คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Romantic in the rain_มุมมองความรัก100%
มุมมองความรัก
----------
ยังคงเป็นอีกวัน ที่แสนเหนื่อยล้า ฉันพาร่างอันแสนเหนื่อยอ่อน กำลังจะกลับไปพักผ่อนที่หอพัก เหมือนเช่นเคย สมาชิกทูเอนี่วัน ต่างแยกย้ายไปทำธุระก่อนที่จะกลับมายังหอพัก
เดินผ่านห้องอัดเสียงของพี่ ช้อย37 พอดี
สายตาเจ้ากรรมดันเหลือบเห็นใครบางคนเข้า คนสองคนในมุมหนึ่งของห้องอัดเสียง
พี่ซานดาร่า กับ พี่ยองเบ กำลังยืนคุยอะไรกันสักอย่าง ท่าทางแปลกๆ
บิ๊กแบงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ?
แล้วทำไมพี่ดาร่า กับพี่ยองเบถึงอยู่ด้วยกันสองคน พี่ช้อยไปไหน ล่ะ ?
ไม่ได้ตั้งใจแอบฟัง แต่เสียงที่รอดผ่านจากห้องอัด ทำให้อดที่จะสนใจไม่ได้
สองคนนี้กำลังทะเลาะกันอยู่งั้นหรอ ไม่ใช่หรอกพี่ยองเบกำลังปลอบพี่ด่าร่าที่ยืนร้องไห้มากกว่า
" ยองเบ ฉันเจ็บ จนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว " ซาดาร่าปาร์คพูดออกมาทั้งน้ำตาคนตัวเล็กกำลังร้องไห้สะอึกสะอื้น ใบหน้าหวานๆเปื้อนไปด้วยน้ำตา
" อย่าร้องไห้สิฮะ ไม่สมกับเป็นพี่ดาร่าเลยนะฮะ " มือหนาค่อยๆเกลี่ยน้ำที่กำลังไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยของเจ้าของร่างบาง อย่างแผ่วเบา ทะนุถนอม
แค่เห็นน้ำตาของเธอเขาก็เจ็บไปหมด อยากจะซัดหน้าผู้ชายคนนั้น คนที่ทำให้เธอเสียใจ
ได้แต่ยืนปลอบเธออยู่ตรงนี้ ในสถานะ น้องชายที่แสนดี
ทงยองเบคนนี้ก็เป็นได้แค่น้องชายที่แสนดีของพี่ซานดาร่า
" ยองเบ.....ทำไมเขาไม่รักฉันบ้าง.......ทั้งๆที่ฉันรักเขามากขนาดนี้ " ร่างบางร้องไห้หนักกว่าเดิม
" ผู้ชายคนนั้นไม่คู่ควรกับพี่ด้วยซ้ำ " พูดปลอบเธอ
ค่อยๆดึงคนตรงหน้ามากอดปลอบไว้ มือหน้าลูบผมเธออย่างแผ่วเบา ปากก็พูดปลอบเธอไป หลายครั้งที่พี่สาวคนนี้มีปัญหากับคนรัก ยองเบคนนี้ก็มักจะยืนปลอบเธออยู่ตรงนี้ ปลอบผู้หญิงที่เขาแอบรักมาตลอด คอยเช็ดน้ำตาให้เธอ
ถ้าเขาเป็นผู้ชายคนนั้น เขาจะไม่ทำให้ผู้หญิงที่ตัวเองรัก ต้องเสียใจหรอ
แต่เขาไม่ใช่ผู้ชายคนนั้น
เขาทำได้เพียงแต่ปลอบใจเธอเท่านั้น
" ฉันรักเขายองเบ.......ฮือๆๆๆ......."
