แค้นซ่อนรัก

ลำดับตอนที่ #8 : แค้นซ่อนรัก 7

 ทันทีที่รถยนต์สีดำคันหรูมาจอดเทียบหน้าบริษัท หญิงสาวร่างปราดเปรียวราวกับนางแบบก้าวขาลงจากรถก่อนจะปิดประตูแล้วเดินตรงเข้าบริษัทของภาคิน ร่างบางที่สวมเดรสสั้นสีดำรัดรูปเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของเรือนร่าง ทำให้เธอเป็นที่สนใจของพนักงานทุกคนที่กำลังทำงานอยู่ต้องหันมามองเธอที่กำลังเดินผ่านไป โดยที่เธอไม่แคร์สายตาที่มองมาที่ตน

“พี่โน่อยู่มั้ย” กวางถามกันขึ้นพรางส่งสายตาเชิดใส่

“อยู่ครับ คุณกวางมีธุระอะไรกับคุณภาคินเหรอครับ”

“อย่างฉันไม่จำเป็นต้องมีธุระหรอก” หญิงสาวพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องของภาคินโดยไม่ใจสนกับคำพูดของกัน กันเลยได้แต่ส่ายหน้าเบาๆในความเอาแต่ใจของกวาง

“พี่โน่” หญิงสาวเอ่ยเรียกขึ้นหลังจากเปิดประตูห้องเข้ามาพรางเดินไปที่โต๊ะทำงานของภาคินที่นั่งอยู่ แล้วก้มหน้าหอมแก้มโตโน่อย่างทุกครั้งก่อนใช้เนินอกอันอวบอิ่มคลอเคลียอยู่กับไหล่ของภาคิน

“กวางทำอะไร พี่ทำงานอยู่นะ” โตโน่เอ่ยปรามขึ้นเมื่อเห็นกริยาที่ไม่เหมาะสมของกวาง

“พี่โน่ กวางก็ทำอย่างทุกทีที่เราเจอกันไงคะ” หญิงสาวทำหน้าตาใสซื่อ ก่อนจะใช้มือจัดระเบียบปกเสื้อของภาคิน

“แต่ที่นี่มันที่ทำทำงานนะ ใครเห็นเข้ามันดูไม่ดี”

“ช่างประไร ก็เราเป็นคู่หมั้นกันใครๆเขาก็รู้” หญิงสาวย้ำสถานะของตนและภาคิน

“แต่เรา…..”  สายตาของภาคินผละออกจากกวางก่อนหันไปที่ประตูห้องที่ตอนนี่กันยืนอยู่อย่างเงียบๆ

“ขอโทษครับที่มาขัดจังหวะของพวกคุณ” กันเอ่ยขึ้นก่อนจะวางแก้วน้ำไว้ที่โต๊ะ

“เอ่อนี่นายอยู่นี่ก่อนนะฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” กวางเอ่ยขึ้นแต่สายตายังจับจ้องอยู่กับปกเสื้อของภาคินโดยไม่สนใจคนตรงหน้า

“พี่โน่ค่ะพอดีว่าพี่ชายของกวางมาหากวางที่กรุงเทพ พี่เขาอยากเจอพี่โน่ เย็นนี้พี่โน่ไปทานข้าวกับพี่ชายของกวางได้ไหมค่ะ” หญิงสาวเอ่ยอย่างช้าๆ แต่มือก็ยังสาละวนอยู่กับเสื้อของภาคินจนคนที่นั่งตรงข้ามเกิดอาการหมั่นไส้ ไม่รู้ว่าเสื้อมันมีอะไรนักหนาจับระเบียบอยู่ได้

“เอ่อพี่…….” ภาคินพูดอย่างอึกอักสายตาจ้องมองไปที่กัน

“ชวนกันไปก็ได้นะคะพี่โน่ พี่ชายของกวางไม่ว่าหรอกคะ” กวางพูดขึ้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วมองมาที่กัน

