คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Romantic in the rain_เหงาหัวใจ100%
Romantic in the rain
เหงาหัวใจ
---------
ฉันไม่ชอบฤดูฝน อาจจะบอกว่าเกลียดเลยก็ได้
ฤดูฝนมันทำให้ฉันเหงาหัวใจสิ้นดี
นานหลายปีแล้วที่ต้องเดินเพียงลำพัง ตั้งแต่วันที่ตัดสินใจเลือกเดินบนเส้นทางที่ตัวเองขีดไว้ ฉันเอาแต่ฝึกแล้วก็ฝึก ตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อให้วงของตัวเองก้าวขึ้นมาเป็นเกิร์ลกรุ๊ปอันดับต้นๆของประเทศ พยายามที่จะทำให้ทุกคนยอมรับในตัวฉัน และสมาชิกคนอื่นๆ
" วันนี้ ทูเอนี่วัน เอาชนะหัวใจ แบล็คแจ็ค ทั่วโลก "
ฉันทำมันสำเร็จ แต่กลับรู้สึกมีบางอย่างขาดหายไปจากชีวิต
ฉันขาดคนดูแลหัวใจ
ทุกคนในค่าย มักว่า ลีแชรินคนนี้ไร้หัวใจ แม้แต่ท่านประธานก็ยังพูดเลย
ฉันไม่ได้ไร้หัวใจอย่างที่ทุกคนคิดหรอก
ฉันแอบรักรุ่นพี่ในค่าย คนหนึ่ง เพียงแต่แค่ไม่ได้พูดมันออกไป
" และเจ้าตัวก็ไม่รู้ว่า ฉันรู้สึกยังไง "
หัวใจถึงได้เงียบเหงาหัวใจแบบนี้
วันนี้ฝนตกหนัก ฟ้าร้องคำรามไปทั่วท้องฟ้า ฉันยืนมองสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก จากข้างในห้องอัดเสียงของพี่คุช อดที่จะนึกถึงบทความในหนังสือเล่มหนึ่ง ที่เขียนว่า คนบางคนมักจะมองว่าฝน คือตัวแทนของความรัก เพราะฝนมักจะตกลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ก็เหมือนความรักที่มักจู่โจมเข้ามาในหัวใจอย่างไม่ทันได้เตรียมใจ ฝนตกลงมาได้ทุกฤดูก็เหมือนกับความรักที่เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา
" เฮ้อ "
"แชริน อ่าาาา เป็นไรไป " เสียงของพี่คุชถามฉัน ขณะที่เขายุ่งวุ่นวายอยู่กับคอมพิวเตอร์ตัวโปรดกับเพลงที่ฉันแต่งขึ้นมาใหม่ ให้พี่คุชช่วยแนะนำ เพิ่มเติมให้
" เบื่อนิดหน่อยอ่ะพี่ " บ่นออกมา
" หาไรทำดิ นั่งแต่งเพลงอุดอู้ในห้องอัด น่าเบื่อจะตายไป "
" แล้วพี่ไม่เบื่อหรอฮะ "
"เบื่อ ดิ แต่ช่วงนี้เงินมัน ช๊อต เว้ยไอ้น้อง "
" เอาเงินไปซื้อร้องเท้าหมดดิ "
" รู้ทันจริง "
ตั้งแต่รู้จักกับพี่คุชมา ฉันไม่เห็นว่าจะพาแฟนมาห้องอัดสักครั้ง พี่เท็ดดี้เคยบอกว่าพี่คุชโดนหักอก จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กล้ารักใครสักคน เพราะกลัวจะกลับไปเจ็บเหมือนเก่า
" นี่พี่ ฉันออกไปข้างนอกแปปนึงนะ "
" อือ ฝากซื้อเบียร์กระป๋องนึงด้วย "
วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันไม่เห็นหน้าพี่ท็อป ได้ยินว่าวันนี้เขามีถ่ายแบบให้กับนิตยสารเล่มหนึ่ง แต่พี่คุชบอกว่าพี่ท็อปจะเข้ามาบริษัทตอนดึกๆ แต่ถึงตอนนั้นชั้นคงกลับหอพักไปแล้ว
" คิดถึงจัง "
ฉันเดินผ่านห้องอัดพี่เท็ดดี้ เห็นพี่จียงนั่งทำเพลงอยู่ในห้อง ท่าทางดูเคร่งเครียดเชียว อีกไม่นานก็คงมีอัลบั้มของเขากับพี่ท็อปออกมาแน่ๆ ก็ได้ยินว่าคุยๆกันอยู่
" พี่จียง เอาอะไรหรือเปล่า ฉันจะออกไปซุปเปอร์มาเก็ต ใกล้ๆแถวนี้ "
" เอาหัวใจแชริน ได้เปล่า " นั้นไงหยอดมาจนได้
" ให้คนอื่นไปแล้ว "
" โอ๊ย จีดราก้อน อกหักดังเปอะเลยดิ "
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า " เราสองคนหัวเราะใส่กัน พี่จียงก็เป็นแบบนี้อยู่เรื่อย เขาชอบทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ เราสองคนสนิทกันตั้งแต่ตอนที่ฉันยังไม่ได้เดบิวต์ เขาเป็นเหมือนพี่ชายคนนึงของฉัน ไม่แปลกหรอกที่ตอนทูเอนี่วันได้รางวัลที่หนึ่งในรายการเพลงที่เราเดบิวต์สเตจครั้งแรก ฉันถึงร้องไห้แล้ววิ่งไปกอดเขา เขาเป็นพี่ชายที่ดีจริงๆนะ
นั่งลงข้างๆเขาเหมือนที่เคยทำ ดูเขาเขียนเพลง ทำนู้นทำนี่
" ช่วงนี้เพลงอกหักเยอะจัง "
" อกหักน่ะ " เขายิ้มขี้เล่นเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น อกหักมันต้องเศร้าไม่ใช่หรอ ต้องเสียใจบ้างดิ
" แน่ใจนะว่าอกหัก " ฉันถามเขาย้ำอีกที
" จริง " เขาแกล้งทำหน้าเศร้าๆ
" โหย น่าสงสาร "
" นี่แนะ " เขาขยี้ผมฉันจนยุ่งไปหมดแล้ว แถมยังกอดคอฉันแน่นอีกด้วย ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงละลายไปกันหมดแล้วแต่ นี่ลีแชริน ไม่หวั่นไหวง่ายๆหรอกค่ะ
หลังจากนั่งคุยกับเขาอยู่นาน ฉันคิดว่าควรจะไปซื้อเบียร์ให้พี่คุชได้แล้ว รายนั้นคงรอจนคอแห้งไปแล้วมั้ง
" นี่แชริน เบียร์กระป๋องนึง " พี่จียงโผล่หัวมาจากประตูที่เปิดแง้มตระโกน บอกฉัน ยิ้มจนเห็นเหงือกหมดแล้ว
ผู้ชายค่ายนี้เป็นอะไรกัน ชอบกินเบียร์แทนน้ำเปล่าอยู่เรื่อย หวังว่าจะไม่มีใครฝากซื้ออีกนะ
วันนี้เป็นอีกวันที่แสนเหน็ดเหนื่อย สำหรับมิยอง งานถ่ายแบบที่คิดว่ามันจะง่าย แต่มันกลับยุ่งยากกว่าที่คิดไว้เสียอีก ตั้งแต่เช้าเธอต้องเป็นคนโทรไปปลุก ท็อป ที่วันนี้เขาตื่นสาย เพราะมัวแต่อ่านบทภาพยนต์ที่กำลังตัดสินใจว่าจะรับเล่นดีหรือเปล่า แถมยังมาอารมณ์เสียใส่เธออีก หน้าก็ไม่ยิ้ม ไม่ยอมพูดไม่ยอมจา
" ปวดหัวว่ะ แมร่งงงงง "
" มิยอง " เสียงแหบทุ้มขวักมือเรียกชื่อเธอให้เดินไปหาเขา
