คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF] Puppy and Children is not my style ChanBaek [3]
Puppy and Children is not my style
ChanBaek
อนนี้ผมอยู่ับแบฮยอนมาไ้เือนนึแล้วรับ วามสัมพันธ์อเรา็่อยๆีึ้นมาามลำับ ืนนั้นที่แบฮยอนมาอนอนับผม หลัานั้นน้อ็นอนับผมมาลอเลยรับ เพราะน้อลับไปนอนห้อัวเอ็ไ้ยินเสียแปลๆเลยลัว สุท้าย็อมานอน้วยัน ห้อนั้น็เหลือเอาไว้แ่เสื้อผ้าอแบฮยอนแ่นั้น
ลอเวลาที่อยู่้วยัน ผม้อท่อยุบหนอพอหนอหรือไม่็หายใเ้าพุทธ หายใออโธทั้วัน ไม่ั้นผมไ้ปล้ำแบฮยอนแน่ๆ ็เวลาอยู่ห้อแบฮยอนอบใส่เสื้อเิ้สีาวยาวแ่ปิุๆนั้นเอาไว้หรือไม่็เสื้อยืัวให่ๆ แล้วาเ็ไม่ใส่ ใส่ไว้แ่าเใน ผมถามน้อว่าทำไมไม่ใส่ น้อ็บอว่าร้อน อึอั แล้วที่ห้อ็มีแ่ผมับแบฮยอน็เลยไม่้อลัวว่าใระทำอันรายใๆ ผมว่าน้อประมาทเินไปแล้วแหละ เพราะผมที่แหละที่ะเป็นัวอันราย นี่ผมะ้อทนไปถึเมื่อไหร่ัน ผมไม่น่าเผลอไปสัาับไอ้ริสเลยว่าะไม่ทำอะไรหลานมันนว่าะรบ 3 เือน แล้วนี่พึ่ะผ่านไปไ้แ่เือนเียวเอ ฮืออ..นี่ผมะ้อ่วยเหลือัวเอไปถึเมื่อไหร่ัน
ีวิมันเศร้า อเหล้าเ้มๆ
วันนี้เป็นวันหยุสุสัปาห์รับ ผมไม่ไ้ไปทำานและแบฮยอน็ไม่ไ้ไปเรียน อนนี้แบฮยอนำลันัู่หนัอยู่ โยที่ใส่เสื้อเิ้สีาว(อีแล้ว)และใส่แ่าเในเอาไว้(ไม่ถไม่ถามสุภาพอผมสัำ) โยที่เ้าัวเอาหมอนมาปิาที่ำลันั่ัสมาสอยู่ที่โฟา
แน่นอนว่าผมเินเลี่ยไปทาอื่นหลัาที่เปิประูห้อนอนออมา ึ่นั่น็ือ ห้อรัว ผมแล้ทำเป็นหยิบหานู้นนี้ิน แล้ว่อยแวบลับเ้าห้อนอนามเิม ผมไปนัู่หนัับแบฮยอนโยที่แบฮยอนอยู่ในสภาพนั้นไม่ไ้หรอรับ เี๋ยวภูมิ้านทานะ่ำเอาื้อๆ
“อายอลหาอะไรินหรอฮะ”
ในระหว่าที่ผมำลันั่ยอๆอยู่หน้าู้เย็นและำลัิอยู่ว่าะินอะไรี แบฮยอน็เ้ามาอยู่ที่้านหลัและเอ่ยถาม น้อยืนแล้วผมนั่ ิูสิว่าผมะหันไปเออะไรอน้อ
พรา -..-
้นาาวๆอแบฮยอนทำผมอึ้และลืนน้ำลายลอ้วยวามยาลำบา พอมอไ่ึ้นไป็เอุๆนั้น ผมึรีบหันหน้าหนี ่อนที่เลือำเาอาะไหลออมาไ้
“อะ..อา็ไม่รู้เหมือนันรับ” ผมอบออไปแบบะุะั เพราะอนนี้ผมหน้ามืาลายไปแล้ว
“ั้นหรอฮะ”
“....”
