Romantic in the rain รักที่มากับสายฝน BB,SNSD,2NE1

ลำดับตอนที่ #8 : Romantic in the rain_ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว 100%

© Tenpoints !

Romantic in the rain

ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว
--------

" นี่พี่ท็อป ตื่นเซ่ !!! "
" อือ.....ฉันจะนอน " คนตัวใหญ่ร้องครางออกมาด่วยความง่วง ใบหน้าคมซุกใต้ผ้าห่มผืนหนา

" ให้มันได้อย่างนี้สิ " เจ้าของร่างบางยืนท้าวสะเอวข้างเตียงนอนของเขา ท็อปไม่ยอมลุกจากที่นอนของตัวเอง

" นี่พี่ต้องไปทำงานนะ "



เงียบ



ใช่



ท็อปหลับไปอีกแล้ว




" นี่พี่ท็อป....เห็นใจกันบ้างสิคนอื่นเขารอพี่อยู่นะ" นั่งลงข้างๆคนที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่ม มือบางพยายามแกะเขาออกจากผ้านวมผืนหนา


" เป็นไงตื่นยัง " จียงกอด อกยืนพิงประตู ถามออกมา มิยองได้แต่สายหน้า พี่ท็อปของเธองี่เง่าตั้งแต่เช้าเลย




" พี่ท็อปวันนี้เรามีงานนะ " จียงพยายามพูดปลุกคนที่นอนอยู่





" อือ........" คนตัวใหญ่ยอมมุดออกจากใต้ผ้านวม ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด ทำให้คนสองคนที่มองอยู่อดที่จะยิ้มขำๆไม่ได้ พี่ชายตรงหน้าที่แสนเขาขี้เซา






สุดท้ายก็ยอมตื่นขึ้นมาแต่โดยดี




เดินสะเปะสะปะเข้าห้องน้ำไป






การถ่ายทำรายการวาไรท์ตี้ที่บิ๊กแบงไปร่วมรายการเป็นไปอย่างราบรื่น จะมีปัญหาก็แต่เรื่องภาษาญี่ปุ่นของท็อป ที่แทบจะไม่กระดิกเลย ทั้งๆที่เคยมาอยู่ที่นี่เกือบครึ่งปีเต็ม ตอนที่เดบิวต์ที่ญี่ปุ่นใหม่ๆ


"เฮอ!" ถอนหายใจออกมา เมื่อถึงห้องพัก ตอนนี้เขาอยากพักผ่อนที่สุด สามชั่วโมงเต็มสำหรับการอักรายการเพลง กับอีกสองชั่วโมงที่ต้องนั่งสัมภาษณ์รวมทั้งถ่ายภาพด้วย



คนอื่นๆหลังจากทำงานเสร็จก็ออกกันไปเที่ยวกัน เหลือเพียงแต่เขาที่ขอกลับมานอนต่อก่อน




ผู้จัดการส่วนตัวของเขาก็ไปกับน้องๆด้วย ตั้งแต่มากที่ญี่ปุ่นมิยองดูจะสนิทกับน้องๆของเขามากขึ้นเรื่อยๆ จนบางทีเขากลายเป็นพวกแปลกแยกไป




ทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยๆ พร้อมกับเสียงของใครคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามา




มิยองไม่ได้ไปกับน้องๆเขา เธอแยกตัวออกมาเพราะเป็นห่วงเขาที่ดูเหมือนจะนอยกับทุกสิ่ง รอบตัวในตอนนี้ เพียงแค่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจตัวเองเท่านั้น 




" ทำไมถึงไม่ออกไปกับเจ้าพวกนั้นล่ะ" ท็อปพูดทั้งๆที่เปลือกตายังปิดสนิทอยู่




" แล้วพี่ล่ะ ทำไมถึงไม่ออกไปกับพวกเราล่ะ " เธอย้อนถาม



" ฉันอยากพัก " ท็อปค่อยๆลืมตาขึ้นมองมาที่หญิงสาวตรงหน้าเขา




"ฉันก็อยากพัก..... งั้นนั่งอยู่เป็นเพื่อนเพื่อพี่จะเหงา " ยิ้มให้เหมือนกับเช่นเคย





ท็อปได้เพียงแต่ฝืนยิ้มออกมา







"นี่พี่ทำไมถึงตอบคำถามแบบนั้นล่ะ "




