BLACKDRAGON

ลำดับตอนที่ #8 : BLACKDRAGON EP8

แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้ามาที่ประตูกระจกบานใหญ่ เสียงคลื่นซัดสาดเข้ามาจากหน้าต่างบานเล็กที่เปิดรับลมไว้ เตียงนอนสีขาวขนาดใหญ่มีร่างบางนอนหลับสนิท ผ้าห่มสีขาวสะอาดตาพันร่างที่เปลือยเปล่า ผมยาวสลวยปรกหน้าปรกตาที่สวยงามนั้นไว้ดังเกรงว่าจะมีใครมาจับจ้องแล้วหลงใหลหล่อน เสียงน้ำจากฝักบัวในห้องน้ำดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบา แต่ก็ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งตื่นได้ มือบางควานหาร่างสูงในขณะที่ดวงตากลมค่อยๆปรือตาขึ้นสู้แสงตะวัน



คริสมังกรสายฟ้าก้าวออกมาจากห้องน้ำ ผ้าขนหนูสีขาวพันกายเฉพาะท่อนล่างของเขาไว้ เส้นผมสีทองเปียกหมาดจากการสระด้วยแชมพูกลิ่นหอม ใบหน้าคมยกยิ้มสดใสให้ร่างเล็กที่ผุดลุกขึ้นมานั่ง แอลกอฮอลล์ยังคงคั่งค้างในหัวสมองของหญิงสาว อาการมึนศรีษะตามมาเมื่อเธอเริ่มตื่นเต็มตา



"เมาแล้วกรนดังชะมัด" เขาเปรยออกมาเบาๆขณะเดินเช็ดผมและหย่อนกายลงบนเตียงนอนนุ่ม



"ฉันเหรอ" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความตกใจ



"อือ ใช่น่ะสิ แต่ไม่เป็นไร ฉันอยากให้เมาอีก เร้าใจดี" เขายกยิ้มกวน ดวงตาคมฉายแววซุกซน...



ร่างบางเขินอายกับคำพูดหยอกล้อ เธอคว้าหมอนข้างขึ้นมาฟาดชายหนุ่มหลายครั้ง มือหนาโอบรัดร่างเล็กไว้พร้อมเสียงหัวเราะร่วน



"เธอกล้าลบเหลี่ยมมังกรสายฟ้าเหรอ มากไปแล้ว!" นิ้วยาวชี้ใบหน้าสวยใส ริมฝีปากเล็กแสร้งขบกัดนิ้วมือของเขา มือหนาสะบัดหนีและดีดจมูกรั้นเล่นเบาๆ



ทั้งสองหยอกเย้ากันบนเตียงนอนนุ่ม ชานยอลลี่ถูกร่างสูงนั่งคร่อมบนตัวและกลั่นแกล้ง เสียงหัวเราะของความสุขแว่วอยู่ในห้องพักของโรงแรมสุดหรู ไม่นานนักโทรศัพท์มือถือของมังกรสายฟ้าก็ดังขึ้นขัดจังหวะความสนุกสนานของคนทั้งคู่



"ว่าไง" น้ำเสียงปรับเป็นนิ่งเฉย เมื่อเห็นเบอร์ที่โชว์ขึ้นมาเป็นชื่อของโอเซฮุน



"กูเคยเตือนมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่าไว้ใจนังนั่น!"



"มึง...หมายความว่ายังไง" ใบหน้าคมฉงนสงสัยกับสิ่งที่เพื่อนรักกำลังโกรธจัด



"ไอ้จื่อเทาพาพวกมาทำร้ายเด็กแก็งค์มังกรดำเมื่อคืนนี้ มันขโมยรถไป! ถ้านังนั่นไม่เป็นสายให้มันจะตามพวกเรามาถึงโกดังได้ยังไง!" ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าสวยใสด้านข้าง แววตาของเขาเริ่มดุดัน ร่างสูงรีบลุกขึ้นแต่งตัว สีหน้าเคร่งเครียดบ่งบอกว่าเขากำลังมีเรื่องครุ่นคิดในใจ



