คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Romantic in the rain_ความรู้สึกที่แปลกไป100%
Romantic in the rain
ความรู้สึกที่แปลกไป
--------
เสียงเพลงดังอึกทึกครึกโครมไปดังทั่ว ผับหรูย่านใจกลางเมือง ที่เป็นที่รู้จักดี ในหมู่คนดัง มีชื่อเสียง เหล่าเซเลบริตี้ ไฮโซ ทั้งหลาง รวมทั้งคนในค่ายวายจี ที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี และแน่นอน เจ้าของผับคงจะเป็นใครไม่ได้นอกจาก ยางฮันซอก เจ้าของค่ายวายจีนั่นเอง
วันนี้ มีปาร์ตี้ สำหรับคนในค่าย
ร่างบางยืนอยู่ตรงระเบียงชั้น วีไอพี ของผับ ดวงตาคู่สวยทอดมองลงมาข้างล่างของผับ ผู้คนมากมายเต้นโยกย้ายไปมาตามจังหวะ เสียงเพลงที่เปิดคลอดังไปทั่
" สนุกกันมาหรือไงกัน คนพวกนี้น่ะ เบื่อว้อยยยย "
พ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่
ถ้าเป็นที่อังกฤษในตอนนี้
บางทีเธอก็รู้สึกเบื่อที่จะต้
ผู้ชายที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เอาแต่ใจ
นานหลายเดือนแล้วที่เหมือนกับว่
" เป็นอะไรไปน่ะ มิยอง " ปาร์ค บอม เดินมายืนข้างๆเธอ
" เบื่อนิดหน่ะน่ะ พี่ " บอกอีกฝ่ายไป
" งั้นออกไปข้างนอกกัน "
" เอ๋? "
" มาสิ ทุกคนรอเธออยู่ " ปาร์คบอม คว้ามือมิยองให้เดินตามเธอไป
" นี่อยู่กันครบเลยหรือไง " ร่างบางร้องออกมาด้วยความตกใจ สาวๆทูเอนี่วันยืนอยู่ตรงหน้
มินจี ดาร่า แชริน อยู่กันครบเลย
" ไปไหนกันดีล่ะ " ดาร่าเอ่ยออกมาบ้าง
" พี่ฉันอยากเที่ยว " น้องเล็กของกลุ่มส่งสายตามาอ้
" งั้นไปเมียงดงกัน หาอะไรอร่อยๆกินกัน " ปาร์คบอมส่งรอยยิ้มมาให้
ทุกคนพยักหน้าอย่างเต็มใจ
มันเป็นครั้งแรกที่ฉันได้
" นี่ถ่ายรูปกันหน่อยสาวๆ พี่ดาร่าชูโทรศัพท์ขึ้น กำลังจะถ่ายพวกเรา "
" แชะ "
" แกล้งกันนี่น่าาาา "
เราทั้งหมดวิ่งไล่จับกันเหมื
" สนุกเป็นบ้าเลย "
เราห้าคนมาหยุดอยู่ในร้านเนื้
" นี่วันนี้ ลีดเดอร์เลี้ยง " เสียงของพี่ดาร่าบอกพวกเรา เธอยิ้มกวนๆให้แชริน
" ค่าาาา " แชรินลากเสียงยาวออกมาส่
" นี่มิยองสั่งตามสบายเลยนะฉันเลี้ยงเอง "
" อือ ยังไงก็จะกินให้พุงกลางเลยนะ "
" ฮ่าฮ่าฮ่า "
" นี่พี่มิยอง จะอยู่วายจีนานแค่ไหนกัน " มินจีส่งสายตาอยากรู้ถามมา
" ไม่รู้ดิ คงจนกว่าจะหาผู้จัดการคนใหม่ให้
" ฉันน่ะ อยากให้พี่อยู่กับเราตลอดไป พี่อ่ะตลกเป็นคนตลกที่สุด เลย พี่พูดเก่งกว่าฉันอีก เวลาที่ได้คุยกับพี่มันสนุกจริ
" นี่เด็กน้อย เธอก็น่ารักเหมือนกันนะ เวลาที่เธออยู่บนเวทีน่ะ พี่ชอบมาเลยนะรู้มั๊ย บางทีนะก็อยากเต้นเก่ง เหมือนกั
" ชมเกินไปแล้วนะ " น้องเล็กของกลุ่มทำท่าทางเขิ
ลืมใครไปสนิทเลย
สายตาของท็อปมองหาผู้จั
" หายไปไหนนะ "
เวลามักจะผ่านไปเร็วเสมอ
