คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ชีวิตก่อนจากไป 2
หลัาเาับมาไ้หลายนาที็มาถึร้าน
เป้าหมายที่นัันไว้ มีเพื่อน2นยืนรอหน้าร้าน
1โบมือ อินโว์นิ้วลา เพื่อนผมแ่ละน
ผมเลยยนิ้วลาให้มันืน่อนหาที่อรถ
ไว้ ่อนเินมาหา2น หน้าร้าน
"ว่าไไอสอหน่อ พวมึมา้าิบหาย 8โม
ับอิ3นาที อี25วิ"
อนที่เห็นทำหน้าวนีน่อนนับเวลามมา้า
อเา ไอนี้ไอเ ที่ยนิ้วลาให้ผม
"เห้อ~ วนีนวะไอเ ินหมัสัหมัไหม"
เที่ไ้ยินไม่ลัวมีทำหน้าทำา พ้อแ้ม
นิ้มิ้ม ประมาว่า้อยิๆ อยู่นั้น และ
" พอๆ ไปๆ เ้าร้านเียวนเ็ม่อน ั
พร้อมนพร้อม ไปๆ"
ส่วนนี้ื่อฟิว เพื่อนผมอีนไอนี้นีใ้ไ้
ไม่วนีนเหมือนอี2น แ่็นะวนยัไ
็เพื่อนันมานานแล้ว แ่แม่ไม่ินเท่าไร
ับไอ2ัว
"โอ้ ไปเว้ยพว เียวพี่เนนี้แบ ฮ่าๆ"
เไปามฟิวเ้าร้านทันที
"แบแปะมึิเมื่อืนใรวะายเยอะสุ"
ผมเินเ้าามไปในร้านาม2นส่วนไอริน
เินบ่นอุ๊บอิ๊บไม่เลิสัที่
"เ๊ เปิอม4เรื่อรับ"
หลัาพวเราเินเ้าร้านมาอสาว
สวยใสุ่ันเปื้อนสีมพูลายหมีำลั
วาร้านอยู่ หันมามอพวเา
"แม้ๆ มาันแล้วหรอ้ะ เียวเปิอมให้
อม1 อม3 อม4 อม5 ๊ะ เียวเ๊
เปิให้ ะเอาันี่ั่วโมเอ๋ย"
เธอเ๊สีเป็นสวยมาเลยเห็นี้แ่อายุเล3
แล้วแ่ยัสวยเหมือนนอายุ20้นๆเลย
ส่วนทำไหมพวผมอบเรียแ ว่าเ๊
มีเหุผลือเ๊ แุ้มแถวนี้หมลูน้อ
แนี้ไม่ใ่น้อยๆเลยสั 200 -300 เ๊
แอริ
" นละ5ั่วโมรับ เ๊ไม่เอาอมิัน
ละรับมีอะไรหรอรับ" ผมถาม้วยวาม
สสัย
"้าๆ อม2 เสียนะ้ะ ะย้ายันรึป่าว
ละะ เียวเ๊ ย้ายให้" เ๊ยิ้มแย้มรอยยิ้ม
นี้สร้าาเมทให้พวผมมาเลย
"มะ ไม่เป็นไรรับ แหะ" ผมพูะุะั
าเมทผู้ให่แรเินไปแล้ว
" เ๊ แ่าเมทแริบหายไม่น่าเื่อว่าเป็น
นุ้มแถวนี้เลยแหะ" รินเ้ามาระิบับผม
ัน2น
าเมทเ๊แแรมานาไอฟิวที่แน่ยั
มีหันหน้าหนีเลย เโ้ แล้วพวผมละ
ส่วนไอเหรอน่ามันอออาารหนัสุ
แล้วในลุ่ม
"เอาัมา เียว่ายเ๊เลย"