"มีอะไรกัน" เสียงหวานเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้นตกใจ



"แฟนเธอพาพวกมารุมทำร้ายเด็กฉัน" เอ่ยขณะที่สวมใส่เสื้อและคว้าอาวุธปืนคู่ใจเหน็บที่ด้านหลัง เขาหยิบเสื้อแจ็คเก็ตติดมือไป ร่างเล็กรีบเดินตามไปที่หน้าประตู



"คริส...ฉันขอไปด้วยได้ไหม" ฝ่ามือเล็กจับแขนแกร่งเขย่าเรียก



"รออยู่ที่นี่ ฉันขอไปจัดการธุระก่อนแล้วจะกลับมาเคลียร์" ประตูถูกผลักออก ร่างสูงก้าวเดินออกไปด้วยความรวดเร็วและร้อนรุ่มในใจ

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มัสแตงสีดำคันใหญ่เร่งเครื่องยนต์ดังทั่วท้องถนน แขนยาวพาดขอบกระจกพร้อมคีบบุหรี่สูบด้วยแรงโทสะ ไฟสีแดงบริเวณก้นบุหรี่สว่างวาบเมื่อริมฝีปากหนาดึงดูด ดวงตาคมดุดันด้วยแรงอาฆาตแค้นอันเนื่องมาจากสมาชิกของแก็งค์หงษ์ซิ่ว ...บริเวณหน้าโกดังยังมีร่องรอยคราบเลือดเลอะเปรอะเปื้อนที่พื้น สมาชิกในแก็งค์มังกรดำถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเล็กๆในย่านนั้นที่อาศัยเงินบริจาคของคริส หากเรื่องนี้รู้ถึงหูตำรวจจะนำมาซึ่งความเดือดร้อน เพราะทั้งแก็งค์หงษ์ซิ่วและแก็งค์มังกรดำเป็นศัตรูคู่แค้นกันมาหลายชั่วอายุ พวกเขามีปัญหากันมายาวนานและเป็นที่ต้องการตัวของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์



ร่างสูงขบกรามแน่นด้วยความโกรธแค้น มือหนากำเข้าหากันเมื่อรับรู้ว่ารถที่หายไปกับจื่อเทามูลค่าหลายล้านหยวน



"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับชานยอลลี่.." เสียงเข้มเอ่ยกับเพื่อนรักที่ตัวเล็กกว่า



"เมื่อไรมึงจะตาสว่าง! เมื่อคืนพวกเรามีปาร์ตี้กันยันดึก มันใช้ช่วงเวลาที่มึงไม่อยู่มาที่โกดัง ถ้าไม่ใช่เพราะยัยนั่น มันจะรู้ความเคลื่อนไหวและที่ตั้งของโกดังเราได้ยังไง!"



ร่างสูงส่ายศรีษะช้าๆ มือหนาลูบจับใบหน้าตนเองด้วยความตึงเครียด สมองขบคิดไตร่ตรองถึงแผนการณ์ที่จะนำรถแลมโบกินี่สีขาวกลับคืนมา....แม้จะเพิ่งรู้จักกับชานยอลลี่ได้ไม่นาน แต่เขาก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเธอไม่ใช่สายให้แก็งค์หงษ์ซิ่ว...



"ไอ้จื่อเทามันไม่ได้ต้องการรถ มันต้องการแก้แค้นมึง ที่มึงทำกับผู้หญิงของมัน!" หนุ่มร่างเล็กตะคอกใส่หน้าเพื่อนรักด้วยความโมโห



หากการกระทำของคริสมังกรสายฟ้านำความเดือดร้อนมาให้กับแก็งค์มังกรดำ โอเซฮุนก็ไม่ยอมเช่นกัน ทุกคนคือเพื่อน พี่ น้อง ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาและแข็งแกร่งเกินกว่าจะให้ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาทำลายความสัมพันธ์ เป็นระยะเวลาหลายปีกว่าที่แก็งค์จะเป็นปึกแผ่นและเลื่องชื่อเรื่องความสามารถการแข่งรถ...



"กูจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวของกูเอง และมึงจำคำกูไว้ว่า 'ชานยอลลี่ไม่ใช่ผู้หญิงของฮวางจื่อเทา....แต่คือผู้หญิงของกู!'..."



ร่างสูงเดินก้าวออกไปจากโกดังด้วยความร้อนใจ รถมัสแตงสีดำถูกเร่งเครื่องยนต์เสียงดังกระหึ่ม จุดหมายปลายทางคือที่พักของฮวางจื่อเทา โทรศัพท์ถูกกดต่อสายไปยังบุคคลหนึ่งซึ่งแฝงตัวไปเป็นสายในแก็งค์หงษ์ซิ่ว



"ครับ เฮีย" ปลายสายเอ่ยตอบเมื่อหน้าจอโชว์เบอร์โทรศัพท์ของคริสมังกรสายฟ้า



"ไอ้จื่อเทาอยู่ที่ไหน!"



"ตอนนี้มันอยู่โรงแรมตันหยงครับ.." ประโยคสนทนาอีก 2-3 ประโยคบอกถึงสถานที่และจำนวนสมาชิกของแก็งค์หงษ์ซิ่วที่โรงแรมชื่อดัง



มือหนากดตัดสาย รถยนต์มัสแตงสีดำวิ่งซิกแซกไปตามท้องถนนเมื่อการจราจรเริ่มคับคั่ง คันเร่งถูกเหยียบจนเกือบมิดเมื่อรถยนต์คล่องตัว ไม่นานยานพาหนะที่ร่างสูงโดยสารมาก็พาเขามาถึงที่หมาย ปืนสั้นลายมังกรดำถูกเหน็บที่เอว ขายาวเดินกระฉับกระเฉงตรงไปยังห้อง Sea view สุดหรูของโรงแรมระดับ 5 ดาว หน้าห้องของจื่อเทามีลูกสมุนสองคนยืนเฝ้าประตูอยู่ข้างนอก ขายาวกระโดดถีบเข้าไปที่ยอดอกจนสองคนนั้นล้มลง มือหนาคว้าปืนสั้นแบบพกขึ้นมาจ่อหัวลูกสมุนระดับล่าง ร่างสูงยึดปืนของทั้งสองคนและโยนทิ้ง



"กูคริสมังกรสายฟ้า มีเรื่องต้องเคลียร์กับไอ้จื่อเทา พวกมึงไม่เกี่ยวก็ไสหัวไปซะ!" เขาแกว่งปืนในมือไล่ให้ผู้ไม่เกี่ยวข้องออกให้ห่างจากบริเวณนั้น



ประตูถูกผลักออกอย่างแรง ร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวสองคนนอนกอดก่ายกับฮวางจื่อเทา ใบหน้าเข้มมีสีหน้าตกใจ เขาไม่คิดว่าหัวหน้าแก็งค์มังกรดำจะกล้ามาหาเขาถึงที่...



"ออกไปข้างนอกกันก่อนนะครับสาวน้อย อ่อ อย่าลืมใส่เสื้อผ้าด้วยนะครับเดี๋ยวจะไม่สบาย" ร่างสูงเอ่ยด้วยท่าทางยียวน มือหนาหยิบผ้าขนหนูยื่นให้ร่างเล็กที่หวีดร้องด้วยความตกใจ พวกหล่อนวิ่งกระเจิดกระเจิงหนีตายออกไปจากห้องพักสุดหรู



"มึงกล้ามากนะจื่อเทาที่ทำร้ายเด็กกู! อยากได้รถกูก็ท้ากูแข่งสิวะ ไม่ต้องใช้วิธีสกปรกแบบนี้!" กำปั้นถูกชกเข้าไปที่ใบหน้าเข้มหลายครั้ง



ฮวางจื่อเทากระชากคอเสื้อร่างสูงและชกต่อยกลับไปเช่นกัน เขาสบถคำด่าหยาบคายใส่ร่างสูงด้วยความเคียดแค้น



"อย่าว่าแต่รถมึงเลย ชานยอลลี่กูก็จะเอาคืนมาให้ได้!"



