ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 7.ถ้อยคำของนักบวช
7.
“ถ้าไม่เจอเขา ฉันก็ต้องไม่รอดสิ ฉันอาจจะตายพรุ่งนี้ก็ได้ ถ้าฉันยังไม่เจอเขา”
เสียงที่สั่นทำให้เขาต้องเดินเข้าไปใกล้ทันที พลันเธอก็หันมามองอย่างรู้ว่ามีผู้มาเยือน
นัยน์ตาสีน้ำตาลมองมาทางเขาเป็นเชิงถามขณะที่เธอปาดน้ำใสๆที่ไหลมาจากดวงตา และแย้มรอยยิ้มออกมา
“มีอะไรหรือค่ะ?”
“เธอร้องไห้”
“เปล่านิค่ะ ไม่ได้ร้อง”
เธอรีบปฎิเศษ ทั้งๆที่น้ำใสๆยังคลอเต็มเบ้าตา ผู้มาเยือนนั่งยองๆตรงหน้าก่อนจะปาดน้ำตาที่อยู่ๆก็ไหลลง
คำพูดที่เขาคิดว่าจะพูดกับเธอหายไปราวก็ว่าเขาได้ลืมมันไปแล้ว เธอเงยหน้ามามองใบหน้านิ่งๆของเขาช้าๆ
“โกหก”
“ไม่ได้โกหก”
“แล้วใครที่กันที่ร้องไห้”
“ฝุ่นมันแค่เข้าตา”
“ก็ร้องไห้ไหมล่ะ”
คนเถียงยังคงเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้ จนอีกคนต้องเผลอยิ้มออกมากับนิสัยไม่ยอมใครของคนตรงหน้า
“ยิ้มทำไม เธอนี่ท่าจะบ้า เดียวก็ยิ้ม เดียวก็ร้องไห้ ฉันล่ะตามเธอไม่ทัน”
คนที่ถูกหาว่าบ้ายังคงยิ้มออกมา ก่อนที่เธอจะรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
“แล้วพี่มีอะไร?”
“แค่อยากจะมาขอโทษเรื่องตอนเที่ยง ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดอย่างนั้น”
คนฟังถึงกลับสะอึก
‘อะไรกัน นี่มันตั้งห้าชั่วโมงที่แล้วเนี่ยนะ เธอยังลืมไปแล้วเธอ ทำไมคนตรงหน้าคิดลึกจัง’
“ไม่ต้องๆ ฉันไม่ใส่ใจ”
เธอว่าก่อนจะโบกไม้โบกมือเป็นเชิงว่า ไม่เป็นไร จนชายหนุ่มต้องลอบยิ้มออกมาบ้าง
“แต่ก็ไม่ยักรู้ว่าพี่ยิ้มเป็น ปกติเห็นเอาแต่ตีหน้ายักษ์หน้ามาร”
สิ้นคำ คนตรงหน้ารีบตีหน้าบูดทันที
“แหม ฉันไม่ไปบอกพี่ลูคัสหรอกว่าพี่ยิ้ม ถ้าพี่ยิ้มให้ฉันดูหน่อย”
“เธอคงจะฝันกลางวัน”
ลอเรนซพึมพำเบาๆ
“บางทีฉันอาจจะเป็นลมสลบล้มตายไปตอนนี้ก็ได้”
เสียงตอบกลับเป็นเชิงประชด ทำให้ชายหนุ่มได้แต่หลุดยิ้มออกมาอีกครั้ง ก่อนจะแทรงหันหน้าหนีเมื่อรู้ว่าหญิงสาวข้างกายกำลังมองมา
“ว่าแต่ เธอกำลังตามหาใคร?”
“ฉัน ไม่รู้”
น้ำเสียงที่ฟังดูติดจะเศร้า ทำให้ชายหนุ่มเบื้องหน้าได้นิ่งเงียบและจ้องมองใบหน้างาม หากเพียงแต่ว่า
“แค่เพียงเธอบอก ฉันก็พร้อมที่จะช่วยเธอตามหา ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร ฉันจะช่วยเธอพลิกแผ่นดินตามหาเขา”
น้ำคำที่หนักแน่น ทำให้ร่างบางมองคนตรงหน้าอย่างไม่แน่ใจ
“คิดดีหรือไง ถ้าจะมาช่วยฉัน”
“ฉันเต็มใจ และ คิดดีพอ”
คำพูดที่เว้นช่วงเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เบา ร่างบางยิ้มๆกว้างออกมาก่อนจะลุกขึ้นยืน
“ขอบคุณที่รุ่นพี่หวังดีกับฉัน แต่ว่าอย่าจะดีกว่า เพราะฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะปรากฏเมื่อไหร่ และบางทีเขาอาจจะมาปรากฏตอนที่สายเกินไปก็ได้”
คำพูดของดังราบเรียบ ก่อนที่มือบางจะแตะไหล่ของรุ่นพี่หนุ่มเบาๆ และเดินจากไป เหลือเพียงรุ่นพี่หนุ่มที่นั่งยองๆค้างอยู่กับทีมองร่างบางที่เดินลับไปจากสายตา
‘เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ นี่เขาพูดอะไรไปน่ะ ถ้าเจ้ายูริซิสรู้ เขาจะมีชีวิตรอดไหมเนี่ย’
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น