คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แฮมเบอร์เกอร์
อนนี้เหลืออีสออาทิย์สุท้ายที่ะปิเทอมแล้ว
มหาวิทยาลัยบาส่วน็เริ่มประาศผลสอบ
เพื่อนที่นั่้าหน้าอผมหลายน็ิที่ีๆันทั้นั้น ไม่เว้นแม้แ่โอุน
โอุน็ิะที่ั้ใไว้ เี่ยวับนรีล้วนๆเลย แถมมหาลัยะี้วย
อนโอุนมาบอผม พร้อมับโอผมนเือบล้ม ผม็ีใไป้วยเลย
ส่วนัวผมนั้น
เฟมือหนึ่อเาหลี็อยู่ไม่ไลนัหรอ.... มั้นะ
"เลิเรียนแล้วไปไหน่อเปล่า?"
โอุนเินเ้ามาถามผม
อนผมยเ้าอี้ึ้นบนโ๊ะ "็ลับบ้านเลย ทำไมหรอ"
"เปล่า วันนี้้อไปมรมอ่ะ
น้อๆเ้าะเลี้ยส่ลับ้วยไม่ไ้"
"เลี้ยส่หรือเลี้ยไล่ันแน่"
ผมำ แล้วยิ้ม "ไม่เป็นไร ลับนเียว็ปิมั้ย"
"ไม่ปิ
เพราะถ้าปิเราะลับ้วย"
"โอเๆ
ะลับแล้วี้เียเถีย้วยแล้ว"
"เี๋ยวถึบ้านะส่้อวามหานะ"
"โอเ"
ผมแยับโอุน้วหัวยุ่ๆ
เพราะโอุนมันยีหัว้วยแรทั้หมที่มี หัวแทบะหลุ โอุนเินไปทาร้ามับผม
ส่วนผมนั้น็เินลบันไเพื่อออาึเรียน
และไม่ิว่าะเออาารย์อินโยบัเอิ อาารย์รอผมอีสัหน่อยไม่ไ้
ผมะะเินอ้อมผ่านห้อพัรูอยู่แล้วเียว
อาารย์หันหน้ามามอผมที่ำลัเินลบันไอยู่พอี
ผม็มออาารย์อยู่แล้ว็สบาเ้า แล้ว็รีบโ้ให้อาารย์ทันที
"ระวับันไ"
อาารย์พูแล้วี้ไปที่บันไ
ผมไ้ยินแบบนั้น็ระวัทันที ่อยๆเิน้าๆลไปหาอาารย์ที่ยืนอยู่้วยรอยยิ้ม
ในใผมมันไปอยู่่อหน้าอาารย์ะแล้วล่ะ
"ะลับบ้านหรอวอนพิล"
"รับผม"
"พอีเลย
ลับพร้อมับอาารย์เลย"
อยาโทรหาโอุนอนนี้
อยาบอว่าอาารย์เินลับับเาอีแล้ว
ผมำลัมีวามสุสุๆไปเลย ถ้าอาารย์เินลับ้วยนแบบนี้็ี
"วันนั้นเราบอว่าอยาเป็นเฟใ่มั้ย
เราอบทำอาหารหรอรับ?"
ผมเินับอาารย์นพ้นเโรเรียนอาารย์็ถามึ้น
"รับผม อบทำอาหาร ทำให้พี่สาวทานบ่อยๆรับ"
"อ๋อ อร่อยน่าูเลย"
"ถ้าอาารย์อยาินผม็ทำให้อาารย์ไ้นะรับ"
....ผมะเอาไปเสิร์ฟถึหน้าบ้านเลยล่ะ
อาารย์ไ้ยินแบบนั้น็ำออมา
ผม็ำามไป้วย
"ถ้าอย่านั้นอีหน่อยอาารย์อาะเรียเราไปทำอาหารให้เผื่อว่าี้เีย"
อยาอบอาารย์ไปว่า ถึอาารย์ะี้เียทำทุวัน
ผม็สามารถทำให้อาารย์ทุวันไ้เลย "ยินีรับผม"
เราเินเ้าอยหลัมาแล้ว
และอีไม่ถึี่อยย่อย้าหน้าผม็้อแยับอาารย์
บาที็อยาให้บ้านอยู่ไลว่านี้อีหน่อยะไ้เิน้วยันนานว่านี้
"โอุนไปไหนล่ะ
ไม่ลับ้วยันหรอวันนี้"
"เห็นบอว่ามรมมีเลี้ยลอรับ
เาสอบิแล้ว"
ไม่ิว่าอาารย์ะยมือึ้นมาลูบหัวผมเบาๆ
"เราไม่เป็นไรนะ" อาารย์ยิ้มปลอบใให้ผม
อาารย์อาะิว่าผมำลัเศร้าอยู่แน่ๆ แ่ผมไม่เลยสันิ หรือผมวรแล้ๆเศร้าี
อาารย์ะไ้ปลอบใผมอย่านี้
"ไม่เป็นไรรับ"
พูแล้ว็ทำาสลๆให้อาารย์เห็น
และมัน็ไ้ผล อาารย์เอามือออาหัวแล้วมาโอบไหล่ผมแทน
มันล้ายๆว่าผมอยู่ในอ้อมแนอาารย์เสียอย่านั้น
บ้าริ ิมวอนพิล
แบบนี้หัวใไม่ไหวหรอนะ
"ไปร้านแฮมเบอร์เอร์ัน
อาารย์เลี้ย"
สุท้าย็เลี้ยวเ้าอยบ้านผม
ผ่านบ้านผม ผ่านร้านแว่น และมาหยุที่ร้านแฮมเบอร์เอร์ ผมพยายามลั้นยิ้ม
แ่ว่าลั้นไม่ไ้ริๆ ยิ้มมาลอทาเลย
"อ้าว อาารย์อิน
่วนี้ี้เียทำอาหารเย็นหรอะ"
ุน้าายแฮมเบอร์เอร์ทั
ผม็ไม่่อยเ้าใเท่าไหร่ับำทัแบบนั้น แ่อาารย์็อบลับไป้วยรอยยิ้ม
"วันนี้มาเลี้ยลูศิษย์รับ"
แล้วอาารย์็หันหน้ามาทาผม
"อยาินอะไรสั่เลย"
"วอนพิลนนี้ินอยู่อย่าเียว
เบอร์เอร์ปลาใ่มั้ย?"
"ใ่แล้วรับ"
ผมับุน้ายออยนนายเบอร์เอร์สนิทันอยู่พอสมวร
พอผมอบำถามเสร็็ำออมาพร้อมัน อาารย์ยัเอาโอบไหล่ผมอยู่อย่านั้น
นอะไรอบอุ่นริๆเลย
หลัาไ้เบอร์เอร์เสร็แล้ว
อาารย์็ส่ที่หน้าบ้านแถมทัทายแม่ผม้วย
แน่นอนว่าเอแม่ผมแล้วอาารย์ไม่มีทาลับบ้านไปมือเปล่า
แม่ผมเอาส้มที่พึ่ื้อมาให้อาารย์
แถมอบุอาารย์หลาย่อหลายรั้ที่อยสอนผม
เห็นแบบนี้ผม็เินึ้นมาพร้อมับัเบอร์เอร์แล้วมออาารย์ที่ยิ้มให้แม่ผม
เบอร์เอร์วันนี้อร่อยว่าทุวัน
ิมวอนพิล มีวามสุ
"ลับีๆนะรับอาารย์
อบุสำหรับเบอร์เอร์นะรับ"
"ไม่เป็นไริมวอนพิล ไฟ์ิ้นะรับ"
"รับผม"
*****
#วอนพิริพิเนส
ความคิดเห็น