" แต่เขาไม่รักพี่.....ผู้ชายคนนั้นใจร้ายเกินไป.....พี่เลิกรักเขาเถอะ....." พูดให้เธอตัดใจจากเขา
" ยองเบ.......ฮือๆๆๆ " ใบหน้าหวานซุกลงกับแผงอกของชายหนุ่ม น้ำเสียงของเธอสั่นไปหมด
" ผมไม่อยากเห็นพี่ต้องร้องไห้เสียใจ เพราะผู้ชายคนนั้น คนที่ไม่เคยเห็นค่าพี่ "
" อย่าเจ็บปวดเพราะผู้ชายคนนั้นอีกเลย ผมขอร้องเถอะ "
ซานดาร่า ร้องไห้จนตัวสั่นไปหมดแล้ว ผู้ชายคนนั้นทิ้งเธอไปอย่างไม่ใยดี เธอกับเขาทะเลาะกันหลายต่อหลายครั้ง เกือบจะเลิกลากันไปก็หลายรอบ แต่ทุกครั้งที่เขาขอเลิก เธอจะเป็นฝ่ายที่รั้งเขาไว้ทุกครั้ง พยายามที่จะรักษาความรัก ให้มันยังคงอยู่ แม้จะต้องทนเจ็บปวดก็ตาม แต่สุดท้ายแล้วเธอก็รั้งเขาไม่ได้อีกต่อไป สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะปล่อยเขาไป
" ยองเบ......ฉันจะตัดใจ....เลิกรัก......จะไม่รักอีกแล้ว. " คนตัวเล็กตรงหน้าฝืนยิ้มทั้งน้ำตาออกมา
" ทำให้ได้นะฮะ.....ผมเป็นกำลังใจให้ " ส่งรอยยิ้มให้เธอ
ซานดาร่า ป้ายน้ำตาอย่างลวกๆ เธอพยายามที่จะฝืนยิ้ม ให้น้องชายตรงหน้า
" ขอบใจนะยองเบ ที่อยู่ข้างๆกัน "
" ฮะ"
" ฉันเองก็จะเป็นกำลังใจให้พี่เหมือนกัน "
ฉันค่อยๆเดินผ่านห้องอัดเสียงของพี่ช้อยไปอย่าเงียบๆ
เดินลงมาโรงอาหารชั้นล่างของบริษัท อดจะยิ้มไม่ได้ ที่เห็น พี่บอมที่นั่งอยู่ในมุมหนึ่งฉันตัดสินใจที่จะเดินไปทักพี่สาวร่วมวงของเธอ แต่เท้า ก็ต้องหยุดลง เมื่อเห็นพี่สาวร่วมวงนั่งอยู่กับใครบางคน ที่ฉันคิดว่าไม่น่าจะได้เจอเขาอยู่ในโรงอาหารของบริษัท
" คิมอูบิน มาทำอะไรที่นี้กันนะ "
เดินเข้าไปใกล้อีกนิด
ก็แค่อยากรู้ว่าสองคนนี้กำลังทำอะไรกันอยู่
" เมื่อไหร่ จะเลิกตามตื้อฉันสักที ไอ้เด็กไดโนเสาร์ " ปาร์คบอมบ่นออกมา ขณะที่ปากของเธอก็ตักอาหารเข้าปาก อย่างไม่แคร์สายตาผู้ชายตรงหน้า ปาร์คบอม แค่หวังว่า หมอนี้จะได้เลิกตามตื้อเธอ
" ก็ผมชอบพี่ " คิมอูบิน ส่งสายตาบ้องแบ๊ว มาให้เธอ
ปาร์คบอมได้เพียงแต่ส่ายหน้าเบา อย่างไม่ค่อยจะใส่ใจนัก ทั้งๆที่ท่านประธานก็อนุญาต ให้เธอมีแฟน หรือว่าคบกับใครสักคนได้ แต่ปาร์คบอมก็เลือกที่จะยังไม่มีใคร เธอไม่อยากที่จะเสียใจหรือว่าร้องไห้บ่อยๆเหมือนกับซานดาร่า เพื่อนรักของเธอ อย่างน้อยไอ้การที่เธออยู่เป็นโสด มันก็ทำให้เธอสบายใจมากกว่า อย่างน้อยก็มีความสุข ถึงจะเหงาบ้างไปบางเวลา
" นี่ฉัน อายุมากกว่านายอีก แก่แล้ว ไปจีบคนอื่นเถอะ "
คนตัวโตกว่าอายุส่ายหน้าออกมา เป็นเชิงว่าเขาจะไม่เลิกตื้อเลิกจีบเธอเด็ดขาด
" ผมให้หัวใจพี่ไปแล้ว เอาคืนมาไม่ได้หรอก " นายแบบหนุ่มมองหน้าเธออย่างจริงจัง