“เมื่อวานแบื้อไส้รอมา้วยแหละ ิน้วยันมั้ยฮะ อายอลไปนั่รอที่โฟานะ เี๋ยวแบะเวฟไปให้” แบฮยอนึแนผมให้ลุึ้นและผลัให้ไปนั่ที่โฟา โยที่ผมยัไม่ไ้ลหรือปิเสธอะไร แ่ผมไม่ล้าปิเสธแล้วแหละ เพราะเห็นแบฮยอนั้ใที่ะเอามาให้ ผมึ้อเินอไปนั่รอที่โฟา
“ไส้รออร่อยๆมาแล้วฮะ” แบฮยอนถือานไส้รอเ้ามา ่อนะวาลที่โ๊ะหน้าโฟาและนั่ลที่้าๆผม ่อนะรีโมทให้หนัที่หยุเอาไว้เล่น่อ
“อร่อยีนะ” ผมบอับแบฮยอนหลัาที่ไ้ินเ้าไป เ้าัวหันมายิ้มาหยีให้ทันที
“ไว้วันหลัแบะื้อเ้ามาอีนะ”
“ไม่้อหรอรับ”
“ทำไมล่ะฮะ”
“เี๋ยวอาื้อมาให้”
“เย้!!”
แบฮยอนอผมหลัาที่บอว่าะื้อมาให้ ทำให้าอแบฮยอนมาพาที่าผมและหน้า็ุอยู่ที่ออผม แล้ววันนี้ผม็ใส่าเาสั้นทำให้เนื้อแนบเนื้อ อือหือ..านุ่มสั อยาะสัมผัสเหลือเิน
ผมยิ้มออมาอย่าเป็นธรรมาิ ไม่ให้แบฮยอนรู้ว่าผมำลัสะลั้นอยู่มาแ่ไหน ผมสูลมหายใเ้าลึๆแล้วท่อยุบหนอพอหนอามที่ลู่หานสอน แู่เหมือนว่าวันนี้พระเ้าะโหร้ายับผมเหลือเิน
“อ่ะ..อืมมม”
เสียในทีวีที่เปิหนัเอาไว้อยู่ำลัราเสียระเ่าเนื่อานาเอโนพระเอูบและมัน็ุเือมา นมันำลัะอ่ะฮืออ่ะฮ้าัน ที่สำัแบฮยอนที่ำลัเอาหน้าุอยู่ที่ออผม็ำเสื้อยือผมนแน่น ทำให้ผม้อมอหน้าน้อว่าเป็นอะไรรึป่าว แ่็ไม่ิว่าน้อะเยหน้ามามอผมเหมือนัน
แบฮยอนเผยอปาพร้อมับทำาเื่อมส่มา ผมมอริมฝีปาที่เผยออออย่ายั่วยวน สุท้ายผม็้มไปลิ้มลอปามพูระเรื่อที่ล่อาอยู่รหน้าทันที
“อื้มมมม”
ผมประบูบริมฝีปารหน้า อนแระะแ่ประบเบาๆเท่านั้น แ่แบฮยอนนี่สิ นอาะไม่ปิเสธแล้วยัเผยอปาให้พร้อมับพยายามันลิ้นสวนลับมาอย่านึสนุอี แล้วแบบนี้ผมะอใไหวไ้ยัไ
“อื้ออออ อือออ”
แบฮยอนราอื้ออึ้ในลำอออมาเพราะหายใไม่ทัน ผมึผละออ โอ้ย..แมร่ ผมูบน้อไปแล้ว แล้วแบบนี้ผมะทนมอหน้าน้อไ้ยัไ
