คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : TwinBaek -- 6
แบฮยอนมาทำานที่ปูานไ้ 5 วันแล้ว านเยอะทุวัน บาวันพี่มินอ็มา่วยบ้า บาวัน็ไม่ไ้่วยเพราะ้อทำานอัวเอ้วย แ่็ยัีว่าไม่มีนมา่วยเลย และทุๆวันานยอล็ะแวะมารับแบฮยอนไปทาน้าวลาวัน้วยลอ นนานหลายๆนที่เริ่มะสนิท้วยแวๆว่าเป็นแฟนันรึเปล่า แบฮยอน็เลย้อบอไปว่าเป็นน้อายอว่าทีู่่หมั้นอานยอล่าหา เาะลัวว่าแบฮยอนะไปฟ้อแพฮยอนว่าูแลน้อายไม่ี็เลย้ออยมาูแลบ่อยๆ ไม่ไ้มีอะไรหรอ ถึแบฮยอนะปิเสธไปแบบนั้น แ่นานเารู้หมแหละว่าอะไรเป็นอะไร
วันนี้เฮุนับรถมารับแบฮยอนแ่นเียวทำให้ร่าเล็แปลใอยู่ไม่น้อย พี่านยอลไปไหน?
“วันนี้ลับไปทาน้าวที่บ้านนะรับ”
“เอ๋?”
“ือแบบว่า..” เฮุนระอัระอวนที่ะพู็ไ้แ่อ้ำๆอึ้ๆ
“...?”
เฮุนับทและับรถไปยับ้านที่แบฮยอนุ้นเยี ที่หน้าบ้านมีรถันแปลๆออยู่ แ่แบฮยอน็ไม่ไ้ถามอะไร เา็แ่เินามเฮุนเ้าบ้านไปเียบๆ
“ุป้าทานเยอะๆนะรับ ผมั้ใทำสุฝีมือเลย”
ุนายปาร์ออถอนหายใอย่าเ็เมื่อมีแที่ไม่ไ้รับเิเ้ามาในบ้าน เ้ามาทำอาหารเพื่อเอาใเาทั้ๆที่เาไม่ิะเหลียวมอเลยสันิ ไม่รู้ะลับมาทำไม
ทา้านานยอล็ไ้แ่ระอัระอ่วนใเ่นัน แ่เา็ไม่รู้ะทำยัไในเมื่ออีฝ่ายมาหานานี้แล้ว็เลย้อปล่อยให้ทำอะไรามใไป่อน แล้วะเลียร์ันอีที
“โอ๊ะ! หนูแบอแม่”
ุนายียิ้มและเินไป้อนรับว่าที่สะใภ้ัวริอบ้าน แบฮยอน็เลยรีบสาวเท้าเ้าไปหาอีฝ่ายเพราะลัวว่าุนายะเป็นอะไร าแ้แยิ่ไม่่อยีอยู่
“ใรเหรอรับานยอล?”
แบฮยอนหันไปมอามเสียหวานๆที่ไ้ยิน เาเห็นผู้ายัวเล็พอๆับเายืนถามานยอลที่นั่อยู่โยที่านยอลทำหน้าาไม่่อยสู้ีนั
“เอ่อ..”
“ว่าที่ลูสะใภ้อระูลปาร์่ะ”
ุนายปาร์อบำถามแทนทำเอาแบฮยอนถึับหน้าเหวอ เี๋ยวๆนี่เป็นแ่น้ออว่าที่สะใภ้เยๆนะ
“่วยแม่หน่อยนะแบฮยอน”
ุนายระิบบออย่าแผ่วเบา ร่าบา็เลย้อพยัหน้ารับอย่าำใ เอาว่ะ นนอไม่รู้แ่ยัไนใน็รู้ๆันอยู่ว่าใรู่ับใร นนี้ท่าทาะเป็นศัรูหัวใ ถือว่าเาัารให้แพฮยอน็แล้วัน
“ั้นเหรอรับ”
“ใ่”
“ั้น็สวัสีนะรับ ผม..ยอู โยอู”
“....”
“แฟนเ่าอานยอลน่ะ” ุนายปาร์ระิบระาบบอทา้านหลั แบฮยอน็เลยร้ออ่อในใ
ยอูส่สายาิอีฝ่าย แบฮยอนบอเลยว่าหมอนี่ไม่ธรรมาแน่ๆ ูๆแล้วอายุน่าะเท่าพี่านยอล เพราะไม่เห็นะเรียว่าพี่ เหอะ! ิะมาแย่พี่เยเาั้นเหรอ ไม่ไ้แอ้มหรอเว้ย!