ปาร์คบอมได้แต่หัวเราะออกมา คิมอูบินแวะเวียนมาที่บริษัทบ่อยๆ เพื่อมากินข้าวกับเธอ คอยโทรหาเธอทุกวัน ถึงบางทีเธออาจจะหลบหน้าเขาบ้าง หาข้ออ้างอยู่นู้นอย่างนี้ เพื่อที่เขาจะได้เลิกตามตื้อเธอสักที แต่สุดท้ายเขาก็ยังไม่ไปไหน สักที
" ทำไมถึงชอบฉันล่ะ " ถามออกมา แค่อยากรู้
" ไม่มีเหตุผล เวลาที่เราตกหลุมรักใครสักคน มันไม่มีเหตุผลหรอกพี่ " คิมอูบินตอบคำถามได้กวนประสาทเธอมาก มือบางเคาะไปที่หัวเขาเบาๆทีนึง
" ไอ้เด็กไดโนเสาร์ "
" โอ๊ย.....ผมเจ็บนะพี่ " แกล้งทำเป็นเจ็บ
" เรื่องของนาย "
คำตอบจริงๆแล้ว เขาชอบที่เธอเป็นเธอ ผู้หญิงโก๊ะๆ บ๊องๆ ตลกๆ และออกจะซุ่มซ่าม ขี้บ่น แถมยังใจร้ายกับเขาอีก ชอบแกล้งอำเขาอยู่เรื่อย แถมเธอยังเคยบอยว่าเธอชอบข้าว โพดมากกว่าเขาอีก
" ลองให้โอกาสผมสักครั้ง ให้ผมได้ดูแลพี่ ผมไม่สนเรื่องอายุหรอกนะ "
" ตามใจ....ฉันขี้เกียจไล่นายแล้ว.....ไดโนบิน " แยกเขี้ยวใส่เขา
รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าหล่อๆของชายหนุ่ม และปาร์คบอมก็ยิ้มออกมาด้วย
เธอกำลังให้โอกาสเขา ดูแลหัวใจของเธอ ถึงตอนนี้จะยังไม่ตกหลุมรักเขาก็ตาม
รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของแชรินเหมือนกัน หญิงสาวค่อยๆเดินออกไปอย่างเงียบๆ
เจออีกแล้วสินะ
ยิ้มออกมา
อีกมุมหนึ่งของโรงอาหาร
คังแดซอง กำลังนั่งหัวเราะ อยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่พลอยหัวเราะตามไปกับเขาด้วย แดซองคงเล่นมุขตลกๆของเขาให้เธอฟัง สินะ
" ซอฮยอน หนึ่งในเกิร์ลกรุ๊ปชื่อดังระดับประเทศ เธอเป็น รุ่นพี่ของฉัน "
" ฉันมีของฝากมาให้เธอด้วย....รับรองว่าต้องชอบแน่ๆ "
" ไม่เห็นต้องซื้อมาเลย.....ฉันก็ไปญี่ปุ่นออกจะบ่อย "
"ก็ฉันเห็นเธอชอบนี่หน่า....เจ้ากบเคโรโระน่ะ " แดซองยังคงยิ้มให้เธอ เขาหยิบตุ๊กตากบสีเขียวออกมาให้เธอ ทำท่าทางเหมือนกบให้เธอดู
" ฮ่าฮ่าฮ่า " คนตรงหน้าหัวเราะออกมา
" ชอบใช่มะ.....ว่าแล้วเชียวเธอต้องชอบ " แดซองระบายยิ้มออกมา
ยิ้มให้เธอเสมอทุกครั้งที่พบกัน
ยิ้มที่มอบให้เธอเพียงคนเดียว
จากผู้ชายที่ไม่หล่อ แต่หัวใจของเขาหล่อ
" พรุ่งนี้ ฉันต้องถ่ายรายการกับ.......พี่คยู.....นะ " ซฮฮยอนเอ่ยเสียงเบาลง
" อือ.....ตั้งใจทำงานนะ " ยิ้มให้เธอ
เขาทั้งหล่อ ทั้งดูดีไปทุกอย่าง
แดซองคนนี้เทียบเขาไม่ติดเลย
" เชื่อใจนะ....." ร่างบางตรงหน้ากุมมือเขาไว้
" ฉันเชื่อใจจูฮยอนของฉันเสมอ " ยิ้มให้เหมือนเดิม
