แค้นซ่อนรัก

ลำดับตอนที่ #10 : แค้นซ่อนรัก 9

“นายมะตูม!!นายมะตูมตื่นรึยังนอนกินบ้านกินเมืองอยู่ได้” เสียงแหลมเล็กของเด็กข้างบ้านที่ตอนนี้ยืนเกาะรั้วที่กั้นระหว่างบ้านทั้งสองเรียงเสียงดังทำเอาร่างหนาที่นอนหลับอยู่อย่างสบายต้องเอาหมอนปิดหูอย่างรำคาญ

“นายตูมตาตื่นรึยัง จะนอนเอาโล่ห์ รึงไงห๊ะ”  เสียงของนทยังเรียกไม่ขาดสายทำให้ตูมตามหมดความอดทนก่อนจะออกจากห้องมาโดยไม่ลืมที่จะหยิบหมอนมาจัดการตัวต้นเหตุที่ขัดเวลาหลับเวลานอนจนลืมว่าตัวเองมีแค่กางเกงตัวจิ๋วตัวเดียวที่ใส่นอนแค่นั้นเอง

“ว้าย! ไอ้บ้าไอ้โรคจิต!!”  นทหน้าแดงขึ้นก่อนเอามือปิดตาทำให้ตูมตามที่ยังอยู่ในอาการสลึมสลือสงสัยว่านทเป็นอะไรแล้วมองสำรวจตัวเองก่อนจะใช้หมอนที่หยิบมาปิดบังส่วนนั้นไว้อย่างไว

“นี่นายรีบไปแต่งตัวให้เรียบร้อยกว่านี้หน่อยได้มั้ย แล้วออกมาพบฉันด้วยล่ะ” นทยังพูดไปพร้อมกับมือที่ยังปิดตาอยู่

“เอ่อๆ เดี๋ยวมา” ตูมตามตอบก่อนจะรีบวิ่งเข้าบ้านโดยเร็วทั้งอายทั้งเขิน

“ว่าไง เธอมีอะไรกับฉัน” หลังจากที่กลับไปแต่งตัวเรียบร้อยถามนทขึ้น

“นี่นายนายพาฉันไปเที่ยวหน่อยฉันเบื่ออ่ะอยู่แต่บ้านเฉยๆ”

“ห๊า เธอนี่นะจะให้ฉันพาไปเที่ยว” ตูมตามทำหน้าตกใจเพราะอยู่นทชวนไปเที่ยวเพราะปกติคุยกันไม่กี่คำก็ชวนทะเลาะแล้ว

“อืม ก็ตั้งแต่ฉันมาอยู่กับพี่กันฉันไม่ได้ไปไหนเลย นะนายนะจะพาไปเที่ยวไหนก็ได้” นทเขย่าแขนตูมตามพร้อมกับส่งสายตาปริบๆอ้อนวอน

“ก็ได้เดี๋ยวฉันขอเวลาแต่ตัวอีกสักแป๊บนะ”

“อืมก็ได้ เดี๋ยวก็ต้องไปแต่งตัวเหมือนกัน”

“OK” หลังจากทั้งสองแยกกันพักสักพักตูมตามก็ขับรถมอเตอรไซด์คันใหญ่มาจอดรอนทที่หน้าบ้านส่วนนทหลังจากที่แยกจากตูมตามก็รีบมาแต่งตัวโดยเลือกเอี๊ยมยีนส์ตัวโปรดมาใส่ทับเสื้อสีฟ้าอ่อนข้างในก่อนสวมรองเท้าผ้าใบเก่าๆที่ชอบวิ่งออกมาหน้าบ้าน

“นี่นายจะให้ฉันนั่งรถคันนี้ไปเที่ยวกับนายเนี่ยนะ” นทนิ้วไปที่รถมอ’ไซด์คันโตของตูมตาม

“ตงลงจะไปเที่ยวมั้ยถ้าไม่ไปฉันจะได้เอารถไปเก็บ” ตูมตามเริ่มหัวเสียกับความเรื่องมาของนท