"มึงคิดว่ามึงแน่มากสินะที่ได้นอนกับชานยอลลี่! ใจของเค้ายังอยู่กับกูโว้ย! ชานยอลลี่เป็นสายให้กู มึงรู้ไว้ซะไอ้โง่!"



ร่างสูงตะลึงงันกับสิ่งที่ได้ยิน เขาพลาดท่าถูกผลักล้มลงไปที่พื้นเมื่อตกอยู่ในภวังค์ จื่อเทาคร่อมร่างและชกต่อยใบหน้าคมจนเลือดกลบปาก คริสหมดเรี่ยวแรงกับคำพูดของศัตรู ผู้หญิงที่เขาไว้ใจกลับร่วมมือกับคนรักเก่ารวมหัวกันทำร้ายเขา...



ปลายเท้าเตะเข้าไปที่ชายโครงหลายครั้งจนร่างสูงตัวงอ มือหนาค่อยๆชักอาวุธปืนออกมาจ่อศรีษะของชายหล่อเหลา จื่อเทาเตรียมจะลั่นไกด้วยแรงโทสะ ฉับพลันลูกสมุนแก็งค์หงษ์ซิ่วก็วิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น ทางโรงแรมมีการแจ้งตำรวจให้เข้ามาจับกุมทั้งสองฝ่ายที่กำลังทะเลาะวิวาท ร่างโปร่งสบถเสียงดังและใช้ปลายเท้าเหยียบใบหน้าคมไว้....



"ครั้งนี้กูปล่อยมึงไปก่อนแต่ครั้งหน้ากูไม่เอามึงไว้แน่ ไอ้คริส!" ทั้งหมดวิ่งหนีไปโดยทิ้งร่างสูงไว้เพียงลำพัง เขาค่อยๆหยัดกายขึ้นจากพื้นช้าๆ ร่างกายของเขากำลังบอบช้ำจากการชกต่อย แต่บาดแผลจากจิตใจกลับทำร้ายเขาจนแทบไม่มีแรงเดิน



ขายาวก้าวกะเผลกไปตามบันไดหนีไฟของโรงแรม ร่างสูงแอบหลบไปทางด้านหลังที่ผู้คนบางตา รถมัสแตงสีดำถูกสตาร์ทและออกตัวไปอย่างรวดเร็วเพื่อหนีจากการไล่ล่าของตำรวจ สมองครุ่นคิดถึงคำพูดของฮวางจื่อเทา ศัตรูคู่แค้นที่ทำให้เขาเสียเชิงจนถูกซ้อมบาดเจ็บสาหัสทั้งกายและใจ คำว่าไอ้โง่ยังดังก้องอยู่ในโสตประสาท ความเร็วของรถยนต์ผ่อนลงไปเรื่อยๆ... คริสไม่ต้องการพบหน้าใครในตอนนี้ เขารู้สึกผิดหวังกับสิ่งที่ได้ยิน



เสียงโทรศัพท์ดังรบกวนความเงียบในรถหรู มือหนากดรับสายเมื่อหน้าจอโชว์ชื่อของเพื่อนรัก



"มึงทำอะไรของมึงไอ้คริส! มึงบุกไปหามันคนเดียวได้ยังไง มันไม่ฆ่ามึงตายก็ดีเท่าไรแล้ว!" คำต่อว่ามากมายดังเข้ามาตามสาย ร่างสูงนิ่งงัน ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันด้วยความตึงเครียด



"โอเซฮุน มึงพูดถูก..กูมันโง่เอง กูผิดเองที่..." น้ำเสียงขาดช่วงไปเมื่อนึกถึงใบหน้าสวยใสของชานยอลลี่