" ไปซื้อบุหรี่ให้หน่อย "
" ฝนตกหนักแบบนี้เนี่ยนะ "
" ฉันจะสูบ " พูดอย่างคนเอาแต่ใจ
ร่างบางวิงฝ่าสายฝนไปยังร้านสะดวกซื้อใกล้ๆกับ สตูดิโอถ่ายแบบ เพื่อที่จะไปซื้อสิ่งที่เขาต้องการ ร่มสักคันก็ไม่มี ไม่อยากรบกวนทีมงานคนอื่นๆที่กำลังวุ่นวายกันอยู่ เป็นผู้จัดการศิลปินต้องทำทุกอย่างเลยหรือไง ไม่เห็นเหมือนตอนแรกที่คุยกัน เลย
เอาแต่ใจที่สุด
" นี่ ของพี่ " เธอวิ่งกระหืดหระหอบยื่นบุหรี่ให้เขา สภาพของเธอเปียกโชกไปหมด เหมือนกับลูกหมาตกน้ำ
" อือ "
" นี่ คำว่าขอบใจไม่มีสักคำเลยหรือไง " ร่างบางพูดออกมา
ร่างสูงเดินหายเข้าไปถ่ายแบบต่อ ไม่ได้สนใจคนที่ตัวเปียกเพราะเขาเลยสักนิด ร่างบางได้แต่ยืน หน้าหงิกอยู่ตรงนั้น กระทืบเท้าเดินตามเขาไป ท็อปบิ๊กแบงเป็นผู้ชายที่เอาแต่ใจที่สุด
กว่าที่ท็อปจะถ่ายแบบเสร็จก็ปาไปราวๆสี่ทุ่มกว่า ฝนข้างนอกก็ยังไม่หยุดตกสักที มิยองเดินตามเขามาขึ้นรถ เธอกับเขา โค้งขอบคุณทีมงานทุกๆคน ที่ช่วยให้งานทุกอย่างเสร็จไปด้วยดี
ตลอดทางกลับไปยังบริษัท เขาหลับตลอดทาง มีเพียงแต่เธอที่กดโทรศัพท์หาใครบางคน ที่ทำงานอยู่ในห้องอัดเสียงทั้งวันทั้งคืน พี่ชายคนสนิทที่สามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง เป็นเหมือนกับพี่ชายคนที่สองของเธอ
" เหนื่อยอ่ะ " พูดอ้อนเขาไป
อีกฝ่ายหัวเราะออกมาตามสาย
" เดี๋ยวก็ชินเอง มิยองของพี่เก่งอยู่แล้วนิ " เขาพูดให้กำลังใจเธอ
" งือ "
ร่างบางวางสายไป โดยที่ไม่รู้ว่าตลอดบทสนธนา ของเธอ ท็อปนอนฟังอยู่ เขาไม่ได้ตั้งใจะแอบฟัง เพียงแค่ตื่นขึ้นมาได้ยินเฉยๆ ไม่ได้อยากรู้ด้วยซ้ำว่าคนที่เธอคุยด้วยเป็นใคร
" วันนี้พี่มีอัดเสียง "
" อือ แล่วจะอยู่รอหรือเปล่า "
" ก็รอจนกว่าจะเสร็จนั่นแหล่ะ " เดินขึ้นลิฟท์ ไปโดยที่ไม่รอเขาให้ขึ้นมาพร้อมกัน แถมหน้าก็ยังไม่มองอีก
" ปาร์ค ฮงจุนคิดถึงจังงงงง " เดินส่งเสียงดังเข้ามาในถ้ำหมี
" เด็กบ้ากู ตกใจหมด ห่า "
" 555555555 +++ " หัวเราะขี้เล่นตามสไตล์
มิยองนั่งลงข้างๆปาร์คเท็ดดี้ เอาหัวพิงไหล่พี่ชายคนสนิทอย่างคนขี้อ้อน จนอีกฝ่ายยิ้มขำออกมา เวลาไม่สามารถเปลี่ยน น้องสาวคนนี้ได้เลย เธอยังคงเป็นเด็กน้อยสำหรับเขาเสมอ เด็กหญิงตัวแสบที่เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ ทั้งซนทั้งดื้อ แต่ไอ้ความแสบของเธอ ก็ได้ใจเขาไปเต็ม ใครๆในค่ายต่างก็บอก ว่าเธอคือน้องรักของเขา และนั่นก็คือเรื่องจริง
