รักแสบใสของนายหน้าแมว

ลำดับตอนที่ #5 : ยัยเด็กบ้า ผู้น่ารัก ^_^

     ลูกเกต

     " อย่าเอาฉันไปเทียบกับใคร ตัวฉันคือตัวฉันส่วนหัวใจ"  " เธอตกเป็นผู้ต้องหาผู้ต้องหาผู้ที่ฉันต้องหาให้เจอ บลาๆๆ"  อร๊ายยยยย เสียงใครเเทรกมาเนี๊ยมาทั้งดนตรีทั้งเสียง ร้องเป็นคาราโอเกะอีกต่างหาก เสียงดีสู้ฉันก็ไม่ได้ยังมาร้องเพลงแทรกตอนที่ฉันร้องเพลงไปด้วยซักผ้าไปด้วยอีก-*-  ต้องเป็นยายเกรซ เด็กบ้าตรงข้ามห้องฉันแน่ๆ ไม่เข้าใจจริงๆทำไมต้องเอาห้องหมายเลข7มาไว้ตรงข้ามห้องฉันด้วยเนี๊ย แถมเจ้าของห้องยังชอบร้องเพลงน่ารำคาญอีก  วันนี้ฉันอารมณ์ดีแท้ๆ แต่มันดั๊นทำให้อารมณ์ฉันเสีย ฮึย แม่จะด่าให้หายสวยเลย   ก๊อกๆๆๆๆๆ นี่คือเสียงเคาะประตูอย่างรุนแรงของฉันเอง แต่ยัยเด็กบ้านั่นยังไม่มาเปิด ฉันจะพังประตูเข้าไปล่ะ 1 2 3 เฮ้ย  " โอ๊ย"  นี่เป็นเสียงฉันเองแหละก็ยัยบ้านั่นดันมาเปิดประตูตอนฉันพังเข้าไปฉันเลยถลาเข้าไปในห้องก้นกระเเทกพื้นเจ็บ ชิบ " พี่เกตเป็นไรรึเปล่า"   " เจ็บก้นสิถามได้ "   "เกรซขอโทษเกรซ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" ยายนั่นทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ และมาพยุงฉันขึ้นไปนั่งโซฟา   " แล้วพี่เกตมาห้องเกรซมีอะไรกับเกรซรึเปล่า"  ยัยนั่นถามพลางเทน้ำส้มให้ฉัน "ก็เธอน่ะเปิดเพลงดัง หนวกหู"   "ก็วันจันทร์เกรซต้องไปร้องเพลงที่งานโรงเรียนนิ "  "เธอจะร้องเพลงที่โรงเรียนหรือไม่นั่นมันไม่เกี่ยวกับฉัน แต่สิ่งที่เกี่ยวกับฉันโดยตรงก็คือ เสียงอันน่ารำคาญของเธอรบกวนฉัน"   " แต่"  "ไม่มีแต่"  หึๆเธอไม่ทันฉันหรอกยัยเด็กน้อย ฉันกำลังจะลุกแต่ยัยเด็กบ้าดันฉุดฉันไว้ก่อน "ถ้าพี่เกตไม่อยากให้เกรซ ร้องเพลงรบกวน พี่ก็พาเกรซไปหัดร้องเพลงข้างนอกดิ  " หัดร้องเพลงข้างนอก  "ฝันไปเถอะ"  "งั้นเกรซก็จะร้องเพลงในห้องต่อ "ยัยเด็กบ้านี่ดื้อจริงๆ  "ไปก็ไปแต่เธอต้องสัญญาว่าจะไม่ร้องเพลงรบกวนฉันอีก"  "รับทราบค่ะ "  ยายเกรซพูดพร้อมทำท่าทางน่ารัก น่ารักชะมัด เฮ้ย ! ยัยเกตเธอจะเห็นยัยเด็กบ้าน่ารักไม่ได้เด็ดขาด 