“อา..อโทษ” ผมพูออมา้วยวามรู้สึผิ ถึแบฮยอนะยอมใหู้บ แ่ผม็รู้ว่าแบฮยอนไม่เยูบูื่มับใรมา่อน แ่ที่พยายามสวนลิ้นมาเพราะวามอยารู้อยาลอและนึสนุแ่นั้น
“ไม่้ออโทษหรอฮะ แบเ็มใ” แบฮยอนยิ้มให้แบบเินๆ น้อพูแบบนี้แล้วผมอยาะูบอีรอบั -..-
“อายอลฮะ”
“รับ”
“ูบแบอีไ้มั้ย?” แบฮยอนเอียอมอมาอย่าน่ารั แล้วิว่าแบบนี้ผมะปิเสธหรอ
ผมูบับแบฮยอนนานหลายนาที นอนนี้แบฮยอนนั่อยู่บนัอผมและหันหน้าเ้าหาัน ท่ามันล่อแหลมมา และาน้อ็เนียนมา(อนที่ำลัูบผม็เผลอ(ั้ใ)ลูบาเนียนไป้วย) มันเนียนนุ่มมานทำให้านยอลน้อยที่นอนหลับใหล ื่นึ้นมาเ็มาเลยทีเียว
“อะ..อายอล” แบฮยอนรับรู้ไ้ถึานยอลน้อยที่ำลัื่นึ้นมา ็เินนหน้าแ
“อะ..อาอัวไปห้อน้ำนะรับ” ผมั้ท่าที่ะให้แบฮยอนลุออไปาั แ่แบฮยอน็ไม่ลุและเยิบเ้ามาใล้อี อย่าแล้ันสิ TwT
“ไปห้อน้ำทำไมหรอฮะ” แบฮยอนยมือึ้นมาล้ออผมเอาไว้
“อะ..เอ่อ..”
“แบยั่วอายอลนานี้ อายอลยัะหนีแบไปเ้าห้อน้ำอีหรอฮะ” แบฮยอนทำปูไ่ที่แผ่นออผม ่อนะ้อนสายาน้อยใใส่
เี๋ยวนะ! แบฮยอนบอว่ายั่วผมอยู่ั้นหรอ? o_O?
“เอ่อ...”
“ที่ผ่านมาแบยั่วอายอลสารพั ทั้อไปนอน้วย เสื้อผ้า็ใส่น้อยิ้น แ่อายอล็ไม่เยสนใแบเลย แบะไม่น่าสนใใ่มั้ยฮะ แล้วูอนนี้สิ อายอลยัะหนีแบไปอี” แบฮยอนทำไหล่ห่อเหี่ยว ส่วนผม็นั่เป็นไ่าแ ที่ผ่านมาือแบฮยอนพยายามะยั่วผมั้นหรอ? ปัโธ่..ถ้าผมรู้ ผม็ปล้ำั้แ่วันแรล่ะ
“ั้นแบะ้อถอใแล้วสินะ อายอละไม่รันที่อายุอ่อนว่ามาอย่าแบ อายอละ..อื้ออออ”
ผมรั้ท้ายทอยอเ็ี้ยั่วให้เ้ามาูบอย่าเอาแ่ใ ผมีในเนื้อเ้นเลยรับ ไม่ิไม่ฝันว่าน้อะิเหมือนัน สสัยวันนี้ะ้อให้ราวัลเ็ี้ยั่วะแล้ว
“อบอาหรอรับ หืม?” ผมผละออมาถามโยที่ยัลอเลียอยู่ที่พวแ้มนิ่ม
“ไม่ไ้อบนะ!”
“.....”