“เอ้อๆไปก็ได้” นทหน้าบูดก่อนก้าวขึ้นซ้อนท้ายตูมตาม

“อ่ะนี่หมวกกันน็อคสวมซะฉันไม่อยากมีปัญหาทีหลัง

“อืม แล้วอย่าขับเร็วแล้วกันล่ะ”

“เออน่า ไว้ใจได้เลย” สิ้นเสียงของตูมตามลงเสียงรถมอ’ไซค์คันใหญ่ก็ดังขึ้นก่อนที่เจ้ารถจะบิดรถด้วยความเร็วสูงทำเอาร่างบางที่ซ้อนท้าอยู่เกือบตกลงจารถถ้าไม่กอดเอวหนาไว้ซะก่อน

“ไอ้บ้าไหนบอกว่าจะไม่ขับเร้ซไง ฉันไม่อยากตายตอนอายุ 19นะเว้ย ขับช้าๆหน่อยก็ได้ฉันไม่รีบ” เสียงเอะอ่ะดังออกมาจากปากของนทแต่ก็ได้ช้วยอะไรเลยตูมตามก็ยังขับเร็วต่อไป

ก่อนจะมาหยุดหน้าห้างดังแห่งหนึ่ง

“ไอ้บ้าไหนรับปากกับฉันแล้วไง ว่าจะไม่ขับไวนี่นายจะฉันไปหาท่านยมก่อนไวอันควรรึไง นายนี่มัน@!#%##!$^%%#$#@Q#$%^” นทด่าตูมตามฉอดๆโดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายโต้กลับก่อนใช่มือเล็กฟาดลงไปที่ศีรษะของตูมตาม

“โอ้ย!นี่เธอฉันเจ็บนะ แล้วบอกเธอตอนไหนว่าจะไม่ขับรถไว ฉันแค่บอกว่าไว้ใจได้”

“นายนี่มัน” นทเตรียมที่จะง้างมือขึ้นอีก แต่ถูกตูมตามขู่ไว้เสียก่อน

“หยุดเลยนะฉันไม่ใช่ทาสของเธอ แล้วอีกอย่างรออยู่ตรงนี้เดี๋ยวฉันไปหาที่จอดรถก่อนถ้าฉันมาแล้วไม่เห็นเธอฉันก็จะทิ้งเธอไว้ที่นี่แหละ” คำขู่ของตูมตามใช้ได้ผลนทยืนอ้าปากค้านก่อนที่เขาจะรีบขับรถออกไปหาที่จอด

“ไอ้บ้าฉันไม่ใช่เด็กเว้ยที่จะมาขู่กันง่ายๆไอ้บ้ามะตูม” หลังจากที่ยืนอึ้งกับคำขู่ของตูมตามได้สักพักนทก็โวยวายขึ้นโดยลืมว่าตัวอยู่ท่ามกลางคนมากมายก่อนที่สายตาทุกคู่จะจับจ้องมาที่เขาเป็นจุดเดียวทำเอานทตัวลีบลงทันที

“ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้มะตูมบ้า” นทก้มหน้าเอ่ยเสียงเบาๆ

สักพักตูมตาก็เดินมาหาร่างเล็กที่ยืนก้มหน้าหงุดๆ

“เป็นไรก้มหน้าอยู่ได้”  ตูมตามถามขึ้นเมื่อเห็นอาการแปลกๆของนท

“เพราะนายนั้นแหละที่ทำให้ฉันกลายเป็นจุดสนใจ”

“สนใจอะไร ไหนๆ” ตูมตามงงกับคำพูดของนทก่อนจะเงยหน้ามองไปรอบๆจึงพอเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“ไป รีบไปกันเถอะฉันก็เริ่มอายแล้วเหมือนกัน”  ตูมตามจับมือของนทแล้วรีบวิ่งเข้าห้างทันที

“นี่นายๆจะปล่อยมือฉันได้รึยัง” นทด้วยเสียงเบาๆหลังจากเข้ามาในห้าแล้วก่อนที่ทั้งสองก้มลงไปด้วยมือตัวแล้วรีบชักกลับโดยทันที

