BLACKDRAGON

ลำดับตอนที่ #11 : BLACKDRAGON EP11

อาหารน่าทานฝีมือของชานยอลลี่วางเรียงรายบนโต๊ะ กลิ่นหอมของซุปไก่ลอยฟุ้งในอากาศ ร่างสูงหย่อนกายลงบนเก้าอี้ตำแหน่งหัวโต๊ะ วันนี้หัวหน้าแก็งค์มังกรขาวมีธุระที่ต้องจัดการในตัวเมือง คฤหาสน์ทั้งหลังจึงค่อนข้างเงียบสงบกว่าปกติ นานมากแล้วที่คริสมังกรสายฟ้าแทบไม่ได้พักผ่อนอย่างสบายใจ ทุกๆวันมักมีเรื่องเข้ามากวนใจให้เขาแก้ไข ขบคิดถึงปัญหาต่างๆ



แขนขวาของร่างสูงร้าวระบมเนื่องจากการอักเสบของบาดแผล เขาไม่ถนัดนักกับการตักอาหารเข้าปาก กับข้าวในจานถูกเขี่ยไปมาด้วยความทุลักทุเล มือซ้ายยกขึ้นตักกับข้าวแต่แล้วอาหารในช้อนก็หล่นลงมาทุกครั้ง



"น่าหงุดหงิดชะมัด" เสียงสบถเบาๆกับตัวเองด้วยความขุ่นเคือง ช้อนส้อมถูกปล่อยวางในจานเสียงดัง



ดวงตากลมเหลือบมองร่างสูงที่กำลังขะมักเขม้นกับการตักอาหารเข้าปาก ใบหน้าหวานใสยิ้มขำ เธอช่วยตักอาหารใส่ช้อนของเขาและเอ่ยปลอบใจ



"ให้ฉันช่วยไหม" ริมฝีปากบางแย้มยิ้มน้อยๆ



"..หืม.." ดวงตากลมเหลือบมองร่างบางด้วยท่าทางฉงน



"ก็..ป้อนนาย..ถ้านายต้องการ"



"ต่อหน้าลูกน้องเยอะแยะ ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้" มือหนายกขึ้นห้ามเมื่อหญิงสาวตักอาหารมายื่นตรงหน้า



เขาตั้งใจตักอาหารในจานเข้าปากหลายครั้งแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ร่างสูงลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารตัวใหญ่ เขารู้สึกหงุดหงิดใจที่ร่างกายบาดเจ็บจนไม่สามารถใช้ชีวิตประจำวันอย่างเคยได้ ขายาวเดินก้าวไปตามบันไดที่ทอดตัวขึ้นสู่ห้องนอน ใบหน้าสวยใสเหลือบมองตามร่างสูง เธอยกชามข้าวต้มเดินตามมาห่างๆโดยที่คริสไม่รู้ตัว...



ร่างสูงหย่อนกายลงบนโซฟา ชามข้าวต้มร้อนๆถูกวางบนโต๊ะ เธอหยิบถุงยาแก้อักเสบและผ้าพันแผลเตรียมไว้ให้คริสมังกรสายฟ้าหลังจากเขาทานอาหารเสร็จ



"มาทานอาหารก่อน นายมียาหลังอาหารอยู่หลายอย่าง" ฝ่ามือเล็กเลือกเม็ดยาสีสวยมาจัดใส่ถ้วยไว้



"ฉันไม่กิน" ร่างสูงเอนกายลงนอนบนโซฟาไม่ไกลกันนัก



"มังกรสายฟ้าไม่กลัวตายแต่กลัวยาเม็ดเล็กๆ..."



"ฉันไม่ได้กลัวยา แต่ฉันกำลังหงุดหงิดที่ต้องมาเป็นแบบนี้!" สีหน้าจริงจังทำให้หญิงสาวต้องหยุดหยอกล้อเขา ร่างเล็กเขยิบเข้ามาใกล้
เธอตักข้าวต้มในชามขึ้นป้อนชายหนุ่มด้วยความใจเย็น...



"ในนี้ไม่มีลูกสมุนของแก็งค์นายแล้ว ฉันคงป้อนได้" รอยยิ้มบางวาดขึ้นบนใบหน้าสวย เธอเข้าใจร่างสูงดีว่าภาระหน้าที่ของเขามีมากเพียงใด ไหนจะปัญหามากมายที่เขาต้องคอยตามแก้ไขตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องในแก็งค์มังกรดำ



"อยากให้ฉันหายเร็วๆใช่ไหม..."



"ก็ใช่น่ะสิ ถ้านายหายจะได้กลับไปขับรถแข่งได้เหมือนเดิม" ช้อนข้าวต้มถูกยื่นเข้ามาเพื่อบังคับป้อนเขาอีกครั้ง



"บางทีฉันก็ไม่อยากหายเจ็บ..เพราะถ้าฉันเป็นปกติ...นั่นหมายความว่า..เธอต้องไปจากฉัน..." ดวงตาคมสบกับดวงตากลมโตตรงหน้า ความรู้สึกที่ต้องการส่งผ่านทางสายตาไปให้ลึกถึงหัวใจ ความรักที่พูดออกไปไม่ได้เพราะเกรงว่าคนรักจะเกิดอันตรายถึงชีวิต..



