คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Romantic in the rain_หัวใจที่เริ่มเต้นแรง 100%
Romantic in the rain
หัวใจที่เริ่มเต้นแรง
---------
ท้องฟ้ายังคงมือครึ้ม เมฆหนาบังตา คล้ายกับฝนกำลังจะตก อากาศเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆจนต้องควานหาผ้านวมมาห่มให้ร่างกายอบอุ่น วันนี้เป็นวันหยุด ท็อปไม่มีงาน ผู้จัดการส่วนตัวอย่างมิยอง ก็ยังต้องหยุดตามไปด้วยเหตุผลที่ท็อปให้ว่า เธอต้องดูแลเขาแค่คนเดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆในค่ายก็ยังทำงานเหมือนเดิม
คลื้....นนนน
" มาหาหน่อย ฉันรออยู่ห้องซ้อมเต้น "
มือบางขยี้ตา เหลือบไปมองนาฬิกา บอกเวลาตีสี่กว่าๆเกือบจะตีห้าอีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว
ท็อปโทรมาหาเธอ เขาบอกให้เธอไปหาที่บริษัท มิยองพอจะรู้ว่าเขาเป็นอะไร ถึงได้โทรมาเอาตอนนี้
" บ้าเอ้ย คนจะนอน วันนี้วันหยุด ไม่ได้หยุดอีก อ๊ากกกกก " ขยี้ผม
บ่นอย่างหัวเสีย มิยองรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปหาเขาที่บริษัท
หลายครั้งแล้วที่เขามักจะโทรเรียกเธอแบบ แค่ไปนั่งฟังเขาพูดๆ เพื่อให้ตัวเองสบายใจขึ้น บางครั้งก็ไปนั่งดื่มเป็นเพื่อนเขา คอยรับฟังสิ่งที่เขาพูดระบายออกมา ผู้จัดการที่ดีต้องทำทุกอย่างสินะ
" ผู้ชายบ้าอะไรวะ "
ร่างบางวิ่งกระหืดกระหอบเข้าบริษัท จนยามหน้าบริษัทส่ายหัวอย่างเอือมละอา มิยองไม่เคยตอกบัตรเข้าบริษัทสักครั้ง และจักรยานที่เธอมักจะปั่นมาเป็นประจำ ก็มักจะจอดทิ้งไว้ตรงหน้าป้อมยาม ให้ลุงยามต้องได้ตามเก็บให้เสมอ จนชินไปแล้ว
" นี่คุณมิยอง หัดทำเหมือนคนอื่นบ้างสิครับ "
" ขอโทษลุง วันนี้รีบ "
" ผมก็เห็นคุณรีบทุกวัน นะครับ "
" ลุงมีอะไรก็ต่อสายถึงป๋ายาง ได้นะลุงงงง " คนตัวบางหัวเราะร่วน วิ่งหายเข้าบริษัท ไป
" นี่พี่ท็อปเป็นอะไรไป "
มับ!! ร่างสูงกอดเธอเอาไว้ ร่างบางยืนแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกใบหน้าหวานๆเหวอออกมา ยอมให้เขากอดอยู่แบบนั้น กอดของเขาทำเอาหัวใจเจ้ากรรมเต้นของเธอเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมานานแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันนะ บางทีเธออาจจะแค่ตกใจก็ได้ หัวใจถึงได้เต้นแรงขนาดนี้
" หัวใจเต้นแรงเป็นบ้าเลย "
" ฉันมันห่วย " เสียงทุ้มพูดขึ้น เสียงของเขาดูอู้อี้ ฟังแทบไม่รู้เรื่อง ซุกหน้าลงแผ่นหลังของเธอบ่นอะไรบางอย่างให้เธอฟัง
" ห่วยอะไรของพี่ล่ะเนี่ย " ฉันถามเขาออกมา ยอมให้เขากอดอยู่แบบนั้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