 

Q2: ความรักในอุดมคติ ?
Ans: ถึงอยู่ห่างกัน ผมก็ยังมีความสุขได้ เพราะเราเชื่อใจกัน

ที่มา http://icys-bigbang.blogspot.com/2011/04/trans-10-top-anan-magazine.html

" ทำไมล่ะ "


" พี่ไม่อยากอยู่ใกล้คนที่พี่รักหรอ เวลาที่เรารักใครสักคนน่ะ เราก็อยากอยู่ใกล้ๆเขาไม่ใช่หรอ"

"อยู่ใกล้กันถ้าไม่เชื่อใจกันก็ไม่มีประโยชน์หรอก สู้อยู่ไกลกันแต่เชื่อใจกันมันยังดีกว่า "






" มิยอง เธอมีคนที่รู้สึกดีหรือยัง"

" ยังหรอกพี่ "

" แล้วจียงล่ะหมอนั่นจีบเธอ "



" จียงแค่ทำให้หัวใจเต้นแรงอีกครั้ง แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะกลับไปคบกับเขาเหมือนเดิม  ไม่ได้หมายความว่าฉันจะกลับไปตกหลุมรักจียง อีกครั้ง  "  คนตรงหน้าระบายยิ้มออกมา






" แล้วพี่ล่ะ "




" หัวใจของฉันมันแห้งเหี่ยวมานานไม่มีใครสักคนที่มาทำให้มันชุ่มชื้นขึ้นเลย " ท็อปยกยิ้มขึ้นมา ดวงตาคมมองมายังคนตรงหน้า มีความหมายบางอย่างซ่อนอยู่ในดวงตาคู่นั้น



ดวงตาของคนทั้งคู่บังเอิญสบกันโดยที่ไม่มีทันได้ทั้งตัว



หัวใจของสองคนนี้ น่ะ หวั่นไหวให้กันซะแล้ว




อยู่ใกล้กันมากเท่าไหร่มันกลับยิ่งหวั่นไหวมากขึ้นเมื่อนั้น
ความรักน่ะมันเป็นเรื่องของคนสองคนใช่หรือเปล่า





มิยอง ละสายตาจากเขา เธอดูอ่ำอ่ำอึ้งอึ้ง อย่างบอกไม่ถูก มือบางลูบผมตัวเอง ยิ้มๆแก้เขิน



ท็อปอมยิ้มกับท่าทางเหล่านั้น





ฝนเทลงมาแล้ว ร่างบางละจากโซฟาเดินมายังหน้าต่างในห้องพัก รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าหวาน



" ฝนตกแล้ว "



ท็อปที่เดินมายืนข้างๆเธอยิ้มตามออกมา มิยองยังคงชอบฤดูฝนไม่เปลี่ยนไปเลย




" พี่ท็อป ไปเล่นกัน " รั้งมือเข้าให้ตามเธอไป



ท็อปหลบอยู่ใต้ร่มคันเล็ก



" นี่มาสิ " คนตัวเล็กที่ยืนเล่นน้ำฝนควักมือเรียกเขา



" นี่เดี๋ยวก็ไม่สบายเอา " พูดขู่เธอ เขายังไม่กล้าที่จะทิ้งร่มที่ถือไว้




ร่างบางสะบัดน้ำฝนใส่เขา เธอกำลังแกล้งผู้ชายตัวโตที่ไม่ยอมทิ้งร่มคันโตนั้นเสียที




" นี่แนะ เปียกซะ ชเวซึงฮยอน พี่ต้องเปียก ฮาาา "





" มิยองเป็นราชินี แห่งสายฝน ข้าจะแต่งตั้งให้เจ้าชเวซึงฮยอนเป็นองค์รักของข้า "





มิยองหัวเราร่วนเหมือนกับพวกเด็กๆ





" นี่ท่านราชินี เต้นรำกับข้าจะได้ไหม "





" ได้สิ "





ท็อปทิ้งร่มลงกับพื้น 







คนสองคนกำลังเต้นรำท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมา เสียงหัวเราะดังประสานกัน มือของเราสองคนประสานกันท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมา ยามค่ำคืน