"มึงโอเคหรือเปล่า มึงบาดเจ็บตรงไหนบ้าง" เพื่อนรักเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง แม้จะฉงนสงสัยในสิ่งที่เพื่อนร่างสูงกำลังพูดแต่เขาก็ไม่คิดจะไตร่ถามในเวลานี้



"กูฝากเป็นธุระช่วยไปรับชานยอลลี่กลับมาที่โกดังที คืนนี้ห้ามใครเข้ามารบกวน กูมีเรื่องที่จะต้องจัดการให้จบ" สายถูกวางไป ดวงตาคมฉายแววปวดร้าวลึกๆ มือหนาตบลงไปบนพวงมาลัยหลายครั้งด้วยความเสียใจ เขาสบถด่าตัวเองที่หลงงมงายให้กับผู้หญิงที่ใสซื่ออย่างเธอ...

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

ร่างเล็กนั่งเงียบมาในรถตลอดทาง ดวงตากลมเหลือบมองใบหน้าชายร่างเล็กที่นั่งด้านข้าง โอเซฮุนทำหน้าที่เป็นสารถีตามคำขอร้องของเพื่อนรัก เมื่อมาถึงโกดัง หญิงสาวก็ก้าวลงพร้อมคำขอบคุณอย่างนอบน้อม



"ขอให้เธอโชคดี" น้ำเสียงเรียบเอ่ยลาพร้อมกับโค้งน้อยๆให้หล่อน



"หือ..อะไรนะคะ" ใบหน้าหวานทำหน้าฉงนกับสิ่งที่เธอได้ยิน



"การกระทำของเธอกำลังจะได้รับผลตอบแทน ฉันไปล่ะ" เขายิ้มบางและขับรถออกไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนมองด้วยความสงสัย



ร่างเล็กเดินตรงเข้าไปในโกดัง ประตูเหล็กถูกผลักออกช้าๆ ร่างสูงนั่งสงบนิ่งตรงโซฟาตัวใหญ่ที่เดิม ใบหน้าที่เคยหล่อเหลากลับดูหมองลงและแฝงความนัยน์มากมาย...หางคิ้วถูกผ้าพันแผลปิดไว้ ริมฝีปากแตกบวมช้ำ แขนแกร่งมีผ้าพันต้นแขนเพื่อบรรเทาอาการบาดเจ็บของกล้ามเนื้อ...



"คริส..นายเป็นอะไรมากไหม" ดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ เธอวิ่งตรงไปยังร่างสูง มือเล็กจับที่ใบหน้าคมเพื่อเพ่งพินิจให้ชัดขึ้น



"เอามือของเธอออกไป" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นช้าๆมือหนาปัดมือเล็กออกจากใบหน้าของตน



"คนที่ทำร้ายนายคือฮวางจื่อเทาเหรอ ทำไมต้องทำร้ายกันด้วย!"



"ไม่ใช่ฮวางจื่อเทา...คนที่ทำร้ายฉันคือเธอต่างหาก...ชานยอลลี่..." ริมฝีปากหนาดึงดูดบุหรี่มวนยาว ควันสีขาวถูกพ่นออกจากปลายจมูกโด่งช้าๆ



เขากระดกเบียร์กระป๋องลงลำคอหลายอึก บรรยากาศรอบข้างเงียบสงัด ชวนให้อึดอัดกว่าทุกครั้งเมื่อทั้งสองต้องอยู่ร่วมกันเพียงลำพัง



"นายหมายถึงอะไร ฉันไม่เข้าใจ"



"เลิกตีหน้าซื่อได้แล้ว! เธอคงสะใจมากสินะที่ทำให้ฉันกลายเป็นคนโง่แบบนี้!" กระป๋องเบียร์ถูกเหวี่ยงไปที่พื้น ร่างสูงตรงเข้ากระชากและดันร่างบางเข้าชิดกำแพงด้วยความโมโห



"นายพูดเรื่องบ้าอะไรของนาย ฉันเจ็บนะ!"



