แค้นซ่อนรัก

ลำดับตอนที่ #4 : แค้นซ่อนรัก 3

หลังจากที่ภาคินเดินออกจากห้องประชุมได้สักพัก กันก็วางแผนในการทันที นิ้วเรียวเลื่อนสัมผัสหน้าจอโทรศัพท์อย่างใจเย็นก่อนจะมาหยุดเบอร์หญิงสาวคนหนึ่ง แล้วกดโทรออกเพียงไม่นานก็มีเสียงตอบรับจากปลายสาย

(ฮัลโหล คุณเป็นใครแล้วโทรมาเบอร์ของฉันได้ยังไง) หญิงสาวรับสายอย่างสงสัยเพราะเธอไม่เคยให้เบอร์โทรศัทพ์ใครง่ายๆนอกจากคนสนิทหรือไม่ก็คนที่ไว้ใจเท่านั้น

“คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าผมเป็นใคร ผมแค่อยากจะบอกว่าคนรักของคุณกำลังจะนอกใจคุณ”

(ใครนอกใจใครบอกมาตรงๆดีกว่าอย่าพูดอ้อมค้อมฉันไม่ชอบ) เธอเริ่มหัวเสียกับปลายสายที่พูดอย่างกำกวม

“เย็นวันนี้คุณมาที่ร้านอาหาร xxx สิแล้วคุณจะรู้เอง”

(แล้วฉันจะได้ยังไงว่าคุณจะไม่ใช่พวกโรคจิตโทรมาก่อกวน)

“เอาเป็นว่าอีกสักพักผมจะส่งคลิปเสียงไปให้คุณหลักจากนั้นก็แล้วแต่คุณว่าจะเชื่อหรือไม่”

หลังจากที่กันพูดจบก็วางสายก่อนเอาคลิปเสียงที่แอบอัดไว้โดยที่โตโน่ไม่รู้ตัว ส่งไปให้หญิงสาวปลายทางฟัง

“คืนนี้คุณกันไปทานข้าวกับผมหน่อยได้มั้ยครับ ผมอยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้”

“ก็ได้ครับ”

“งั้นเย็นนี้ผมมารับนะครับ”

“ครับผมจะรอ”

หญิงสาวได้ยินเช่นนั้นถึงกับลมออกหู ก่อนจะได้รับข้อความส่งมาทีหลังอีกครั้ง

“หวังว่าคุณคงคิดได้แล้วนะ”     

                                                                                               จากผู้หวังดี

“กัน!! แกเป็นใครกล้าดียังไงมายุ่งกับของๆชั้น” หญิงสาวตวาดเสียงดังอย่างคนไร้สติ สายตาที่เกรี้ยวกราดบ่งบอกว่าเธอคงไม่ยอมแน่ที่จะเสียคนรักไปอย่างง่ายๆ

ณ.ร้านอาหารXXX

ร่างบางนั่งรอภาคินอยู่ในร้านอาหารเพียงคนเดียว เนื่องจากภาคินยังเคลียร์งานยังเสร็จเขาจึงโทรบอกให้นภัทรนั่งรอที่ร้านอาหารก่อน เพราะอีกไม่นานเขาจะตามไป มือบางหยิบรายการอาหารก่อนจะไล่สายตาดูรายชื่ออาหารเพื่อคั่นเวลา แม้จะรู้ว่าวันนี้จะต้องเกิดเรื่องกับตัวเองแน่ๆแต่เพื่อทำลายความสุขของนายนั่นเขาก็ยอมทำทุกวิถีทาง

“รอผมนานมั้ยครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะทำตัวตามปกติ

“ไม่นานครับ”

“คุณกันสั่งอะไรทานรึยังครับ”

“ยังครับ ผมรอคุณภาคินมาก่อนค่อยแล้วค่อยสั่งจะได้ทานพร้อมกันครับ”

“คุณกันนี่น่ารักจังครับ มาก่อนแล้วยังรอสั่งอาหารพร้อมผมที่มาทีหลังอีกด้วย”

“เหรอคับ คำว่าน่ารักของคุณนี่คงจะใช่บ่อยสินะถึงพูดได้คล่องเลย”คนตัวโต

“เปล่าหรอกครับ ผมจะใช้แค่คนที่น่ารักกับผมก่อนนะครับ”

“แสดงว่าคุณคงใช้มามากแล้วสินะ”

“ผมว่าเราหยุดพูดเรื่องนี้กันเถอะครับผมหิวแล้วล่ะ”เมื่อเห็นท่าไม่ดีภาคินจึงรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อเบี่ยงเบนความสงสัยของกันไปทางอื่น