“ว่าแต่เธอ จะซื้ออะไรก็รีบซื้อฉันไม่มีเวลาว่ามากนักหรอกนะ” ตูมตามทำหน้าไม่รู่ไม่ชี้ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น

“เอ้อ ฉันก็ไม่อยากอยู่นานๆกับนายมากนักหรอก” นทเชิดใส่ตูทตามก่อนจะเดินหนีไปทำเอาตูมตามถึงกับส่ายหน้าแบบเอือมๆ แล้วรีบเดินตามไป

ทั้งสอง(ไม่สิ.....นทคนเดียว)ใช้เวลาเดินชอปปิ้งอยู่นานจนข้าวของที่ซื้อมาเต็มไม้เต็มมือของตูมตา

“นี่เธอเรามารถมอ’ไซด์นะไม่ใช่รถกระบะแล้วนี่จะซื้ออะไรนักหนาจะเอากลับไปถมบ้านรึไง”

ตูมตามถามนทด้วยใบหน้าที่นิ่วเกร็งไปหมดเนื่องจากถือของทั้งหมดให้นท

“อย่าบ่นมากนะ นี่นายเป็นผู้ชายรึเปล่าเนี่ย”  นทบ่นใส่ตูมตามก่อนจะเดินต่อไป

“รึว่าเธออยากจะถือเอง”  นทหยุดเดินทันที

“ก็ได้พอก็ได้ ว่าแต่นายฉันอยากกินไอติมแวะไอติมกันก่อนนะ” นททำหน้าแวใส่ก่อนจะสงสายสายปริบๆเป็นอ้อน

“ก็ได้” ตูมตามถอนหานใจเฮือกหนึ่งทำไมนะต้องแพ้ลูกอ้อนของยัยบ๊องด้วยนะเรา

“เย้ใจดีจังไปกันเถอะ” นทวิ่งเข้าร้านขายไอศกรีมที่อยู่ตรงหน้าอย่างไวทำเอาคนที่เดินตามหลังถึงกลับสายหน้าขึ้นมา

“จะกินอะไรก็รีบๆสั่ง”  ตูมตามทำหน้าบึ้งใส่นท

“อ้าวนายไม่กินด้วยกันเหรอ ไหนๆก็มาแล้วกินนะนะนะ” เริ่มทำตาปริบๆอีกครั้ง

“ก้ได้ๆ”

หลังจากที่ทั้งสองสั่งไอศกรีมกับพนักงานทางร้าน สักพักไอศกรีมที่ทั้งสองสั่งก็ถูกนำมาวางไว้เป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะลงมือทานด้วยความหิวอย่างไว

“นี่เธอกินดีๆหน่อยสิเลอะปากแล้ว” ตูมตามหยิบทิชชู่มาเช็ดปากของนทอย่างเบาๆ

“ขะ  ขอบใจนะ”  นทพูดเบาก่อนจะก้มหน้าใช้ช้อนเขี่ยไอติมอย่างเขินอาย

“เอาเข้า จะเขินอีกนานมั้ยไอติมเละหมดแล้ว”  ตูมตามแซวขึ้นก่อนที่ร่างเล็กจะเงยหน้าขึ้นมาเอาเรื่อง

“ไอ้บ้า นายก็เหมือนกันว่าแต่ฉันนายก็เลอะปากเหมือนฉันนั้นแหละ”  นทหยิบทิชชู่ก่อนจะเช็ดปากให้ตูมตามอย่างแรง

“โอ้ยเบาๆหน่อยสิฉันเจ็บนะ” ตูมตายโวยวายขึ้นมาทันที

“ถือว่าเราหายกัน” นทยิ้มให้แล้วก้มหน้ากินไอศกรีมต่อโดยไม่สนใจคนตรงหน้าที่ทำหน้ายักษ์ใส่

ไม่นานทั้งสองก็ออกจากร้านไอศกรีมก่อนจะพากันกลับบ้าน แต่นทยังอยากเที่ยวต่อเลยขอร้อง ตูมตามอีก

“นี่นายฉันอยากเที่ยวต่อนาย”