ฉันมาส่งสาวๆทูเอนี่ที่หอพั
" นี่พรุ่งนี้เจอกันนะ " พวกเธอบ๊ายบายฉัน
" ค่ะ "
" รู้สึกปวดหัวชะมัดเลย " คงเป็นเพราะเซจู ที่ดื่มเข้
" อยู่ไหน "
" กำลังจะกลับ "
" มาหาฉันที่ผับก่อน "
" นี่พี่นี่มันตีสองแล้วนะ "
" ฉันบอกให้มาไง "
" เออ....รอแปปนึง "
ร่างสูงยืนอยู่ตรงหน้าผั
" หายไปไหนมา " เสียงทุ้มพูดออกมา เมื่อเห็นคนตรงหน้าเดินตรงมาหาเขา
" ไปข้างนอกมาน่ะ " เธอพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ นี่เขาให้เธอมาหาแค่เรื่องแค่นี้งั้นหรอ
" นี่มิยอง! " ร่างสูงเรียกชื่อเธอออกมา ร่างบางล้มลงไปตรงหน้าเขา โชคดีที่เขาประคองเธอไว้ทัน ไม่งั้นเธอต้องเจ็บตัวแน่ๆ และที่สำคัญตัวของ เธอร้อนเป็นไฟเลย เธอกำลังไม่สบาย
ร่างสูงค่อยๆวางเธอลงบนเตี
" แกต้องเช็ดตัวจนกว่าตัวเธอจะเย็น ถ้าตัวยังไม่หายร้อยแกต้องพาเธอ ไปหาหมอซะ "
" อือ...... "
" นี่ซึงฮยอน แฟนหรอ ถึงได้ดูเป็นห่วงแบบนี้ "
" ไม่ใช่ซะหน่อย พี่เข้าใจผิดแล้ว "
" แหม แฟนก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องมาอายฉัน " ปลายสายหยอกล้อ มา
" โถ่พี่......ก็บอกไม่ใช่ไง " หน้ามุ่ยใส่โทรศัพท์
ดวงตาคมเผลอมอง คนที่นอนอยู่บนเตียง
ทำไมถึงได้รู้สึกเป็นห่วงเธอแบบนี้
ทั้งๆที่มันไม่จำเป็นด้วยซ้ำ เธอเป็นแค่ผู้จัดกันไม่ใช่หรอ
เพราะอะไรกัน
แทบทั้งคืนเขาไม่ได้นอนเพราะมัวแต่คอยเช็ดตัวให้เธอ กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรมากไปกว่านี้ รู้สึกเป็นห่วงเธออย่างบอกไม่ถูก ท็อปค่อยๆฟุบลงข้างเตียง แล้วผ่อยหลับไป เพราะความง่วง
ยิ่งอยู่ใกล้ๆกันมันกลับยิ่งหวั่นไหว
ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้น ภายในห้องกว้าง มันดูไม่คุ้นเคยสำหรับเธอเลย
" นี่ฉันอยู่ที่ไหนกัน " ร่างบางพึมพำออกมา ตอนนี้เรี่ยวแรงเธอหายไปไหนหมด แค่ลุกยังจะแทบไม่ไหวร่างบาง พยายามดันตัวเองให้ลุกขึ่นนั่งพิงกับหัวเตียง ดวงตากลมโต มองไปรอบๆห้อง มิยองเห็นท็อปฟุบหลับนอนอยู่ข้างๆเตียง
" นี่พี่ท็อป " เสียงของเธอดูแหบแห้งเบาหวิว เรียกชื่อคนที่นอนฟุบหลับอยู่ข้างๆเตียงให้ตื่นขึ้นมา
" อือ.... " ร่างสูงค่อยลืมตาตืนขึ้น ตามเสียงเรียกนั้น เขาเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้
" นี่ที่ไหน " เสียงแหบๆของเธอพยายามพูดถามเขา หญิงสาวรู้สึกเจ็บคออย่างบอกไม่ถูก เมือคืนเธอดื่มเข้าไปเยอะ แถมยังแหกปากเสียงดังอีกตอนที่ไปกับพวกสาวๆทูเอนี่วันอีก
" แมนชั่น ฉัน เธอไม่สบาย แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าเธอพักที่ไหน เลยต้องพามาที่นี้ "
" งั้นหรอ......ยังไงก็ขอบคุณนะ " มองไปที่เขา
" อือ......นี่นอนพักซะ "