“อ่อ.. ยินีที่ไ้รู้ันะรับ ผมแบฮยอน บยอนแบฮยอน”
“....”
“แฟนนล่าสุอพี่านยอล และ็เป็นว่าทีู่่หมั้น้วย อีไม่นานเรา็ะแ่านันแล้ว ใ่ไหมรับที่รั?”
แบฮยอนเินเ้าไปแทรระหว่าานยอลับยอู นอีฝ่าย้อยับหลีทาให้ ยอูำหมัแน่นระับอารม์โรธ เารู้ว่าุนายปาร์ไม่อบเาที่เาเยทิ้านยอลไป แ่็ไม่ิว่าานยอละมีใหม่และำลัะสร้ารอบรัว้วยัน้วย แ่็แ่ว่าทีู่่หมั้นแหละวะ ยอูไม่ลัวหรอ
“เอ่อ..รับ”
านยอล้ออบลเพราะแบฮยอนแยเี้ยวใส่และเะาที่ใ้โ๊ะ ่อนที่แบฮยอนะยับเ้าอี้ให้มานั่ใล้ๆับานยอล
“อาหารหน้าาหน้าทานีนะรับ”
แบฮยอนวาสายามออาหาร่าาินานานิ เาๆว่ายอูน่าะเป็นนทำเพราะเ้าัวใส่ผ้าันเปื้อนอยู่ และเาเอ็มาอยู่หลายวันแล้วป้าโินแเยทำอาหารแบบนี้ะที่ไหนัน
“ทานไ้เลยนะรับ ผมเป็นนทำเอ” ยอูสวมหน้าานีเ้าสู้ ยัไราวนี้เาะ้อไ้านยอลลับืนมาให้ไ้
“ถ้าั้น็ทานเลยนะรับ”
แบฮยอนวัมือเรียเฮุนให้มานั่้าๆานยอลเป็นารัวายอู ุนายปาร์ที่ไม่่อยอยาทานอาหารพวนี้เท่าไหร่็ยอมำใทานเพียเพราะว่าแบฮยอนวน
“พี่านยอลทานุ้หน่อยนะรับ”
“านยอลเาแพ้อาหารทะเลไม่รู้รึไ”
ยอูพูัหลัาที่แบฮยอนวาุ้ลบนานอาหารอานยอลเสร็สรรพ รี๊ แล้วทำไมไม่บอ
“....” แบฮยอนเียบแ่เหลือบไปมอ้อนน้าัวทำให้านยอลรู้สึเสียวสันหลัวาบเบาๆ
“เป็นแฟนภาษาอะไรไม่ไ้เรื่อ” ะไ้เรื่อไ้ไ พึ่รู้ัันไ้ 5 วัน...
แบฮยอนวา้อนและส้อมลอย่าไม่สบอารม์ เาหายใเ้าหายใออลึๆเพื่อระับอารม์ที่เือพรวพราภายในัว เาเอ็ไม่ใ่นใเย็นอะไรนั บอเลยว่าถ้าพี่านยอลเป็นู่หมั้นเานะ อิยอูนี่โนบเลือบปาไปนานล่ะ ไม่ไ้มานั่หน้าสะล่อนิน้าว้วยแบบนี้หรอ
“อิ่มแล้ว อัวไปทำาน่อนะ”
แบฮยอนลุพรวพราไปแบบที่ไม่มีใรสามารถรั้เอาไว้ไ้ทัน พอออาัวบ้าน็หยิบมือถือ่อหาพี่ายทันที
“แพฮยอน!!!”
(อะไร) แพฮยอนแทบะโยนมือถือทิ้เพราะใเสียที่ัออมา อย่าับแบฮยอนโผล่ออมาามือถืออย่าั้นแหละ
“โอ้ย! นี่อยู่โละไม่รู้เรื่ออะไร รู้ไหมว่า..ว่าทีู่่หมั้นอพี่ะโนแฟนเ่าเาสอยเอาไปินแล้วนะ”
(เอ๋? ั้นเหรอ?)