“นี่เธอยังอยากจะเที่ยวต่ออีกเหรอ แค่นี้ฉันก็จะไม่ไหวแล้วนะ” ตูมตามถึงกับปลงทันที

“นะนายนะ อยากไปเที่ยวต่อฉันไปสวนสนุกฉันไม่ได้ไปนานแล้ว นะนานนะพาฉันไปหน่อยนะนะ แล้วฉันจะไม่ขออะไรอีกแล้ว” นทเขย่าแขนของตูมตามก่อนจะส่งตาหวานให้

“ก็ได้ๆ ไปๆขึ้นรถๆ” ตูมตามส่ายหน้าเบาๆ อย่างเบื่อหน่าย

“เย้ๆ นายนี่ใจดีจังใจดีกว่าพี่กันอีก” นทยิ้มตาหยีก่อนขึ้นรถแล้วกอดเอวหนาไว้แน่นกลัวเป็นเมื่อเช้าอีก ตูมตามถึงกับอมยิ้มในการกระทำของนทที่เหมือนเด็กเอาแต่ใจแต่น่ารักเป็นบ้า

ไม่นานรถของตูมตามก็มาจอดหน้าสวนสนุกแห่งหนึ่งก่อนจะจอดให้ร่างเล็กลงก่อนแล้วขับรถมาจอดแล้วฝากของที่มากมายไว้กับยามแล้วรีบไปหานทที่ยืนรออยู่

“ป่ะ ไปกัน” นทจับมือของตูมตามแล้ววิ่งเข้าไปข้างในทำให้ร่างใหญ่ยิ้มขึ้นมา

………………………………………………………

บ้านของกัน

“ไปไหนกันหมดนะทำไมเงียบจัง” กันบ่นขึ้นก่อนจะเดินมองหานท รอบๆบ้าน

“นท อยู่ไหนพี่กลับมาแล้วนท”

ระหว่างที่ตะโกนเรียกน้องสาวก็มีมืดที่ไหนก็ไม่รู้มาปิดปากของกันพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาวที่โป๊ะยาสลบไว้ก่อนที่ร่างบางจะสลบลงไปด้วยฤทธิ์ของยา

“เห้ยเร็วหน่อยเดี๋ยวมีใครมาเห็นมันจะซวยซะก่อน” เสียงเข้มของชายฉกรรณ์สั่งลูกน้องตัวเองก่อนที่เหล่าลูกน้องจะช่วยกันอุ้มร่างบางเข้ารถตู้

…………………

“วู้ๆสนุกจังเลย”เสียงใส่ที่บ่งบอกว่าวันทั้งวันของเขาช่างมีความสุขเหลือเกิน ผิดจากอีกคนที่ตอนนี้พะอืดพะอมจนอยากจะเอาของที่อยู่ในท้องออกมาให้หมดซะตอนนี้เล่นรถไฟเหาะมาหมาดๆ

“นี่กลับบ้านกันยังฉันจะตายอยู่แล้ว”

“อืม ก็ได้ฉันยังไม่อยากเห็นนายตายตรงนี้” นทมองหน้าของตูมตามที่เขียวอืดก่อนจะสายหัวเบาๆ

“ขอบใจนะ ที่พาฉันไปเที่ยวฉันสนุกมากๆเลย ไว้วันหลังฉันชวนใหม่” นทยิ้มให้ก่อนจะหิ้วของที่เยอะเดินเข้าไปอย่างทุลักทุเล

“วันหลังไม่ต้องชวนก็ได้นะ ฉันไม่อยากตายก่อนวัยอันควร” ตูมตามพูดไล่หลังก่อนที่หน้าเล็กจะหันมามองตาขวางแล้วเชิดใส่เดินเข้าไปในบ้าน

“อ้าวพี่กันกลับบ้านแล้วที่หน่า” นทพูดขึ้นเมื่อกระเป๋าของกันวางอยู่ที่โต๊ะ

“พี่กันๆมาดูอะไรนทซื้อของมาเต็มมีของฝากพี่กันด้วย” นทเรียกพี่ชายก่อนจะควานหาของฝากของกัน

