ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : The End
หลายปีผ่านไป........
สวัสดีทุกคนฉันชื่อ มินจี ตอนนี้ฉันอายุ 26 แล้ว คาดว่าหลายๆคนคงจะรู้จักฉันกันแล้วนะ ก็ตั้งแต่ที่พี่โชรงตัดสินใจคบกับฉันนี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว จนตอนนี้ฉันเรียนจบและมีงานทำเรียบร้อย แล้วรู้มั้ยฉันจบอะไรมา........ไม่รู้กันละซิฉันเฉลยให้ละกัน.........ฉันเรียนจบ"หมอ"มาละ อ๊ะๆๆๆพวกคุณคงไม่อยากเชื่อละซิว่าหัวสมองอย่างฉันก็สามารถเรียนเป็นหมอได้นะ อย่างว่าแต่พวกคุณเลยฉันเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลย55555 ต้องขอบคุณฮายองละนะ เพราะ มันอยากเป็นหมอและด้วยความที่พวกเราสนิทกันมากๆๆๆๆๆๆๆไม่อยากแยกจากกัน ฉันกับนัมจูเลยสอบเข้าคณะแพทย์ที่เดียวกับมัน โชคดีหน่อยที่ช่วงหลังพวกเราสอบได้คะแนนดีขึ้นเลยทำให้สามารถสอบเข้าไปได้ สรุปก็คือแก๊งเกรียนของเราเป็นหมอกันหมดเลยนะจ๊ะจะบอกให้ อิอิ แต่ใช่ว่าเราจะเลือกเรียนสาขาเดียวกันนะ ฉันเลือกเรียนเกี่ยวกับความงามและใบหน้าเป็นที่ปรึกษาให้กับคนไข้ที่มีปัญหาเกี่ยวกับหน้าตนเองที่เลือกเรียนสาขานี้ก็เพราะพี่โชรงเลยนะ ฉันจะได้คอยดูแลหน้าพี่เค้าให้ดูเด็กได้แม้อายุพี่เค้าจะขึ้นเลข 3 แล้วก็ตามและผลพลอยได้จากการเลือกเรียนสาขานี้ก็คือ ในบรรดาคนไข้ของฉันนั้นส่วนมากจะเป็นพวกดารา นักร้อง นางแบบกันหมด พวกคุณรู้จัก พัค โชรง วงเอพิ้งค์มั้ย นั้นหละเค้าก็เป็นคนไข้ของฉันนะ 555 อะ เล่าเรื่องตัวเองเยอะไปละ ไปต่อดีกว่า ส่วนไอ้นัมจูมันเรียนเกี่ยวกับจิตเวชนะคนไข้ที่ว่ากวนๆมีชอบปัญหากับคนอื่น มาเจอกันนัมจูที่ไรต้องสยบทุกทีเพราะเจอคนที่กวนกว่า และเจ้าเล่ห์กว่า ส่วนน้องเล็กของกลุ่มอย่างฮายองนั้นเลือกที่จะเรียนเกี่ยวกับเด็กและคนชรา เพราะ ความรักเด็กและชอบที่จะทำให้คุณปู่คุณย่าทั้งหลายมีความสุขละนะ
ครืด.......ครืดดดดดดดด เสียงโทรศัพท์ที่ตั้งเป็นระบบสั่นดังขึ้น
"ว่างั้ยยยยยย นัมจู"
[ใกล้ถึงยังเนี่ยคนอื่นเค้ารอแต่แกนะ]
"ใกล้แล้วๆอีก 5 นาทีถึง"
[เออๆแค่นี้นะ รีบๆละจะได้เป่าเค้กสักที ติ๊ดดดด]