“โอ้โห! ยัทำเสียใสื่อไ้ วันหยุนี้ลมาปูานเลย มาัารเลยนะ อย่าไปยอมมมม”
(พี่ไม่ว่า ัารให้หน่อยไม่ไ้เหรอ นะๆ เี๋ยวพี่ัารนที่มายุ่ับพี่อินให้)
“ะีเหรอ แพ็รู้ว่าแบไม่ปรานีศัรูสัเท่าไหร่” เพราะแบฮยอนเป็นนไม่ยอมใร ถ้าบไ้็บันให้ายันไป้าหนึ่อะริๆ
(เออๆ ัารเลย ไว้ว่าๆะลไปเยี่ยม ื้อนมไปให้้วย)
“โอเ ็ไ้ๆ แล้วะรายานสถานาร์ให้ฟัเรื่อยๆนะ”
(อืมๆ)
“เ ั้นแ่นี้แหละ บาย”
(อืม บาย)
วันนี้ะถือว่าปรานีเอาไว้่อน วันหลัเออีไม่ไ้ายีแน่!
เย็นวันนั้น..
“ห๊ะ! อะไรนะ ยอูะนอนที่นี้ั้นเหรอ!”
แบฮยอนบโ๊ะัปึหลัาที่เฮุนเล่าให้ฟัว่ายอูะพัอยู่ที่นี้สั 3-4 วัน และพี่านยอล็ไม่ไ้ห้ามอะไร และยับอ้วยว่าเ้าไปนอนห้อพี่ยูราไ้เลย ุนายปาร์็โรธๆ แ่ยอูทำสำออยและพี่านยอล็สสารเลยยอม
“อร้ายยยย อินี่้อบๆ”
“แบฮยอนรับใเย็นๆ”
เฮุนึแบฮยอนให้นั่ลสบสิอารม์ ุนายปาร์เอ็อนๆหนีเ้าห้อไม่ยอมออมาแล้ว ทีนี้็เหลือแบฮยอนนเียวแล้วที่้อ่วยัาร เฮุน็หวัว่าแบฮยอนะัารไ้นะ เาเอ็ไม่อบยอูสัเท่าไหร่
ึแล้วแบฮยอนอยู่ในห้อนอนแ่็แอบแ้มประูมอามทาเินเพื่อให้แน่ใว่ายอูะไม่ออมาเผ่นผ่านแล้วเ้าไปอ่อยพี่านยอลถึในห้อนอน เฮุนบอว่าทัู้่อายุเท่าันเป็นเพื่อนันมา่อนที่ะเป็นแฟนแล้ว็เลิเพราะยอูเลือผู้ายนใหม่ ไม่รู้ว่าทำไมู่ๆถึลับมา ปัโถ่! ที่ลับมา็เพราะว่าโนฝ่ายนั้นทิ้เหมือนันยัไล่ะ เหอะ! มันะมีเหุผลอะไรอีนอานี้ห๊ะ!
แร๊!
เสียเปิประูัึ้นมาทำให้แบฮยอนหูผึ่ทันที ยอูออมาในสภาพุนอนวาบหวิว โอ้โห..แม่เ้า ะอ่อยเอาให้ไ้เลยว่าั้นเถอะ
๊อๆๆ
“านยอลรับ นอนรึยั ยอลัวผีัเลย”
อิอ บอลัวผีแ่ะเ้าไปเล่นผีผ้าห่มับเาอะนะ เหอะ! อให้ผีพ่อพี่านยอลมาบีบอมึ รี๊!!
แร๊!
พี่านยอลเปิประูออมาแล้ว แ่แบฮยอนไม่เห็นว่าอีฝ่ายทำสีหน้ายัไ ะะลึนา้าไปแล้วมั้นั่น
“ยออนอน้วยนะ” ยอูทำน้ำเสียอออ้อนนแบฮยอนอยาะอ้วแออมา
“พี่านยอล๋าาาา” แบฮยอนไม่รอ้าพุ่พรวออไปัวาสอนนั้นทันที ่อนะันให้ยอูที่ยืนวาทาอยู่ให้ออไปไลๆ
อุ๊๊ะ! ิแพ เฮือ!
แบฮยอนไม่ไ้เยไปมอหน้าเ้าอิแพหรอ มัวแ่มออีรหน้า รู้แ่ว่ามันแน่นมาและ็าวมา ยะ..อย่าบอนะเว้ยว่าริๆแมร่นัันะมาอือรือรอๆันอยู่แล้ว ไม่รู้แหละ ยัไ็ะัวา!
