คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ` โ จ ร ส ลั ด - 001
PIRATES
“ตายหมดแล้วครับ”
หนุ่มร่างสูงวัยยี่สิบหกปีหันหลังให้กับภาพอันโหดร้าย ที่ตนเองเป็นคนสร้างมันกับมือก่อนที่จะเดินหันหลังกับไปหาบุรุษอีกคนหนึ่งที่คาบบุหรี่ไว้ในปากจนกลิ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว ไม่มีคำใดหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากหยัก มีเพียงแค่มุมปากที่ยกยิ้มขึ้นด้วยความพอใจที่ได้เห็นภาพดังกล่าว ดวงตาสีนิลคมกริบที่ซ่อนอยู่หลังแว่นไม่มีการเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย
เท้าหนาค่อยๆเคลื่อนกายไปหยั่งข้างหน้าช้าๆ สองมือล้วงกระเป๋า ลิ้นดุ้นผนังแก้มพลางมองไปอย่างเบื้องหน้า ไม่มีใครรู้ว่าภายในใจชายหนุ่มคนนี้กำลังคิดสิ่งใด เสียใจหรือสะใจที่ได้เห็นภาพการสูญเสีย
สายตาคมกริบเหลือบมองลูกน้องข้างกายเล็กน้อย โอ เซฮุน ที่เปรียบเสมือนมือขวาของชานยอล เอื้อมไปหยิบกระบอกปืนที่เหน็บอยู่ข้างหลังก่อนที่จะส่งให้อย่างเบามือ ชานยอลเหนี่ยวไกปืนพร้อมกับจรดมันลงบนหน้าผากชายอีกคนที่กำลังคุกเข่าอ้อนวอนอยู่เบื้องล่างอย่างน่าสงสารเสียเหลือเกิน แต่สำหรับชานยอลแล้วเขากลับคิดว่ามัน ช่างน่าสมเพช เสียเหลือเกินมากกว่า ...
“คุณชานยอล ไว้ชีวิต....”
ปัง!
กระสุนปืนที่เปรียบดั่งมัจุราชตัวร้ายพุ่งเข้าตรงแสกหน้าพอดิบพอดี ไม่มีเสียใดใดเล็ดรอดออกมาสักนิดเดียว ร่างทั้งร่างร่วงลงพื้น ดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้างร่างกายแผ่หล่า เลือดกระเด็นไหลนองไปทั่วพื้น ชานยอลแค่แสยะยิ้มอย่างเลือดเย็นให้กับภาพตรงหน้า มือหนาค่อยลดลงเรื่อยๆก่อนที่จะส่งมันให้มือขวา เซฮุนรับไว้ในมืออย่างรู้งาน คนตัวสูงมองคราบเลือดที่ไหลนอง อย่างนึก สะใจ พลางเอื้อมมือไปถอดถุงมือที่สวมไว้เมื่อกี้เพื่อปกปิดหลักฐาน.. หึ ถึงมีหลักฐานหลงเหลือก็ไม่มีใครทำอะไรเขาได้หรอ... เชื่อสิ
“อย่าให้เหลือรอดสักคน......”
เป็นเพียงแค่ประโยคสั้นๆที่เข้าใจได้ดี เหล่าลูกน้องต่างโค้งให้ชานยอลก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของตัวเอง นั่นก็คือตรวจสอบผู้ที่เหลือรอดชีวิตในคฤหาสน์แห่งนี้ ถ้าถามว่าเจอแล้วจะทำอะไร? ไม่เห็นอยากเลย ปาร์ค ชานยอล แค่ต้องการกำจัดต้นตระกูลนี้ให้หมดสิ้น
พวกมันต้องชดใช้ด้วยชีวิตเท่านั้น
เลือดต้องแลกด้วยเลือด
ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต .....
เพราะความแค้นมีอำนาจควบคุมและทำลายล้างได้มากมายเกินที่จะคาดคิดเป็นอารมณ์ครุกรุ่นอยู่ภายในเหมือนมีไฟที่มาสุ่มหัวอก
เป็นอารมณ์แห่งความเกลียด
ความขมขื่น
เจ็บปวด
ปาร์ค ชานยอลถือคตินี้เสมอ ....
“เอาลูกสาวของมันไปรุมโทรม แล้วเผามันไว้ทีนี่....” สิ้น เสียงคำสั่งร่างสูงลูกน้องจำนวนหนึ่ง ตรงไปเข้ากระชากแขนหญิงสาวที่นั่งอับมุมอยู่เงียบๆ หญิงสาวกรีดร้องอย่างทรมาณทันทีที่ลูกน้องของปาร์ค ชานยอลเข้ามาประชิดตัว หากแต่สายตาของเธอพุ่งตรงมาหยั่งปาร์ค ชานยอล ราวกับอ้อนวอนร้องขอชีวิตทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ ร่างสูงแค่นยิ้มอีกครั้งก่อนที่จะโบกมือลา ให้กับหญิงสาวที่กำลังดิ้นอย่างเอาเป็นเอาเพราะโดนถอดเสื้อออกไป ชานยอล หันหลังกลับออกจากที่นั่นพร้อมกับเหล่าลูกน้องที่เหลือ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
สมควร... ก็แค่ผู้หญิงที่ฝักใฝ่กามไปทั่ว เขาแค่อยากสนองให้มันผิดตรงไหน ?
เธอมันก็แค่.....ผู้หญิงสกปรก
“คุณชานยอลครับ...” ไม่ช้าลูกน้องเขาก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับกรอบรูปเล็กๆหนึ่งอัน โอ เซฮุน พลิกภาพให้หงายขึ้นก่อนที่จะส่งมันไปอยู่ในมือปาร์ค ชานยอล
“มันมีลูกผู้ชายหนึ่งคน ... ที่ไม่ได้อยู่ที่นี้ครับ” มือหนาเอื้อมมือไปถอดแว่นดำออก ใบหน้าของคนเป็นนายเรียบนิ่งไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบกลับใดใดทั้งสิ้นทั้งๆที่ควรจะตกใจกับในสถานการณ์อย่างนี้ แต่นั่นไม่ใช่เพราะเขาคือ ปาร์ค ชานยอล คนที่เย็นชาได้กลับทุกสถานการณ์ น่ากลัว และ น่าเกรงขาม
“เด็กคนนี้อายุเพียงแค่ 10 ขวบเองครับท่าน...”
“ไปจับตัวมันมาให้ฉัน แล้วเราจะเดินเรือกันในวันพรุ่งนี้”
เมาท์มอย : ไม่มีอะไรมากแค่บอกว่า แอบมาเปิดเรื่องใหม่ ฝากติดตามๆด้วยนะ ♥
ป.ล. ยังไม่ได้ตรวจคำผิดเลอ ผิดตรงไหนบอกนะ คิคิ เจอกันตอนหน้า
รอคนเม้นท์อยู่นะะะะะะะะะะะะะ เเฟนคลับเพิ่มเเต่เม้นท์ไม่เพิ่มเลย กำลังใจถดถอย ฮืออออ T^T
ความคิดเห็น