“พี่กัน พี่อยู่ไหนทำไมไม่ออกมาสักที พี่กัน” นทเดินหากันรอบบ้านแต่ก็ไม่เห็น ตอนนี้นทเริ่มสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับแน่ก่อนวิ่งไปบ้านของตูมตามเพื่อขอความช่วยเหลือ

“นายตูมตามๆ” นทเรียกตูมตามด้วยเสียงที่สั่น

“มีอะไร เกิดอะไรขึ้น”  ตูมตามถามขึ้นเมื่อเห็นนทเรียกด้วยเสียงที่สั่นก่อนที่ดวยตาคู่สวยจะมีน้ำตาออกมา

“ฮื้อๆ พี่กัน พี่กันหายไปไหนก็ไม่รู้ ฮื้อๆ ฉันกลับมาก็ไม่เห็นๆแต่กระเป๋าของพี่กัน ฉันเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตอบฉันทำยังไงดีนายตูมตาม ฮื้อๆ” นทพูดไปร้องไห้ทำเอาตูมตามถึงกลับสงสารขึ้นมาทันที

“เขาอาจจะไปกับนายโตโน่ก็ได้ เธอลองโทรหานายโตโน่ดูสิ” ตูมตามค่อยๆยกเหตุผลให้นทสบายใจ

(ฮัลโหล ว่าไงครับที่รัก)

“ฮัลโหล พี่โต่ใช่มั้ยค่ะ นี่นทน้องพี่กันนะคะพี่กันได้อยู่กับพี่โตโน่มั้ยคะ” นทใชโทรศัพท์ของกันโทรหาก่อนจะพูดด้วยเสียงสะอึกอื้นทำให้ปลายสายเริ่มใจไม่ดีขึ้นมา

(ไม่อยูนี่ครับ ทำไมเหรอกันหายไปไหนครับ)

“นทก็ไม่รู้ พอนทกลับบ้านมานทก็ไม่เห็นฮื้อๆ” นทเริ่มร้องไห้หนักเมื่อได้ยินว่าพี่ชายของเขาไม่ได้อยู่กับคนรัก

(น้องนทใจเย็นๆนะครับเดี๋ยวจะเป็นคนตามหาพี่กันเองน้องนทรออยู่บ้านนะครับพี่สัญญาว่าพี่จะตาหาพี่กันให้เจอ) โตโน่พูดด้วยน้ำเสียงปลอบโยนเพื่อให้ปลายสายสบายใจขึ้นมา

“ขอบคุณมานะคะ นทจะรอนะคะ”

(ครับพี่สัญญา) โตโน่กดวางสายจากนทก่อนจะสายโทรเข้ามาเขา

“พีอาร์”  โตโน่พูดขึ้นด้วยความสงสัยก่อนจะกดรับสาย

“พี่อาร์มีอะไรเหรอครับถึงโทรหาผม”

(พี่ไม่ได้มีอะไรหรอก แค่อยากจะบอกว่าน้องกันสุดที่รักของนายตอนนี้นอนรอฉันอยู่ที่เตียง)เมื่อได้ยินชื่อของกันทำเอาโตโน่ถึงกับตาโตขึ้นมา

“พี่ต้องการอะไรบอกผมมา” โตโน่เค้นเสียงหนักถามอาร์

(พี่ไม่ได้ต้องการอะไรมากหรอก พี่แค่ต้องการกันมาเป็นเมียพี่แค่นั้นเอง 555 ไว้เสร็จแล้วพี่จะส่งคลิปไปให้นายดูเป็นคนแรกเลย 555) น้ำเสียงเสียงเย้ยหยันของอาร์ทำให้โตโน่หมดความอดทนขึ้นมา

“ไอ้อาร์ แกอย่าทำอะไรกันนะ ไม่งั้นฉันจะไว้หน้าแกอีกต่อไป”

(เหรอ 5555) อาร์กดวางสายอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินไปหาร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงเพราะฤทธิ์ของยาสลบ

…………………………………………………………………………………………………………………………

ตอนนี้ขอเน้นตามนทหน่อยนะคะเนื่องจากห่างหายไปหลายตอน 5555 และก็มาลุ้นว่าพี่โน่จะช่วยน้องกันทันมั้ยเอ่ย