รักแสบใสของนายหน้าแมว

ลำดับตอนที่ #4 : จำทำไม

      Gun
     แปะๆๆๆๆ    อย่างงน่ะครับว่ามันเป็นเสียงอะไรมันเป็นเสียงปรบมือครับ ทุกคนในร้านปรบมือให้ผม หลังจากที่ผมร้องเพลงๆแรกจบ  โฮะๆ คนมันหล่อแถมเสียงดีก็งี้แหละ ในขณะที่ผมกำลังจะลงจากเวที ก็มีลูกค้าโต๊ะนึงตะโกนมา " พี่กันร้องอีกเพลงดิ" เอ๊ะนั่นมันชื่อผมนี่นาใช่แล้วครับผมอ่ะชื่อกัน แต่ผมต้องดูลูกค้าโต๊ะนั่นก่อน เฮ้ย นั่นมันไอซ์นี่ ไอซ์คือแฟนเก่าผมครับเราเคยคบกันสมัยมัธยมแต่เราเลิกกันนานแล้วแต่ผมก็ยังรักไอซ์เหมือนเดิม  แต่ไอซ์คงไม่รักผมแล้วแหละ เพราะคนที่เรียกผมเมื่อกี้อ่าไม่ใช่ไอซ์หรอกแต่เป็นเพื่อนไอซ์ ไอซ์ก็มีสีหน้าอึ้งๆเหมือนกันตอนที่เพื่อนไอซ์ตะโกนมา แต่เอาเถอะยังไงผมก็ต้องร้องเพลงอยู่ดี " ครับ สำหรับเพลงนี้ก็เป็นเพลงที่ผมชอบมากเพราะมันตรงกับความรู้สึกผมทุกอย่าง จำทำไมครับ " พอผมพูดจบประโยคก็มีเสียงปรบมือให้กำลังใจ

แต่ทำไมๆ ต้องจำ เมื่อเธอไม่คิดจริงใจ
ทำไมๆ ความรักที่เธอนั้นลืมต้องเก็บมาคิดฟูมฟาย
อะไรๆ ยังย้อนเข้ามา ทุกช่วงเวลา
นั้นยังไม่เคยจางหาย วันที่ฉันมีเธอ
ไม่ว่าเวลาจะนานเท่าไร ฉันลืมไม่ได้จริงๆ

อยู่ตรงนี้ ทุกครั้งที่นอนเดียวดาย
แค่หลับตาก่อนนอนครั้งใด
ยังเห็นเธออยู่ เธอยังไม่ลบเลือนไป
จากวันนั้น วันนี้ฉันไม่มีใคร
เก็บอาการซ่อนความเสียใจ
ยังรักเธออยู่อีกนานไหม

รู้ทั้งรู้ว่ารักเธอคงไม่ย้อนมา
รู้ทั้งรู้ต้องใช้เวลาเพื่อลืมเธอ เข้าใจ

แต่ทำไมๆ ต้องจำ เมื่อเธอไม่คิดจริงใจ
ทำไมๆ ความรักที่เธอนั้นลืมต้องเก็บมาคิดฟูมฟาย
อะไรๆ ยังย้อนเข้ามา ทุกช่วงเวลา
นั้นยังไม่เคยจางหาย วันที่ฉันมีเธอ
ไม่ว่าเวลาจะนานเท่าไร ฉันลืมไม่ได้จริงๆ

รู้ทั้งรู้ว่ารักเธอคงไม่ย้อนมา
รู้ทั้งรู้ต้องใช้เวลาเพื่อลืมเธอ เข้าใจ

แต่ทำไมๆ ต้องจำ เมื่อเธอไม่คิดจริงใจ
ทำไมๆ ความรักที่เธอนั้นลืมต้องเก็บมาคิดฟูมฟาย
อะไรๆ ยังย้อนเข้ามา ทุกช่วงเวลา
นั้นยังไม่เคยจางหาย วันที่ฉันมีเธอ
ไม่ว่าเวลาจะนานเท่าไร ฉันลืมไม่ได้จริงๆ

