ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    แค้นซ่อนรัก

    ลำดับตอนที่ #9 : แค้นซ่อนรัก 8

    • อัปเดตล่าสุด 25 พ.ย. 55


    ระหว่างทางกลับบ้านของกัน ทั้งสองเงียบมาตลอกทางจนใครคนหนึ่งพูดขึ้นมาเพื่อทลายความเงียบ

    “กันทำแบบนั้นทำไม”

    “กันทำอะไร”

    “ก็กันส่งยิ้มส่งตาหวานให้กับพี่อาร์ รู้มั้ยว่าพี่หึงนะ”

    “กันแค่ทำตามมารยาท ถ้าพี่โน่ไม่เชื่อใจกันเราอย่าคุยเรื่องกันดีกว่า”

    “กัน......พี่ขอโทษพี่จะไม่คิดมากอีกแล้ว”

    “..........”

    “นะกันนะ ยกโทษให้พี่นะ”

    “....ก็ได้ครับ”

    “แฟนพี่น่ารักที่สุด”  ภาคินพูดเสร็จก็ก้มหน้าไปหอมกันหนึ่งฟอด

    “อิพี่โน่บ้า ขับรถต่อเลย” กันลูบหน้าตัวเองที่กำลังร้อนผ่าว

    หลังจากที่ทั้งสองงอนง้อกันได้สักพักรถของภาคินก็มาจอดหน้าบ้านของกันพอดี

    “หลับฝันดีนะครับที่รักของผม” ภาคินยื่นหน้าเข้าไปกันเพื่อจะหอมแก้มแต่ถูกมือเล็กดันออกไป

    “เช่นกันครับ” กันหอมแก้มภาคินก่อนจะรีบลงจากรถไป ทำเอาภาคินอึ้งก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

    หลักจาที่รถของภาคินออกไปแล้วกันก็เดินกลับเข้าบ้านด้วยอารมณ์ดี จนนทอดที่จะแซวพี่ชายตัวเองไม่ได้

    “แหม พอมีแฟนลืมน้องลืมนุ่งเลยนะพี่กัน” นทแซวขึ้นหลังจากที่รอพี่ชายตัวเองกลับบ้านตั้งแต่เย็นพร้อมกับตูมตามที่นั่งหน้าบูดอยู่

    “อ้าวทำไมวันนี้ถึงนั่งอยู่ด้วยกันได้ เห็นทุกวันกันกันอย่างกับ....”  กันแซวตอบกลับไปทำเอานทต้องรีบพูดตัดบท

    “พอเลยพี่กัน นทหิวข้าวทำอาหารให้นทกินหน่อยสินทยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว” นททำหน้างอใส่กัน

    “ก็ได้ๆ แล้วอยากกินอะไรกันอ่ะเอาง่ายๆนะ”

    “อะไรก็ได้ เดี๋ยวนทไปรอที่โต๊ะนะ”

    “คร้าบผม”

    พอ นทวิ่งเข้าไปรอที่โต๊ะอาหารกันก็หันมาคุยกับตูมตาม ที่ยังนั่งหน้าบูดอยู่เหมือนเดิม

    “เป็นไรอีกไอ้ตามฉันเห็นแกนั่งหน้าบูดตั้งแต่เข้ามาแล้วนะ”

    “ก็พี่กันไปกับนายนั่น แถมกลับมายังมีหน้ายิ้มแย้มอีก”

    “อ้าวไอ้นี่ ก็ฉันบอกแล้วไงว่าทั้งหมดเป็นการแสดงฉันไม่ได้คิดอะไรกับนายนั่นสักหน่อย”

    “เหรอ ถ้าพี่ไม่บอกผมๆคิดว่าพี่ชอบนายนั่นเข้าซะแล้ว” คำพูดของตูมตามทำเอากันหัวใจเต้นแรงขึ้นมาซะดื้อๆ

    “บ้าเหรอ นายนั่นเป็นคนทำให้ริทตายพี่จะไปชอบมันได้ไง” กันรีบพูดออกไปทั้งที่หัวใจยังเต้นแรงอยู่

    “อืม ไม่คิดก็ดีผมจะได้ไม้ต้องปวดใจ

    “ไม่พูดกับแล้วไปทำกับข้าวให้นทดีกว่า แล้วแกจะกินด้วยมั้ยฉันได้ทำเผื่อ”

    “กินสิ ผมก็ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เย็นเลย”

    หลังจากที่สนทนากับตูมตามเสร็จกันก็รีบเดินเข้าห้องครัวอย่างไว โดยที่สมองยังคิดถึงเรื่องของเขากับภาคิน