อ่าาาา ตอนนี้ฉันกำลังขับรถไปบ้านพี่อึนจีกับพี่นาอึนละ เพื่อที่จะไปงานวันเกิดของจีอึนหลานสาวสุดน่ารักของฉัน ใช่แล้วละ พี่อึนจีกับพี่นาอึนนะแต่งงานกันแล้ว แถมยังลงทุนบินไปอเมริกาเพื่อขอคำแนะนำจากหมอเก่งๆที่นู้นเพื่อที่จะมีลูกกัน และก็มีผลผลิตออกมาเป็น จอง จีอึน ที่ตอนนี้ก็อายุุ 4 ขวบแล้วละ อะ..ถึงแล้ววววก่อนที่ฉันจะลงจากรถก็ได้หยิบตุ๊กตาเจ้าหมีคุมะตัวยักษ์ที่พึ่งไปซื้อมาติดมือไปด้วย
"แกมาช้านะมิน"ทันทีที่เข้ามาพี่อึนจีก็บ่นฉันทันที
"อ่าาาา ขอโทดพี่พอดีมีเคสด่วนนะเลยเลิกช้า แล้วนี่จีอึนละ"ฉันถามพี่สาวฉันแล้วก็ได้คำตอบเป็นการชี้ไปหาร่างเด็กน้อยที่นั่งอยู่บนตักฮายองและก็มีพี่โบมีนั่งป้อนขนมอยู่ อะฉันบอกรึยังว่า 2 คนนี้คบกันนะ คงจะยังสินะ ฉันก็ไม่ได้รู้รายละเอียดของคู่นี้เท่าไรหรอกแต่ที่เห็นก็คบกันมา 7 ปีแล้วละ
"น้ามินนนนนนน"ทันทีที่ฉันเข้าไปหายัยตัวเล็กก็กระโดดเกาะขาฉันทันที
"ทำไมพึ่งมาละคะ หนูทนไม่ไหวเลยเป่าเค้กไปเมื่อกี้นี้เอง"
"น้าขอโทดนะคะ พอดีน้าพึ่งทำงานเสร็จนะคะ อะนี่ตุ๊กตาที่หนูอยากได้"ฉันยื่นมันให้เด็กน้อยดู
"โห!! ตัวไหญ่จังคะ"
"เพื่อเป็นการไถ่โทดที่ช่วงนี้น้าไม่ค่อยได้มาหาหนูไงคะ"
"ขอบคุณคะ หนูรักน้ามินที่สุดเลยยย"พูดแล้วก็กอดฉัน
"รักแล้วต้องทำไงคะ"ฉันยื่นหน้าไปหาเด็กน้อย
จุ๊บบบบบบบบบ
"น่ารักที่สุดเลย มาขอน้าหอมให้ชื่นใจหน่อย"ว่าแล้วก็จับเด็กน้อยฟัดทันที
"มาเดี๋ยวโบมพาจีอึนเอาตุ๊กตาไปเก็บกว่าเนาะ"พี่โบมีบอกเด็กน้อย
"แล้วนัมจูละฮายอง"ฉันถามหลังจากที่นั่งลงข้างๆฮายอง
"นู้นนนนไงพี่"
"อ่าว มาแล้วหรอวะไอ้มิน"นัมจูเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับสาวสวยอีกคน
"อืม แล้วนี้แกไปไหนมาวะ"
"ไปรับเจ๊แกเนี่ยแหละ ดันขับรถหลงทางซะได้"นัมจูหันไปทำหน้าหงุดหงิดใส่หญิงสาว
"อ่าว ก็ฉันจำไม่ได้ว่าอยู่ซอยไหนนิยะ ใช่ว่าอยากหลงซะหน่อย"รายนั้นก็ใช่ย่อยเถียงกลับทันที
"ก็ฉันเขียนแผนที่ไปให้แล้วไงทำมั้ยไม่ดูละ"
"พูดยังกับว่าลายมือตัวเองอ่านง่ายงั้นละ ลายมือหรือลาย_ีนถามหน่อย"
"หึ้ย!! ยัย....."
"อะๆพอเลยๆทั้ง2คนนั้นหละ เลิกทะเลาะกันสักวันมันจะตายรึไงนะ"ฉันพูดห้ามศึกทันที
"นั้นนะสิพี่2คนนี่เก่งเนาะทะเลาะกันทุกวันแต่ก็ยังคบกันมาได้ตั้ง8ปี ฉันถามหน่อยเหอะว่าทำยังไง พี่นัมจู พี่โบรา"ใช่คุณฟังไม่ผิดหรอกแฟนของนัมจูนะคือ พี่โบรา เพื่อนของไอ้ซองแจที่พยายามจะลากฉันไปเต้นในคืนนั้น ส่วนความสัมพันธ์ของทั้ง2คนก็คงเริ่มจากวันนั้นด้วยเหมือนกัน โดยการแลกเบอร์โทรกันนั้นหละ
"ก็ไม่ยังไงนี่เราก็แค่รักกัน ทะเลาะกันแปปเดี๋ยวก็เลิก เนาะที่รักก"นัมจูมันหันไปอ้อนพี่โบรา ซึ่งพี่เค้าก็ยิ้มให้พร้อมกับหอมแก้มมันไปที
"อารมณ์แปรปรวนชะมัด"เสียงฮายองบ่นออกมาทำให้ฉันหัวเราะ
"อ่าาา แล้วนี่ที่รักฉันไปไหนละเนี่ย พวกแกเห็นมั้ย"ฉันหันไปถามไอ้ 2 คนนั้น แต่ก็ได้รับคำตอบคือการส่ายหน้า
"มินนนนนนนนนนนนน มาแย้วหยอ"เสียงใสๆ พร้อมกับร่างเล็กๆของเด็กชายตัวน้อยวิ่งมาหาพร้อมกันการปีนขึ้นมาบนตัก
"ว่าไงพ่อหนุ่มน้อยวันนี้ซนมั้ยเนี่ย หึ"ฉันพูดพร้อมกับหอมลงไปที่แก้มกลมๆนั้น
"ไม่เยยๆ"เด็กน้อยสั่นหัวดุ๊กดิ๊ก
"ไม่เลยๆนี่คือ ไม่ซนน้อยๆใช่มั้ยละ"ฮายองยี้ผมเด็กน้อย
"ไม่ใช่อักอ่อยฮายอง หยุดนร้าาฮายองปมเค้าอุ่งหมดแอ้ว เอี๋ยวหมดหล่อพี่จีอึนก็ไม่อนใจเค้าพอดี"เด็กน้อยปัดมือฮายองออก
"ไอ้เด็กแก่แดด555"นัมจูพูด
"ก็เพราะแกนั้นแหละสอน"ฉันพูดกับนัมจู
"แล้วนี่หม่ามี้หนูไปไหนละมินโฮ"ฉันถามเด็กน้อนที่กอดคอฉันอยู่
"มินโฮ!! รงรงบอกให้รอหน้าห้องน้ำไงทำมั้ยวิ่งมาก่อน รงรงหาตั้งนาน"เสียงใสๆที่คุ้นหูมาพร้อมกับร่างอันบอบบางที่อุ้มเด็กผู้หญิงอีกคนอยู่
"เอาน่าาาาาๆ มินโฮไม่ได้หายไปไหนสักหน่อยนี่คะ เนอะ"ฉันพูดพร้อมกับกอดเด็กน้อยที่ตัวสั่นนิดๆ
"ใช่ๆปมก็แค่จะมาหามินแค่นั้นเอง"
"เข้าข้างกันเข้าไปเถอะ ชิ"
"รงรงเค้าอยากหามิน"เด็กน้อยในอ้อมแขนพี่โชรงพูดขึ้น
"โอเคคะๆ"พี่โชรงเข้ามานั่งข้างฉันก่อนจะส่งเด็กสาวตัวน้อยให้
"ว่าไงคะมินอา คิดถึงมินหรอคะ"ฉันถามเด็กน้อยมินอา
"อืมคิดถึงมากๆๆเยย"พูดจบก็หอมแก้มทั้ง2ข้างของฉัน
"เค้าคิดถึงมินมากกว่ามินอานูน่าอีก"มินโฮพูดพร้อมกอดแน่นขึ้น
"พี่คิดถึงมากว่า"
"เค้า"
"พี่"
"อะพอๆมินก็คิดถึงเรา2คนเหมือนกัน"
"พี่มินนๆๆ"ฮายองสะกิด
"อะไรของแกวะ"
"ฉันว่าหม่ามี้ของเจ้า2แฝดกำลังงอนวะ"นัมจูเป็นคนพูดออกมา
"อ่าาาา งั้นหรอ"ฉันพูดแล้วยิ้มออกมา
"ป่ะมินโฮ มินอา ไปกับฮายอง กับจูดีกว่าเนาะ เดี๋ยวจูจะเอาไอติมให้กิน"นัมจูพูดแล้วก็อ้าแขนรอรับมินโฮ ส่วนฮายองก็อุ้มเอามินอา
"เคลียกันให้เรียบร้อยซะ"นัมจูพูดแบบไม่มีเสียงมาให้
"นี่พี่โชรงเป็นไรอะ"ฉันสะกิดๆถาม
"ป่าวนี่"
"ไม่จริงอะ เอ๊ะๆๆหรือว่าอิจฉาเด็กๆละเนี่ย"
"โอ๋ๆเค้าก็คิดถึงรงๆนะ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆมากกว่า2แสบนั้นซะอีก"ฉันพูดพร้อมกอดพี่โชรงแน่น
"นี่ปล่อยเลยนะอายคนอื่นเค้า"
"อายทำไมเราเป็นสามีภรรยากันนะ แถมมีลูกแฝดตั้ง2คนแล้วด้วย"ใช่แล้วๆๆฉันกับพี่โชรงแต่งงานกันแล้ว และก็ได้ไปทำแบบที่พี่อึนจีกับพี่นาอึนทำ ทำให้เราได้ลูกแฝดที่ตอนนี้อายุ 3 ขวบแล้วด้วย แต่เป็นแฝดต่างไข่นะ
"มันก็น่าอายอยู่ดีนั้นหละ"พี่โชรงซบหน้าลงที่ไหล่ฉัน
"มินนน รงๆ เรากลับมาแล้ว"เด็กทั้ง2วิ่งเข้ามาหา
"นี่มินอา มินโฮ คืนนี้นอนกันจีๆที่นี้นะ"ฉันพูดกับเด็ก2คน
"ไม่เอาเค้าอยากนอนกอดมิน"มินอาพูด
"เค้าด้วย"มินโฮเสริม
ก่อนที่ฉันจะดึงตัวเด็ก2คนเค้ามากระซิบอะไรบ้างอย่าง
"ก็ได้เรานอนนี่ก็ได้ มินต้องทำตัวเล็กให้ได้นะ"
"อืม เก่งมาก"
หลังจากที่งานเลี้ยงเลิกฉันก็ได้ฝากเด็กแฝด 2 คนไว้กับพี่สาวฉัน ก่อนจะพาภรรยาที่รักกลับมาบ้าน
"นี่มินพูดอะไรกับลูกนะพวกเค้าถึงได้ยอมนอนที่นั้น ปกติเห็นตัวติดมินจะตาย"พี่โชรงพูดทันทีที่เข้าบ้าน
"ก็แค่พูดว่า.........."
"พูดว่าอะไร"
"........"
"เร็วๆซิ"พี่โชรงเร่งฉัน
"พูดว่า ไม่อยากมีน้องหรอ เดี๋ยวมินจะทำให้รงๆมีตัวเล็กให้ แค่นั้นเอง"ฉันพูดยิ้ม แต่ตอนนี้พี่โชรงหน้าเหวอไปแล้ว
"มินนนนนนนนจี ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆไปพูดกับลูกแบบนั้นได้ไงห๊ะ"
"เอาหน่าๆๆ นานๆเราจะได้อยู่กัน2คนสักที ป่ะไปกันเถอะ"
"ปะ ไปไหน"พี่โชรงถาม
"ก็ไปทำน้องให้เจ้าแฝดไง" ฉันพูดแล้วก็ช้อนตัวพี่โชรงอุ้มไปที่ห้องทันที
"มินจีไอ้บ้าปล่อย นะะะะะะะะะะะ"พี่โชรงดิ้นไปตลอดทาง
สวัสดีทุกคนฉันชื่อ มินจี ตอนนี้ฉันอายุ 26 แล้ว คาดว่าหลายๆคนคงจะรู้จักฉันกันแล้วนะ ก็ตั้งแต่ที่พี่โชรงตัดสินใจคบกับฉันนี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว จนตอนนี้ฉันเรียนจบและมีงานทำเรียบร้อย แล้วรู้มั้ยฉันจบอะไรมา........ไม่รู้กันละซิฉันเฉลยให้ละกัน.........ฉันเรียนจบ"หมอ"มาละ อ๊ะๆๆๆพวกคุณคงไม่อยากเชื่อละซิว่าหัวสมองอย่างฉันก็สามารถเรียนเป็นหมอได้นะ อย่างว่าแต่พวกคุณเลยฉันเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลย55555 ต้องขอบคุณฮายองละนะ เพราะ มันอยากเป็นหมอและด้วยความที่พวกเราสนิทกันมากๆๆๆๆๆๆๆไม่อยากแยกจากกัน ฉันกับนัมจูเลยสอบเข้าคณะแพทย์ที่เดียวกับมัน โชคดีหน่อยที่ช่วงหลังพวกเราสอบได้คะแนนดีขึ้นเลยทำให้สามารถสอบเข้าไปได้ สรุปก็คือแก๊งเกรียนของเราเป็นหมอกันหมดเลยนะจ๊ะจะบอกให้ อิอิ แต่ใช่ว่าเราจะเลือกเรียนสาขาเดียวกันนะ ฉันเลือกเรียนเกี่ยวกับความงามและใบหน้าเป็นที่ปรึกษาให้กับคนไข้ที่มีปัญหาเกี่ยวกับหน้าตนเองที่เลือกเรียนสาขานี้ก็เพราะพี่โชรงเลยนะ ฉันจะได้คอยดูแลหน้าพี่เค้าให้ดูเด็กได้แม้อายุพี่เค้าจะขึ้นเลข 3 แล้วก็ตามและผลพลอยได้จากการเลือกเรียนสาขานี้ก็คือ ในบรรดาคนไข้ของฉันนั้นส่วนมากจะเป็นพวกดารา นักร้อง นางแบบกันหมด พวกคุณรู้จัก พัค โชรง วงเอพิ้งค์มั้ย นั้นหละเค้าก็เป็นคนไข้ของฉันนะ 555 อะ เล่าเรื่องตัวเองเยอะไปละ ไปต่อดีกว่า ส่วนไอ้นัมจูมันเรียนเกี่ยวกับจิตเวชนะคนไข้ที่ว่ากวนๆมีชอบปัญหากับคนอื่น มาเจอกันนัมจูที่ไรต้องสยบทุกทีเพราะเจอคนที่กวนกว่า และเจ้าเล่ห์กว่า ส่วนน้องเล็กของกลุ่มอย่างฮายองนั้นเลือกที่จะเรียนเกี่ยวกับเด็กและคนชรา เพราะ ความรักเด็กและชอบที่จะทำให้คุณปู่คุณย่าทั้งหลายมีความสุขละนะ
ครืด.......ครืดดดดดดดด เสียงโทรศัพท์ที่ตั้งเป็นระบบสั่นดังขึ้น
"ว่างั้ยยยยยย นัมจู"
[ใกล้ถึงยังเนี่ยคนอื่นเค้ารอแต่แกนะ]
"ใกล้แล้วๆอีก 5 นาทีถึง"
[เออๆแค่นี้นะ รีบๆละจะได้เป่าเค้กสักที ติ๊ดดดด]