" ทำไมฉันถึงเต้นไม่เก่งสักที ต้องพยายามกี่ครั้งถึงจะทำได้นะ "
มิยองคนนี้อยากจะบ้าตาย ที่เขาโทรมาหาเธอเพราะเรื่องแค่นี้งั้นหรอ แค่โดนพี่แจวุคบ่นเรื่องการเต้นของตัวเอง ก็เอากลับมาคิดมากขนาดนี้ แล้วทำไมไม่เอาเวลาที่คิดมากเนี้ยไปซ้อมเต้นว่ะ
" พี่ไม่ได้ห่วยสักหน่อย พี่แค่เต้นไม่เก่ง ถึงพี่ห่วยพี่ก็ควรยอมรับ ก็แค่ซ้อมให้หนักขึ้น " ฉันบอกเขาไป
" งือออ ปลอบใจหรือแอบด่าเนี่ย " ท็อปบ่นออกมา
" ไปซ้อมเต้นซะ เดี๋ยวอยู่เป็นเพื่อน " ฉันว่าพรางดันเขาออกห่าง ขืนใครมาเห็นมีหวังเรื่องใหญ่แน่
" อือ " ตอนนี้เขาเหมือนเด็กเลยเขามองมาที่ฉันด้วยสายตา ระห้อย
เขาซ้อมแล้วก็ซ้อมอีก จนเหงื่อกออกเต็มตัว ใบหน้าคมเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ที่หยุดลงพื้นอยู่เรื่อย เส้นผมของเขาปลิวไปตามแรง สายตาของเขามีแต่ความมุ่งมั่น อย่างน้อยฉันก็เห็นถึงความตั้งใจของเขา เขาแค่ต้องการคนให้กำลังใจเขาก็พอ
มิยองเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ร่างสูงเดินมาหยุดตรงเธอ ค่อยนั่งลงข้างๆคนตัวเล็กกว่าที่นั่งหลับไม่รู้เรื่อง ท็อปเผลอมองไปที่ใบหน้าหวานๆนั้น ริมฝีปากชมพูนั้น ดึงดูดเขาเหลือเกิน ไม่อาจที่จะละสายตาไปจากเธอได้ ผู้หญิงที่ทั้งดื้อรั้นทั้งแสบ ท็อปไม่คิดว่าเธอจะโตขึ้นเยอะเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อน คนจะเห็นคนตัวเล็ก งอแงใส่พี่ชาย เสมอๆ
มือของท็อปค่อยจับศรีษะของเธอให้พิงที่ไหลของเขา ยิ่งมองเธอเขากลับยิ่งรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก
" ฉันหิว ไปกินข้าวกัน "
" อือ "
เธอเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตากิน ไม่ยอมพูดยอมจากับผมสักคำ เธอคงจะไม่ได้กินอะไรมา ก็ผมโทรหาเธอตอนตีสี่กว่า เกือบๆตีห้า แล้วนี้ก็ปาไปสิบโมงเช้าพอดี เธออยู่เป็นเพื่อนผม ตั้งแต่ตอนนั้น
" นี่ ที่อังกฤษฝนตกบ่อยหรือเปล่า "
" ทุกวัน พี่ถามทำไม " พูดทั้งๆที่ข้าวยังอยู่ในปากอยู่เลย
" ก็ถามเฉยๆไม่ได้หรือไง "
" อยากไปอะดิ " เธอเอ่ยขี้เล่น
" งั้นมั้ง "
" วันนี้วันหยุด พี่กลับไปพักผ่อนเถอะ จะได้ไม่เป็นภาระของฉัน ที่ต้องมานั่งถ่างตาอยู่เป็นเพื่อนพี่ ง่วงจะแย่อยู่แล้ว แงๆๆๆ พรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานอีก ถ้าเกิดฉันตายไปจะทำยังไง ป๋ายางเอาเรื่องพี่แน่ๆ "
" ฉันไม่กลัว พี่ชายเธอหรอก "
อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้กับท่าทางเกรียนๆของเธอ
" นี่พี่ท็อป พี่รีบหาแฟนเหอะ "
" ทำไม "
" เวลาที่พี่รู้สึกว่าตัวเองห่วย พี่จะได้โทรหาแฟนพี่ ฉันจะได้ไม่เหนื่อย ที่ตัองมานั่งฟังพี่ ฮาาาา " หัวเราะออกมา
