คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ใกล้พบกัน....
ณ Airport ( สนามบิน ) เวลา 2 A.M.
หวัง จองกุก : Karry อีก 30 นาทีเครื่องจะออก เราไปหาร้าน เบเกอรี่ ดีกว่าพ่อมีธุระจะคุยกับลูกหน่อย
Karry : ธุระ หรอ ??
ณ ร้านเบเกอรี่
หวัง จองกุก : Karry พอไปถึงจีนพ่อจะเรียกลูกว่า หวัง จุนไค ลูกคงไม่ขัดข้องอะไรนะ
หวัง จุนไค : ไม่ขัดอยู่แล้ว..ชอบด้วยซ้ำ ฟังดูเพราะแล้วก็..แปลกดีด้วย
หวัง จองกุก : ดีเลย.....โอ๊ะ!...อีก 10 นาที ไปกันเถอะ เครื่องจะออกแล้ว
หวัง จุนไค : ครับ
อีกด้าน ณ โรงพยาบาล ฉงชิ่ง
หวัง จีมิน : มาแล้วหรอลูก ทำไมดูน่าเศร้าๆอย่างนั้นล่ะลูก
หวัง หยวน : ( หวังหยวนเดินไปแล้วกอดคุณแม่พร้อมกับน้ำตา ) คุณแม่ดูซีดลงไปกว่าเดิมอีก จะไม่ให้หยวน..ฮึก..เศร้า ได้ไง
หวัง จีมิน : หยวนลูกแม่ ลูกต้องทำใจ แล้วมีชีวิตอยู่ให้ได้นะ ถ้าไม่งั้นแม่จะนอนตายตาไม่หลับนะ
หวัง หยวน : ฮึก...ฮึก....ผมจะอยู่ให้ได้....ครับ
หวัง จีมิน : โอ๊ะ!...ลืมสนิทเลย หยวนลูกกลับบ้านไปเอาของมาให้แม่หน่อยได้มั้ยลูก
หวัง หยวน : ได้ครับ ...ฮึก..
หวัง จีมิน : เดี๋ยวหยวนกลับไปถึงบ้าน ขึ้นไปชั้นสอง มองหากล่องสีแดง ในห้องแม่ เปิดมันออกจะเจอสมุดสีแดง สมุดเล่มนั้นคือ ไดอารี่ ของแม่ มันบันทึกเรื่องต่างๆของพ่อแล้วก็พี่ชายของลูกไว้
หวัง หยวน : คุณแม่ชอบสีน้ำเงินไม่ใช่หรอครับ ทำไมถึงมีแต่สีแดงอ่ะ ?
หวัง จีมิน : หึหึ...ขี้สงสัยจังนะเรา... ที่มีแต่สีแดงเพราะว่า แม่จะได้มองมันเวลาที่คิดถึงพ่อไง
หวัง หยวน : อ๋อ งั้นผมจะรีบกลับไปเอามาให้นะ รอผมแปปนึง
( หนุ่มน้อยรีบดิ่งกลับบ้านเพื่อไปไดอารี่ของแม่ )
ณ สนามบิน ฉงชิ่ง
หวัง จองกุก : เห้อ....กว่าจะถึง อื้อ.....คิดดดดดถึงงงงงจังงงงเลยยยยย
หวัง จุนไค : =_= พ่อไปกันเถอะอายเค้า
หวัง จองกุก : ขัดจังหวะจังนะ T_T
แล้วทั้งสองก็ขึ้นแท็กซี่ มุ่งหน้าไปยังบ้านของภรรยาสุดที่รัก.........
อีกด้าน ณ บ้าน หวัง หยวน
ร่างบางรีบวิ่งกลับมาบ้านเพื่อที่จะมาหาไดอารี โดยที่เจ้าตัวยังไม่รู้ว่ากำลังจะเจอกับใคร.........
หวัง หยวน : แม่บอกว่าชั้นสองห้องแม่ อยู่ไหน น้า.............
หลังจากนั้นไม่นานนัก สองพ่อลูกก็มาถึงหน้าบ้าน..........
หวัง จุนไค : หลังนี้หรอครับ คุณพ่อ บ้านดูหลังไม่ใหญ่มาก แต่ดูสวยดีนะครับ
หวัง จองกุก : อืม...ฮึก......หลังนี้แหละ บ้านที่มีแต่ความสุขและรัก
หวัง จุนไค : ร้องไห้อีกแล้ว เลิกร้องแล้วเข้าไปกันเถอะ …..เอ่อ คุณพ่อ ต้องกดกิ่งมั้ย
หวัง จองกุก : กดสิ่ มารยาทที่ดี =_=
หวัง จุนไค : ครับ ………
ติ่งต่อง....ติ่งต่อง......ติ่งต่อง
โป้ก..!!!!
หวัง หยวน : โอ้ยเจ็บ เจ็บ....จังเลย ใครนะ มาตอนนี้ โห้ย..คุณแม่นะ คุณแม่ เก็บไว้ซะสูงไม่ดูตัวลูกเลย T_T แต่ชั่งเถอะได้มาแล้วนี่นา เห้อ.....จะเปิดซะอ่านซะหน่อยใครนะมาขัดจังหวะ
ติ่งต่อง.....ติ่งต่อง......ติ่งต่อง
หวัง หยวน : คราบบบบบบ.....ไปเดี๋ยวนี้แหละ
..........................................................................
กราบขอโทษด้วยครับ หายไปนานเบย T_T
ความคิดเห็น