ลำดับตอนที่ #120
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #120 : สองเรา
วิหารแปวารา
ในำหนัอ้าววิหาร หยาเฟยนอนบนเียโยมีหลาเว่ยหยา แอบอิบออยู่้าาย ลิ่นายอนามัน่าหอมหวน ผมอนายาวสยายไปทั่วเีย ผิวาวละเอียอ่อนั่หยแ้ว
ริมฝีปาอทั้สอ สอประสานันอย่าแผ่วเบา ร่าายอันเปลือยเปล่า อวส่วนเว้าส่วนโ้ที่าม
เอวบาอิ่วเพียหยิบมือ หน้าอูันแฝแรีสะท้อน
ทันในั้นนายับายึ่น้าบน เเละเริ่มบรรเลบทรัอย่าแม่เสือสาวที่ระหายเหยื่อ
นิ้วมือทั้ห้าบีบรับนออหลาเว่ยหยา ออนาระเพื่อมไปามแรึูอโล ทุวินาทีที่นายับ มัน่าเป็นท่วท่าที่ามและเร่าร้อน!
ารเลื่อนไหวอหลาเว่ยหยายิ่นานเ้ายิ่ยับายเร่เร้า รูปร่าอันามอปรับท่วท่าที่ใรเห็นเป็น้อทนไม่ไหว มันูยั่วยวนและารึใยิ่นั!
เม็เหื่อแห่วามสุสมอาบไปทั่วร่า ผิวอนาที่ละเอียอ่อน ในอนนี้มันไ้โลมไป้วยเหื่อ
หลาเว่ยหยาร่าายอันเปลือยเปล่าอปรับท่วท่าอันเร่เร้า เหื่อโลมายนผิวเป็นมันเา มัน่าเป็นร่าายทีู่ยั่วยวนมา
หยาเฟยูบไปที่หน้าท้ออนาและไล่ึ้นมาเรื่อยๆ ทุารเลื่อนไหวอเา มันยิ่ทำให้หลาเว่ยหยาหอบหายใถี่ึ้น
ผมที่ยาวสยายปลุมใบหน้าอหยาเฟย หยาเฟยุใบหน้าไปที่อและเริ่มเล่นุนับเนินเาทีู่ัน
มันเป็นเาที่นุ่มนิ่ม แรีสะท้อนทุทีที่ับและบีบเ้น!!
ปลายยอเาเป็นสีมพูประับ้วยานอันให่โ ัวานเอ็เป็นสีมพู มันูเหมือนอบัวสีมพู มันให้วามรู้สึที่สื่นอารสัมผัส
หยาเฟยพลิัวึ้นมา านั้นับหลาเว่ยหยาไปที่ระเบีย าอนาถูยึ้น วาเรียวามอันสมบูร์แบบทุสัส่วนอนาามน บรรยายออมาเป็นำพูไม่ไ้ นาามเินไป!!
หยาเฟยใ้มือบีบเ้นหน้าอา้านหลั านั้นยิ่ยับาย้าๆ และ่อยๆเร็วึ้น!
หลาเว่ยหยามีสีหน้าึ้นสีแนไปถึอามระห
หยาเฟยมอูออันามอนาพร้อมับประบริมฝีปาูบลไปบนอามอย่าูื่ม!
หลาเว่ยหยาหอบหายใถี่ึ้นร่านาระุเบาๆ่อนะบลบนอที่แ็แร่อหยาเฟย
หลาเว่ยหยาทุบอหนาอหยาเฟย ๆแล้วเอ่ย้วยน้ำเสียที่หอบว่า " นบ้า ท่าน่ารุนแรยิ่นั "
หยาเฟยหัวเราะเบาๆ พลาใ้มือลูบไล้หน้าออันไ้รูปอปรับยอานสีมพู มันเหมือนับอไม้ที่เบ่บานและรอให้เาไู้ื่ม เาบีบเ้นเบาๆแล้วเอ่ยึ้นว่า " นี่ะโทษใรเป็นไม่ไ้ เป็นเพราะวามามอเ้า มันทำให้้าอยาะสัมผัสทุวันเวลา "
หลาเว่ยหยาเผยอปา้วยใบหน้าสีแ แล้วเอ่ยว่า " หึ ท่าน็ไ้สัมผัสไปทุส่วนแล้วนี่ ยัมิพอใั้นรึ "
หยาเฟยอเอวบาอนา พลาบริมฝีปาลบนออ แล้วเอ่ยึ้นว่า " มิพอ ่อให้้าสัมผัสมันไปมาเท่าไร ้า็้อารมันมาึ้นเท่านั้น "
หลาเว่ยหยาเอ่ยอบ้วยใบหน้าสีแ " ัวเลวร้าย ี ั้นมาูันสิ ว่าท่านะทนไปไ้ถึเมื่อไร "
เอ่ยบใ้ปา้มลไปเบื้อล่า หยาเฟยเผยใบหน้าแห่วามสุในรสอปา ที่ราวับูพิษที่ัและรัเหยื่ออย่าแน่นหนา
ทั้สอใ้เวลาไปเป็นเวลาหนึ่วัน มันเป็นวันเวลาแห่สรวสวรร์อทั้สอ
หลาเว่ยหยามีสีหน้าอันยั่วยวน นานอนทอายที่้าน้าอหยาเฟย ใ้มืออันเรียวามลูบไปที่แผ่นอหนาแล้วเอ่ยว่า " เหล่า (ำเรียสามี) ในอนนี้ วามแ็แร่อท่านยัมิอา เทียบไ้ับท่านพ่อ หาไปแล้ว้าลัวเหลือเิน ว่าท่านพ่อะทำอะไรท่าน "
หลาเว่ยหยาหลัาอยู่้วยันับหยาเฟยนมีลู้วยัน นา็ไ้บอเล่าถึาิระูลอนา หลัาที่หยาเฟยรับรู้ ูเหมือนเาะมีสีหน้าะลึเล็น้อย
ไม่มีใรรู้ว่าเาิอะไร เาเพียแ่ยิ้มบาเท่านั้น
าที่นาล่าวออมาเ่นนั้น เพราะนาเป็นห่วหยาหยาาใริ หลาเว่ยหยารู้ัพ่ออนาี ึเือนเา้วยวาเป็นห่ว
หยาเฟยุมอนา พลาใ้มืออี้าลูบผมอนาแล้วเอ่ยึ้นว่า " เาะไม่ล้าทำอะไรหรอ เพราะในอนนี้ เรามีหยาัวน้อยๆ้วยันแล้วนี่ "
หลาเว่ยหยาใ้ใบหน้าแนบอ ยิ้มแล้วเอ่ยว่า" ้า็อให้เป็นเ่นนั้น "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น