“พี่านยอลไหนบอว่าะมาหาแบที่ห้อไ แบนอนรอั้นาน”
แบฮยอนอิเอนบิแพออีฝ่าย แ่ปิ็ลั้นใแทบายอยู่แล้วเวลาที่ะ้ออยู่ใล้ับอีฝ่ายนานๆ เนื่อาไม่อยาหลุมรัหรืออบเา แบฮยอนไม่อยาอหัเพราะหลรัานยอลหรอนะ และ็ไม่ไ้อยาะลานเป็นหมา้วย แ่ที่ยอมบเพราะทำเพื่อแพฮยอนหรอ! สู๊น้ำลายแปป -,,-
านยอลเียบมอแบฮยอนที่พิบอ่อนะลี่ยิ้มออมา ึ่ทุอย่าอยู่ในสายาอยอูหมนั่นแหละ
“อโทษนะยอ เอ่อ..ัน้อนอนับแฟนน่ะ” านยอลยมือลูบผมอแบฮยอนเบาๆทำเอาแบฮยอนฟินนะบินไ้ เี่ย! เินิบหาย
“เอ่อ..แ่ัน...”
“อืม..บอว่าลัวผีใ่ไหม? ะมานอน้วย็ไ้นะ ไม่ไ้ว่าอะไร แ่ะ้อนอนทนฟัเลยนเา...ันทั้ืนอ่ะนะ”
แบฮยอนิ้มนิ้วเ้าหาันแล้วบิัวอย่าเินๆให้รู้ว่านเาะทำอะไรัน ่อนะทำาแป๋วๆส่ไปให้ยอูที่ยืนมออยู่้วยวามไม่พอใ
“ไม่ีว่า นอน้วยันไปเถอะ ันนอนนเียวไ้” ถึแม้ว่าะไม่พอใ แ่ยอู็ทำอะไรมาไม่ไ้ แล้วานยอลเอ็บอ้วยว่าะนอนับแฟน เา็เลย้อยอมำใถอยทัพออไป
“โอ้ววว”
“ฝันีนะานยอล”
“ฝันฝันีอะไร ืนนี้พี่านยอลไม่ไ้นอนทั้ืนแหละ อิอิ” แบฮยอนแล้บ่นพึมพำๆเบาๆ แ่ยอูับานยอลไ้ยินัเน
“รับ ฝันีรับ”
านยอลปิประูทันทีหลัาที่บอฝันียอูเสร็โยไม่สนใว่ายอูะเ้าห้อไปแล้วรึยั เฮ้อ! แบฮยอนนี่ร้ายริๆ
“อุ้ย! สนุั ๊าๆๆๆ” แบฮยอนหัวเราะสะใที่ไ้ัวาอีฝ่ายสำเร็
“สนุมาไหมรับ หืม?”
“อุ่ย!”
แบฮยอนใที่านยอลยื่นหน้าเ้ามาใล้นเือบะหันไปูบ ่อนะถอยหลัไปนผนัห้อแล้วานยอล็ัร่าบา้วยแนทั้สอ้าอเาอีที
“ทำไม เสียายหรอที่ไม่ไุ้ๆๆับนนั้นอะ”
แบฮยอนเิหน้าถามเพราะานยอลทำหน้ารึมๆเหมือนไม่พอใใส่ ็เลยิว่าไม่พอใที่ัวเอมาวาแบบนี้
“ะเสียายทำไม ็ว่าทีู่่หมั้นมาใหุ้ๆๆถึที่แล้วนี่” านยอลยื่นหน้าเ้าไปใล้เรื่อยๆ แบฮยอน็ถอยหน้าหนีเรื่อยๆ
“นี่ๆๆ ผมเป็นแ่น้อาย่าหา ถอยไปเลยะลับห้อแล้ว”
แบฮยอนใ้แรทั้หมที่มีันานยอลให้ออห่าไป ปิอีฝ่าย็หล่อะายอยู่แล้ว เา็เือบะเลิ้มอบไปั้หลายรั้ แล้วมาเอในสภาพที่ถอเสื้อมีิแพใส่าเาสั้น พึ่อาบน้ำเสร็ใหม่ๆผมลู่ลมาามโรหน้า ถ้า้อานานๆอีหน่อยอาะไ้ปล้ำทำผัวไ้นะานนี้
“ะลับไม่ไ้หรอ” านยอลับ้อมืออแบฮยอนที่ำลัะเปิประูออไปเอาไว้
“ทำไมละ?”
“เี๋ยวยอู็รู้หรอว่าไม่ไ้นอน้วยันริๆ ะยอมให้เป็นแบบนั้นเหรอ?”
“....” แบฮยอนเม้มปาเอาไว้แน่น แน่นอนว่าเาไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นหรอ
“นอน้วยันนี่แหละ ันไม่ทำอะไรหรอ”
“....” แบฮยอนเียบเพราะำลัประมวลผล นอน้วยันั้นเหรอ ว๊า!!