เขารักเธอ และเธอก็รักเขา ต่างฝ่ายต่างเป็นรักแรกของกันและกัน เขาและเธอคบกันก่อนที่จะเดบิวต์การเป็นศิลปินเหมือนกับทุกวันนี้ ทั้งคู่เป็นเหมือนกำลังใจของกันและกันสำหรับช่วงเวลาที่ยากลำบากดูแลห่วงใยกันอยู่ข้างๆกัน ช่วงเวลาหลายปีที่คบกัน เธอมักจะมีหนุ่มหล่อๆหน้าตาดีๆแวะเวียนมาตามจีบอยู่ตลอด แต่ซอจูฮยอนก็เลือกที่จะปฏิเสธผู้ชายพวกนั้นไป
" เพราะ เธอมีเขาเคียงข้างกาย เพียงพอสำหรับหัวใจแล้ว"
แชรินเดินออกจากโรงอาหารไปอย่างเงียบๆ เธอเองก็พอจะรู้เรื่องราวของ แดซองมาบ้าง และก็เคยเห็นซอฮยอน แวะมาที่นี่อยู่เหมือนกัน
" น่ารักจัง สองคนนั้นน่ะ "
ร่างบางเดินออกมาถึงหน้าบริษัทกำลังตรงไปยังลานจอดรถ
แชรินยังไม่เห็น พี่จียงกับพี่ท็อปของเธอเลย สักคน
" สองคนนั้นคงไม่ได้เขาบริษัท สินะ " ร่างบางพึมพำเบาๆ
ไม่ทันขาดคำ
ร่างสูงของใครคนหนึ่งก็เดินออกมาจากบริษัท พร้อมกับใครบางคนที่ขี่หลังเขาอยู่ ผู้จักการสาวคนสวยของท็อป ที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง หลับเป็นตาย อยู่บนหลังของเขา
" ไงแชริน " เสียงทุ้มดังออกมา ท็อปยิ้มให้เธอ
" พี่ท็อป " ร่างบางเรียกชื่อเขาเบาๆ เพราะกลัวคนที่อยู่บนหลังจะตื่นเอา ท่าทางของมิยองดูอิดโรยมาก แชรินเห็น มิยองเข้าบริษัททุกวัน กว่าจะกลับก็เกือบๆเช้า มิยองทำงานหนักตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา เธอรู้มาว่า บริษัทกำลังจะมีโปรเจคพิเศษ สำหรับขอบคุณแฟนๆ ของทูเอนี่วัน กับบิ๊กแบง
" จะกลับหอพักแล้ว หรอ "
" ค่ะ.....แล้วพี่ท็อปล่ะ...."
" ไปส่งเด็กขี้เซาก่อนน่ะ....แล้วก็แวะดื่มนิดหน่อย " เขาพูดอย่างอารมณ์ดี
เวลาที่พี่ยิ้ม ทำมันถึงได้น่ารักขนาดนี้ แชรินคนนี้จะละลายอยู่ตรงหน้าพี่แล้วนะ
ไม่รู้ว่าจะชวนคุยเรื่องอะไรดี เวลาที่อยู่ใกล้กัน มันคิดคำพูดไม่ออกจริงๆ ตื้อไปหมด
" อยู่ที่ญี่ปุ่นทำงานหนักมั๊ย "
" หนักสิ....มีปัญหาเรื่องภาษานิดหน่อยน่ะ "
" อือ....สาวๆญี่ปุ่นน่ารักมะ " ไม่ใช่ว่าไม่เคยไปญี่ปุ่นแต่ไม่รู้ว่าจะคุยเรื่องอะไร
" น่ารักน้อยกว่า ทูเอนี่วันนะ "
" ปากหวานจังเลยนะค่ะ " แกล้งหยอกเขาไป
" ฮ่าฮ่าฮ่า "
มิยองที่ขี่หลังท็อปอยู่ ดูเหมือนจะเริ่มรู้สึกตัวแล้ว
" อือ....." เสียงครางออกมา มิยองค่อยๆลืมตาขึ้นทีละนิด เธอจำได้ว่า นอนหลับอยู่ในห้องอัดของพี่เท็ดดี้ แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่บนหลังเขาได้
" ตื่นแล้วหรือไงเด็กขี้เซา "
" อือ " ร่างบางยังคงซุกหน้าอยู่บนแผ่นหลังของเขา หน้าตายู่ยี่ไปหมด
" นอนต่อเถอะ....." เสียงทุ้มว่าพรางอมยิ้มให้เธอน้อยๆ
