คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Romantic in the rain_คนที่คิดถึง 100%
คนที่คิดถึง
---------
ความรัก กับ ความคิดถึง เป็นของคู่กันเสมอ
เพราะรัก ทำให้คิดถึง
เพราะคิดถึง ทำให้รัก
" คิดถึงมากซะด้วยสิ "
สายตาคม เหม่อมองไปยังข้างนอกหน้าต่าง
ฝนยังคงตกเหมือนกับทุกวันที่ผ่านมา แต่วันนี้กลับตกหนักกว่าที่ผ่านมา
บรรยากาศ มืดมัวไปหมด ท้องฟ้าส่งเสียงคำรามไม่หยุดหย่อน
" เธอทำให้เขาคิดถึงแต่เธอ "
ควันบุหรี่สีขาว ถูกพ่นออกมาจากเจ้าของร่างสูง ที่เอาแต่ยืนมอง ฝนที่ตกลงมาผ่านหน้าต่างใส่ของที่พัก สองอาทิตย์แล้ว ที่ท็อปไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของเธอ ไม่มีข้อความส่งมา ไม่มีอะไรทั้งสิ้น ท็อปไม่เข้าใจว่าทำไมเธอไม่โทรหาเขาบ้าง ส่งข้อความมาหาก็ยังดี ความรู้สึกของเขาในตอนนี้ มันทั้งน้อยใจ ทั้งคิดถึง เหลือเกิน
" ฉันคิดถึงเธอ......จะรู้บ้างมั๊ย "
ร่างสูงผ่อนลมหายใจออกมาพร้อมกับควันบุหรี่
" คิดถึงอีกแล้ว " ห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้จริงๆ
ร่างสูงค่อยๆทิ้งก้นบุหรี่ ลงถังขยะที่อยู่ข้างๆเขา แล้วเดินมาทิ้งตัว ลงนอนบนโซฟา นอนพลิกไปพลิกมา แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลับเลยสักนิด นอนยุกหยิก ยุกหยิก จน คังแดซอง น้องชายตาตี่ ทีนอนดูโทรทัศน์ในห้อง หันมามองหน้าพี่ใหญ่ของวงอย่าง งง แดซองไม่เข้าใจว่าพี่ท็อปของเขาเป็นอะไร
" พี่ท็อปเป็นอะไรของพี่ฮะ...." แดซองหันมายิ้มถามร่างสูงที่นอนอยู่บนโซฟา
" นี่แดซอง นายเคยคิดถึงใครบางคนบ้างหรือเปล่า " เสียงแหบทุ้มถามน้องชายตาเล็กที่นั่งยิ้มอยู่
" เคยดิฮะ.....คิดถึงแม่ไงฮะ " ยิ้มอย่างไร้เดียงสา
" แดซอง...อ่าห์.....ไม่ใช่คิดถึงแบบนั้นอ่ะ....แบบคิดถึงคนที่เราชอบไง " พี่ชายตัวโตอธิบายให้น้องชายร่วมวง ฟังถึงความรู้สึกคิดถึงที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่ ท็อปแค่อยากจะได้ความคิดเห็นจากแดซองบ้าง เผื่อจะมีความคิดดีๆเกิดขึ้นบ้าง
" อ้อ....ก็เคยฮะ " แดซองตอบออกมาอย่างเขินๆ
" ใครอ่ะ...ใช้น้องเล็กของวงนั้นหรือเปล่า " ท็อปเริ่มที่จะแหย่น้องชายคนนี้แล้ว เขาก็พอจะรู้มาบ้างน้องชายของเขามีใครบางคนให้คิดถึงอยู่แล้ว คนที่แดซองมักจะโทรหาอยู่ตลอด เธอคนนั้นเป็นคนพิเศษสำหรับคังแดซอง น้องชายอารมณ์ดีของเขา
ส่งสายตาเค้นคำตอบจากน้องชายตรงหน้า
" โถ่พี่อ่ะ...." แดซองเขินจนหน้าแดงหมดแล้ว
" ปะ.....ว่าแล้วเชียว " ท็อปเสียงดังออกมา หัวเราะชอบใจใหญ่ ท็อปพอจะรู้แล้วว่าเธอคนนั้นเป็นใคร
" โถ่พี่อย่างน้อยผมก็มีคนให้คิดถึงแล้วกัน.....แล้วพี่ล่ะมีใครที่คิดถึงหรือยัง "
" มีแล้วเว้ย.....แต่เขาไม่ได้คิดถึงฉันหรอก " ประโยคสุดท้ายท็อปพูดเสียงเบาลง แทบจะกลืนหายไปอากาศ ใบหน้าคมซุกไปกับหมอนใบเล็กๆบนโซฟา บ่นกระปอดกระแปดออกมา ทำเอาแดซองที่นั่งอยู่กับพื้นหัวเราะออกมา พี่ท็อปของเขาชอบทำตัวเหมือนเด็กอยู่เรื่อย ทำเป็นงอนทำเป็นน้อยใจ
