คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF] Puppy and Children is not my style ChanBaek [2]
Puppy and Children is not my style
ChanBaek
ผมยัรอลุ้นอยู่ับาริ่อลับมาอไอ้ริส ผมนี่เ้าไปส่อเฟสอมันทุวันอ่ะว่ามันะมีวามเลื่อนไหวอะไรยัไบ้า ทำเอาผมทำานไม่รู้เรื่อเลย แมร่มันะรู้มั้ยว่าทำผมประสาทเสียนาไหน
“ท่าทาท่านประธานะเรียๆนะะ เอาาแฟสัหน่อยมั้ย่ะ เผื่อะีึ้น” เลาเอาเอสารเ้ามาให้ผมเ็น็เอ่ยถามในระหว่าที่รอเอสาร
“ไม่ีว่ารับ”
ผมโบมือปิเสธ อนนี้ินอะไรเ้าไป็่วยไม่ไ้หรอรับ มันไม่ไ้ทำให้ผมรู้สึีึ้นเลยสันิ ผมเ็นให้เสร็็ส่ืนเธอไป พอเลาออไป ผม็พิที่เ้าอี้อย่าอ่อนแร
ไอ้เหี้ยริสนี่แมร่ะใหู้ฟุ้่านไปถึไหนว่ะสั เี๋ยวปัแ่ให้เมียมีู้เลยหนิ
ผมทำาน่อไปอีนิหน่อย็ปิแฟ้มอย่าแรเพราะยิ่ทำผมยิ่พลาเยอะ วันนี้ผมไม่มีสมาธิรวานเลยริๆ ผมว่าผมวระลับอนโไปพัผ่อนและนั่สมาธิให้ิใสบว่านี้
“ท่านประธาน่ะ มีนมาอพบ่ะ” ในระหว่าที่ผมำลัเ็บอ เลา็โทรเ้าเบอร์ที่ทำานมา
“ใร แล้วมีธุระอะไร” ผมพูออไป้วยน้ำเสียที่หุหินิๆ วันนี้ผมไม่มีอารม์ะมารับแหรอนะ
“น้อเ้าบอว่า อาอเ้าให้มาหาท่านประธานน่ะ่ะ ็เลยมาอพบ”
“เ็นั่นื่ออะไร ไ้ถามื่อมั้ย”
“น้อเ้าื่อ แบฮยอน ่ะท่านประธาน”
“ห๊ะ! ื่ออะไรนะ”
“ื่อ แบฮยอน ่ะ”
“บอให้เ้ามาเลย”
ผมระแทโทรศัพท์ลอย่าแร ่อนะัเสื้อผ้าอัวเอใหู้ี และพ่นลมหายใทสอบลิ่นปาหน่อยๆ ผมัผมเผ้าให้เ้าที่และนั่ที่เ้าอี้ีๆแบบวามา ไม่ไ้รับเอันรั้แรในหลายรอบปี้อให้น้อเห็นภาพที่น่าประทับใ *เ็หน้าหล่อ*
“ออนุาฮะ”
แบฮยอน่อยๆแ้มเปิประูเ้ามาและ้มหัวเ้ามาแบบเรลัว โอ้ย..แมร่ น้อน่ารัอ่ะรับ เห็นแล้วอยาะระโนเ้าใส่ แ่ผม้อเ็บอาาร่อนนินึ
“เ้ามานั่รนี้สิ” ผมี้ไปยัเ้าอี้ที่อยู่รหน้าโ๊ะทำานอผม น้อึ่อยๆเินเ้ามานั่และ่อยๆส่ยิ้มมาให้
โอ้ยยย..น้อแบรับ ถ้าไม่อยาเ็บิ๋ม? โปรอย่ายิ้มให้พี่ เพราะพี่ะไม่ทน -..-
“อาริสบอให้ผมมาหาอาานยอลน่ะรับ เ้าฝาหมายมาให้้วย”