    หลังจากที่ทำอาหารให้ทั้งสองแสบทานกันก็ขอตัวไปอาบน้ำก่อนจะเข้าห้องนอนทันที จากอาการที่เหนื่อยล้ามาทั้งวัน แต่ในใจก็ยังคิดถึงคำพูดของตูมตามอยู่

    “ถ้าพี่ไม่บอกผมๆคิดว่าพี่ชอบนายนั่นเข้าซะแล้ว”

    “ชอบเหรอ เราจะไปชอนนายนั่นได้ยังไง ก็เมื่อนายนั่นเป็นคนที่ทำให้ริทตาย เราต้องเกลียดมันสิไอ้กันแกต้องจำไว้” กันพูดกับตัวเองผ่านกระจกโต๊ะแต่งตัวก่อนจะหยิบรูปของริทมามอง

    “พี่จะไม่มีวันชอบมัน พี่จะแก้แค้นให้เรา  ริท” กันหยิบรูปวางไว้ที่เดิม ก่อนล้มต้วนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า

     

    ที่บริษัท

    วันภาคินไม่ได้เข้าบริษัทเพราะมีนัดสำคัญกับกวาง เลยทำให้ร่างบางที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะประจำตำแหน่ง มีอาการที่เหม่อลอยโดยที่ไม่รู้สาเหตุ ปนหงุดหงิดเล็กน้อย

    “คุณกันครับ” เสียงของใครบางคนเรียกกันขึ้นแต่คนที่โดนเรียกกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ

    “.......”

    “คุณกัน!

    “คะ ครับๆ”  กันตกใจเล็กน้อยกับเสียงเรียกที่ดังขึ้น

    “อ้าว คุณอาร์มีธุระอะไรรึเปล่าครับ”

    “เปล่าหรอกครับ ผมแค่อยากชวนคุณกันไปทานข้าวกลางวันกับผม ได้มั้ยครับ”

    กันชั่งอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะตอบออกไป ดีเหมือนกันไหนๆคนที่เคยกินข้าวกลางวันอยู่ด้วยกันทุกวันแต่วันนี้กลับไม่มาคงไม่มีอะไรหรอก

    “ได้ครับ”

    ร้านอาหาร

    ตาคู่สวยกำลังจ้องรายการอาหารอย่างเงียบๆด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะสั่งอาหารกับพนักงานทางร้าน

    “ทำไมคุณอาร์ ถึงมาชวนผมทานอาหารครับ” กันถามโพล่งออกไป ทำเอาอาร์ถึงกับตกใจ

    “ไม่มีอะไรหรอกครับผมแค่อยากชวนคุณกันมาทานข้าวเฉยๆ”

    คำตอบของอาร์ให้กันสงสัยมากกว่าเดิม เพราะการที่เขาพึ่งได้รู้จักแค่ไม่กี่วันแต่อีกคนกลับทำตีสนิทมันต้องมีอะไรแอบแฝงมากว่านี้แน่

    “เหรอครับ ผมคิดว่าคุณคิดอะไรกับผมรึเปล่า”

    “ถ้าผมคิดล่ะ คุณกันจะว่าอะไรมั้ยครับ”

    “ก็คงจะไม่ว่าอะไรหรอกครับ เพราะผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณ”

    “เหรอครับ แต่ผมชอบคุณ ชอบตั้งแต่แรกที่เห็น” อาร์ยิ้มหวานให้กับกัน เพื่อรอคำตอบ

    “ขอโทษนะครับผมมีแฟนแล้ว แล้วอีกอย่างแฟนผมก็รักผมมากด้วย ขอตัวนะครับ” กันเหยียดยิ้มให้อาร์ก่อนจะลุกเดินออกไป

    คำตอบของกันทำเอาอาร์หน้าตึงขึ้นทันทีเพราะไม่เคยมีใครที่กล้าปฏิเสธเขาต่อหน้าหรือลับหลังเขาแบบนี้

    “แกเป็นคนแรกที่กล้าปฏิเสธฉัน ฉันอุตส่าห์ว่าจะเล่นกับแกสักพักแล้วค่อยจัดการแต่มาหักหน้าฉันแบบนี้เห็นทีฉันจะไว้หน้าแกอีกต่อไป” อาร์กำหมัดแน่นด้วยความโกรธที่กันกล้าปฏิเสธคนอย่างเขา

    ……………………………………………………………………………………………………………………….

    เม้นหายไปไหนหมดเอ่ยน้อยลงทุกที ขอเม้นเยอะๆหน่อยนะคะ จะเม้นอะไรก็ได้นะคะเพื่อเป็นกำลังใจให้กับไรท์ต่อไป

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×