โป้ก เขกหัวเธอไปหนึ่งที
" ยุ่ง "
" โอ๊ย เจ็บนะ " เธอทำหน้ายู่ใส่เขา
" หวังว่าฉันจะไม่ตกหลุมรักเธอนะ เด็กบ้า "
" ฉันให้ " จียงยื่นกล่องช็อคโกแลตให้เธอ โดยที่ผมนั่งเขียนเพลงอยู่ข้างๆ เธอ
" ขอบใจนะ "
จียงยิ้มออกมา และดูเหมือนว่ามิยองก็ยิ้มออกมาด้วย ผมรู้สึกไม่ชอบเลยที่เธอยิ้มให้จียงแบบนั้น
" นี่พี่ท็อปกินเปล่า อร่อยนะ " มิยองยื่นช็อกโกแลตให้ผม เธอกำลังชวนให้ผมกินด้วย กัน
" ไม่ " ปฏิเสธเธอไป ทำเอาอีกฝ่ายหน้าเหวอออกมา แอบบ่นผมอีก
" นี่มิยอง พี่ท็อปเขากลัวน้ำหนักขึ้น " จียงแย้งขึ้นมา ทำมิยองหัวเราะคิกคักออกมา ไม่รู้ว่าเธอตลกอะไร หันมามองที่ผมส่งสายตาล้อเลียนให้ แค่กินของหวานแล้วน้ำหนักมันขึ้น ผมไม่อยากเข้ายิมไปฟิตเนตบ่อยๆ
" นี่แน่ะ " ขยี้ผมเธอไป จนมิยองต้องโวยวาย ออกมา และผมเองก็หยุดขำไม่ได้ด้วยสิ
" ผมฉันยุ่งไปหมดแล้วนะ พี่ท็อปปปปป จะฟ้องพี่เท็ดดี้ "
" ไม่กลัวหมีหรอก ฮาาาาาา " แลบลิ้นใส่เธอ แต่มิยองก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกันเธอแลบลิ้นกลับมาบ้าง
ในห้องอัดตอนนี้จึงมีเพียงเสียงหัวเราะของเราสองคน รวมทั้งจียงที่หัวเราะออกมาด้วย .
เสียงของแชรินเดินเปิดประตูเข้ามา
" แชรินนน "
ลีแชรินยิ้มทักทายกับทุกคน
" โหยยยวันนี้ สวยจัง " มิยองเอ่ยชมหญิงสาวตรงหน้าเหมือนกับเช่นเคย ตอนนี้เธอกับแชรินซี้กันสุดๆ
" ฮ่าาาา เธอก็พูดไป " แชรินหัวเราะแก้เขิน เธอเหลือบไปเห็นท็อปกับจียง ที่พลอยหัวเราะไปด้วย
อีกไม่นาน เท็ดดี้กับสาวๆทูเอนี่วัน คนอื่นๆก็เดินเข้ามาสมทบ ห้องอัด จึงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของพวกสาวๆ กลบเสียงของพวกหนุ่มๆซะมิดเชียว
" ห้องอัดได้แตกล่ะคราวนี้ เท็ดดี้ พังงง "
" ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะ แชริน " ท็อปยิ้มให้เธอออกมา เขาไม่ค่อยได้เจอน้องสาวร่วมค่ายคนนี้เลย
" นั่นสิ พี่ยุ่งอยู่ตลอดเลย " แชรินยิ้มตอบกลับไป ใบหน้าของเธอขึ้นสีอย่างบอกไม่ถูก เขินอย่างงั้นหรอ
" ไม่คิดถึงพี่ล่ะสิ ก็เดี๋ยวนี้มีแต่จียงมันอ่ะดิ ฮ่าา " แกล้งน้อยใจเธอ
" ไม่ใช่ซะหน่อย ก็พี่อ่ะยุ่งนิ ตามตัวก็ยาก "
" นี่เด็กน้อย ถึงพี่จะยุ่ง พี่ก็ติดตามงานเธออยู่นะ แถมยังร้องเพลงเธอได้อีก " เขาทำท่าร้องเพลงล้อเลียนเธอ
" มิสเตอร์ ทีโอพี หว่านเสน่ห์ใส่เด็กหรือไงครับบบ " เสียงของพี่เท็ดดี้เอ่ยแซว รวมทั้งคนอื่นๆด้วย
มันทำให้ลีแชรินหน้าแดงเชียว โดยที่อีกฝ่ายกลับไม่ได้คิดอะไรเลยสักนิด เขาคิดกับเธอแค่น้องสาวร่วมค่ายเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านี้เลย