" นี่พี่ฉันหิว " เธอเอามือลูบท้องยิ้มแหยๆให้คนตรงหน้า
ท็อปส่ายหัวให้หญิงสาว เขาอดที่จะอมยิ้มน้อยๆไม่ได้ ท่าทางของเธอในตอนนี้ มองมาที่เขาตาแป๋วๆ
ร่างสูงปีนขึ้นเตียงเอาซุปร้อนๆที่เขาเป็นคนทำเองมาให้เธอ ใช่มิยองเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาทำอาหารให้กิน ทั้งๆที่ตัวเองก็ทำอาหารไม่เป็น แต่เขากลับพยายามทำให้เธอ ถึงจะโดนอีกฝ่ายบ่นมาก็เถอะ
" ซุปพี่มันไม่อร่อยเลย " ร่างเบ้ปากบอกเขา
" นี่กินไปเหอะ ก็ฉันทำไม่เป็นนี่น่า "
" งือ ฉันว่าฉันต้องตายแน่ๆ เพราะซุปของพี่ อ่าาาอันตรายจริงๆเลย ชเวซึงฮยอน " ร่างบางหัวเราะออกมา ทำเอาคนที่กำลังป้อนซุปให้เธอหัวเราะตามไปด้วย ถึงจะไม่สบายก็ยังชอบทำให้คนอื่นหัวเราะอยู่ได้
" เธอนี่มันบ้าจริงๆเลยนะขนาดไม่สบายยังหัวเราะได้เลย "
" นี่พี่น่ะ ยิ้มบ่อยๆสิ เวลาพี่ยิ้มน่ะ มันดูดีจะตายไป " เสียงแหบๆพูดออกไปดวงตากลมโตมองไปที่เขาแล้วอมยิ้มออกมา อย่างคนขี้เล่น
" งั้นหรอ " ท่าทางของเขาในตอนนี้ดูเขินๆอย่างบอกไม่ถูก
มิยองได้เพียงแต่หัวเราะออกมา บนเตียงนุ่มที่มีชายหนุ่มคอยป้อนซุปอยู่ข้างเธอ
เธอชอบเวลาที่เขายิ้ม เขากลายเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนขึ้นมา
พี่ท็อปนอนเล่นอยู่ข้างๆฉัน ใบหน้าของเราสองคนใกล้กัน เขามองฉันตาแป๋ว ฉันเองก็มองเขากลับเหมือนกัน ท่าทางตอนนี้ของพี่ท็อปเหมือนเด็กขี้สงสัยเลย
" นี่ "
" อือ "
" ค่อยยังชั่วยัง " มือของเขาค่อยๆแตะที่หน้าผากฉัน แล้วค่อยๆเลื่อนลงมาที่แก้มทั้งสองข้าง
" พี่ท็อปทำอะไรเนี่ย " ดูเหมือนเขาจะสะดุ้งเล็กน้อยตอนที่ฉันเรียกชื่อเขา
" ตัวหายร้อนแล้วนิ "
" อือ กลับกันเถอะ "
" ขออยู่แบบนี้สักพักนึงได้มั๊ย "
ทำไมความรู้สึกของผมมันถึงแปลกไป
ผมกำลังหวั่นไหว อย่างบอกไม่ถูก
" เธอทำให้ผมยิ้มได้อยู่เรื่อย "
ตลอดทางไปบริษัทมิยองเอาแต่หลับ เธอคงจะเพียเพราะพึ่งหายไข้มา มิยองเล่าให้ผมฟังว่า เมื่อคืนเธอดืมหนักไปหน่อย แล้วที่เธอหายไปเธอก็ไปเที่ยวกับพวกสาวๆทูเอนี่วัน ไปกินเนื้อย่างอะไรพวกนั้น แล้วเธอก็สนิทกับพวกสาวๆแล้ว ถ้าผมโกรธเธอ เธอเองก็จะหนีไปเป็นผู้จัดการให้พวกสาวๆทูเอนี่วัน
" เธอนี่มันจริงๆเลยนะ "
" นี่มิยองถึงแล้ว " ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอ มันทำเอาหัวใจผมเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก
" อือ.....ถึงแล้วหรอ" ร่างบางค่อยๆสะลึมสะลือ ลืมตาขึ้น ท่าทางของเธอมึนงง
" นี่ขึ้นไปรอที่ห้องอัดก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันตามไป "
" อือ "
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะค่ะ
ความคิดเห็น