โอ้โห..โนน้อเรียว่าอา เ็บั่เ็มเย็บผ้าร้อยเล่มปัเ้าลาอ อนนี้ยอมเป็นอาไป่อน็ไ้ แ่อนา้าหน้าผมะ้อไ้เป็นมาว่านั้นให้ไ้ สู้ๆ น้อยื่นหมายมาให้ผม ผม็รับมาโยเนียนับมือไปเบาๆ
ถึ านยอล
ูปรึษาับเลย์ูแล้วว่าสมวรให้หลานูไปอยู่ับมึมาที่สุ เพราะเลย์ลัวว่าแบฮยอนอาะถูไอ้โฮหลอให้ินอาหารเสริมมานเินไป และอาะเป็นอันราย่อีวิอหลานูไ้ ึ่วามริแล้วให้หลานูไปอยู่ับมึ็อันรายเหมือนัน เพราะมึอาะาบหลานอูไปินไ้ เพราะะนั้นถ้ามึรัหลานูริรุาอย่า้ามั้นอนโยารปล้ำหลานูทำเมียนะรับเพื่อน รุาให้เียริูหน่อยทีู่อุส่าห์ไว้ใมึ โยารฝาห้าอ่อนไว้ให้วัวแ่ อยาะิน็ะลอมีๆนะรับ อย่า้ามั้น ถ้า้ามั้นมึโนีหัวเบะแน่ๆ เพื่อน็เพื่อนเถอะ เอาเป็นว่าูฝาูแลหลานู้วยนะ
า ริส สุหล่อพ่อทุสถาบัน
ผมพยายามอ่านโยารเ็บอาารสีหน้าไป้วย ือแบบมันแมร่รู้ทันอ่ะรับว่าผมอาะับหลานมันปล้ำ็ไ้ สมแล้วที่เป็นเพื่อนันมานาน ผมอ่านเสร็็พับเ็บลในระเป๋าและมาสนใแบฮยอนที่อยู่รหน้า
“หิวรึป่าว ินอะไรมารึยั” แบฮยอนทำาแป๋วส่มา ่อนะพยัหน้ารับรัวๆ
“หิวฮะ ั้แ่ออาบ้านมายัไม่ไ้ินอะไรเลย” แบฮยอนยิ้มให้ผมนาปิ โอ้ย..ทำผมใสั่นอีแล้ว แล้วแบบนี้ผมะทนไม่ให้ไปปล้ำแบฮยอนไ้ถึเมื่อไหร่ัน
“ั้นเี๋ยวอาพาไปหาอะไริน็แล้วัน”
ผมับรถพาแบฮยอนมายัุปเปอร์มาเ็ที่ไม่ไลาที่ทำาน ในอนแระพาไปทานอาหารที่ร้านหรูๆ แ่ิๆูแล้ว ผมื้อวัถุิบไปทำเอที่อนโีว่า น้อเ้าะไ้รู้รับว่านอาผมะหล่อแล้วผม็ยัทำับ้าวเป็น้วย ะไ้รู้รับว่าผมสามารถเลี้ยูแบฮยอนไ้แบบสบายๆ
“อยาะินอะไร เี๋ยวอาทำให้ิน” รู้สึระาปารับที่้อเรียแทนัวเอว่าอา อยาะเป็นที่รัอน้อเ้ามาว่าอ่ะรับ
“อาานยอลทำอาหารเป็น้วยหรอฮะ”
“อืม อนแบฮยอนเ็ๆ อา็ทำให้บ่อยนะ” และ็หลอแ๊ะอั้บ่อย้วย
“หรอฮะ ั้นแสว่าที่อาริสบอว่าอาานยอลอบมาเล่นับผมบ่อยๆ็ริน่ะสิ”
“รับ แบฮยอนำไม่ไ้หรอ” แบฮยอนส่ายหัวไปมาและยิ้มแหย่ๆมาให้ผม
“ำไม่ไ้อ่ะ อโทษนะฮะ”
“ไม่เป็นไรหรอรับ” ผมส่ายหน้าไปมาเป็นารบอว่าไม่เป็นไร ในเมื่อน้อำไม่ไ้็ไม่รู้ะรื้อฟื้นทำไม สู้เอาเวลามาสร้าวามทรำรั้ใหม่ให้ีว่าเิมีว่า ึๆ
“อาานยอลฮะ แบอยาิน้าวผัิมิ ไปอยู่ที่ีนเลยไม่ไ้ินเลย ทำให้หน่อยนะฮะ”