ฟิวพอไ้สิเินมาเ็บัับพวผมเพื่อ
่ายเ๊สี หลัาไอฟิว ่ายัให้เ๊สี
พวผมทำารประำที่ ผมไ้อม1
ไอเไ้อม3 ไอฟิวอม4 ส่วนไอ
รินอม5 อมผมอยู่ิหน้าร้านเรีย
ยาวเ้าร้าน
พวผมรอเ๊เปิระบบให้เ๊แไปอมใน
สุสัพัอมพวผมเปิ พวผมทำ
ารเ้าโปรแรมทำรายานไว้ และ
เมส์ไว้ทันที
"ว่าเล่นเมส์่อนรึ ทำรายาน่อน"
ผมหันไปถามเพื่อนๆ เพื่ออวามิเห็น
"เห้ยๆ ็้อเมส์ิ รายานทำแปบเียว
พอเหลือ2หรือ1ั่วโม่อยว่าไ" ไอเ
ออวามเห็นทันที เพราะเาอยาเล่นแล้ว
"เมส์ๆๆ" รินสนับสนุนวามเห็นเทันที
เพราะเ้า็อยาเล่น
" ไม่ทำานเสร็ๆ ไปเลยวะที่เหลือ็เล่น
็ไ้นิ" ฟิวแย่ึ้นมาเ้าอบ ทำอะไรๆ
ให้เสร็ๆไป ไม่ยุ่ยาทีหลั เพราะเสีย
เวลา
ผมเห็น้วยับไอฟิวถ้าเล่นเมส์่อนอา
ี้เียทำรายานอนท้ายไ้ พวผมทำ
ารลวามเห็น ไปๆมาๆสุท้าย็ไ้แย
ทำผมับฟิวะทำรายาน่อน ส่วนไอเ
ับไอรินะเล่นเมส์่อน
"เห้ยๆ รีบทำนะเว้ยาน" เหันมาหา
ผมบอให้รีบๆทำรายาน
"รู้แล้ว เว้ย!" ผมหันไปอบเ
พวผมหันไปสนใอมอใรอมัน
เียบๆทันที สวนเ๊มอพวเ้ายิ้มับเหล่า
หนุ่มๆทั้4น
ปึนนนนนนนนนนน!
เสียรถัเ้ามาอย่าัพวผมหันไป
หน้าร้านพร้อมันสิ่ที่พวผมือรถสิบล้อ
พุ่มา้วยวามเร็ว ูไปแล้วไม่น่าะหยุ่ายๆ
"ไอิบหายยย" เสียผมะโนสุเสีย
ปั
รี๊
ผมำไ้ีเลยร่าผมปลิวามรถผมเห็นเพื่อน
ผมทั้สาม็โน้วยส่วนเ๊สี รอไ้เพราะ
เ๊แอยู่ในสุอร้าน รถหยุอยู่ลาร้าน
เ๊เเเลยรอ ส่วนพวผม4นนอนอัน
ใล้ๆ หน้าโ๊ะ เ๊สีทั้4น
ผมมอเพื่อนอผมที่ไอฟิวนอนมอเลือ
เอวหันผิรูปไอเนอนใล้ๆผมรไหล่วา
อเอี้ยิโ๊ะรท้อแผลนาให่ส่วน
ไอรินนอนรา้ายว่ำหน้าแผลแนา
หัผิรูป ส่วนผมา2้าหายไปแล้วอเลือ
ไหลไม่หยุ
"หะ เห้ ะ าย ห่า ะ ัน หม ยะ ยะ ยั
วะ" ผมพยามพูออมาอย่ายาลำบา
เพราะแผลรอ
"อืม" เสียฟิวานอบเพียเท่านั้น
"ยะ ยั" เสียเอบออมาพร้อมเลือ
ระอัออมาเ็มปา
ส่วนไอรินไม่มีเสียอบรับออมาเลย
แม้แ่แอะเียว ทั้3รู้แล้วว่าเพื่อนพว