อ่าาาา ตอนนี้ฉันกำลังขับรถไปบ้านพี่อึนจีกับพี่นาอึนละ เพื่อที่จะไปงานวันเกิดของจีอึนหลานสาวสุดน่ารักของฉัน ใช่แล้วละ พี่อึนจีกับพี่นาอึนนะแต่งงานกันแล้ว แถมยังลงทุนบินไปอเมริกาเพื่อขอคำแนะนำจากหมอเก่งๆที่นู้นเพื่อที่จะมีลูกกัน และก็มีผลผลิตออกมาเป็น จอง จีอึน ที่ตอนนี้ก็อายุุ 4 ขวบแล้วละ อะ..ถึงแล้ววววก่อนที่ฉันจะลงจากรถก็ได้หยิบตุ๊กตาเจ้าหมีคุมะตัวยักษ์ที่พึ่งไปซื้อมาติดมือไปด้วย
"แกมาช้านะมิน"ทันทีที่เข้ามาพี่อึนจีก็บ่นฉันทันที
"อ่าาาา ขอโทดพี่พอดีมีเคสด่วนนะเลยเลิกช้า แล้วนี่จีอึนละ"ฉันถามพี่สาวฉันแล้วก็ได้คำตอบเป็นการชี้ไปหาร่างเด็กน้อยที่นั่งอยู่บนตักฮายองและก็มีพี่โบมีนั่งป้อนขนมอยู่ อะฉันบอกรึยังว่า 2 คนนี้คบกันนะ คงจะยังสินะ ฉันก็ไม่ได้รู้รายละเอียดของคู่นี้เท่าไรหรอกแต่ที่เห็นก็คบกันมา 7 ปีแล้วละ
"น้ามินนนนนนน"ทันทีที่ฉันเข้าไปหายัยตัวเล็กก็กระโดดเกาะขาฉันทันที
"ทำไมพึ่งมาละคะ หนูทนไม่ไหวเลยเป่าเค้กไปเมื่อกี้นี้เอง"
"น้าขอโทดนะคะ พอดีน้าพึ่งทำงานเสร็จนะคะ อะนี่ตุ๊กตาที่หนูอยากได้"ฉันยื่นมันให้เด็กน้อยดู
"โห!! ตัวไหญ่จังคะ"
"เพื่อเป็นการไถ่โทดที่ช่วงนี้น้าไม่ค่อยได้มาหาหนูไงคะ"
"ขอบคุณคะ หนูรักน้ามินที่สุดเลยยย"พูดแล้วก็กอดฉัน
"รักแล้วต้องทำไงคะ"ฉันยื่นหน้าไปหาเด็กน้อย
จุ๊บบบบบบบบบ
"น่ารักที่สุดเลย มาขอน้าหอมให้ชื่นใจหน่อย"ว่าแล้วก็จับเด็กน้อยฟัดทันที
"มาเดี๋ยวโบมพาจีอึนเอาตุ๊กตาไปเก็บกว่าเนาะ"พี่โบมีบอกเด็กน้อย
"แล้วนัมจูละฮายอง"ฉันถามหลังจากที่นั่งลงข้างๆฮายอง
"นู้นนนนไงพี่"
"อ่าว มาแล้วหรอวะไอ้มิน"นัมจูเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับสาวสวยอีกคน
"อืม แล้วนี้แกไปไหนมาวะ"
"ไปรับเจ๊แกเนี่ยแหละ ดันขับรถหลงทางซะได้"นัมจูหันไปทำหน้าหงุดหงิดใส่หญิงสาว
"อ่าว ก็ฉันจำไม่ได้ว่าอยู่ซอยไหนนิยะ ใช่ว่าอยากหลงซะหน่อย"รายนั้นก็ใช่ย่อยเถียงกลับทันที
"ก็ฉันเขียนแผนที่ไปให้แล้วไงทำมั้ยไม่ดูละ"
"พูดยังกับว่าลายมือตัวเองอ่านง่ายงั้นละ ลายมือหรือลาย_ีนถามหน่อย"
"หึ้ย!! ยัย....."
