเอื้อมมือสะกิดชายร่างใหญ่ที่เดินสูบบุหรี่บนทางเท้าท่ามกลางผู้คนมากมายที่ส่งสายตามองอย่างตำหนิ หากแต่ไม่มีสักคนที่กล้าเข้าไปพูดตรงๆเหมือนอย่างเธอ
“ขอโทษนะคะ รบกวนช่วยไปสูบที่อื่นได้ไหมคะ?”
หญิงสาวเปิดปากกล่าวทันทีที่ชายร่างใหญ่หันมามอง ทำให้ผู้คนในบริเวณนั้นที่ได้ยินต่างพลางกันหันมามองราวกับรอชมเหตุการณ์อันน่าตื่นเต้น
“หา...? ฉันจะสูบตรงไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอกัน?”
“จะไม่เกี่ยวเลยค่ะถ้าควันบุหรี่ของคุณไม่ลอยไปทั่วถนน ฉันเพิ่งจะสระผมมาเมื่อเช้านะคะ รู้ใช่ไหมว่ายาสระผมฉันแพง?”
ทันทีที่ชายร่างใหญ่เอ่ยปากกล่าว กลิ่นบุหรี่ก็โชยออกมาจนแม้แต่มือบางก็ปิดจมูกไว้ก็กันไว้ไม่อยู่
“เรื่องนั้นฉันจะไปรู้ได้ยังไงกันล่ะ?”
ชายคนดังกล่าวโต้แย้งกลับมาอย่างไม่ยอมแพ้
“ในเมื่อตอนนี้รู้แล้วก็ขอความกรุณาหยุดสูบบุหรี่ในที่สาธารณะด้วยค่ะ”
“ฉันจะสูบแล้วเธอจะทำไม? ถ้าไม่อยากได้กลิ่นก็ไปเดินไกลๆสิ”
เมื่อได้รับฟังคำตอบ หญิงสาวก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะพึมพำเสียงอู้อี้
“ว่าแล้วเชียว ไม่มีจิตสำนึกจริงๆด้วย...”
“ว่ายังไงนะ นังนี่!”
“ฉันพูดว่าอากาศเย็นดีนะคะ”
ทันทีที่ได้รับคำตอบจากปากของหญิงสาว ชายร่างใหญ่ก็ทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นก่อนจะใช้เท้าขยี้จนดับ แล้วมองใบหน้าของหญิงสาวราวกับกำลังหาเรื่อง
ผู้คนที่ยืนมุงเหตุการณ์หลายคนรีบยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายเหตุการณ์เบื้องหน้าไว้ ราวกับกลัวพลาดฉากเด็ดไปเสียอย่างนั้น แต่กระนั้นก็ยังคงมีผู้หวังดีบางคนที่หมายจะเข้ามาห้ามปรามไม่ให้เหตุการณ์เบื้องหน้าบานปลายไปกว่านี้ แต่ก็ยังคงไม่เร็วเท่ามือของชายร่างใหญ่ที่ตวัดออกจับปกคอเสื้อของหญิงสาวเบื้องหน้า
“ตัวแค่นี้คิดจะทำซ่าหรือ? นังหนู”
“รบกวนช่วยปล่อยมือออกจากเสื้อฉันด้วยค่ะ ของแบรนด์เนมเชียวนะคะ”
หญิงสาวกล่าวอย่างนึกรังเกียจ พลางทำหน้าย่นเมื่อได้กลิ่นเหม็นของบุหรี่ชัดเจนขึ้นจนแทบจะอาเจียน
“ถ้าไม่ปล่อยแล้วจะทำไมกัน?”
เมื่อถามจบ ผู้คนรอบข้างต่างก็หวีดร้องเมื่อเห็นชายร่างใหญ่ที่วางกล้ามอวดเบ่งอยู่เมื่อครู่ถูกจับทุ่มภายในพริบตา
“ก็เจ็บตัวไงคะ”
หญิงสาวกล่าวพลางปล่อยมือออกจากคอเสื้อและแขนเสื้อของผู้ที่ถูกทุ่มลงบนพื้น แล้วจัดคอเสื้อของตนให้กลับเป็นแบบเดิทีม ก่อนที่จะเดินเข้าไปบอกกล่าวแก่ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่มายืนมุงดูเหตุการณ์
“ฝากเรียกรถพยาบาลด้วยนะคะ ถ้าหาคนรับผิดชอบฝากแจ้งตามนี้ด้วยค่ะ”
หญิงสาวยัดนามบัตรของตนใส่มือของบุคคลตรงหน้า ก่อนที่จะเดินจากไปประหนึ่งเดินแบบแฟชั่นโชว์
“อริญญา เกียรติไพบูลย์ ระ... รองประธานบริษัทเมเปิลคอร์ปอเรชันกรุ๊ปจำกัด”
ชายวัยกลางคนอ่านสิ่งที่เขียนอยู่บนนามบัตรด้วยสีหน้าที่ตกตะลึงอย่างสุดขีด ทำเอาผู้คนที่รายล้อมด้วยความอยากรู้อยากเห็นส่งเสียงดังเซ็งแซ่กันทั่วอาณาบริเวณ
“ว้าย!”
ในขณะที่เดินฝ่าผู้คนที่มามุงดูเหตุการณ์ออกมา ส้นสูงสี่นิ้วครึ่งเจ้ากรรมก็ดันหักดังเป๊าะ! ทำให้เธอล้มตัวลงไปยังด้านหน้าซึ่งเป็นถนนใหญ่
โครม!
รถยนต์ที่ถูกขับมาด้วยความเร็วเกินกว่าที่กฎหมายกำหนดชนหญิงสาวที่เซล้มไปยังถนนเข้าอย่างจัง ทำเอาผู้คนที่อยู่ในบริเวณนั้นหวีดร้องขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
ร่างของหญิงสาวที่ถูกชนกระเด็นไปไกลนอนแน่นิ่งอย่างไร้สติ ศีรษะที่กระแทกเข้ากับพื้นมีเลือดออกเป็นจำนวนมากจนน่าหวั่นเกรง สติสัมปชัญญะสุดท้ายที่หลงเหลืออยู่ของเธอหวนคิดไปแต่เพียงเรื่องเดียวเท่านั้น
...ต่อจากนี้ไปใครจะให้อาหารเจ้ามาลีกันนะ
...เจ้ามาลี ทูนหัวของบ่าว
...เหมี๊ยว
***
มาพบกันแล้ว สำหรับบทนำของเรื่อง "Marea มารีอา แม่พระซาตาน" สำหรับตอนหลักคงต้องขอให้รอต่อไปอีกนาจาา
ด้วยลักซ์
Clemente

<<< ฝากแฟนเพจของเก๊าด้วยน้า
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย