ความลับของซุปตาร์ #KrisYeol

ลำดับตอนที่ #4 : -EP4 ไม่ว่าจะเก่งแค่ไหนผมก็แพ้อยู่ดี

วันเวลาผ่านมาสองวันแล้วที่คริสต้องอยู่บ้านโดยไม่ได้ออกไปถ่ายทำทั้งละครและ MV วันนี้คริสรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตและต้องการจะออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้าง คนอย่างเขาไม่ค่อยชอบอยู่บ้านอยู่แล้วเพราะบรรยากาศที่ค่อนข้างเงียบเหงาก็เลยทำให้เขาเกิดอาการเซ็ง......

"วันนี้ฉันอยากทานอาหารอิตาเลี่ยน ....นายต้องไปกับฉัน"

คริสเอ่ยพูดกับชานยอลในช่วงสายของวัน คำพูดของคริสไม่ใช่น้ำเสียงเชิงร้องขอแต่เป็นคำพูดที่ดูคล้ายกับเป็นคำสั่ง....

"นายนี่เรื่องมากชะมัดเลยคริส แขนเจ็บแล้วยังจะเที่ยวอีก งานฉันก็ตั้งเยอะแยะ...."

ชานยอลพูดพลางเปิดสมุดรายการคิวต่างๆของคริสเพื่อดูว่ามีที่ไหนที่เขาต้องติดต่อเพื่อแจ้งเลื่อนคิวกับทีมงานต่างๆอีกบ้าง

"ฉันเบื่ออยู่บ้านมา 2 วันแล้วหรือจะให้ฉันไปกับพวกนางแบบใหม่ นายก็รับโทรศัพท์พวกนั้นที่โทรเข้ามา แล้วก็แก้ข่าวให้ฉันด้วยละกัน"

.... คริสเอ่ยตอบชานยอลด้วยท่าทีไม่สนใจแต่คำลงท้ายของประโยคก็เป็นเหมือนคำขู่ที่ชานยอลอาจจะต้องปวดหัวมากขึ้นหากเขาออกไปเดทกับพวกนางแบบจริงๆ

ที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนชื่อดังแห่งหนึ่ง ภายในร้านตกแต่งสไตล์เรียบหรูและดูดี ชานยอลไม่ค่อยชอบสถานที่แบบนี้เท่าไรนักเพราะมันดูไม่เหมาะกับเขาและอีกอย่างเขาก็มักจะเป็นตัวตลกเสมอเมื่อเข้ามาทานอาหารในร้านแบบนี้กับคริส...

ชานยอลเปิดเมนูออกดูเพื่อเลือกรายการอาหารโดยที่คริสเป็นคนช่วยเลือกให้เพราะรู้ดีว่าชานยอลไม่เก่งภาษาอังกฤษ หลังจากทั้งคริสและชานยอลสั่งรายการอาหารกับทางบริกรเสร็จ ไม่นานนักก็มีเสียงเอ่ยทักชานยอลดังขึ้นมาในบริเวณร้านที่มีเพลงสากลกำลังบรรเลงเบาๆ....

"ชานยอล!!.....นายใช่ปาร์คชานยอลหรือเปล่า ....ชานยอลจริงๆด้วย สบายดีมั้ย"

เสียงเด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผิวเข้ม หน้าตาของเขาคมคายและดูดีในระดับหนึ่ง ท่าทางแต่งตัวจัดจ้านของเขาบ่งบอกว่าเขาเองก็ไม่น่าจะใช่คนธรรมดาเช่นกัน แต่ลักษณะท่าทางของเขาที่ดูเป็นคนโผงผางขี้เล่นมันเรียกสายตาของคริสให้มองดูเขาอยู่เงียบๆและมีท่าทีไม่พอใจนักที่เขาทำเสียงดังในร้านและอีกอย่างคริสเองก็นั่งร่วมโต๊ะอยู่กับชานยอล....

"จื่อเทา...เทา!นายกลับจากเมืองนอกแล้วเหรอ นายหายไปนานเลยนะกลับมาแล้วดูดีกว่าเดิมเยอะเลย"

ชานยอลเอ่ยทักจื่อเทาเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยของเขาที่ดรอปเรียนและออกไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแทนเนื่องจากต้องเดินทางไปทำธุรกิจกับครอบครัวที่นั่น....ทั้ง 2 คนคุยกันโดยไม่สนใจคริสที่อยู่ตรงหน้า...เมื่อผ่านไปสักพักและเทาเหลือบสังเกตเห็นคริสก็เอ่ยถามกับชานยอล....

"อ่าว.....นี่นายมากับใครน่ะชานยอล เพื่อนเหรอ" เทาเอ่ยถามพร้อมกับมองมาที่คริส

คริสยังคงตีสีหน้านิ่งเฉย ไอ้บ้านี่ไปอยู่หลังเขามาหรือไงถึงไม่รู้จักซุปเปอร์สตาร์ที่โด่งดังอย่างผม....ดูท่าทางจะสนิทสนมกับชานยอลมากสินะ ชานยอลก็ยิ้มดีใจน่าดูที่ได้พบมัน.....

"อ่อ...เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันน่ะ ไว้ฉันจะเล่าให้ฟังนะ"

ชานยอลพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยและยังคงนั่งหัวเราะกับเทาต่อไป

คริสแกล้งกระแอมไอเบาๆเพื่อขัดจังหวะการสนทนาของคนทั้งสอง "เพื่อนร่วมงานเหรอ" ปาร์คชานยอลนายใช้คำพูดได้ห่างเหินกับฉันมากนะ

"เอ่อ โทษนะครับ พอดีผมกับชานยอลกำลังจะทานอาหารกันและผมก็กำลังหิวมาก"

... คริสพูดพร้อมจับจ้องไปที่ใบหน้าของเทาด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่ดูไม่จริงใจของคริสที่เขาพยายามปั้นหน้าอยู่....

"อ่อ ครับ งั้นผมขอตัวก่อนละกัน...มีอะไรโทรมานะชานยอล ฉันยังใช้เบอร์เดิม"

... เทาเอ่ยขอตัวโดยชานยอลลุกขึ้นยืนเพื่อกอดลาเทาเขาทั้งสองร่ำลากันอยู่นานและไม่คิดจะสนใจคริสที่กำลังนั่งมองอยู่ด้วยสายตาไม่พอใจ...

ชานยอลยังคงมีท่าทีดีใจที่เจอกับเทาเพื่อนที่เขาไม่ได้พบมาเป็นแรมปีแล้ว....วันนี้ได้เจอกันอีกครั้งถือเป็นโชคดี ชานยอลยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงตอนที่เขาและเทาเรียนด้วยกันที่มหาลัยวัยเรียนคือวัยที่สนุกที่สุดสำหรับตัวเขาแล้ว....

"นายจะนั่งยิ้มทำไม...จะมีความสุขอะไรนักหนาแค่เจอเพื่อนเก่า.......ว่าแต่...ใช่เพื่อนหรือเปล่า"

คริสเอ่ยถามชานยอลพร้อมสีหน้าไม่ไว้ใจ...เขาพยายามเพ่งมองไปที่ใบหน้าของชานยอลเพื่อจับผิดอะไรบางอย่าง

"จะเพื่อนหรืออะไรนายจะอยากรู้ไปทำไม ...."

ชานยอลแกล้งพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยพร้อมกับตั้งหน้าตั้งตาหั่นชิ้นสเต็กในจานของเขาต่อไป....คริสนิ่งอึ้งกับคำพูดของชานยอลและเกิดอารมณ์คุกรุ่นขึ้นมาเล็กน้อย....ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่รู้ตัวเช่นกันว่าทำไมจะต้องอารมณ์เสียเมื่อชานยอลไม่ตอบว่าทั้งเขาและเทาเป็นอะไรกัน....

"นายหั่นสเต็กให้ฉันด้วย!แขนฉันเจ็บอยู่!"

คริสผลักจานสเต็กตรงหน้าไปให้ชานยอลจัดการ เสียงจานกระทบโต๊ะดังจนคนโต๊ะข้างๆหันมามองตามเสียงนั้น

ชานยอลเบ้ปากเล็กน้อยพร้อมคว้าจานสเต็กของคริสตรงหน้ามานั่งหั่นให้เขาและยื่นจานกลับไปโดยแกล้งให้ขอบจานกระแทกกับโต๊ะเสียงดังขึ้นมาเช่นกัน....

ที่ลานจอดรถไม่ไกลจากร้านอาหารนัก คริสเดินนำชานยอลมาที่รถด้วยสีหน้าเรียบเฉยและหงุดหงิดใจ หลังจากทานอาหารเสร็จเขาทั้งสองก็ไม่ได้เริ่มประโยคสนทนาอะไรกันเลย เนื่องจากคริสอารมณ์ไม่ดีและชานยอลเองก็ไม่อยากจะพูดคุยกับเขาซักเท่าไรนัก ตอนนี้มีงานอีกหลายอย่างที่รอเขาอยู่ที่บ้าน เขาไม่มีอารมณ์ที่จะมานั่งสุนทรีย์ในการดื่มด่ำรสชาดอาหารที่อิตาเลี่ยนอย่างที่คริสกำลังเป็นอยู่ ...

เมื่อคริสเดินก้าวเท้าพาร่างสูงโปร่งของตนตรงมายังรถสปอร์ตหรูก็มีเสียงบีบแตรดังมาจากทางด้านหลังเขาจึงหันกลับไปมองตามเสียงนั้น

"พี่คริสสส....จำดาอึนได้มั้ยคะ....ที่เราเคยถ่ายแบบด้วยกันไง"....

หญิงสาวหน้าตาสะสวยเอ่ยทักคริสโดยเธอเองก็นั่งในรถสปอร์ตคันหรูเช่นกัน ไม่บอกก็รู้ว่าดาอึนคนนี้เป็นนางแบบชื่อดัง ที่ชานยอลก็รู้จัก มีประวัติเปลี่ยนผู้ชายเป็นว่าเล่น...และมีข่าวกับผู้ชายจนนับไม่ถ้วนหากผู้ชายเจ้าชู้ที่มีข่าวกับผู้หญิงเยอะจะถูกเรียกว่าคาสโนว่า...เธอก็คงขึ้นชื่อว่าเป็นคาสโนวี่ของเกาหลี.......

คริสมองหน้าเธอจนรู้ว่าเป็นใครและลอบมองชานยอลที่อยู่ข้างๆเขา...เขานึกอะไรสนุกๆออกแล้ว...ปาร์คชานยอล..นายอยากกวนประสาทฉันนักใช่มั้ย....

"อ่อ จำได้สิครับ ดาอึนสวยขนาดนี้ใครจะจำไม่ได้ วันนี้มาทานอาหารเหรอครับ"....

"ใช่ค่ะ พี่คริสเป็นยังไงบ้างคะ แขนเจ็บดีขึ้นหรือยัง" ดาอึนเอ่ยถามคริสด้วยมารยาทเนื่องจากเห็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ที่ลงเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของคริสจากการถ่ายทำ

"ดีขึ้นมากแล้วครับ ขาดแค่....คนดูแลแล้วก็ทายาให้"

..... คริสพูดพร้อมกับยิ้มละมุนออกมา....สายตาของคริสแว่บนึงที่จงใจมองไปทางชานยอลเพื่อต้องการจะให้เขาได้ยินคำพูดนั้น...

ดาอึนยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย หลายครั้งแล้วที่เธอพยายามเข้าหาคริสแต่ก็ถูกคริสปฎิเสธทุกครั้ง...วันนี้คริสทำให้เธอประหลาดใจและเธอก็คงจะไม่พลาดในการที่จะทำคะแนนในวันนี้...

"เย็นนี้ดาอึนจะแวะไปหาพี่คริสที่บ้านสะดวกมั้ยคะ พอดีวันนี้ไม่มีคิวด้วย"

....เธอพูดออกมาด้วยความดีใจและหวังจะได้ยินคำตอบของคริส คำตอบที่จะทำให้เธอสมหวัง...

"ยินดีครับ ....พี่จะรอนะ"

คริสยกยิ้มมุมปากน้อยๆและโค้งให้เธอก่อนที่จะขอตัวเดินขึ้นรถไป...โดยมีชานยอลยืนรออยู่ข้างๆด้วยสีหน้าบูดบึ้งและหมั่นไส้เขาเต็มทน....เข้าใจอยู่นะว่าหล่อเลือกได้ แต่เห็นคริสทอดสะพานให้ผู้หญิงตรงหน้าแล้วมันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ความรู้สึกที่มันไม่สามารถจะอธิบายเป็นคำพูดได้.....

บรรยากาศในรถอึมขรึม ทุกอย่างเงียบสงบ.....แม้จะมีเสียงเพลงจากเครื่องเล่นในรถดังออกมาก็ตาม มันเหมือนกับบรรยากาศที่คลื่นลมสงบก่อนที่จะเกิดพายุใหญ่ในมหาสมุทร....

"ถ้าวันนี้นายมีคนดูแลแล้ว ฉันจะกลับไปนอนที่บ้านนะ จะเอางานไปทำด้วย"

ชานยอลเอ่ยพูดกับคริสเมื่อเขาเดินเข้ามาในบ้านและกำลังจะขึ้นห้องไปเพื่อเตรียมเก็บของและเตรียมแฟ้มเอกสารที่เขาต้องเคลียร์คิวต่างๆให้เสร็จ

"ทำไมไม่อยู่เคลียร์ที่บ้านฉันล่ะ ไม่อยากเห็นอะไรที่มันมีผลต่อจิตใจหรือเปล่า" ......

คริสพูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขา เขารู้สึกเหมือนผู้ชนะที่ทำให้ชานยอลรู้สึกไม่ดีได้....

"นี่นายแอบชอบฉันหรือเปล่า ปาร์คชานยอล"

.....คริสยังคงพูดแกล้งชานยอลและเดินยิ้มอย่างภูมิใจในการกระทำของตนเอง.....

"คริส ฉันว่านายคงคิดว่าตัวเองเป็นซุปเปอร์สตาร์จนบ้าไปละ....คนหน้าตาดีแต่นิสัยไม่ดีบางทีก็ไม่น่าคบหาหรอกนะ"

ชานยอลเอ่ยโต้ตอบคริสด้วยสีหน้านิ่งเฉย สีหน้าที่พยายามไม่ใส่ใจคริส ทั้งที่ความจริงในใจเขาก็ไม่สามารถบอกตัวเองได้เช่นกันว่ามันคือความรู้สึกอะไร........

"ปาร์คชานยอล!!นายจะกลับไปนอนบ้านกี่คืนก็ไปเลยปะ ฉันมีคนอื่นคอยดูแลแล้ว!"

หลังคริสพูดจบเขาก็เดินเข้าห้องนอนพร้อมปิดประตูเสียงดัง คริสไม่พอใจในคำพูดของชานยอล ไม่เคยมีใครพูดกับเขาถึงขนาดนี้และชานยอลก็เป็นคนแรกที่กล้าต่อว่าเขา....ในความหยิ่งทะนง และหลงตัวเองทำให้เขาคิดว่าไม่ว่าใครที่อยู่ใกล้ชิดกับเขาก็ต้องชอบเขาทั้งนั้น แม้แต่คนในวงการคนไหนหากเขาแค่กระดิกนิ้วเรียก คนพวกนั้นก็จะวิ่งเข้ามาหาเขาโดยทันที.....ในชีวิตของคริสไม่เคยมีใครที่ปฎิเสธเขามาก่อน...ยกเว้นก็แต่ "ปาร์คชานยอล"

ชานยอลหอบแฟ้มเอกสารต่างๆและเสื้อผ้าบางส่วนออกมาจากห้องของผู้จัดการ...เขายืนโบกแท๊กซี่ที่หน้าบ้านของคริสโดยมีคริสแอบมองอยู่บนระเบียงชั้น 2 ..........นายมันอวดเก่งจริงๆปาร์คชานยอล

เย็นวันนั้นดาอึนมาตามคำสัญญาที่ให้ไว้ เธอขับรถเข้ามาช้าๆและจอดในบริเวณลานจอดรถในบ้านของคริส....ดาอึนเดินสำรวจบ้านของคริสด้วยความตื่นตาตื่นใจ...ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้เธอจะได้เข้ามาเหยียบบ้านหลังนี้....บ้านที่ดารานางแบบหลายๆคนในวงการก็หวังว่าจะได้เข้ามาเยือนบ้าง เธอได้ยินคนอื่นพูดกันว่าน้อยคนนักที่คริสจะพามาที่บ้านหลังนี้นอกจากคนที่เขาคิดจะจริงจังด้วยเท่านั้น...

"พี่คริสทานอาหารเย็นหรือยังคะ" .....ดาอึนเอ่ยถามพร้อมถือของฝากเล็กๆน้อยๆที่เธอซื้อติดมือมาด้วย...

"ยังเลยครับ ก็ว่าจะทานพร้อมกัน" ...... คริสเอ่ยตอบเธอไปตามมารยาท...

ที่โต๊ะอาหารห้องโถงใหญ่ ดาอึนจัดอาหารใส่จานเรียบร้อยแล้ว หนึ่งในนั้นมีสปาเก็ตตี้ครีมซอสของโปรดของคริส.....เขาพยายามใช้มือซ้ายตักเส้นสปาเก็ตตี้นั้นขึ้นมาด้วยความยากลำบากหลายครั้งด้วยความหงุดหงิด....

คริสนึกถึงคำพูดของชานยอลที่เคยสอนเขาให้ทำอะไรมือซ้ายในวันที่เขาเจ็บตัววันแรก....."นายก็ค่อยๆใช้ส้อมหมุนมันช้าๆแบบนี้นะ" รอยยิ้มและสายตาที่อ่อนโยนของชานยอลทำให้เขารู้สึกแปลกๆในวันนั้น ...คริสวางช้อนส้อมลงในจานเสียงดังและหยุดทานทันทีเมื่อเขานึกถึงหน้าชานยอล....ความรู้สึกมากมายเกิดขึ้นในใจของคริส ทั้งโมโห หงุดหงิด อยากเอาชนะชานยอลและความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย...

"พี่ไม่ทานดีกว่าครับ ยังไม่หิว ขอตัวนะครับ ...ว่าจะขึ้นไปอาบน้ำก่อน"

.... คริสเอ่ยพูดขอตัวกับดาอึนพร้อมๆกับเดินขึ้นห้องของตนเองทำไมเขาต้องนึกถึงชานยอลในช่วงเวลานี้ที่เขากำลังจะมีความสุขกับคนอื่น คนที่พร้อมจะวิ่งเข้ามาหาเขาเมื่อเขาเรียกหา

ดาอึนมองตามคริสขึ้นห้องนอนไป ....ในขณะที่ไม่มีใครอยู่ที่บ้านคริสแบบนี้และคริสก็เป็นคนชวนเธอมาที่บ้านเอง หลังจากเขาอาบน้ำเสร็จ....คงจะไม่เป็นการเสียมารยาทนะ หากเธอจะเดินตามเขาขึ้นไป.................

หลังอาบน้ำเสร็จ คริสอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวตัวเดิม เขาใช้มือซ้ายของเขาเช็ดผมที่เปียกหมาดของตัวเองด้วยความไม่ถนัดนักเมื่อไรเขาถึงจะชินกับมันซักที......หลังจากเขาทาครีมและเซรั่มเพื่อบำรุงผิวหน้าของตนเองก็มีเสียงเคาะประตูที่หน้าห้องดังขึ้นเบาๆ....คริสรู้ว่าเป็นดาอึน...เขาเดินไปเปิดประตูให้เธอช้าๆและเธอก็ก้าวเดินเข้ามาในห้องนอนของคริส....

"ดาอึนมาทายาให้ค่ะ พี่คริสคงยังทาเองไม่ถนัด"

..... สายตาของเธอที่มองมาที่คริสไม่มีความเขินอายเลยซักนิด เธอมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขาและเสื้อคลุมสีขาวตัวนั้น ซึ่งเธอหวังว่าคืนนี้ คริสคนที่เธอเคยวิ่งตามเขาจะมาสยบแทบเท้าเธอซักที....

คริสเองรู้ดีว่าดาอึนต้องการอะไร ผู้หญิงที่กล้าเดินเข้ามาในห้องนอนของผู้ชายที่เพิ่งมาบ้านครั้งแรก.....เธอใจกล้าไม่น้อย.......นี่น่ะหรือผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นนางแบบแถวหน้าของวงการ...


"พี่ทาไม่ถึงครับ... แล้วก็ไม่ถนัดด้วย"

คริสยิ้มออกมาเล็กน้อยและนั่งลงบนเตียงนอนของตนเอง..โดยมีดาอึนนั่งอยู่ทางด้านหลังและเริ่มปลดเสื้อคลุมของคริสลงมากองที่เอวของเขา....

ต่อให้เคยเจอคริสมาหลายครั้งแล้วแต่การได้เห็นคริสในระยะใกล้แบบนี้และนั่งถอดเสื้ออยู่ตรงหน้าเธอ มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ผมสีดำเข้มของเขาที่เปียกหมาดๆ กล้ามเนื้อบนร่างกายของเขาบ่งบอกถึงความแข็งแกร่งอย่างผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ

คริสหล่อมากเสียจนคนในวงการหลายคนอยากจะเป็นคู่ควงของเขา....

ดาอึนเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อย.....เธอค่อยๆบีบยานวดลงบนฝ่ามือและเริ่มนวดให้คริสที่ไหล่ขวาเบาๆ.....

ฝ่ามือเรียวเล็กของดาอึนค่อยๆเลื่อนสัมผัสไปบริเวณหน้าอกแกร่งของคริสและเริ่มลูบไล้มัน......คริสหลับตาเพื่อรับสัมผัสที่แสนแผ่วเบานั้น เขาเอื้อมมือไปจับมือของดาอึนไว้ .....พร้อมกับหันตัวเขาเข้ามาหาดาอึนช้าๆ..........คริสโน้มใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ดาอึน.....มือหนาแกร่งของคริสจับที่หัวไหล่ของเธอทั้งสองข้างให้เธอค่อยๆนอนเอนลงไปเตียง...ริมฝีปากได้รูปของคริสกำลังจะประกบจูบไปที่ริมฝีปากบางของดาอึน ซึ่งตอนนี้เธอก็หลับตาพริ้มและรอรับสัมผัสนั้นด้วยความเต็มใจ ปากของเธอเผยออ้าออกน้อยๆเพื่อเป็นการเชื้อเชิญชายตรงหน้าให้เร่งค้นหาความอ่อนหวานหอมละมุนในตัวของเธอ......

ในขณะที่คริสกำลังหลับตาและจะทาบทับริมฝีปากนั้น......ก็ปรากฎใบหน้าของชานยอลที่กำลังเขินอายตอนที่กำลังติดกระดุมให้เขา ใบหน้าที่แดงซ่านขณะที่คริสก้มลงกระซิบที่ข้างหูของชานยอล รอยยิ้มเสียงหัวเราะของชานยอลตอนที่พูดคุยกับเทาตรงโต๊ะอาหารและยืนกอดกันต่อหน้าเขา.....คริสลืมตาขึ้นมาและหยุดการกระทำนั้น........ในขณะที่เขากำลังจะมีความสุขกับผู้หญิงตรงหน้าทำไมจึงมีหน้าชานยอลลอยเข้ามาในความคิดเขา....ทำไม.....

"เอ่อ ดาอึน...พี่ขอโทษด้วย เธอกลับไปก่อนเถอะนะ วันนี้พี่ไม่มีอารมณ์"

.....คริสเอ่ยกับดาอึนและลุกพรวดพราดขึ้นมายืนที่ข้างเตียง

"ทำไมล่ะคะพี่คริส......พี่รังเกียจฉันเหรอ"

.......ดาอึนเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ เธอทั้งสวยทั้งสมบูรณ์แบบขนาดนี้...ทำไมคริสถึงปฎิเสธเธออีก....

"เปล่าครับ พอดีพี่นึกได้ว่ามีธุระ ขอโทษด้วย ดาอึนกลับไปก่อนเถอะ พี่ต้องรีบออกไปข้างนอกแล้ว"

คริสพูดพลางเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อเลือกชุดที่เขากำลังจะใส่ออกไปทำธุระ...ธุระสำคัญที่คริสต้องรีบไป....

ดาอึนทั้งโกรธทั้งอับอาย หลายครั้งแล้วที่เธอถูกคริสปฎิเสธ ...เธอเดินออกจากห้องคริสไปและตรงไปยังลานจอดรถหน้าบ้าน ....เสียงรถยนต์ของดาอึนเร่งเครื่องขับออกไปด้วยความรวดเร็วบ่งบอกถึงอารมณ์ของผู้ขับได้เป็นอย่างดี.....

คริสรีบแต่งตัวโดยใช้เวลาไม่นานนัก เขาไม่ลืมที่จะคว้าแฟ้มเอกสารประวัติของชานยอลเพื่อศึกษาดูว่าบ้านของชานยอลอยู่บริเวณไหนในตอนนี้เขาต้องการไปหาชานยอลและตามชานยอลกลับมาที่บ้านให้เร็วที่สุด......

เขากดโทรศัพท์เพื่อเรียกคนขับรถประจำตัวของเขามาเพื่อช่วยขับรถพาไปหาชานยอลที่บ้าน...


โชว์เฟอร์ขับรถมาตามเส้นทางที่ไม่คุ้นเคยมาเรื่อยๆ ไม่นานนักก็มาถึงบ้านหลังหนึ่งที่เป็นบ้านเลขที่เดียวกับที่ชานยอลกรอกข้อมูลไว้ในประวัติ คริสโทรเข้าไปที่เครื่องโทรศัพท์ของชานยอลหลายครั้งแต่ไม่มีใครรับสาย....เขาตัดสินใจเดินไปกดออดหน้าบ้าน....และใช้เวลาเพียงครู่...ประตูหน้าบ้านของชานยอลก็เปิดออกมาช้าๆ

เด็กหญิงตัวน้อยน้องสาวของชานยอลเดินมาเปิดประตูพร้อมกับยิ้มด้วยความดีใจเมื่อเห็นคริส....

"พี่ชานยอล ชานยอลโอปป้า มีพี่พระเอกสุดหล่อมาที่หน้าบ้านเราด้วย" ...... เธอยิ้มออกมาพร้อมกับชี้ไปที่คริสหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าบ้าน

ชานยอลเดินออกมาดูคริสที่หน้าบ้านและก็ต้องตกใจเมื่อเห็นคริสยืนอยู่บริเวณหน้าบ้านของเขาโดยที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน

"ใครมาล่ะลูก หือ ชานยอล" ..... คุณแม่ของชานยอลเอ่ยถามพร้อมกับเดินออกมาดูที่หน้าประตูเช่นกัน....

คริสโค้งศรีษะให้คุณแม่ของชานยอลและแนะนำตัวเอง....แม่ของชานยอลยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เธอได้รู้จากลูกชายมาบ้างแล้วว่าลูกชายได้รับหน้าที่เป็นผจก.ส่วนตัวของซุปเปอร์สตาร์อย่างคริส แต่ไม่นึกว่าจะได้เจอตัวจริงเร็วขนาดนี้....

"เข้ามาก่อนสิลูก....ทานอะไรมาหรือยัง" .... เธอเอ่ยถามคริสพร้อมรอยยิ้มละมุนที่แต่งแต้มบนใบหน้าของเธอ แม่ของชานยอลดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ใจดีและดูอบอุ่นมาก....

"อ่อ ทานแล้วครับคุณป้า......ผมมารับชานยอลน่ะครับ พอดีเขายังเคลียร์งานไม่เสร็จ รบกวนด้วยนะครับ"

คริสเอ่ยพูดพร้อมกับโค้งศรีษะอีกครั้ง

"ชานยอล นายไปเก็บของได้ละ ฉันมารับนายกลับ...." คริสพูดกับชานยอลหลังจากเจอเขาได้ไม่นาน

"นายมาได้ยังไงอ่ะคริส.....แล้วมารับฉันทำไม" .... ชานยอลเอ่ยถามคริสกลับด้วยความงุนงง

"ไม่ต้องถามมากได้มั้ย ไปเก็บของ!"

คริสพยายามที่จะพูดให้เสียงเล็ดลอดจากปากของเขาให้เบาที่สุด สายตาเขายังคงยิ้มละมุนให้กับคุณแม่ของชานยอลแต่แกล้งเหลือบมองชานยอลด้วยแววตาที่ดุดันเหมือนเคย...

"ฉันยังไม่ได้ทานข้าวเลย หิวแล้ว อะไรของนายมาถึงก็จะให้ฉันรีบกลับ"

ชานยอลต่อว่าคริสที่ชอบออกคำสั่งกับเขา และแม่ของเขาก็กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวด้านหลังบ้าน...

"นายกลับไปทานกับฉัน....ขอตัวชานยอลนะครับคุณป้า พอดีผมมีธุระจะต้องเคลียร์งานกับเค้า"

"งั้นก็ไปเถอะลูก...อย่าให้คุณเขารอนาน เพิ่งทำงานได้ไม่กี่วัน ฝากชานยอลด้วยนะค่ะคุณคริส"

รอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนของแม่ชานยอลทำให้คริสรีบโค้งศรีษะน้อมรับอีกครั้ง .....หลังจากเขารับแฟ้มงานของชานยอลมาและกระเป๋าเสื้อบางส่วนก็โยนมันไว้หลังรถ ....ก่อนที่คริสจะออกจากบ้านชานยอลไป น้องสาวตัวน้อยของชานยอลได้วิ่งไปหยิบสมุดนักเรียนของเธอเพื่อมาขอลายเซ็นต์และขอถ่ายรูปคู่กับคริส ซึ่งคริสเองก็ไม่ว่าอะไรทั้งยินดีและเต็มใจกับแฟนคลับตัวน้อยของเขา....

"ที่บ้านนายน่ารักดีนะ ดูอบอุ่นดี แม่ทำกับข้าวให้ลูกๆกิน......ไม่เงียบเหงาเหมือนบ้านฉัน"

คริสเอ่ยพูดออกมาขณะที่เขากำลังนั่งมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างและมองดูวิวทิวทัศน์ตามถนนหนทางที่รถค่อนข้างติด...

"ว่าแต่นายมารับฉันทำไมคริส...น้องดาอึนของนายเขากลับไปแล้วเหรอ" ...

ชานยอลเอ่ยพูดประชดประชันคริสขณะที่นั่งอยู่ข้างๆเขา...เขาเพิ่งเดินทางกลับมาถึงบ้านไม่นานคริสก็มารับเขากลับไปเพื่อออกคำสั่งต่อแล้ว...ผู้จัดการส่วนตัวต้องทำงาน 24 ชม.เลยเหรอ...ชานยอลชักจะเหนื่อยใจเมื่อเขาแทบจะไม่มีเวลาส่วนตัว...

"แม่ฉันจ้างผจก.ส่วนตัวมาให้ดูแลฉัน ไม่ใช่ให้คนอื่นมาดูแล"

สีหน้าและแววตาของคริสเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่เมื่อชานยอลเริ่มพูดจากวนประสาทเขาอีกครั้ง

"ก็นายบอกกับเขาเองว่าขาดคนดูแล ขาดคนทายา แล้วจะให้ฉันกลับไปทำไม!"

ชานยอลยังคงประชดประชันคริสด้วยความรู้สึกกึ่งหมั่นไส้กึ่งน้อยใจ

"ปาร์คชานยอล!เมื่อไรนายจะเลิกต่อปากต่อคำกับฉันซะทีนะ"

คริสกระชากข้อมือบางของชานยอลที่นั่งอยู่ข้างๆเขาดึงเข้ามาและบีบมันไว้ด้วยความหงุดหงิด ในชีวิตเขาไม่เคยที่ต้องไปรับใครทีบ้าน แค่นี้ก็ถือว่ามากเกินพอแล้วที่ต้องมารับผจก.ส่วนตัวของตนเองเพื่อกลับบ้าน....

"นายหึงฉันอีกแล้วใช่มั้ย ชานยอล..."

คริสแสร้งพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลงแต่ยังไม่คลายฝ่ามือออกจากการเกาะกุมข้อมือของชานยอลไว้...

"เมื่อไรนายจะเลิกหลงตัวเองคริส...ฉันไม่ได้......"

"แต่ฉันอยากให้นายดูแลฉันนะชานยอล อยากให้นายดูแลฉัน....แค่คนเดียว"

คริสพูดสวนขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่ใบหน้าของชานยอลด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป ซึ่งตอนนี้ชานยอลกำลังงุนงงกับคำพูดของคริส...นายหลอกฉันไม่ได้แล้วล่ะคริส คนอย่างนายมันเจ้าเล่ห์และร้ายกาจที่สุด...

ชานยอลสะบัดข้อมือของตนเองออกจากการเกาะกุมของคริส แต่เขาก็สะบัดมันไม่หลุด คริสยังคงเกาะกุมข้อมือของเขาไว้แน่นจนข้อมือเรียวบางของชานยอลเริ่มซีดขาว....

ไฟสัญญาณจราจรสี่แยกข้างหน้าบ่งบอกสัญลักษณ์เป็นสีแดงและรถทั้งหลายบนท้องถนนก็หยุดตัวลงโชว์เฟอร์ของคริสเบรครถลงช้าๆ....

"นี่นายจะซ้อมบทละครบ้าๆอะไรอีกแล้วคริส...นายแกล้งฉันไม่สำเร็จหรอกนะ!"

ชานยอลยังคงต่อว่าคริสและพยายามขยับข้อมือของเขาออกจากมือหนาของคริส ที่เบาะหลังทั้งคริสและชานยอลกำลังเถียงกันด้วยอารมณ์คุกรุ่น คริสตะโกนออกคำสั่งให้คนขับรถประจำตัวของเขากดปุ่มปิดม่านลงระหว่างโซนคนขับและโซนคนนั่งทั้งทางด้านหลังและทั้งหมดรอบคันของรถแวนคันหรูของเขา....

เมื่อม่านสีดำปิดสนิทรอบคันแล้ว....คริสก็กระชากตัวชานยอลเข้ามาหาเขา...พร้อมพูดย้ำกับชานยอลอีกครั้ง...

"ฉันไม่ได้ซ้อมบทละคร...ครั้งนี้ฉันจะเล่นจริง!".....

หลังสิ้นเสียงพูดของคริส เขาก็ประกบปากจูบสัมผัสไปที่ริมฝีปากบางของชานยอลด้วยความโกรธ ทำไมชานยอลจะต้องยั่วโมโหเขาเสมอเมื่อเขาพูดดีและทำดีด้วยแล้ว...คริสยังคงไม่หยุดการกระทำของเขา เขายังคงใช้ริมฝีปากของตนเองขบเม้มไปที่ปากเรียวบางของชานยอล ชานยอลได้แต่นิ่งอึ้งกับสิ่งที่คริสทำตรงหน้า เขาทั้งตกใจและเกิดความรู้สึกแปลกประหลาดในใจหลายอย่าง......ไม่นานหลังจากชานยอลได้สติ.....เขาผลักคริสออกอย่างแรงจนคริสเสียหลัก ...แขนขวาของคริสกระแทกกับเบาะที่นั่งอย่างจังจนเขาเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด...

"โอ๊ย!ชานยอล นี่นายจะฆ่าฉันเหรอ แค่ฉันจูบนาย"

.....คริสสบถคำพูดออกมาหลังจากที่แขนของเขาเริ่มมีอาการปวดร้าวขึ้นอีกครั้ง....

"แขนนายเป็นอะไรมากมั้ยคริส...ฉัน.....ฉัน ...ขอโทษ"

ชานยอลจับแขนของคริสดูด้วยความตกใจ...และเอ่ยถามเขาด้วยความเป็นห่วง....

"ต้องไปโรงพยาบาลอีกมั้ยคริส...ฉันจะบอกคนขับรถให้"

.... ชานยอลตั้งท่าจะเคาะกระจกที่ฝั่งคนขับด้านหน้าแต่คริสรีบคว้าข้อมือของชานยอลไว้ก่อน....

"ไม่ต้องไป...แค่นายกลับไปทายาให้ฉันเหมือนเดิมก็พอ.."

คริสจ้องมองไปที่ใบหน้าของชานยอลพร้อมยิ้มออกมา....สายตาที่แสนเจ้าเล่ห์ของคริสทำให้ชานยอลรู้สึกเขินอายขึ้นมาอีกแล้ว...ทายาเหรอนี่ผมต้องกลับไปทายานวดให้เขาอีกแล้วเหรอ....ผมขอเปลี่ยนเป็นหน้าที่อย่างอื่นได้มั้ย

ทำไมการเป็นผจก.ส่วนตัวของซุปเปอร์สตาร์ต้องเจออะไรที่น่าหวาดเสียวแบบนี้...ชานยอลยังคงนึกกังวลในใจและกำลังคิดแผนหาทางออกให้ตัวของเขาเอง........ในขณะที่ชานยอลกำลังวิตก...คริสก็แกล้งลูบไปที่ริมฝีปากตัวเองเบาๆและยิ้มออกมาพร้อมลอบมองไปที่ใบหน้าของชานยอลที่ตอนนี้กำลังคิดไม่ตกกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า...........อาา..ปาร์คชานยอล...ค่อยๆคิดนะ เพราะยังไงนายก็หนีฉันไม่พ้นอยู่แล้ว
......

End EP4------------

Writer Talk :: ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ >< ฝากติชมคอนเม้นท์กันด้วยนะ -//-