“ก็ได้ครับ” กันแสยะยิ้มในใจเมื่อจี้จุดอ่อนของคนตัวโตได้

สักพักอาหารที่ทั้งสองก็วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะสุดหรูอย่างเป็นระเบียบ ทุกจานล้วนชวนน้ำลายสอทั้งนั้น

“คุณกันทานนี่หน่อยนะครับ” ภาคินใช้ช้อนตักเนื้อชิ้นโตใส่จานของกัน

“ขอบคุณครับ”

“อืมกันคุณมีแฟนรึยังครับ” คำถามของภาคินทำเอากันเกือบสำลักอาหารที่ตักใส่ปากไปเมื่อครู่

“ยังครับ ถามแบบนี้คุณจะจีบผมรึไงครับ” กันถามแหย่ภาคินขึ้น

“คุณจะยอมให้ผมจีบรึเปล่าล่ะ”

“งั้นผมถามคุณหน่อย คุณมีแฟนยัง ถ้ามีแล้วก็อย่ามาจีบผมไม่ชอบแย่งของๆใคร” คำถามของกันทำเอาภาคินถึงกับอึกอัก แต่ไม่ทันจะตอบออกไปก็มีเสียงแหลมดังมาจากข้างหลังของภาคิน

“โน่ค่ะนังนี่มันเป็นใคร แล้วทำไมถึงมาทานอาหารกับโน่ได้ค่ะ” กวางแฟนสาวของโตโน่โวยวายขึ้นก่อนเดินตรงปรี่มาที่กัน

“แกคงจะชื่อกันสินะ แกนี่มันหน้าด้านมากเลยนะแกก็รู้ว่าโน่เป็นแฟนฉันแกก็มายุ่ง อย่างแกมันต้องโดนตบมันมันถึงจะได้หายด้าน” กวางเงื้อมือขึ้นมาจะตบหน้าของกันแต่โดนภาคินรวบมือไว้ทันเธอจึงทำได้แค่ร้องกรี๊ดอยู่อย่างนั้น

“นี่มันอะไรกันคุณภาคิน ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้” กันตีหน้าเศร้าใส่ภาคิน

“กันผมไม่รู้ว่ากวางมาได้ยังผมขอโทษแทนกวางด้วย”

“ไปขอโทษมันทำไมมันอยากหน้าด้านเอง” กวางยังคงโวยวายต่อ

“ผมจะบอกอะไรคุณให้ ผู้ชายน่ะถ้าของเก่ามันไม่ดีมันจะหาของใหม่ทำไม” กันพูดใส่หน้ากวางก่อนจะเดินออกไป

“กันหยุดก่อน ฟังผมก่อนกัน” เสียงภาคินเรียกกันให้หยุดเดิน แต่ไม่ได้เข้าหูของกันแม้แต่นิด

“อีกันฉันจะตบแกๆบังอาจมาว่าฉันเป็นของเก่าแก กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

กันเดินออกมาหน้าก่อนจะแสยะยิ้มอย่างสะใจ

“พอเถอะกวางผมอายเขาดูสิคนมองเต็มร้านแล้ว”“อายทำไม มันต่างที่ต้องอายไม่ใช่กวาง”

“พอเถอะ” ภาคินลากกวางออกมาเพื่อสงบสติอารมณ์ ก่อนพากลับไปที่คอนโดของกวาง

ร่างบางลงจากแท็กซี่อย่างสบายอารมณ์ก่อนเดินไปเปิดประตูหน้าบ้านอย่างเคยชิน

“พี่กันไปไหนไหนมา ทำไมกลับดึกจัง” เสียงหนุ่มน้อยข้างบ้านถามขึ้นเมื่อเห็นกันกลับบ้านช้ากว่าปกติ

“ไปทานข้าวกับคุณภาคิน”

“

ไปทานข้าวหรือไปทำอะไรมาถึงได้อารมณ์ดีอย่างนี้” ตูมตามแซวกันขึ้นเมื่อเห็นอารมณ์ดีจนหมั่นไส้

“ไอ้นี่ฉันก็ไปทานมานั่นแหละอย่ามากวน”

“เหรอ” ตูมตามทำเสียงล้อเลียนใส่กัน

“เออ แล้วนี่เดินตามฉันมาทำไมๆไม่กลับบ้าน” กันถามด้วยความสงสัย

“ก็เมื่อเย็นนะสิผมเห็นคนมาเดินป้วนเปี้ยนอยู่หน้าพี่ แต่พอผมละสายแป๊บเดียวก็ไม้รู้ว่าหายไปไหนแล้ว” ตูมตามสาธยายให้กันฟัง