“หรืออยาให้ทำนไม่ไ้นอนหลับฝันีริๆหืม?”
“บะ..บ้า! นอน็นอน ิ!”
ทา้านระูลบยอน
“แม่!!” แพฮยอนะโนเรียแม่และระโนเ้าไปนั่้าๆุนายที่นั่อยู่บนโฟาอยู่แล้ว
“มีอะไรเหรอแพฮยอน?”
“เมื่ออนเที่ยแบมันโทรมาหาแพ้วยแหละ บอว่าแฟนเ่าอพี่านยอลน่ะลับมา พี่านยอลเามีแฟนเ่า้วยเหรอแม่?” แพฮยอนเอียอทำหน้าุน
“แ็เห็นๆอยู่ว่าพี่เาน่ะหล่อ ะมีแฟนเ่าแล้วมันแปลรไหน”
“เออ นั่นสินะ”
“แล้วแบฮยอนว่ายัไอีบ้า”
“็บอให้แพลไปัาร แ่แพบอไปแล้วว่าให้แบัารไปให้นั่นแหละ เพราะยัไนที่เป็นู่หมั้นัวริ็ือแบนี่น่า ็ให้มันัารเอาเอ ยัไมัน็ัารไ้อยู่แล้วแหละ”
ุนายบยอนพยัหน้าามแ่็ไม่ไ้พูอะไร แบฮยอนน่ะร้ายะาย ัารไ้สบายๆอยู่แล้ว สสารานยอละมาว่าที่ะ้อเอับเ็แสบอย่าแบฮยอนน่ะ
“แม่ว่าพี่านยอลเาะอบแบฮยอนไหมอะ?”
แพฮยอนทำหน้าัวล ถึแม้ว่าพี่านยอละเ็มใแ่าน แ่เา็แ่ทำเพื่อแม่ อาะรัหรือไม่รั็ไ้ เาอยาให้พี่านยอลรัแบฮยอนนะ ีวิู่ะไ้ยืนยาวและอยู่้วยันอย่ามีวามสุน่ะ ไม่ใ่เพราะแ่เพื่อมีลูให้แม่ไ้ื่นใแล้วเลิันในอนหลั เาิว่าถ้าเป็นแบบนั้นหลานอเาะ้อน่าสสารแน่ๆ
“ไม่รู้สิ แม่ไม่ใ่านยอล แม่ะไปรู้ไ้ยัไ”
“แพลัวว่าเาะไม่รัแบฮยอน ถึะยอมแ่านแ่บาทีเาอาะแ่ทำเพื่อแม่อเา แ่เาอาะไม่รัแบฮยอน็ไ้”
“มัน็อาะริ”
ุนายิามแล้ว็พยัหน้าอย่าเห็น้วย ที่แพฮยอนพูมัน็ถู านยอลูไม่ัใอะไรแม่ อาะเป็นไปไ้ว่าหลัาที่พ่อเสีย็เลยิๆไ้ว่าวระมีลูมีหลานให้แม่ที่ยัอยู่ไ้สบายใ านยอลอาะไ้พิศวาสอะไรในัวอแบฮยอนเลย็ไ้ เาว่าเา้อปรึษาเรื่อนี้ับุนายปาร์แล้วแหละ
“แพอยาให้เารัันนะ แพไม่อยาสุสมหวัอยู่นเียว”
“ไม่้อห่ว แม่ะทำให้ลูๆสุสมหวัทุนนั่นแหละ”
เ้าวัน่อมาบนเียนอนสีเ้มมีสอร่านอนอ่ายันอยู่ ที่ริ้อบอว่าร่าสูเป็นนโนร่าเล็่ายเสียมาว่า
“แบฮยอน”
“....”
