ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
เสียเพลาวิทยุแว่วมาเบาๆ าห้อนอนอเพื่อนร่วมบ้านพัอโรพยาบาล ภัทรพัน์ละสายาาสรุปรายานเส
นไ้ที่เาูแล เพลนี้เายัำไ้ อย่าเรียว่าำไ้เลย มันัอยู่ลอเวลาเมื่อฝนเริ่ม และหยเม็ฝนเริ่มมาเาะที่
ระหน้า่า วามเย็นอมันทำให้เิละออน้ำ้านในห้อ ะที่มอออไป็ะเห็นว่า เม็ฝน้านอเหมือนมีเา
้อน ภาพทิวทัศน์ภายนอบ้านูลาเลือน เหมือนืนนั้น ืนที่หัวใเาถูอำ้วยำสัา.....
วันนั้นวันที่เาวิ่ามรถยน์หรูันให่ที่มีหิสาวนแร และนเียวในีวิ นที่เารัและะปป้อเธอาทุเรื่อ
ร้าย าทุนที่ิะรัแ และทำร้ายเธอ
ฝนที่อย่าหนั เสียฟ้าร้อำราม เาะโนอ้อนวอนให้รถันนั้นหยุ อย่าพราหัวใอเาและเธอเลย แ่เสีย
ะโนและเสียหอบาารวิ่เพื่อให้ทันรถันนั้นลับลืนหายไปในสายฝน รถันนั้นแล่นห่าออไปเรื่อยๆ หัวใเา
เหมือนะ่อยๆแหลสลาย ไว่ว้าไ้แ่เาอแสไฟท้ายรถที่สะท้อนับหยาน้ำฝนบนท้อถนน เาลิ้เลือัว
เอับพื้นีเมน์ อัว เ็บปว และร้อะโนอย่านเป็นบ้า ร้อเรียแ่ื่ออเธอ "แ้ว" ปล่อยให้น้ำาที่ไหล
พราไหลรวมไปับห่าฝนที่สาระทบร่าายและใบหน้า ัฟันบรามอย่าทุ์ทรมาน หัวใเาเหมือนถูีทึ้ มัน
ถูีาเหล่านใร้าย ที่พรา ที่ีันวามรัอเาับเธอ มันผิรไหนที่เาับเธอะรััน อยู่้วยันนว่า
วามายมาพรา ฝ่ามืออายหนุ่มะุยะายับพื้นีเมน์เหมือนะไว่ว้าึหัวใอเาลับมา แ่พบแ่
วามว่าเปล่า หนาวเหน็บ เาเ็บปว ทรมาน แล้ววใอเาหละ เธอะเ็บปวแ่ไหน ใระอเธอปลอบเธอ
ใระเป็นแสสว่าให้เธอ
ทุนที่บอว่ารัเา ที่รัเธอ ำลัะ่าสอีวิให้ายาันทั้ที่ยัมีลมหายใ แล้วีวิน้อยๆที่เป็นอเาและเธอ
อีเล่า ะเป็นอย่าไร เาร้ออย่าโหยหวนอีรั้ลาสายฝน เียนาย บ้าลั่
นไ้ที่เาูแล เพลนี้เายัำไ้ อย่าเรียว่าำไ้เลย มันัอยู่ลอเวลาเมื่อฝนเริ่ม และหยเม็ฝนเริ่มมาเาะที่
ระหน้า่า วามเย็นอมันทำให้เิละออน้ำ้านในห้อ ะที่มอออไป็ะเห็นว่า เม็ฝน้านอเหมือนมีเา
้อน ภาพทิวทัศน์ภายนอบ้านูลาเลือน เหมือนืนนั้น ืนที่หัวใเาถูอำ้วยำสัา.....
วันนั้นวันที่เาวิ่ามรถยน์หรูันให่ที่มีหิสาวนแร และนเียวในีวิ นที่เารัและะปป้อเธอาทุเรื่อ
ร้าย าทุนที่ิะรัแ และทำร้ายเธอ
ฝนที่อย่าหนั เสียฟ้าร้อำราม เาะโนอ้อนวอนให้รถันนั้นหยุ อย่าพราหัวใอเาและเธอเลย แ่เสีย
ะโนและเสียหอบาารวิ่เพื่อให้ทันรถันนั้นลับลืนหายไปในสายฝน รถันนั้นแล่นห่าออไปเรื่อยๆ หัวใเา
เหมือนะ่อยๆแหลสลาย ไว่ว้าไ้แ่เาอแสไฟท้ายรถที่สะท้อนับหยาน้ำฝนบนท้อถนน เาลิ้เลือัว
เอับพื้นีเมน์ อัว เ็บปว และร้อะโนอย่านเป็นบ้า ร้อเรียแ่ื่ออเธอ "แ้ว" ปล่อยให้น้ำาที่ไหล
พราไหลรวมไปับห่าฝนที่สาระทบร่าายและใบหน้า ัฟันบรามอย่าทุ์ทรมาน หัวใเาเหมือนถูีทึ้ มัน
ถูีาเหล่านใร้าย ที่พรา ที่ีันวามรัอเาับเธอ มันผิรไหนที่เาับเธอะรััน อยู่้วยันนว่า
วามายมาพรา ฝ่ามืออายหนุ่มะุยะายับพื้นีเมน์เหมือนะไว่ว้าึหัวใอเาลับมา แ่พบแ่
วามว่าเปล่า หนาวเหน็บ เาเ็บปว ทรมาน แล้ววใอเาหละ เธอะเ็บปวแ่ไหน ใระอเธอปลอบเธอ
ใระเป็นแสสว่าให้เธอ
ทุนที่บอว่ารัเา ที่รัเธอ ำลัะ่าสอีวิให้ายาันทั้ที่ยัมีลมหายใ แล้วีวิน้อยๆที่เป็นอเาและเธอ
อีเล่า ะเป็นอย่าไร เาร้ออย่าโหยหวนอีรั้ลาสายฝน เียนาย บ้าลั่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น