แบฮยอนเ้ามาระโเาะแนอผมและเย่าแนทำหน้าาบ๊อแบ๊วใส่ นนอื่นๆที่ผ่านมาเห็นิว่าผมเป็นเสี่ยเลี้ย้อยเ็ไปะแล้ว แ่ผม็ไม่อยาะเถียหรอรับ เพราะผม็(อยา)เลี้ยริๆนั่นแหละ ึๆ
“อาานยอล ทอน่อไ่ให้แบ้วยนะ”
“ไ้สิรับ”
เราทัู้่เลืออนานมา ส่วนให่็ื้อนมนมเนยมาัุนที่อนโะมาว่า ็แบฮยอนอยาไ้ ผม็ไม่อยาัอ่ะรับ ามใเมีย เอ้ย! หลานรับหลาน
“ห้ออแบฮยอนอยู่ทานี้นะรับ”
ผมี้ไปยัห้อทาวามือ เมื่อทำารเปิประูห้อเ้ามา ที่อนโอผมมีห้อนอน 2 ห้อรับ ะให้น้อมานอน้วย็ยัไๆอยู่ ลัวน้อะสสัยอ่ะรับว่าเหลือห้อว่าไว้ทำไม เลยำใให้น้อไปนอนห้อนั้น ส่วนห้ออผม็ะอยู่ร้าม ้านใน็ะมีห้อนั่เล่น ห้อน้ำและห้อรัว ีนะรับที่ห้อน้ำอยู่้านนอ บาทีผมอาะไ้เห็นน้อแ้ผ้าเินออมา็ไ้ ฮึๆ *ยิ้มแบบั่วร้าย*
“แบฮยอนะอาบน้ำเลย็ไ้รับ เี๋ยวอาทำอาหารเสร็แล้วอาะเรีย”
“ฮะ” แบฮยอนพยัหน้ารับ ผมึถืออเินเ้าไปในรัว
“เอ่อ..อาานยอลฮะ”
“รับ?”
“ือแบะบอว่า เรียื่อแบเยๆหรือว่าน้อแบ็ไ้ฮะ ะไ้สนิทันเร็วึ้น เรียื่อเ็มแล้วมันูห่าเหินยัไ็ไม่รู้” แบฮยอนเาที่ท้ายทอยและยิ้มมาให้แบบเินๆ
“อ่า..รับ” ผม็เินรับ ไอ้สั..น้ออยาะสนิทับูเว้ย!
“ั้นแบอเรียอาานยอลว่า อายอล เยๆไ้มั้ยฮะ”
“ไ้สิรับ”
“อบุนะฮะ”
ที่ริผม็อยาะบอับน้อนะรับว่า เรียื่อพี่ไม่ถนั เรียที่รั็ไ้รับ พี่เ็มใ อิอิ
ในระหว่าที่ผมำลัทำอาหาร แบฮยอน็ไปอาบน้ำามที่ผมบอริๆ ผมแอบะเ้อมอไปที่หน้าประูห้อน้ำนะรับ เผื่อว่าน้อะนุ่ผ้านหนูผืนเียวออมา ถ้าไ้เห็นสัรั้ พี่ะั้ใทำานเลย แ่เหมือนว่าผมะไ้แแห้วรับ เพราะแบฮยอนเอาเสื้อผ้าเ้าไปเปลี่ยน้าใน ึออาห้อน้ำมาในสภาพที่เรียบร้อยแล้ว ไม่เป็นไรรับ วันหน้ายัมีโอาส สัวันผมะ้อเห็นาอ่อนและะ้อลูบาอ่อนอแบฮยอนให้ไ้ *ทำหน้าหื่นาม*
“อายอลทำเสร็รึยัฮะ มีอะไรให้แบ่วยรึป่าว” แบฮยอนเินเ้ามาในห้อรัวและทำหน้าาทะเล้นใส่ เห็นแล้วอยาฟัมารับ
“ใล้ะเสร็แล้วรับ หยิบานมาวาให้อาหน่อย็แล้วัน เอา 2 านนะรับ” ผมพยัเพยิไปทาู้เ็บานให้แบฮยอนหยิบออมา ึ่แบฮยอน็หยิบออมาวาไว้ให้ ผมึั้าวผัาระทะลใส่ไปในาน