" ตื่นแล้วนอนต่อไม่ได้.....ไม่ง่วงแล้ว " เสียงอู้อี้ดังมาจากข้างหลังเขา
" ขี่เกียจเดินแล้ว "
" อือ....แล้วใครจะปล่อย ลงล่ะ "
ท่าทางของมิยองในตอนนี้ดูเหมือนเด็กเอามากๆเลย
"แชริน....อ่าห์....มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน " คนบนหลังพูดออกมา เมื่อเห็น หญิงสาวที่เดินอยู่ข้างๆ
" ก่อนเธอจะตื่นอีกยัยบ๊อง " ฉันหัวเราะน้อยๆใส่เธอ
"แชริน.....อ่าห์.....ฉันทำงานหนักจนมึนไปหมดแล้วนะ " มิยองกำลังส่งเสียงอ้อนฉัน
" ฮ่าฮ่าฮ่า.......เธอก็มึนตลอดนะ"
" ตัวหนักจัง....ใครไม่รู้ตัวหนักจัง " เสียงทุ้มของท็อปพูดออกมา แกล้งทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ใส่
" บัก!!! ฮ่าฮ่าฮ่า " มิยองใช้มือทุบหลังเขาไป พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังออกมาจากเธอ
" โอ้พระเจ้า !!! "ฉันได้เพียงแต่ตาโต อ้าปากค้าง กับสิ่งที่เธอทำ มิยองใช้กำปั้นเล็กๆทุบหลังพี่ท็อปไป ซึ่งมันก็น่าจะเจ็บพอสมควร ดูจากสีหน้าของพี่ท็อปแล้ว ท่าทางจะเจ็บจริงๆ
" โอ๊ย.....เจ็บนะ.....เด็กบ้า " ท็อปร้องโอดครวญ
" ฮ่าฮ่าฮ่า " คนบนหลังยังคงหัวเราะสะใจอยู่
" หัวเราะกันใช่มะ " เสียงทุ้มว่า พรางเกี่ยวเขาเธอให้แน่ แล้ววิ่งไปรอบๆแชริน แกล้งจะปล่อยเธอลงจากหลังบ้าง เสียงหัวเราะของคนทั้งสามดังประสานเสียงคน เสียงโหวกเวกโวยวายของมิยองก็ตามมาด้วย
หัวเราะกันอย่างบ้าคลั่ง
" พี่ท็อปปปปปปป......แชรินนนนนน......ช่วยฉันด้วยยยยยยย "
" ฮ่าฮ่าฮ่าาาาาาาาาาาาา "
" มิยองงงงงง.......อ่าห์........."
"ช่วยยยยยด้วยยยย กอลิล่ายักษ์ บุกโลกกกกก ฮ่าาาาาาา"
ท่าทางของสองคนนี้ดูแปลกไป
เวลาที่สองคนนี้อยู่ด้วยกัน
ถ้าสองคนนี้ตกหลุมรักกัน ฉันจะทำยังไงนะ
หัวใจจะต้องเจ็บปวดแน่ๆ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะค่ะ
มีหลายๆคู่แทรกเข้ามาบ้าง5555 ไม่ว่ากันนะค่ะ
แชริน จะออกแนว สาวเปรี้ยวที่แอบรักท็อป แต่นางเป็นน้องรักของจี นะค่ะ นางจะมีจีอยู่ขางๆตลอด
สุดท้ายแล้วนางจะรักจีหรือเปล่า อันนี้ไม่รู้ค่ะ55555
มิยองนี่จะออกแนวสาวซ่า ไรท์เตอร์ ให้นางนิสัยคล้ายๆผู้ชาย มีทั้งดื่ม ทั้งสูบ ทั้งปาร์ตี้ เห็นหน้านางหวานๆแบบนี้ นางทั้งแสบ ทั้งซ่า ไม่ฟังใครนะค่ะ แถมยังดื้อสุดๆ
ท็อป ไรท์เตอร์ ให้ท็อปเป็นผู้ชายแบบ เจ้าอารมณ์ กวนๆ นิ่งเป็นบางเวลา บางทีก็แปลกประหลาดบ้าง แต่เวลาที่รักใครสักคนแล้ว ก็จะรักจริงค่ะ 5555 จะขี้อ้อนสุดๆ
จี ก็จะออกแนว ผู้ชายเจ้าชู้ ปาร์ตี้หนักๆ สูบจัดๆ จะร้ายเป็นไม่ได้ตั้งใจ ทำร้ายจิตใจใครบางคนสุดๆ
ความคิดเห็น