" เด็กน้อยอย่างแชรินไม่ตกหลุมรักผมหรอกพี่ " เขาหรี่ตามองลีแชรินอย่างคนขี้เล่น
แล้วใครว่าลีแชรินไม่ตกหลุมรักท็อปบิ๊กแบงคนนี้ล่ะ
" ทำงานเป็นไงบ้างเริ่มชินแล้วล่ะซี้ "
" อือ พี่ชายนายเรื่องเยอะที่สุด " มิยองเอ่ยขำๆออกมา นึกถึงตอนที่ท็อปใช้ให้เธอทำนู้นทำนี้
" พี่ท็อปเขาก็เป็นแบบนี้ ขี้แกล้งจะตายไป "
" งือออ ชอบแกล้งคนอื่นดีนัก ระวังเถอะจะแกล้งกลับให้ดู "
" ฮ่าฮ่าฮ่า "
" นี่มิยองอังกฤษฝนตกบ่อยปะ "
" นี่นายถามเหมือนพี่ท็อปเลยนะ อือก็ ตกทุกวัน นะ "
" อยากไปจัง " จียงเหมือนกำลังพูดอ้อนเธออยู่เป็นนัย
" ฮ่าาาาา จีดราก้อนเคยไปอังกฤษตั้งหลายครั้งแล้วไม่ใช่เรอะ "
" แต่ถ้าไปกับเธอคงจะดีมากเลยน้าาา คงต้องสนุกแน่ๆเลย " จียงยังเป็นจียง เขาคงจะลืมเรื่องทุกอย่างไปแล้ว และมิยองเองก็พยายามที่จะลืมเรื่องทุกอย่างเหมือนกัน ไอ้การที่เป็นเพื่อนกันมันก็ดีอยู่แล้ว เวลาคุยด้วยมันสบายใจมากกว่า
" หายไปไหนมา "
"คุยกับจียงน่ะ "
" งั้นหรอ " จู่ๆท็อปก็เดินหนีไป ทิ้งให้มิยองยืนเอ๋อ อยู่แบบนี้
" เป็นอะไรของเขา " สุดท้ายแล้วเธอก็ต้องวิ่งตามไป อยู่ดี ไม่เข้าใจอารมณ์เขาเลย
จากที่วันนี้จะเป็นวันที่ฉันควรจะได้พักผ่อน กลับเหมือนว่าต้องมาทำงานเหมือนเดิม เพียงแต่แค่นั่งเล่นนอนเล่นอยู่ในห้องอัดพี่เท็ดดี้ นั่งรอพี่ท็อปอัดเสียงให้เสร็จ ไม่ได้ออกไปข้านอกเลย จำไม่ได้ว่าตั้งแต่มาที่นี่ เคยได้พักผ่อนบ้างหรือเปล่าเพราะ มัวแต่ดูแลเขาทุกอย่าง เหมือนกับว่าฉัน พยายามแสดงให้เขาเห็นว่าฉันไม่ได้ใช้บารมีพี่ชายทำงาน แต่ฉันใช้ความสามารถของตัวเองทำทุกอย่าง เหมือนกับคนทั่วๆไป
" เหนื่อยเป็นบ้าเลย " ร่างบางบ่นออกมา กำลังจะขี่จักรยานของตัวเองกลับที่พัก หลังจากแยกย้ายกับท็อป ที่บอกให้เธอกลับไปผักผ่อน
" นี่จะปั่นจักรยานกลับจริงๆหรอ " เสียงของจียงดัง ออกมา เขายืนยิ้มเฉงอยู่ข้างหลังฉัน
"อือ" ตอบเขาไปด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆไม่มีอารมณ์จะพูดกับเขา
" ให้ไปสงมั๊ย "
" ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ชอบนั่งรถสปอต"
" งั้นเดินไปเป็นเพื่อนก็ได้ ถ้าไม่ว่ากัน นี่ก็ดึกมากแล้วนะ กลับคนเดียวอันตรายไป ฉันเป็นห่วง "
" ตามใจ "
เราสองคนคุยเล่นตลอดทาง เขาพูดเก่งขึ้นเยอะเลย แถมยังยิ้มมากขึ้นด้วย
ต่อให้ทำยังไงก็ไม่กลับไปหรอก
อย่าพยายามให้มากไปกว่านี้เลย
ไม่อยากกลับไปรู้สึกเหมือนเดิมแล้ว ควอนจียง
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะค่ะ เป็นยังไงบ้างเอ่ย สนุกกันหรือเปล่าค่ะ 5555+++ หวังว่าจะชอบกันนะค่ะ
ความคิดเห็น