" พี่รู้มั๊ย วันนี้ฉันต้องวิ่งตากฝน ไปซื้อไอ้บุหรี่บ้าๆนั้น " มิยองกำลังฟ้องเท็ดดี้อยู่ แถมยังหน้างออีก
" แกมันเด็กขี้ฟ้อง " เอามือผลักหัวเธอเบาๆ
" งืออออ "
ในสายตาของปาร์คเท็ดดี้ มิยองเป็นแค่น้องสาวจริงหรือ
มิยองหลับตลอดการอัดเสียง เพราะความเหนื่อยล้าจากงานที่ทำ นี่มันแค่เริ่มต้น เธอต้องเจอหนักกว่านี้
" มิยองกลับบ้านได้แล้ว "
" อือ ขอนอนต่ออีกหน่อย "
" ปล่อย มันนอนต่อเถอะ เดี๋ยวกูไปส่งมันเอง "
ท็อปมองเท็ดดี้ตาปริบๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเอาเสื้อแจ็คเก็ตของตัวเองคลุมให้กับร่างบางที่นอนอยู่บนโซฟา แล้วเดินออกไปหลังจากที่เท็ดดี้บอกว่าจะไปส่งหญิงสาวเอง
ร่างบางตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงีย อดที่จะแปลกใจไม่ได้ที่มีแจ็คเก็ตของท็อปอยู่บนตัวเธอ
" ตื่นแล้วหรือไง "
" งือ พี่ท็อปล่ะ " ตื่นมาก็ถาม หาเขาเลย
" มันกลับไปแล้ว "
" แมร่ง ไม่เคยรอ " ร่างบางสถบออกมา ทำเอาคนที่นั่งทำเพลงหลุดขำออกมา
" นี่พี่ ฉันกลับก่อนนะ " ร่างบางคว้าแจ็คเก็ตของท็อปใส่ แล้วเปิดประตูออกไป ไม่ทันที่เท็ดดี้จะพูดอะไร
" เอ้า กูจะไปส่ง เวรดันออกไปก่อน ไม่ทันได้พูดเลย "
ร่างบางวิ่งออกมาจากบริษัท แต่ดันชนเข้ากับใครบางคน จนอีกฝ่ายล้มก้นจ้ำเบ้า
" แชรินนนนน " ร่างบางร้องอุทานออกมา ค่อยๆพยุงคนตรงหน้าลุกขึ้น ขอโทษขอโพยไปหลายครั้งจนอีกฝ่ายหลุดขำออกมา แชรินไม่คิดว่ามิยองจะรู้สึกผิดขนาดนี้
" นี่พอแล้ว ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย " แชรินพูดขำออกมา เธอไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆ
" งือออ ฉันขอโทษจริงนะ ฉันไม่ได้ตั้ง "
มิยองต่างจากที่ฉันคิดไว้เยอะจริงๆ เธอทำตัวไม่เหมือนกับน้องสาวท่านประธานเลย พอได้คุยเข้าแล้วจริงๆ เธอเป็นผู้หญิงที่มีอารมณ์ขันคนหนึ่ง เราสองคนยืนคุยอยู่ตรงหน้าบริษัท อยู่นานพอสมควร กลายเป็นว่าเราสองคนคุยกันถูกคอจนไม่อยากเลิกกันเลยทีเดียว
"แชริน อ่าาา ฉันต้องไปแล้ว "เธอเอ่ยด้วยความเสียดาย
"อือ โชคดีนะ พรุ่งนี้เจอกัน " ฉันยิ้มให้เธอ และเธอก็ส่งยิ้มกลับมาให้ฉันเหมือนกัน รอยยิ้มของเธอมันน่ารักจริงๆ ใครก็ต้องหลงรักเธอแน่ๆ
"ฮัลโหล พี่อยู่ไหน "
" แมนชั่น "
"กลับก็ไม่เคยบอก "
" ฉันเห็นเธอหลับอยู่ ไม่อยากปลุก "
" พี่ท็อปแมร่ง "
" พูดจาให้มันดีๆหน่อย "
" เออ "
" ไอ้เด็กบ้า "
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะค่ะ
ความคิดเห็น