มือใหญ่บีบริมฝีปากเล็ก ดวงตาคมฉายแววดุดันระคนเจ็บปวด ร่างบางถูกเขย่าอย่างแรงเมื่อเธอเริ่มมีปากเสียง ฝ่ามือกำเข้าหากันแน่น เขาหาทางออกให้กับตัวเองไม่ได้ว่าควรจะจัดการกับเธออย่างไร



"จะตายแล้วยังจะปากดีอีก!" ใบหน้าคมขบกรามแน่น ความร้ายกาจของคริสเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่สมาชิกของแก็งค์มังกรดำ ความเย็นชาและเด็ดเดี่ยวของเขามักได้รับการกล่าวขานยกย่องจนเลื่องลือไปทั่ว



"ฉันจะทำยังไงกับเธอดี ให้สมกับที่เธอสมคบคิดกับมันหักหลังฉัน!" กำปั้นถูกง้างขึ้นเหนือใบหน้าเล็ก ริมฝีปากขบเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธแค้น ดวงตากลมโตหลับตาลงด้วยความกลัว เธอไม่เคยเห็นคริสโมโหร้ายมากขนาดนี้มาก่อน แม้เมื่อก่อนเธอจะรองรับอารมณ์เขามามาก แต่ครั้งนี้กลับแฝงไปด้วยความเย็นชาจนเธอหวาดหวั่น



ฝ่ามือหนากำแน่นและชกต่อยเข้าไปหลายครั้ง เสียงหวีดร้องของหญิงสาวร้องห้ามเมื่อลืมตาขึ้นมามองร่างสูงตรงหน้า... เลือดสดๆไหลตามง่ามนิ้วมือ คริสมังกรสายฟ้าชกเข้ากับกำแพงเพื่อระบายความโกรธแค้นที่มีต่อร่างบาง



"นายทำร้ายตัวเองทำไม คริส หยุดนะ..." แขนเรียวใช้เรี่ยวแรงของเธอทั้งหมดรั้งแขนแกร่งไว้ให้หยุดการกระทำ เธอเริ่มร้องไห้กับสิ่งที่ได้เห็น



"ทำไม ชานยอลลี่...ทำไม" ใบหน้าคมซุกลงกับกำแพงด้วยความเสียใจ มือหนายังคงกำแน่นด้วยความแค้นเคือง หัวสมองสับสนกับสิ่งที่ตนเองควรจะต้องทำ



ปืนสั้นลายมังกรดำถูกหยิบขึ้นจากด้านหลัง เขาค่อยๆเล็งปากกระบอกปืนไปที่ร่างบาง คริสเงยหน้าขึ้นฟ้าเพื่อระงับน้ำตาที่กำลังจะไหล หัวหน้าแก็งค์มังกรดำไม่เคยเผยด้านที่อ่อนแอให้ใครเห็น เขาพยายามอย่างที่สุดที่จะควบคุมอารมณ์ความรู้สึกที่แท้จริงไว้ให้ลึกสุดใจ



"ฉันเคยเตือนเธอแล้วใช่ไหมว่าถ้าเธอหักหลังฉัน ฉันจะเป็นคนฆ่าเธอด้วยมือของฉันเอง" เสียงเข้มเอ่ยเบาๆ ดวงตาคมฉายแววเศร้าหมอง เขาผิดหวังกับหญิงสาวที่ไว้ใจ



"คริส..นายพูดถึงเรื่องอะไร บอกฉันสิ นายกำลังเข้าใจอะไรฉันผิด" ร่างเล็กเริ่มร่ำไห้ เธอทั้งสับสบ หวาดกลัว และหวั่นใจกับการกระทำของร่างสูง



"หยุดแสดงละครได้แล้วชานยอลลี่!" ปากกระบอกปืนเขี่ยศรีษะเล็กด้วยความโมโห



ร่างบางสะอื้นไห้จนตัวโยน เธอยืนนิ่งและปาดน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้ม ดวงตาคมเหลือบมองไปทางอื่น เขาเองก็แทบขาดใจกับสิ่งที่ต้องทำตามสัญญากับเพื่อนรัก เขาจะไม่ยอมเสียสัจจะเพียงแค่ผู้หญิงคนเดียว...