“รัเลย่าหา” ผมยิ้มนปาี ่อนะหอมแ้มแบฮยอนไปฟอให่ นี่น้อรัผมั้แ่เมื่อไหร่ล่ะเนี้ย ผมละีใริๆ ผมำลัะไ้มีเมียแล้วรับ อิอิ
“รัอาริๆหรอรับ” ผมถามโยที่ยัอยูบอยหอมแบฮยอนไปเรื่อยๆ
“อะ..อืม”
“รัอาั้แ่เมื่อไหร่รับ”
“ะ..็ั้แ่วันแรที่เราเอันเลยฮะ” แบฮยอนเินนหน้าแ ่อนะ้มหน้าลไม่ล้าสบามา
“วันแรที่เอ?...อน 4 วบน่ะหรอ”
“ฮือออ แบหมายถึวันแรที่เอันในห้อทำานออายอล่าหา”
“นี่พูริหรอรับ”
“ิว่าแบล้อเล่นรึไ ถึแบะเ็แ่แบ็รัเป็นนะ แล้วอนนี้แบ็รัแ่อายอลนเียว้วย” แบฮยอนทำหน้าาไม่พอใใส่ และยับัวเพื่อที่ะลุออไป แ่็โนผมรั้เอาไว้
“อย่าอนอาสิรับนี อาแ่อยาแน่ใว่าอาไม่ไ้ิไปเอ” ผมประอแ้มอแบฮยอนให้หันมามอหน้าัน แบฮยอนทำปาว่ำอย่าน้อยใ ผมึลูบแ้มอเ็น้อยอย่าเบามือ
“อายอลหมายวามว่ายัไฮะ”
“อาเอ็รัแบฮยอนมานานแล้วรับ”
“ไม่ริอ่ะ แบไม่เื่อ แบยั่วอายอลแทบาย อายอลยัไม่เห็นะสนใแบเลย มาบอว่ารัแบไ้ยัไ”
แบฮยอนทำหน้าหิยิ่ว่าเิม ่อนะทำท่าสะบััว้อแ่ออมา แบฮยอนะลืมัวสินะว่ายันั่ัอผมอยู่แล้วสะบััวไปมาแบบนี้ มัน็โน...สิรับ
“แล้วอา้อทำยัไให้แบเื่ออาล่ะรับ” ผมประอแ้มนุ่มอน้อให้หันมาสบาัน
“อา็ิสิฮะ” แบฮยอนทำหน้ายู่ใส่ ผมึฟัแ้มน้อไปแรๆ 1 ที
“ฮืออ แบให้ินะ ไม่ใ่ให้มาหอมแ้ม” แบฮยอนันผมให้ออห่า แ่ผม็รั้เอาไว้ เหยื่ออุส่าห์มาอยู่รหน้าะปล่อยไป็ะเสียายแย่ริมั้ยล่ะรับ
ผม็ไม่รู้ว่าะทำยัไให้น้อเื่อ แ่แล้ว็ุินึถึหมายที่ไอ้ริสเียนมาให้อนที่ฝาแบฮยอนมาให้ผมูแล ในหมายมี้อวามที่สามารถบอไ้ว่า ผมรัแบฮยอนริๆ แล้วไอ้ริสมันเป็นนเียนเอ แบฮยอนน่าะเื่อนะ ผมึอุ้มน้อเ้าไปในห้อนอนเพื่อที่ะพาไปอ่านหมายแล้ว็พาไป...
“อะ..อายอล แบออ่านหมาย่อน”
แบฮยอนพยายามเยิบัวหนีปีศาร้ายอย่าผมที่ำลัุไ้รบวนารอ่านหมายอน้อ โยที่แบฮยอนนอนราบับที่นอนและผม็ล่อมทับเอาไว้
“แบ็อ่านไปสิรับ”
“อะ..อายอล อื้ออออ”
ในที่สุวามสิ้นสุอผม็สิ้นสุล ผมับหน้าน้อให้มารับูบเอาเร่าร้อนและูื่ม นแบฮยอนยอมแพ้วาหมายลและมาอบรับับสิ่ที่ผมมอบให้แทน
ว้าวววว นี่มันอะไรัน ึๆ
ามหาอ่านไ้ที่ไบโอทวิ่ะ
To Be Continue…
ยัไม่บนะะ อโทษที่้า ไม่ไ้แ่เลย
มัวแ่แ่เรื่ออื่น
ในที่สุหมาน้อย็เสร็าแ่? 555555555
้ออบุ ุเรียวพีีวายนะ
ที่ทำให้เรามีแรฮึแ่ฟิไ้ลื่นไหลแบบนี้
เห็นป่ะล่ะว่าไม่ไ้เห่ออะไรเลย
ไม่ไ้ใ้รูปที่านยอลอัพเล๊ยยยย
รี๊ ันล่ะฟินริๆ ยิ้มนแ้มะแอยู่แล้ว
นี่แหละเรียลอริ รี๊
ความคิดเห็น