“ก็ได้ครับ” ภาคินตอบออกไปอย่างใจชื้น แต่ภายในใจก็ยังสงสัยกับคำพูดของกวาง

“ดีใจจัง งั้นกวางไปก่อนนะคะ” หญิงสาวพูดเสร็จก็ก้มลงจุ๊บที่แก้มของภาคิน ทำเอ้ากันอ้าปากค้างกับการกระทำของกวางเลยได้แต่กำมือแน่นโดยไม่รู้สาเหตุ

“หมดธุระแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ” กันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นกวางเดินออกจากห้องไปแล้ว ก่อนจะลุกขึ้นเดิน

“เดี๋ยวก่อนกัน มันไม่ใช่อย่างที่กันคิดนะ” ภาคินจับมือบางของกัน

“ที่กันเห็นทั้งหมดมันไม่ใช่อย่างที่กันคิดนะ พี่กับกวางเราโดนจับหมั้นตั้งแต่เด็กแต่พี่ไม่ได้คิดอะไรกับกวางเลยนะ” ภาคินพยามอธิบายให้เข้าใจ

“ใช่สิผมมันก็แค่แฟนลับๆของพี่ จะไปมีสิทธิ์อะไรเท่ากับคุณกวาง” กันแย้งขึ้นโดยไม่สนใจคำพูดของภาคิน

“กันเป็นแฟนพี่จริงๆ กันมีสิทธิ์ในตัวพี่ทุกอย่างพี่ยอมกันทุกอย่าง” ชายหนุ่มเดินไปที่กันก่อนสวมกอดจากด้านหลังใช้คางกดไปที่ไหล่ของกันอย่างเบาๆ

“พี่โนทำอะไรกันหายใจไม่ออก” กันพูดด้วยอาการเขิน

“ก็พี่บอกแล้วไงว่ากันมีสิทธิ์ในตัวพี่ทุกอย่าง” ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางกรุ้มกริ่มก่อนจะกอดให้แน่นกว่าเดิม

“พี่โน่ปล่อยนะกันจะไปทำงานแล้ว”

“ปล่อยก็ได้ครับ” ชายหนุ่มขโมยหอมแก้มหนึ่งทีก่อนจะปล่อยให้เป็นอิสระ

“พี่โน่บ้า” กันลูบแก้มตัวเองเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป

หลังจากออกจากห้องของภาคินเสร็จทำเอากันถอนหายใจเฮือกใหญ่

“เกือบไปนะไอ้กัน ดีนะที่นายนั่นยอมปล่อย แต่ก็ช่างเหอะถึงยังฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับนายอยู่ดี เพราะทุกอย่างที่ฉันทำไปมันก็เป็นแค่กับดักให้นายหลงฉันเท่านั้นแหละนายภาคิน”

กันคิดในใจก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

บ้านของกวาง

“สวัสดีครับพี่อาร์” ภาคินกล่าวทักทายอาณัตพลด้วยความสุภาพ

“อืม หวัดดีแล้วนั่นพาใครมาล่ะ”  อาร์ทักทายด้วยความคุ้นเคยก่อนที่สายตาจะละจากภาคินไปมองกันที่ยืนอยู่ข้างๆ

“อ่อ นี่กันครับเลขาส่วนตัวของผม” ภาคินแนะนำคนที่พามาให้อาร์รู้จักเมื่อเห็นว่าอาร์จ้องกันนานไปแล้ว

“สวัสดีครับคุณกัน ผมชื่ออาร์นะครับเป็นที่พี่ชายของกวางเรียกผมว่าพี่อาร์ก็ได้นะครับ”

อาร์ยื่นมือให้กันเป็นการทักทายแต่ถูกกันหักหน้าโดยการยกมือไหว้แทน ทำเอาอาร์หน้าเจื่อนเล็กน้อย

“สวัสดีครับคุณอาร์” กันทักทายก่อนจะยิ้มให้อาร์ตามมารยาท

“พี่โน่มานั่งนี่นะคะ” กวางเอ่ยขึ้นหลังจากนั่งปั้นยิ้มอยู่นาน ก่อนจะคล้องแขนของโตโน่แล้วพาไปนั่งข้างๆตัวเอง