“ว้าววว น่าินัเลยฮะ” แบฮยอนทำาลุวาวและ้มไปมที่าน้าวผัอัวเอ
“ินล่ะนะ” แบฮยอนรีบไปหา้อนและนั่ลิน้าวผัที่ผมทำให้อย่าเอร็อร่อย ส่วนผม็นั่มอน้อิน้าวและินเอบ้านิหน่อย อนนี้ผมอิ่มออิ่มใอ่ะรับ อยาะยิ้มให้ปาีแหูาๆอัวเอ แมร่มีวามสุมาเลยว่ะ อิอิ
“อายอลไม่ินหรอฮะ”
“ไม่่อยหิวน่ะรับ”
“ถึะไม่่อยหิว็้อินเยอะๆนะฮะ แม่แบบอว่าิน้าวน้อยๆอาะทำให้เป็นโรระเพาะไ้นะ อายอล้อินให้เยอะว่านี้นะ สัรึ่าน็ยัี เี๋ยวแบป้อนให้นะ”
แบฮยอนเอา้อนอัวเอัานในาน้าวอผมและเอา้อนมา่อที่ปาเพื่อที่ะป้อน
อ๊า..น้อป้อน้าวู้วยโว้ยยยยยยยยยยยย
อนนี้ผมมีวามสุมานแทบะบินไ้อยู่แล้วรับ าอนแรที่ิน้าวไปนิหน่อย็ินไปนหมเลี้ย เพราะแบฮยอนัป้อนแล้วป้อนอีนหม ผมเอ็ไม่รู้ัวว่าหมอนไหน เพราะมัวแ่เลิ้มไปับนป้อน รู้ัวอีที็หมไปะแล้ว
หลัาที่ิน้าวเสร็็่าแยย้ายันไปนอนรับ เพราะพรุ่นี้แบฮยอนะ้อไปรายานัวที่มหาลัยรับ น้อึรีบไปนอน่อน สสัยะื่นเ้นามประสาเ็ที่พึ่ะเ้ามหาลัยนั่นแหละรับ
ส่วนผม็อาบน้ำและไปนอนบ้า เพราะถ้าผมไม่ยอมไปนอนผมอาะฟุ้่านและหาทาเ้าไปปล้ำเ็น้อยแน่ๆรับ ็เลยไปนอนีว่าะไ้พัผ่อนและื่นไปส่แบฮยอนที่มหาลัย้วยรับ รู้สึเสียายนะรับ รู้ี้ื้ออนโที่มีห้อเียวะ็ีหรอ อยาเนียนนอนอน้อแบรับ TwT
ผมทิ้ัวลนอนที่เียว้าและว้าเอาหมอน้ามาอูบั่ับเป็นนโริวิปริเพราะผมำลัินนาารว่าหมอน้าือน้อแบรับ นี่ถ้าไม่เรใผีบ้านผีเรือน็ว่าะแ้ผ้าเอาอยู่เหมือนัน 55555555555555555555555
ผมหลับาลและเรียมเ้าสู่นิทราอันแสนหวานที่มีเพียแ่ผมับแบฮยอน นี่นาะหลับผม็ยัไม่เลิเพ้อฝันรับ โอ้ยยยย..อยาไ้โว้ยยยยย
๊อๆๆ
ผมยัไม่ทันะไ้หลับ็มีเสียนมาเาะประูห้อนอนทำเอาผมาสว่าและีัวออาที่นอนทันที ในอนโนี้มีแ่ผมับแบฮยอน ถ้าไม่ใ่น้อ็ะเป็นผีแล้วแหละ ถ้าเป็นผี็ีเหมือนันะไ้หาเรื่อไปนอนับน้อ อิอิ
“แบมาวนอายอลรึป่าวฮะ”
พอเปิประูออมา็เอับแบฮยอนที่ยืนาแป๋วรออยู่หน้าห้อ ในมือ็อุ้มุ๊าหมีุมะอยู่้วย
“ไม่รับ อายัไม่หลับเลย น้อแบมีอะไรรึป่าวรับ” ผมพยายามวามาแบบสุๆเพื่อไม่ให้หลุท่าทีระโระาอะไรออไป