เารินไ้าไปแล้ว ทั้3ัวสั่น ทำไม
นั้นือที่พวเาิออมา ทำไมถึ
เป็นแบบนี้พวเาแ่มาทำรายาน
เล่นเมส์เพียเท่านั้น ทำไม
"พวเธอ" เ๊สีำลัะวิ่มมาูนั้น
ปึ
เสียทีบประูรถมีนเินออมา2น
ทัู้ใสุ่ำเินออมาพร้อมปืนพ
ี้มาทาเ๊สี
"ว่าไๆ ไม่เอันนานอีเวร สี ุมาแ้แ้น
มึแล้ว" ายทั้2เินมาหาเ๊สีอย่า้าๆ
เ๊สีหน้าถอสีทันทีพวนีู้่อริอเธอ
เธอำลัะวิ่ไปโ๊ะเพื่อพยายามยิบปืน
ในโ๊ะ
ปั
"ุ๊ๆ ะไปไหนเอ๋ย" 2ายุำเินมา
อย่าใเย็น เินนมาถึร่าเ็4น
" เฮ้! น่าสารแหะเ็พวนี้ันโนลูหล
แ่็่าเถอะ สภาพไม่น่ารอัน พี่โทษ
ทีที่พวเอันอยู่ผิที่ผิเวลา"
อนนี้พวผมเ้าใแล้วเหุผลที่พวผม
มาอยู่ในสภาพนี้ ะโทษเ๊็ไม่ไ้เ๊แ็
ไม่อยาให้เิเหุาร์นี้เหมือนัน
ายุำำลัะเินผ่านผมใ้แรสุ
ท้ายพุ่ไปัานุำส่วนไอฟิวบิัว
มือับาายอีนส่วนไอเพุ่นายทั้
สอล้มล
ึๆ
"อ๊าไอเ็เปร" ายุำหันปืนใส่ฟิว
ปั
ร่าเ็ายหยุแน่นิ่
"ไอเ็เวรเอ๋ย" เาผัร่าเออหันปืนยิ่
ใส่เทันที
ปั
พวายุำหันมาทีผมำลัหันระบอ
ปืนมาทาผมทั้2ระบอ
ปั ปั
ุบ ุบ
เสียร่าสอร่าร่วลพื้น ร่านั้นไม่ใ่ผม
แ่เป็นายุำ2น
ลิ้~
เสียทิ้วัถุลพื้น่อนมีเสียวิ่มาอย่ารว
เร็วมาหาผมและยผมนั้บนั
"อโทษ เ๊ อโทษ"
สาวสวยที่ร้อไห้ออมามันั่ไม่เหมาะับ
เ๊เลย ผมรู้เ๊ไม่ไ้ั้ใพวผมรู้ไม่ใ้วาม
ผิเ๊ แ่ผมรู้สึน้อยใับะารรมอ
ัวเอและเพื่อนๆ ที่อนนี้ไปรอผมันหม
แล้ว
"ไม่ ะใ้ วาม ผิ แ๊ๆ" อนนี้ผมพูไม่
ไหวแล้ว
"อย่า อย่าพูเลยอนเ๊โทรศัพท์หารถพ
พยาบาล แล้ว อร้อ อร้อ อย่าาเ๊
ไป อร้อ" น้ำาเธอไหลไม่หยุเธอรู้สึ
ผิ รู้สึผิเหลือเินะเอ๋ย
"แ๊ๆ" อนนี้ผมรู้สึวูบวาบ เหมือนโลหมุน
อ่า ~ ะไปหาแล้วเพื่อนเอ๋ย แ่พี่นนี้าย
สบายว่าวะเพราะายาัสาวาม า
ผมปิ้าๆ เสียะโนเรียาเ๊สี่อยๆ
หายอย่า้าๆ และไม่ไ้ยินอีเลย
ิ๊บๆๆ
เอะเสียนมาาไหน ผมลืมาึ้นมาอย่า
้าๆ พบับท้อฟ้าสีรามที่นี้ที่ไหนัน
.
.
.
.
.
.
.
ิ่ออน่อไป!
ความคิดเห็น