คนที่รักจริงจัง จะรักเพียงเธอทั้งหมดหัวใจ
ฉันลืมไม่ได้จริงๆ

หลังจากเพลงจบก็มีเสียงปรบมืออีกครั้ง "ขอบคุณครับ" ผมพูดขอบคุณก่อนที่จะเดินลงเวที ผมเหลือบไปมองไอซ์นิดๆ ไอซ์ก็มองผมอยู่เหมือนกัน ผมจึงรีบหลบสายตาไอซ์แล้วรีบลงจากเวที " กัน เพลงเมื่อกี้ซึ้งมากว่ะ" พี่โน่พูดชมผมก่อนที่จะเดินขึ้นเวทีไปร้องเพลง ตอนนี้ผมนั่งอยู่หลังเวที  แต่ผมก็ยังคิดถึงแต่หน้าไอซ์มันหยุดไม่ได้จริงๆ ทำไมน้าคนที่ทำให้ผมเจ็บปวดที่สุด ทำให้ผมเสียน้ำตามากที่สุด ทำไมผมถึงยังรักเขาและลืมเขาไม่ได้สักที เขาบอกเลิกผมแค่เพราะเขาไม่อยากเป็นเกย์ เขาแค่เจอผู้หญิงที่ถูกใจแล้ว แล้วผมล่ะเขาเอาผมไปไว้ที่ไหน พอผมคิดถึงเรื่องนี้น้ำตาผมก็ไหลลงมา มันเจ็บปวดที่สุด ผมรีบปาดน้ำตาแล้วรีบเดินไปล้างหน้าที่ห้องน้ำ เฮ้อ ล้างหน้าแล้วค่อยรู้สึกดีขึ้นหน่อย "พี่กัน" เสียงที่คุ้นหูเรียกผมไว้ "ไอซ์" ผมพึมพำเบาๆ "พี่กันเปนไงมั้ง ไม่เจอกันนาน สบายดีไหม" คำถามนี้มันเหมือนคนที่เป็นห่งเป็นใยกัน ผมน่าจะรู้สึกดีแต่ทำไมน้ำตาผมถึงอยากไหลไม่รู้ ผมจึงรีบเก็บกลั้นไว้เพื่อไม่ให้มันไหล "ก็เหมือนเดิม" ผมเลือกที่จะตอบคำสั้นๆแต่หลายความหมาย ที่เหมือนเดิมไม่ใช่แค่ความเป็นอยู่น่ะ มันหมายถึงหัวใจผมด้วยที่ยังรักไอซ์เหมือนเดิม "พี่กันพักอยู่แถวนี้หรอ" " อืม ที่คอนโดใกล้ๆนี้แหละ " " ครับ "  ยิ่งผมเห็นหน้าไอซ์ผมยิ่งอยากพูดในทุกสิ่งที่ใจผมคิด  "ไอซ์ พี่ยัง"  " ไอ้ไอซ์ พวกเราจะกลับแล้วน่ะเว้ย "  ผมกำลังจะพูด แต่เสียงเพื่อนไอซ์ แทรกมาก่อน "ผมกลับแล้วน่ะครับพี่กัน เราคงมีโอกาส ได้เจอกันอีกน่ะครับ"  ไอซ์ พูดพร้อมเดินจากไป " ไอซ์ พี่ยังรักไอซ์เหมือนเดิมน่ะ" ผมพูดคำที่ผมอยากพูดออกไปแต่ไอซ์คงไม่ได้ยินมันแล้ว