"ก่อนจะตาย มีอะไรจะพูดไหม" น้ำเสียงเย็นชาของเขาเอ่ยถาม คริสไม่กล้าแม้แต่จะมองใบหน้าสวยที่เคยสดใสนั้น



"ขอบคุณที่เคยดูแลฉันอย่างดี...ขอบคุณที่เคยสร้างรอยยิ้มให้ฉัน" ร่างเล็กตอบทั้งน้ำตา ใบหน้าหวานแย้มยิ้มน้อยๆเธอยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาที่ค่อยๆไหล



มือหนาที่กำกระบอกปืนเริ่มสั่นเทาน้อยๆ เขาโน้มใบหน้าคมลงจูบสัมผัสดวงตากลมโตที่กำลังเปียกชื้น ริมฝีปากไล่จูบลงมาที่แก้มใสและปากเล็ก รอยยิ้มบางวาดขึ้นที่ใบหน้าของคริสมังกรสายฟ้า สัมผัสอ่อนโยนสุดท้ายที่เขาจะมอบให้กับหญิงสาวที่เขาเผลอใจรัก...



"ขอบคุณเธอ...ที่ทำให้ฉันกลับมาเป็นคนมีหัวใจอีกครั้ง" เขาดึงร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด ปลายจมูกโด่งสูดดมผมสีน้ำตาลอ่อนที่หอมละมุน



"เธอไปได้แล้ว..." ปลายกระบอกปืนชี้ไปที่หน้าประตูเพื่อไล่ให้เธอออกไปจากชีวิตเขา



"..คริส.."



"ฉันบอกให้เธอไปไง ออกไป ไปจากที่นี่ ไปจากฉันซะ!" เสียงเข้มตะคอกใส่ร่างบางอย่างดุดัน



"...ไม่ไป...ได้ไหม.." ฝ่ามือเล็กกุมแขนแกร่งไว้ เธอเขย่าเรียกเขาเบาๆ เสียงหวานไม่กล้าขอร้องเต็มปากนัก



"ฉันบอกให้ออกไป ถ้าไม่อยากตายก็ไปซะ!" เธอสะดุ้งสุดตัว แขนแกร่งสะบัดและเดินหนีร่างบางที่กำลังยืนนิ่ง



"คริส..."



"เธอไม่ได้ตายไปจากชีวิตจริงของฉัน แต่เธอต้องตายไปจากความทรงจำที่ฉัน...เคยมีเธอ"



"ฉันขอร้องให้เธอไป... ก่อนที่ฉันจะยิงเธอจริงๆ ไปสิชานยอลลี่... หนีฉันไปให้ไกล!" ปากกระบอกปืนถูกเล็งขึ้นท้องฟ้าและยิงขึ้นหลายนัดเพื่อให้ร่างเล็กหวาดกลัว...



ร่างบางตัดสินใจเดินจากไปทั้งน้ำตา เธอวิ่งร้องไห้ไปตลอดทางที่เดินจากร่างสูงมา คริสมังกรสายฟ้าจะเป็นอดีตที่เธอเคยจดจำเท่านั้น คริสมีเหตุผลที่ต้องไล่เธอออกไปจากชีวิต อันตรายมากมายหากเธออยู่ข้างกายเขา แม้หัวหน้าแก็งค์มังกรดำจะไม่ได้ฆ่าชานยอลลี่ให้ตายคามือ แต่หากเรื่องนี้รู้ถึงหูโอเซฮุน ชีวิตของเธอก็มีอันตรายไม่แพ้กัน...



เรื่องราวความรักของคริสมังกรสายฟ้าและชานยอลลี่จะเป็นเช่นไร โปรดติดตาม.....





END EP8 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------