“ะ..ือว่าแบไ้ยินไ้อะไรแร็ๆที่หน้า่า็ไม่รู้ แบลัวอ่ะ แบอมานอนับอายอลไ้มั้ยฮะ”
รี๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อแ๋วแแปปปป
ทันทีที่ไ้ยินน้อพูำนั้นออมา ผมแทบะระโร้อโห่ีใและอุ้มน้อมานอนที่เียอยู่แล้วรับ น้ออมานอน้วย โอ้ย..สวรร์่าเมาับปาร์ านยอลยิ่นั สสัยพระเ้าอยาะให้ผมมีเมียมีลูเร็วๆ ถึไ้ให้น้อมานอนับผมแบบนี้
“ะ..ไ้สิรับ” ว่าผมะอบอะไรออไปไ้็ใ้เวลาไปนานมาโ เพราะผมมัวแ่ีในลืมอบล
ผมหลีทาให้แบฮยอนเ้าไปในห้อ ส่วนผม็เินามเ้าไป ผมพยายามที่ะหุบยิ้มบ้าแล้วนะรับ แ่แบบอนนี้ผมมีวามสุนหุบยิ้มไม่ไ้เลยริๆ ฮี่ๆ ว๊า..อิาูอ่ะิ ิ๊วๆ
“ให้แบนอนรไหนหรอฮะ”
“นอนที่เียเลยรับ”
ผมี้ไปยัที่เียและผม็เ้าไปนอนใหู้ ่อนะบเีย้าๆที่ว่าอยู่ให้แบฮยอนามึ้นมานอน
“มานอนเถอะ ึแล้วนะ พรุ่นี้ะไปมหาลัยแ่เ้าไม่ใ่หรอ”
“ฮะ”
แบฮยอน่อยๆเ้ามานอน้าๆ ส่วนผม็ัผ้าห่มที่ห่มอยู่แบ่ให้แบฮยอนไ้ห่ม้วย เนื่อามันมีอยู่ผืนเียว แบฮยอนอาะมอว่าเหมือนอาห่มให้หลาน แ่ผมมอว่าเหมือนสามีห่มให้ภรรยามาว่าอ่ะรับ อิอิ
“ฝันีนะรับ”
“ฮะ ฝันีฮะ อายอล”
ผ่านไปสัพัแบฮยอน็หลับไปทันที สสัยะ่วมา แ่ผมยัไม่หลับรับ โอ้ย...ไม่รู้ะพูยัไ แ่ลิ่นแป้ลิ่นแมพูาัวน้อำลัทำผมลั่รับ ว๊า..แล้วแบบนี้ผมะ่มาให้นอนหลับไ้ยัไ
“อืมมม” แบฮยอนราในลำอ่อนะหันมาอผม
แบฮยอนอผมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!
โอเ ยอมรับนะรับว่าฟินมา แ่อย่าลืมว่าผมไม่ใ่พระอิพระปูนะไ้ไม่รู้สึอะไร แล้วแบบนี้ผมะ้อทนไม่ให้ปล้ำน้อไปถึเมื่อไหร่ัน เอาเป็นว่าอนนี้อออบและหอมแ้มเนียนไปพลาๆ่อนล่ะันนะรับ ถือะว่าเป็น่าอบแทนที่ให้มานอนในห้อ้วย็แล้วัน อิอิ
To Be Continue.....
รู้สึมั้ยว่าานยอลท่าทาะบ้า
านยอลมันไม่ไ้บ้าหรอ่ะ
ไรท์นี่แหละ่ะที่บ้า แ่ห่าอะไรออไป 55555
อให้มีวามสุในารอ่านนะะ
ออะบ้าๆไปหน่อยนะ 555555555
อย่าถามว่ามันมีี่อนเพราะไม่รู้เหมือนัน
นี่แ่เสร็็เอามาลเลยนะเนี้ย
อไว้นาน อไว้หลายเรื่อเลยแหละ ToT
ความคิดเห็น