                                               Tono

ไอ้กันมันไปไหนของมันเนี๊ย หลังจากที่ร้องเพลงเสร็จ ก็หายหัวไปเลย "ไอ้โน่กูกลับแล้วน่ะเว้ย"  "เออๆ" นี่เพื่อนๆผมก็กลับไปหมดแล้วเนี๊ย นั่นไงมาแล้ว พ่อจะด่าให้หายดำเลย -*-  " ไอ้กัน "  "มีอะไรหรอพี่"  เห็นหน้ามันแล้วด่าไม่ออก มันไปทำไรมาเนี๊ย "กลับบ้านกัน " มันพูดพร้อมสพายกระเป๋า แล้วเดินนำหน้าไป ไอ้นี่มันแปลกจริงแฮะ  ตอนนี้ผมกับไอ้กันนั่งรอรถเมล์ ที่ป้ายรถเมล์ แต่อยากจะบอกว่า เอิ่มบรรยากาศมันอึดอัดมากแม้แต่จะกลืนน้ำลายยังไม่ได้เลย เงียบมาก " ฮะๆ ไอ้กันพรุ่งนี้เราไปเที่ยวเหล่สาวกันที่ไหนดี" ผมพูดทำลายความเงียบคงได้ผลน่ะ  " ไม่อ่ะพี่ผมเหนื่อยไม่อยากไปไหน " เออ เอ๋อ  ผมรู้สึกหน้าเสียยังไงไม่รู้สิ-*-  เย้ๆๆ รถเมล์มาแล้ว  แต่ไอ้กันมันลุกขึ้นแล้ว เดินขึ้นไปไม่รอผมเลยมันเป็นไรเนี๊ย ตั้งแต่รู้จักกันมา มันยังไม่เคยเป็นแบบนี้เลย  ตลอดทางที่ผมนั่งรถกลับผมก็คิดตลอดว่าผมทำไรให้มันโกรธรึเปล่า   เฮ้อในที่สุดก็ถึงซักที เอ๊ะนี่มันร้านหมูสเต๊ะร้านโปรดของไอ้เตี้ยนี่นา ซื้อไปฝากมันหน่อยดีกว่ามันอุตสาห์รอเราทุกวันสงสารมัน (ไม่ต้องซื้อมาเลยตอนนี้ริทงอนอยู่ เชอะ : ริท ) " กัน พี่แวะซื้อหมูสเต๊ะ ก่อนน่ะ กันขึ้นไปก่อนพี่ก็ได้"  "งั้นกัน ไปก่อนน่ะ"  แล้วไอ้กันก็เดินไปอย่างรวดเร็ว    เย้ๆผมซื้อหมูสเต๊ะ เสร็จแล้วรีบเอาขึ้นไปให้ไอ้เตี้ยดีกกว่า  ตอนนี้ผมอยู่ชั้น6แล้วแต่ไม่ยักเห็นไอ้เตี้ย  ไปดูมันที่ห้องดีกกว่า ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรรึเปล่า ก๊อกๆๆ ริท  แอ๊ดดดด  เฮ้ย นี่แน่ใจหรอว่าไอ้เตี้ยมาเปิดประตูทำไมโทรมขนาดนี้       "ริทเป็นอะไรรึเปล่าทำไมถึงโทรมขนาดนี้"  " ผมไม่เป็นอะไรหรอก แล้วพี่มีอะไรรึเปล่า "  ทำไมเสียงไอ้ริทดูเย็นชาจัง คนรอบตัวผมมันจะเย็นชาไปถึงไหน  "อ๋อ พี่ซื้อหมูสเต๊ะมาฝากน่ะ" หน้าไอ้ริทดูสดใสขึ้นนิดหน่อย ไม่รู้ว่าดีใจที่จะได้กินหมูสเต๊ะหรือดีใจที่ผมซื้อมาฝากกันแน่ ^^ " เข้ามาสิ " ไอ้ริทเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อเป็นเชิงให้ผมเข้าไป ทำไมห้องไอ้ริทดูรกจัง ปรกติมันเป็นคนรักความสะอาดจะตายทำของห้องมันไม่พอยังมาทำของห้องผมอีก จนห้องผมสะอาดเฉ่ง  "จานมาแล้ว " ไอ้ริทพูดพร้อม เอาจานมาวางบนโต๊ะอาหาร ผมจึงจัดการเอาอาหารใส่จาน ผมเห็นไอ้ริทยิ้มน้อยๆ " ยิ้มไร " "เปล่า ป้อนหน่อยดิ" ไอ้ริทพูดปฏิเสธไม่พอยังบอกให้ผมป้อนอีก เอาเหอะวันนี้ขอตามใจไอ้ริทสักวัน ผมจึงป้อนหมูสเต๊ะให้ไอ้ริท ไอ้ริทยิ้มหน้าบานเลย 



         __________________________________________________________________________________

ดีค่ะทุกคน เนยรู้สึกว่าคอมเมนต์น้อยมากแค่ไม่กี่คอมเมนต์เอง แต่คนอ่านนี่เยอะกว่าคอมเมนต์มาก ตอนแรกเนยก็จะไม่สนใจเรื่องคอมเมนต์หรอก แต่มันเห็นแล้วท้ออ่าค่ะ เราก็เขียนแทบตาย แต่คอมเมนต์น้อยมาก ช่วยกันหน่อยน่ะค่ะ คนเขียนต้องการกำลังใจ ช่วยเมนต์สักนิดก็ยังดี ส่วนตอนนี้เปิดตัวกันไอซ์แล้วน่ะค่ะ ยังไงก็ขอให้ติดตามต่อไปน่ะค่ะเนยจะมาอัพสม่ำเสมอน่ะค่ะ