“แบฮยอนรับ” านยอลเย่าร่าอแบฮยอนที่นอนเยอยู่บนัวเา ปลุเท่าไหร่็ไม่ื่น นี่็เือบๆะี 5 แล้ว มันไ้เวลาทำานอเาแล้วนะ
“แบฮยอนรับ”
“ือออ” แบฮยอนยับัวแ่็ไม่ยอมื่นแถมยัอแน่นว่าเิมอี
านยอลยับัวโยาระแ้าเพื่อที่ะไ้แะแบฮยอนออาัวไ้่ายึ้น แ่ใระไปรู้ว่าแบฮยอนะเ้ามาอแน่นว่าเิมและยัส่เสียร้ออแๆออมานานยอลไม่ล้าที่ะแะออ เา็เลย้อนอนนิ่เป็นหมอน้าให้แบฮยอนอไ้ามใ
“ฮัลโหลเฮุน วันนี้พี่ออไปไม่ไ้ ทำานแทนไป่อนนะ สั 7-8 โมแล้วพี่ะไปทำ่อเอ”
(อ่า ไ้รับ)
“อบในะ”
านยอลวาสาย่อนะวามือถือไว้ที่เิม เาถอนหายใออมานิหน่อยแทนที่ะไ้ไปทำานลับโนผู้ายัวเล็ๆอย่าแบฮยอนเาะหนึบนลุไปทำานไม่ไ้ะั้น หัเินเือนีไหมนะที่มาัวาารทำานแบบนี้
“เวลาหลับ็ูไม่มีพิษสอะไรีนี่”
านยอลเลี่ยผมหน้าม้าอแบฮยอนเบาๆ เวลาหลับูไม่เหมือนเ็ที่เอาแ่เถียและื้อเลยสันิ ูน่ารัไปอีแบบเหมือนัน
สุท้ายแล้วานยอล็เผลอหลับไป ไม่รู้ว่าหลับเพราะยัไ็นอนอยู่บนเียอยู่แล้วหรือว่าหลับเพราะเลิ้มลิ่นหอมอ่อนๆอนในอ้อมอันแน่ถึไ้หลับไปอย่า่ายาย
แบฮยอนสะุ้ื่นึ้นมาอน 6 โมว่าๆ เาไม่ไ้เอามือถือิัวมา้วยึไม่ไ้ยินเสียนาฬิาปลุ ื่นมาหน้า็แนบที่แผออนัวโนผะออห่าแทบไม่ทัน านยอลไม่ไ้ใส่เสื้อนอน แบฮยอน็ไม่ไ้ว่าอะไรเพราะมันเป็นสิทธิ์อเา แ่็ไม่ิว่าัวเอะมานอนอเาอย่านี้และเา็ออบ้วย ToT
แบฮยอน่อยๆยท่อนแนล่ำๆออาเอวอัวเออย่าเบามือ ่อนะเรียมลุออาเียไปอาบน้ำและไปทำาน มอูนาฬิาที่หัวเีย็พบว่าอนนี้เป็นเวลา 6 โมว่าๆแล้ว ปิพี่านยอละ้อไปทำานอนี 5 นี่น่า ทำไมวันนี้ไม่ื่น ไม่สบายเหรอ?
าที่อนแรำลัะลาเีย แบฮยอน็เปลี่ยนใเอี้ยวัวไปหานที่นอนอยู่แล้วยื่นมือไปอัที่หน้าผาเพื่อวัอุหภูมิ
“็ไม่ร้อนนี่น่า” แล้วทำไมถึไม่ื่นนะ?
“นี่ๆ” แบฮยอนเย่าร่าอานยอลทำให้อีฝ่ายรู้สึัวื่นึ้นมา
“อ้าว..ื่นแล้วเหรอ?” านยอลยับัวลุึ้นมานั่ ทา้านแบฮยอน็นั่มออีฝ่ายนาแป๋ว
“ไม่สบายรึเปล่า ทำไมไม่เห็นออไปทำาน” แบฮยอนถามเพราะไม่รู้เรื่อรู้ราวว่าัวเอนั่นแหละที่เป็น้นเหุทำให้านยอลไม่ไ้ไปทำาน
“ไม่รู้ริๆเหรอว่าทำไมถึไม่ไป?”
านยอล่อยยื่นหน้าไปใล้แบฮยอนอย่า้าๆ แบฮยอน็่อยๆถอยหนีอย่า้าๆ ในใ็เ้นุ้มๆ่อมๆเพราะสายาที่อีฝ่ายมอมามันแทบะแผเผาให้ายาเีย นสุท้ายแบฮยอน็นอนแผ่ไปับเีย
มะ..ไม่นะ! ถ้าเลิ้มึ้นมาะทำยัไละ?
- TBC -
อยาะให้เาทำอะไรันล่ะสิ ิิ
มันยัไม่ถึเวลานะะนะ อิอิ
ฝาฟิสั้นโ้ยยยิ
OS Park Family Story
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1169084&chapter=13
มันเป็นฟิั่ววูบ ถ้าๆหรือแปลๆ็ออภัย่ะ T__T
ความคิดเห็น