มีเพียงแค่เราสองคน
กับหัวใจสองดวง
ที่เต้นเหมือนกัน




หวั่นไหวในความรู้สึก


และมันยากที่จะถอนความรู้สึกนั้นออกไปได้


เขากำลังตกหลุมรักเธอเข้าแล้วสิมิยอง






" นี่....ถ้าเกิดฉันไม่สบายไปต้องโทษเธอคนเดียวเลย "

" ฮ่าาาาาาาา "















ร่างสูงนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้านวมผืนหนา เสียงจามยังคงดังๆไม่หยุด ทั้งไอทั้งจาม พี่ใหญ่บิ๊กแบงกำลังป่วยเป็นไข่หวัด เพราะตากฝนเมื่อวาน


" พี่ไหวหรือเปล่า " เสียงของแดซองถามท็อปอย่างเป็นห่วง เมื่อวานเขากลับมาก็เจอท็อป นั่งตัวเปียกเดินหัวเราะร่วนเข้ามากับมิยอง


" อือ....ปวดหัว" เสียงของเขาแหบขึ้นกว่าเดิมดวงตาคมยังคงปิดเปลือกตา เขาไม่มีแรกจะลืมด้วยซ้ำไป



" พี่ท็อปเช็ดตัวหน่อยนะ "




" ม่ายยยย " คนตัวโตบอกปัดใครๆก็รู้ท็อปเป็นนพวกหวงเนื้อหวงตัวจะตายไป น้อยครั้งที่เขาจะใส่เสื้อแขนสั้น




" นี่พี่ท็อปอย่าดื้อสิ " มิยองบอกเขา เธอพึ่งเดินเข้ามาตอนที่ยองเบไปบอกว่าท็อปไม่สบาย





ร่างสูงค่อยๆยันตัวเองขึ้นมา เขาไม่มีแรงจะพูดกับใครในตอนนี้ น้ำมูกก็ยังไหลไม่หยุด ไอจนเจ็บคอไปหมดแล้ว



มือบางแตะที่หน้าผากของเขาอย่างเป็นห่วง
ท็อปได้เพียงแต่มองเธอตาแป๋ว




น้องๆคนอื่นๆได้แต่มองพี่ใหญ่ของวงอย่างเป็นห่วง เวลาที่ท็อปไม่สบายเขาก็เป็นหนักเหมือนกัน

วันนี้บิ๊กแบงต้องมีอัดรายวิทยุ คนอื่นๆเลยต้องๆไปทำงานเหลือเพียงมิยองกับท็อปเพียงสองคน



ร่างบางปีนขึ้นเตียง เอาซุปร้อนๆมาป้อนให้เขาเหมือนที่เขาเคยทำให้ตอนเธอป่วย



" นี่พี่ท็อปกินหน่อยนะ จะได้กินยา "  ร่างบางพยามที่จะป้อนซุปให้เขา แต่คนตัวโตเบือนหน้าหนี



" ฉันไม่หิว อยากนอน "




" กินซะ " ร่างบางยัดซุปเข้าปากเขา




" นี่ " ท็อปทำตาโตใส่เธอ ในปากเขามีแต่ซุปที่เธอทำให้กินเต็มปาก เขาค่อยๆกลืนมาลงคออย่างยากลำบาก









" เธอนี่มันจริงๆ เลยนะ "







ร่างบางอยู่ข้างๆเขา เพื่อว่าเขาจะต้องการอะไร

เพราะเธอชวนเขาตากฝน เขาจึงป่วย




" หนาว " เสียงแหบทุ้มพูดออกมา ทั้งๆที่ห่มผ้าแล้วแท้ๆ


" กอดหน่อยสิ " เขากำลังพูดอ้อนเธอ เวลาที่ท็อปไม่สบายเขามักจะอ้อนทุกคน





ร่างบางหัวเราะขำออกมา

ไม่รู้ว่าทำไม

ถึงยอมให้เขากอด




" นี่อุ่นจัง......นี่เด็กน้อย....กอดฉันจนกว่าฉันจะหลับนะ " ร่างบางลูบผมเขาแผ่วบางจนท็อปหลับไป



" อือ "




หวั่นไหวอีกแล้วนะ



เขากอดเธอไปกี่ครั้งแล้ว



ชเวซึงฮยอนน่ะ อันตรายกับหัวใจเธอที่สุด



ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะค่ะ :) คอมเม้นน้อยแต่เราจะแต่งต่อไปค่ะ