“เหรอ ขอบใจมาก”

กันไขประตูบ้านอย่างช้าๆก่อนจะเดินไปเปิดสวิตซ์ ไฟเพื่อไล่ความมืดออกไป

“เซอร์ไพร้ส์” เสียงใสของเด็กสาวดังขึ้นเมื่อไฟสว่าง

“เฮ้ยยัยนท ยัยบ๊อง” สองหนุ่มประสานเสียงอย่างพร้อมเพียง

“พี่กันคิดถึงจังเลย” นทลูกพี่ลูกน้องของกัน สาวน้อยกระกอดพี่ชายอย่างไวโยที่กันไม่ทันทั้งเนื้อตั้งตัว

“พี่ก็คิดถึงเหมือนกัน แล้วนี่มาได้ยังไงคุณลุงคุณป้ารู้รึเปล่าว่าเรามาหาพี่” กันถามน้องสาวขึ้น เพราะนิสัยของชอบมุทะลุจนทุคนเป็นห่วง

“รู้สิ ก็พ่อกับแม่เป็นคนบอกให้นทมาอยู่เป็นเพื่อนพี่กัน” สาวน้อยทำหน้างอนใส่กัน

“จ้าพี่เชื่อก็ได้” กันพูดเสียงหวานเพื่อให้นทหายโกรธ

“พี่กันน่ารักที่สุด” นทกอดพี่ชายอีกที

“เอ่อ พี่กันนายนี่เป็นใครทำไมรู้จักกับพี่กัน” นทมองหน้าตูมตามอย่างเชิดๆ

“ออ นายนี่เชื่อตูมตามเป็นเพื่อนบ้านของพี่” กันอธิบายให้นทฟัง

“เหรอ พี่กันนทมีเรื่องจะฟ้องพี่กัน”

“อะไร” กันทำหน้าสงสัย

“นายนี่หาเรื่องนทในผับ”

“จริงเหรอตาม เรื่องมันเป็นยังไงว่ามา” กันถามเรื่องจริงจากปากของตูมตาม

หลังจากที่เงียบอยู่นานจนโดนใส่ความมีรึคนอย่างตูมตามจะยอม

“อย่าไปเชื่อพี่กัน วันนี้นยัยนั่นเมาแล้วผมเกิดไปเต้นโดนยัยนั่น ผมก็ขอโทษแล้วแต่ยัยนั่นไมยอมก็เลยมีเรื่องนิดหน่อย” ตูมตามสาธยายให้กันฟัง

“อย่าไปเชื่อพี่กัน นายนั้นแหละหาเรื่องฉันก่อน” นทรีบแย้งทันที

“เธอนั่นแหละเริ่มก่อน”

“นายนั้นแหละ”

“เธอนั้นแหละ”

หลังจากที่อารมณ์อยู่เมื่อครู่กลับต้องมาเสียอารมณ์กับไอ้เด็กสองคนนี้

“หยุด!! ไอ้ตามแกกลับบ้าน ส่วนยัยนทไปนอนห้องพี่” กันแยกเด็กทั้งสองที่ทะเลาะกัน

“แล้วพี่กันจะนนอนไหน” นทถามขึ้น

“เดี๋ยวพี่ไปนอนห้องริท”

“อืมๆ ไปละฝากไว้ก่อนเถอะนายมะตูม” นทเชิดหน้าก่อนเดินขึ้นชั้นบนของบ้าน

“ฉันชื่อตูมตามไม่ใช่มะตูมแล้วรีบมาเอาคืนล่ะยัยเหม่ง” ตูมตามตะโกนไล่หลัง

“ไปกลับบ้าน”  กันไล่อีกครั้ง

หลังที่ไล่เด็กสองคนนั้นได้สำเร็จ กันก็เดินมาที่ห้องริทน้องสายสุดที่รักของเขา ทุกอย่าในห้องถูกจัดไว้เหมือนเดิมทุกอย่าง ร่างบางหยิบรูปของเขาและริทมากอดเพื่อคิดถึงเรื่องเก่าๆ ที่ผ่านมาอย่างมีความสุข

“พี่ทำถูกแล้วใช่มั้ยริท ผูชายคนนั้นสมควรได้รับกรรมที่มันทำกับริทได้แล้ว” มือเรียวลูบลงบนหน้าน้องชายที่อยู่ในกรอบรูปอย่างเบามือ

………………………………………………………………………………………………………………………..

เป็นยังไงบ้างเอ่ยสนุกกันมั้ย ติชมได้เต็มที่เลยนะคะ หรือแนะนำอยากให้เรื่องเดินไปยังไงก็แนะนำได้นะคะ