“คุณกันเชิญนั่งครับ” อาร์ผายมือเป็นการเชื้อเชิญ

  อาหารทั้งหมดถูกวางเป็นที่เรียบร้อย โดยสาวใช้ในบ้านของกวาง อาหารแตละอย่างถูกต้องแต่ให้วสวยหรูชวนน่าทานทั้งนั้น

“พี่โน่ทานนี่หน่อยนะคะ” กวางตักอาหารในให้ภาคิน ก่อนจะตักอาหารใส่จานตัวเอง

“ขอบคุณครับ” ภาคินยิ้มให้กวางอย่างบางๆก่อนจะตักอาหารทาน

“พี่อาร์ตักอาหารให้กันหน่อยสิคะ ดูสินั่งเงียบเลย” กวางพูดขึ้นก่อนจะส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้กับอาร์จนคนเป็นพี่รู้ความต้องการ

“นี่ครับคุณกัน ทานอันนี้หน่อยนะครับ” อาร์ตักอาหารให้กันก่อนจะส่งสายตาหวานให้อีก ทำเอาภาคินไม่พอใจเล็กน้อย

“ขอบคุณครับ คุณอาร์นี่ใจดีจัง” กันรู้ว่าเป็นแผนของสองพี่น้องนี่ ก็เล่นตามน้ำไปด้วนความหมั่นไส่กับใครบางคน

“ขอบคุณครับ คุณกันนี่ปากหวานจังแถมยังน่าอีก” อาร์เอ่ยขึ้นก่อนจะเปรยยิ้มให้กัน

“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ” กันเอ่ยก่อนจะหัวเราะเบาแสดว่าเป็นการชอบใจ แตทำเอาอีกคนถึงกับกระแอมขึ้นมาด้วยความหึง

“พี่โน่เป็นไรรึเปล่าคะ”

“เปล่าหรอกครับ ทานอาหารต่อเถอะ” ภาคินยิ้มแห้งๆก่อนจะส่งสายคาดโทษไปที่กัน แต่อีกคนก็ไม่ได้สนใจหรือเกรงกลัวแม้แต่เล็กน้อย

 หลังจากที่ทั้งสี่ทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยทั้งหมดก็ย้ายมาคุยกันต่อที่ห้องรับแขกได้สักพัก ภาคินก็ขอตัวกลับเพราะต้องไปส่งกันที่บ้าน

“เด็กหน้าหวานคนนี้ใช่มั้ยที่แกอยากให้ฉันจัดการมัน” อาร์พูดขึ้นหลังจากที่กวางออกไปส่งทั้งสองแล้วเดินกลับมาที่ห้องรับแขก

“ อืมใช่ ว่าแต่พี่จะจัดการกับมันยังไง” กวามถามขึ้นด้วยอาการใจร้อน

“พี่ว่ามันก็น่ารักดี พี่ขอเล่นต่อกับมันสักก่อนได้มั้ย”

“พี่อาร์จะทำอะไรกับมันก็ทำเถอะ แต่อย่าช้านักล่ะ ดูแล้วมันก็ร้ายใช่ย่อยซะที่ไหน” กวางเอ่ยขึ้นพรางนึกถึงตอนที่ทานข้าวโดยมันไม่สนใจสายตาของภาคินที่จ้องเขม็ง

“อืม ไม่นานหรอกแกรอข่าวดีได้เลย” อาร์ตบบ่าของกวางเบาๆก่อนจะเดินออกไป

“กันแกไม่รู้อะไรซะแล้วว่าแกกำลังเล่นอยูกับไฟ ไฟที่แผดเผาแกโดยที่แกไม่ทันตั้งตัว” กวางเอ่ยด้วยความมั่นใจในตัวพี่ชายตนเอง เขาไม่เคยทำให้เธอผิดหวังทุกครั้งที่เธอขอความช่วยเหลือจากเขา

…………………………………………………………………………………………………………………………

เอาแล้วไงพี่กันหาเรื่องใส่ตัวซะแล้ว พี่อาร์จะทำอะไรพี่กันน่ามาลุ้นกันดีกว่า