"อะๆพอเลยๆทั้ง2คนนั้นหละ เลิกทะเลาะกันสักวันมันจะตายรึไงนะ"ฉันพูดห้ามศึกทันที
"นั้นนะสิพี่2คนนี่เก่งเนาะทะเลาะกันทุกวันแต่ก็ยังคบกันมาได้ตั้ง8ปี ฉันถามหน่อยเหอะว่าทำยังไง พี่นัมจู พี่โบรา"ใช่คุณฟังไม่ผิดหรอกแฟนของนัมจูนะคือ พี่โบรา เพื่อนของไอ้ซองแจที่พยายามจะลากฉันไปเต้นในคืนนั้น ส่วนความสัมพันธ์ของทั้ง2คนก็คงเริ่มจากวันนั้นด้วยเหมือนกัน โดยการแลกเบอร์โทรกันนั้นหละ
"ก็ไม่ยังไงนี่เราก็แค่รักกัน ทะเลาะกันแปปเดี๋ยวก็เลิก เนาะที่รักก"นัมจูมันหันไปอ้อนพี่โบรา ซึ่งพี่เค้าก็ยิ้มให้พร้อมกับหอมแก้มมันไปที
"อารมณ์แปรปรวนชะมัด"เสียงฮายองบ่นออกมาทำให้ฉันหัวเราะ
"อ่าาา แล้วนี่ที่รักฉันไปไหนละเนี่ย พวกแกเห็นมั้ย"ฉันหันไปถามไอ้ 2 คนนั้น แต่ก็ได้รับคำตอบคือการส่ายหน้า
"มินนนนนนนนนนนนน มาแย้วหยอ"เสียงใสๆ พร้อมกับร่างเล็กๆของเด็กชายตัวน้อยวิ่งมาหาพร้อมกันการปีนขึ้นมาบนตัก
"ว่าไงพ่อหนุ่มน้อยวันนี้ซนมั้ยเนี่ย หึ"ฉันพูดพร้อมกับหอมลงไปที่แก้มกลมๆนั้น
"ไม่เยยๆ"เด็กน้อยสั่นหัวดุ๊กดิ๊ก
"ไม่เลยๆนี่คือ ไม่ซนน้อยๆใช่มั้ยละ"ฮายองยี้ผมเด็กน้อย
"ไม่ใช่อักอ่อยฮายอง หยุดนร้าาฮายองปมเค้าอุ่งหมดแอ้ว เอี๋ยวหมดหล่อพี่จีอึนก็ไม่อนใจเค้าพอดี"เด็กน้อยปัดมือฮายองออก
"ไอ้เด็กแก่แดด555"นัมจูพูด
"ก็เพราะแกนั้นแหละสอน"ฉันพูดกับนัมจู
"แล้วนี่หม่ามี้หนูไปไหนละมินโฮ"ฉันถามเด็กน้อนที่กอดคอฉันอยู่
"มินโฮ!! รงรงบอกให้รอหน้าห้องน้ำไงทำมั้ยวิ่งมาก่อน รงรงหาตั้งนาน"เสียงใสๆที่คุ้นหูมาพร้อมกับร่างอันบอบบางที่อุ้มเด็กผู้หญิงอีกคนอยู่
"เอาน่าาาาาๆ มินโฮไม่ได้หายไปไหนสักหน่อยนี่คะ เนอะ"ฉันพูดพร้อมกับกอดเด็กน้อยที่ตัวสั่นนิดๆ
"ใช่ๆปมก็แค่จะมาหามินแค่นั้นเอง"
"เข้าข้างกันเข้าไปเถอะ ชิ"
"รงรงเค้าอยากหามิน"เด็กน้อยในอ้อมแขนพี่โชรงพูดขึ้น
"โอเคคะๆ"พี่โชรงเข้ามานั่งข้างฉันก่อนจะส่งเด็กสาวตัวน้อยให้
"ว่าไงคะมินอา คิดถึงมินหรอคะ"ฉันถามเด็กน้อยมินอา
"อืมคิดถึงมากๆๆเยย"พูดจบก็หอมแก้มทั้ง2ข้างของฉัน
"เค้าคิดถึงมินมากกว่ามินอานูน่าอีก"มินโฮพูดพร้อมกอดแน่นขึ้น
"พี่คิดถึงมากว่า"
"เค้า"
"พี่"
"อะพอๆมินก็คิดถึงเรา2คนเหมือนกัน"
"พี่มินนๆๆ"ฮายองสะกิด
"อะไรของแกวะ"
"ฉันว่าหม่ามี้ของเจ้า2แฝดกำลังงอนวะ"นัมจูเป็นคนพูดออกมา
"อ่าาาา งั้นหรอ"ฉันพูดแล้วยิ้มออกมา
"ป่ะมินโฮ มินอา ไปกับฮายอง กับจูดีกว่าเนาะ เดี๋ยวจูจะเอาไอติมให้กิน"นัมจูพูดแล้วก็อ้าแขนรอรับมินโฮ ส่วนฮายองก็อุ้มเอามินอา