    ณ  ห้องคาราโอเกะ

  "อยากจะร้องดังๆพูดให้ใครต่อใคร ได้รู้ทั่วกัน บลาๆๆ"  ยัยเด็กนี่ร้องมา10กว่าเพลงแล้วน่ะไม่เบื่อบ้างหรือไงน่ะ  " นี่ยัยเด็กบ้า ฉันเห็นเธอร้องมาหลายเพลงแล้ว เธอไม่เบื่อแต่ฉันเบื่อ "  " เพลงสุดท้ายแล้วพี่" ยัยเกรซพูดพร้อมเต้นอย่างเมามัน
   เฮ้อ  ในที่สุดฉันก็หลุดออกมาจากคาราโอเกะนรกนั่นแล้ว-*- ตอนนี้ฉันกับยัยเกรซกำลังหาอะไรกินอยู่  แต่ยัยเกรซอ่ะดิ ดันแวะร้านนั่นร้านนี้อยู่นั้นแหละ " พี่เกตดูสิ ตุ๊กตาตัวนี้สวยมากเลย " ยัยเกรซชี้ไปทางตุ๊กตาบลายท์ที่ท่าทางจะเเพงเอามากๆ  และสวยมากเลยขนาดฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องตุ๊กตาฉันยังชอบเลย "เกรซอยากได้มากเลยพี่เกต " ฉันก็อยากได้ย่ะ " มันคงแพงมากแหละ  อย่าไปอยากได้เลยฉันว่าตอนนี้เราไปหาไรกินกันก่อน " ก่อนที่ฉันจะอยากได้ตุ๊กตาไปมากกว่านี้ อร๊ายยยยยยยย   "เอางั้นก็ได้" ยัยเกรซยอมแต่โดยดีแต่สายตายังไม่ละจากตุ๊กตาตัวนั้นเลย  โอ๊ะ ฉันไปชนกับคนๆนึงเข้า " ขอโทษค่ะ "ฉันรีบขอโทษเขาทันทีและเเหงนหน้าไปมองเขา" พี่กัน"ใช่พี่กันมาทำอะไรที่นี่ "อ้าวเกต มาทำอะไรที่นี่ "  "มาส่งน้องร้องเพลงคาราโอเกะ แล้วพี่กันล่ะ " ฉันพูดพร้อมหันไปมองหน้ายัยเกรซซึ่งตอนนี้ทำหน้าเคืองมากๆ อย่าบอกน่ะว่าแกก็ชอบพี่กันเหมือนกัน อย่าริมาแย่งพี่กันของฉันน้าาาา  " พี่มาทำธุระนิดหน่อยน่ะ " เสียงพี่กันปลุกฉันออกจากความคิด  ฉันได้แต่พยักหน้า "พี่ไปก่อนน่ะ " แล้วฉันก็พยักหน้าอีกรอบ แต่ว่าวันนี้พี่กันดูเศร้าๆไม่เหมือนพี่กันคนเดิมของฉันเลย กรี๊ด เขิลๆๆ อุ๊ย ฉันมั่วแต่เขิลจน ลืมยัยเกรซ ซึ่งตอนนี้หน้า มุ่ยยิ่งกว่าอะไรดี  ฉันจึงรีบพายัยเกรซ ไปกินข้าว  "พี่เกตกินติมกัน"
 ยัยเกรซพูดเมื่อผ่านร้านไอติม "เออก็ได้ " ฉันกับยัยเกรซ จึงเข้าร้านไอติม  ยัยเกรซกินไอติมเลอะชะมัด " เกรซ ไอติมเลอะปาก " ยัยเกรซได้ยินดังนั้นจึงรีบเช็ดไอ้ติมที่ปากให้วุ้น ฉันจึงอดขำไม่ได้ "ขำไรพี่เกต " ยัยเกรซพูดพร้อมอมยิ้ม
    ตอนนี้ฉันกับยัยเกรซอยู่คอนโดแล้ว เดินเข้ามาในคอนโดก็เจอพี่เพรช เฝ้ายามอยู่ ฉันกับยัยเกรซจึงยิ้มให้พี่เพรชอย่างคุ้นเคย ฉันกับยัยเกรซเดินไปขึ้นลิฟ  บรรยากาศในลิฟเงียบมากแต่อยู่ๆยัยเกรซก็พูดขึ้น " พี่เกตวันจันทร์ ไปดูเกรซร้องเพลงที่งานโรงเรียนได้ไหม "  ถึงชั้น6พอดี ฉันกับยัยเกรซ จึงออกมาจากลิฟ  " เกรซวันจัทร์ต้องร้องให้ดีๆล่ะ พี่จะไปดู อ่อ แล้ววันนี้พี่สนุกมากน่ะ " ฉันพูดก่อนที่ยัยเกรซ จะเข้าห้อง ยัยเกรซพยักหน้าแล้วยิ้มให้ฉันแล้วเดินข้าห้องไปส่วนฉันก็เดินเข้าห้องเหมือนกัน วันนี้ฉันรู้สึกมีความสุขมาก ๆเพราะเธอน่ะยัยเกรซ  ตอนนี้ฉันพูดได้เต็มปากเลยว่าเธอน่ารักมาก



              เซน
" จะยังไงก็ช่างเหอะ ยังไงแปรงฟันอันนี้ก็ต้องเป็นของผมน่ะครับ คุณโอโม่"   "เอามานี่ ฉันมาก่อน " "แต่ผมขว้าได้ก่อน"   "ไอ้หน้าแมว"  "นายโอโม่"  "เฮ้ย" "เฮ้ย"  ตอนนี้ผมกับนายโอโม่ลื่นล้ม กลายเป็นว่า ผมนอนทับนายโอโม่ แล้ว ปะ ปะ ปากของเราโดนกันตรงเปะเลย

ผมรีบลุกขึ้นทันที  " แปรงฟันอันนี้คุณเอาไปเลยก็ได้ผมไม่เอาแล้ว " ผมพูดพร้อม เดินออกจากซุปเปอร์มาเก็ต ไม่สนใจคำทักของ  พี่ม้า และ พี่โจ้ เลย ผมรีบกดลิฟ ฉัน6 มือสั่นด้วยแหละเป็นอะไรว่ะไอ้เซน ถึงชั้น6 ผมรีบวิ่งเข้าห้องผมทันที  ผมเป็นอะไรไปเนี๊ย ใจเต้นแรงมาก ผมคงจะเหนื่อยแหละ แต่ผมขึ้นลิฟมานิ-*-  ผมเดินไปส่องกระจกตอนนี้หน้าผมเเดงยิ่งกว่ามะเขือเทศอีก  หรือว่าผมจะชอบไอ้โอโม่เข้าแล้ว  ไม่จริงๆๆ ผมต้องโทรไปปรึกษาไอ้ริท


___________________________________________________________________________________________-

ดีน่ะค่ะทุกคน เนยไม่ได้มาอัพหลายวัน แต่คอมเม้น ยังเท่าเดิมเนาะเเต่คนเข้าชมเนี๊ยเยอะมาก เห็นใจกันเถอะน่ะ อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนเขียนไม่มีกำลังใจ  ถ้าคุณคิดว่าจะอะไรนักหนากับเรื่องคอมเม้น คุณก็ลองมา เป็นคนแต่งดูสิค่ะมันท้ออ่ะพูดจริงๆ ช่วยหน่อยน่ะค่ะ
คนคอมเม้น สวย รวย หล่อ ได้แฟน เป็นคนที่หวังไว้ ส่วนคนมีแฟนแล้วก็ขอให้รักหวานฉ่ำ เถอะ สาธุ ~~~