" ถ้าคิดถึงก็โทรหาดิฮะ.... อย่าคิดไปเองว่าเธอไม่คิดถึงพี่
บางทีเธออาจจะคิดถึงก็ได้แต่แค่ รอให้พี่โทรไป
ผู้หญิงน่ะ ปากแข็งจะตายไป "
แดซองพูดสิ่งที่เขาคิดออกมาให้ท็อปฟัง เธอคนนั้นของแดซองก็ปากแข็งเหมือนกัน
" อือ........." ครางตอบกลับไป
แดซองกลับไปห้องของตัวเองแล้ว ตอนนี้ไม่มีใครอยู่สักคน จียงออกไปข้างนอกยังไม่กลับมาเลย ยองเบอ่านคำภีร์ไบเบิล อยู่ในห้องของตัวเอง น้องเล็กอย่างซังรีนอนหลับเป็นตาย
เหลือเพียงแต่เขาที่นอนเล่นอยู่บนโซฟา
ท็อปกำลังตัดสินใจบางอย่าง
กดโทรศัพท์ไปหาคนที่อยู่เกาหลี โทรไปบอกเธอว่าคิดถึง
" ก็แค่โทรหาแล้วบอกว่าคิดถึง....แค่นี่ต้องทำได้ดิวะ.....อยากปล่อยให้เธอหลุดมือไปหรอไงวะ "
ร่างสูงคิดในใจ มือของเขากำโทรศัพท์แน่ จะว่าไปท็อป รู้สึกประม่าอย่างบอกไม่ถูก
" พี่ท็อป....โทรมาแล้วไม่พูดบ้าเปล่าเนี่ย " ปลายสายบ่นออกมา
" คิดถึง......ไม่คิดถึงฉันบ้างหรอไง " เสียงแหบทุ้มพูดออกมาพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง
กลายเป็นว่าปลายสายกลับเงียบเอาซะดื้อๆ ท็อปยังคงถือสายรอเธอแม้ว่า ปลายสายนั้นจะยังไม่ได้พูดอะไรออกมา ท็อปไม่รู้ว่าตอนนี้มิยอง จะรู้สึกเหมือนเขาหรือเปล่า แล้วที่เงียบไปมันหมายความว่ายังไงกัน ท็อปเริ่มใจคอไม่ดีแล้ว
" ฉันก็.....คิดถึงพี่เหมือนกันนะ....เหงาไม่มีคนให้บ่นเลย " ร่างบางหัวเราะร่วนออกมาท็อป ไม่รู้ว่าเธอหัวเราะแก้เขินหรือเปล่า น้ำเสียงหัวเราะของเธอมันดูแปลกๆสำหรับเขา
" เด็กบ้า...." รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าคม ที่เริ่มจะขึ้นสี
" ช่วยคิดถึงฉันทุกวันได้มั๊ย......... " พูดอ้อนเธอไป
" ฮ่าฮ่าฮ่า..... ได้สิ....." อีกฝ่ายได้แต่หัวเราะกลับมา
あなたにあいたい
( อะนะตะนิ อะอิทะนิ )
คิดถึงเธอจัง อยากเจอนะ
วางสายไปพร้อมกับคำว่าคิดถึงที่ถูกส่งตรงมาจากญี่ปุ่น
" บ้าเอ้ย " ร่างบางยิ้มกว้าง ออกมา มือบางกำโทรศัพท์แน่น อยู่ในมุมหนึ่งของบริษัท น้องสาวท่านประธานกำลังละลายไปกับคำว่าคิดถึงของพี่ใหญ่บิ๊กแบง ใบหน้าหวานๆขึ้นสี ชมพูอ่อนๆ หัวใจของเธอน่ะเต้นแรง เหมือนกับว่ามันจะหลุดออกมาเลย มิยองไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน คำว่าคิดถึง ของท็อป กับจียง มันให้ความรู้สึกต่างกันสิ้นเชิง
" ทำไมถึงได้รู้สึกดีเป็นบ้าเลย....." หัวใจของเธอกำลังพองโต
" นี่มิยอง ยืนยิ้มอะไรอยู่นั่นน่ะ " เสียงทักของแชรินดังขึ้น
"เปล่าน่ะ....."ร่างบางบอกปัด แล้วเดินมาหาคนที่เรียกเธอ
สองสาวเดินคุยไปเรื่อย พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังตลอดทาง ผู้หญิงสองคนที่แสนสดใส
" นี่.....จูฮยอน......ฉันคิดถึงเธอนะ "
" คิดถึงนายเหมือนกันนะ "
แดซองยืนยิ้มแก้มปริ ให้กับคนที่เขาพึ่งโทรไป
ผู้หญิงที่เป็นรักแรกของคังแดซอง
ซอจูฮยอน เลือกมองเขาที่หัวใจมากกว่าหน้าตา
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะค่ะ
ความคิดเห็น