"เคลียกันให้เรียบร้อยซะ"นัมจูพูดแบบไม่มีเสียงมาให้
"นี่พี่โชรงเป็นไรอะ"ฉันสะกิดๆถาม
"ป่าวนี่"
"ไม่จริงอะ เอ๊ะๆๆหรือว่าอิจฉาเด็กๆละเนี่ย"
"โอ๋ๆเค้าก็คิดถึงรงๆนะ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆมากกว่า2แสบนั้นซะอีก"ฉันพูดพร้อมกอดพี่โชรงแน่น
"นี่ปล่อยเลยนะอายคนอื่นเค้า"
"อายทำไมเราเป็นสามีภรรยากันนะ แถมมีลูกแฝดตั้ง2คนแล้วด้วย"ใช่แล้วๆๆฉันกับพี่โชรงแต่งงานกันแล้ว และก็ได้ไปทำแบบที่พี่อึนจีกับพี่นาอึนทำ ทำให้เราได้ลูกแฝดที่ตอนนี้อายุ 3 ขวบแล้วด้วย แต่เป็นแฝดต่างไข่นะ
"มันก็น่าอายอยู่ดีนั้นหละ"พี่โชรงซบหน้าลงที่ไหล่ฉัน
"มินนน รงๆ เรากลับมาแล้ว"เด็กทั้ง2วิ่งเข้ามาหา
"นี่มินอา มินโฮ คืนนี้นอนกันจีๆที่นี้นะ"ฉันพูดกับเด็ก2คน
"ไม่เอาเค้าอยากนอนกอดมิน"มินอาพูด
"เค้าด้วย"มินโฮเสริม
ก่อนที่ฉันจะดึงตัวเด็ก2คนเค้ามากระซิบอะไรบ้างอย่าง
"ก็ได้เรานอนนี่ก็ได้ มินต้องทำตัวเล็กให้ได้นะ"
"อืม เก่งมาก"
หลังจากที่งานเลี้ยงเลิกฉันก็ได้ฝากเด็กแฝด 2 คนไว้กับพี่สาวฉัน ก่อนจะพาภรรยาที่รักกลับมาบ้าน
"นี่มินพูดอะไรกับลูกนะพวกเค้าถึงได้ยอมนอนที่นั้น ปกติเห็นตัวติดมินจะตาย"พี่โชรงพูดทันทีที่เข้าบ้าน
"ก็แค่พูดว่า.........."
"พูดว่าอะไร"
"........"
"เร็วๆซิ"พี่โชรงเร่งฉัน
"พูดว่า ไม่อยากมีน้องหรอ เดี๋ยวมินจะทำให้รงๆมีตัวเล็กให้ แค่นั้นเอง"ฉันพูดยิ้ม แต่ตอนนี้พี่โชรงหน้าเหวอไปแล้ว
"มินนนนนนนนจี ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆไปพูดกับลูกแบบนั้นได้ไงห๊ะ"
"เอาหน่าๆๆ นานๆเราจะได้อยู่กัน2คนสักที ป่ะไปกันเถอะ"
"ปะ ไปไหน"พี่โชรงถาม
"ก็ไปทำน้องให้เจ้าแฝดไง" ฉันพูดแล้วก็ช้อนตัวพี่โชรงอุ้มไปที่ห้องทันที
"มินจีไอ้บ้าปล่อย นะะะะะะะะะะะ"พี่โชรงดิ้นไปตลอดทาง
รอก่อนนะ มินอา มินโฮ เดี๋ยวป่าปี้จะหาคนมาเล่นเป็นเพื่อนอีกคน
The End
......................................................................................................................................................
หายไปนานเลยต้องขอโทดด้วย ไรท์อยู่ในช่วงสอบเข้ามหาลัยนะ ยังมีใครรออยู่มั้ยนร้าาาาาาาาา เม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ
ช่วงนี้เหนื่อยยยยมากกกกกกกก ถ้าได้กำลังใจจากรีดคงดีน่าดู
จอง จีอึน อายุ 4 ปี
จอง มินอา , จอง มินโฮ อายุ 3 ปี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น