"ทานข้าวก่อน" ฝ่ามือเล็กยังคงยกค้างไว้ ...ร่างสูงชะงักงันสักพัก ไม่นานมือหนาก็ค่อยๆเอื้อมไปจับมือบางดึงเข้ามา เขาอ้าปากทานข้าวต้มในช้อนอย่างว่าง่าย..



ดวงตาของทั้งสองสบกันอย่างมีความนัยน์ ร่างสูงนั่งยืดตัวตรงโดยมีร่างเล็กคอยเอาอกเอาใจป้อนเขาอยู่ข้างๆ มังกรสายฟ้าเปรียบเสมือนเด็กไม่กี่ขวบที่ต้องการความรัก ความเอาใจใส่ดูแลจากคนที่เขารักเช่นกัน



แก้วน้ำบรรจุหลอดสีขาวถูกยกขึ้นมาเพื่อให้ชายหนุ่มดูดแก้กระหาย เม็ดยาสีสวยถูกจัดแจงตามคำสั่งของแพทย์พยาบาลที่กำชับให้เขาทานให้ตรงเวลา มือบางยื่นถ้วยยาเล็กๆมาตรงหน้าให้ร่างสูงรับไป



"ไม่ป้อนยาอีกเหรอ" ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้าง



"หือ.."



ถ้วยยาถูกผลักไปตรงหน้าของหญิงสาว ดวงตากลมโตเลิ่กมองด้วยความประหลาดใจ



"ใช้ปากเธอ..ป้อนให้ฉัน" ยาเม็ดเล็กถูกมือหนาหยิบเข้าไปในปากป้อนให้หญิงสาว เขาให้หล่อนคาบเม็ดยาไว้ ใบหน้าสวยใสแดงซ่านด้วยความเขินอาย แต่ถึงกระนั้นเธอก็โน้มริมฝีปากของเธอเข้าหาร่างสูงด้วยความยินดี



ริมฝีปากหนาของชายหนุ่มรับเม็ดยาจนความนิ่มหยุ่นสัมผัสกัน การทานยาที่แสนอ่อนโยนละมุนละไม ดวงตาคมสบสายตาหวานเนิ่นนานจนยากจะละความสนใจไปจับจ้องอย่างอื่น



ร่างสูงดูดน้ำจากหลอดสีขาวในแก้วใส เขากลืนเม็ดยาลงคออย่างง่ายดาย ใบหน้าคมยกยิ้มด้วยความสุขใจ แม้จะเป็นความสุขชั่วครั้งชั่วคราวที่เขาขอต่อเวลาไว้ แต่มันก็ทำให้หัวใจของเขาพองโตและรู้ว่าการอยู่เพื่อความรักเป็นเช่นไร



"เธอรู้ไหม ว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน..."




"คุณรู้ไหมครับ... สาวน้อยของผม" ฝ่ามือหนายกขึ้นอย่างยากลำบากเพราะการอักเสบของบาดแผล เขาลูบจับศรีษะคนตัวเล็กกว่าด้วยความอ่อนโยน



"ฉันไม่รู้...ฉันรู้แค่ว่าฉันคิดถึงนายมาก..คิดถึงนายที่สุด" ร่างเล็กโผเข้ากอดชายหนุ่มแน่น ใบหน้าหวานใสซุกลงตรงหน้าอกแกร่ง เธออยากจะอยู่อย่างนี้ให้เนิ่นนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ หากเป็นความฝันเธอก็ไม่ต้องการที่จะตื่นขึ้นมาเพื่อพบเจอความจริงอะไรอีกเลย



ปลายจมูกโด่งจรดบนผมนุ่มลื่นสีน้ำตาลอ่อนของหญิงสาว ริมฝีปากแตะเส้นผมแผ่วเบา แขนแกร่งโอบร่างเล็กไว้ในอ้อมกอด...



"ฉันขอโทษ...ที่ทำให้ชีวิตเธอตกอยู่ในอันตราย" น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยความในใจของตนเองออกไปให้เธอได้รับรู้



"อยู่ใกล้นาย...ชีวิตฉันมีแต่เรื่องตื่นเต้น" ร่างเล็กเอ่ยพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาของเขาทั้งสอง



"...ในตอนนี้ด้วย เธอกำลังจะตื่นเต้น...อีกครั้ง" เสียงเข้มเปรยออกไปเบาๆ เขาโน้มใบหน้าเพื่อจูบสัมผัสริมฝีปากแดงระเรื่อของหญิงสาวที่ยั่วยวนเกินห้ามใจ






ความคิดถึงที่ฝังแน่นในจิตใจของคนทั้งสองปะทุขึ้นจนแทบระเบิด ร่างเล็กปีนขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของชายหนุ่ม ลิ้นยาวดูดดุนลิ้นเล็กไว้ในโพรงปากด้วยความถวิลหาสุดบรรยาย หากคริสกลืนกินเธอได้เขาจะทำ เพื่ออำพรางสายตาคนที่ต้องการปองร้ายชีวิตของเธอ แขนขวายกขึ้นลูบผิวกายนวลเนียนด้วยความยากลำบาก ร่างสูงจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดใจกับอาการบาดเจ็บ ใบหน้าหวานใสเหลือบมองท่าทางที่ไม่ถนัดของชายหนุ่มและเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง



"นาย..แขนเจ็บ" เธอทำท่าจะขยับลงไปจากตักของร่างสูง



----มีบางฉากไม่เหมาะสม ตามหาได้ในที่ๆเดิมของเรา-----



ช่วงหัวค่ำ เพื่อนร่างเล็กตัดสินใจขับรถมาเยือนถ้ำมังกรขาว ลูกสมุนจากแก็งค์ยืนรออยู่ด้านล่างโดยมีโอเซฮุนก้าวเท้าขึ้นไปตามบันไดที่วนตัวเชื่อมสู่ห้องนอนของมังกรสายฟ้า




เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังสองสามครั้ง ร่างสูงเดินตรงมาตามเสียงเรียกที่คุ้นเคย ร่างกายกำยำสวมใส่ผ้าขนหนูพันกายเฉพาะช่วงล่างไว้ เพื่อนร่างเล็กถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องนอนขนาดใหญ่ เขาหย่อนกายนั่งลงบนโซฟาด้วยท่าทีเยือกเย็น..



"แผลเป็นยังไงบ้าง" ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย



"ก็ยังอักเสบอยู่" ดวงตาคมเหลือบมองแขนขวาของตนเองที่ยังคงมีผ้าพันแผลพันไว้..



"ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง มึงจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหม" ร่างสูงตัดสินใจเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง



"งานศพเรียบร้อยดี แต่ที่ไม่เรียบร้อย..ก็มี" บุหรี่ถูกจุดขึ้นมาสูบ ชายร่างเล็กผิวขาวจัดพ่นควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นสู่อากาศ ดวงตาเหลือบมองเพื่อนร่างสูงพร้อมส่ายศรีษะเบาๆ



"กูต้องการจะคุยกับมึงเรื่องชานยอลลี่" น้ำเสียงจริงจังทำให้ร่างสูงหย่อนกายลงนั่งตรงข้ามกับเพื่อนรัก



บุหรี่ถูกมือเล็กเขี่ยบนวัตถุสี่เหลี่ยมเพื่อทิ้งเศษตะกอนจากสารนิโคติน ร่างสูงหยิบซองด้านข้างออกมาเคาะบุหรี่มวนยาว ไฟสีแดงสว่างวาบเมื่อริมฝีปากหนาดึงดูด ควันขาวลอยฟุ้งจากปลายจมูกโด่ง สารเสพติดเบาบางถูกดึงเข้าไปในปอดหลายครั้ง เขาหวังที่จะสูบมันเพื่อดับอารมณ์ความตึงเครียดในการคุยเรื่องราวของหญิงสาว



"มังกรสายฟ้าถูกฝึกมาให้ไร้หัวใจ แต่ตอนนี้มึงกำลังฝ่าฝืนกฎ ความรักจะทำให้คนอ่อนแอลง.." เพื่อนร่างเล็กสีหน้าจริงจัง เขาเป็นมือขวาของแก็งค์มังกรดำมาหลายปี ในตอนนี้หัวหน้าแก็งค์กำลังขาดสมาธิ คริสกำลังนำพาความเดือดร้อนมาให้สมาชิกรวมถึงเหล่าสมุน



ร่างสูงนั่งถอดถอนใจฟังในสิ่งที่เพื่อนรักกำลังเอ่ยต่อ



"เมื่อมึงอ่อนแอ ศัตรูที่หมายปองชีวิตมึงและต้องการทำลายล้างแก็งค์มังกรดำจะแฝงตัวเข้ามาได้ง่ายขึ้น กูไม่ได้หมายถึงชีวิตมึงคนเดียว แต่กูหมายถึงสมาชิกในแก็งค์ของเราทั้งหมด" ตราสัญลักษณ์มังกรดำถูกโยนลงมาบนโต๊ะกระจกเพื่อเรียกสติของมังกรสายฟ้า



"มึงคงจำวันแรกที่มึงเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าแก็งค์ได้..."



"ชานยอลลี่คือผู้หญิงของกู..." เสียงเข้มเอ่ยตอบสมาชิกแก็งค์มังกรดำที่มีศักดิ์เป็นมือขวาที่คอยช่วยเหลือเขา



"มึงทำพลาดตั้งแต่วันแรกที่ใช้หล่อนเป็นเดิมพันกับฮวางจื่อเทา!" หนุ่มร่างเล็กเริ่มเกิดแรงโทสะเมื่อเพื่อนรักดื้อรั้น เขามักจะมีปัญหาถกเถียงกันภายในแก็งค์เสมอ



"มึงกำลังล้อเล่นกับหัวใจตัวเอง มึงคว้าคนรักของศัตรูมาเป็นของมึงยิ่งสร้างความบาดหมางระหว่างแก็งค์หงษ์ซิ่วมากขึ้น!" ฝ่ามือเล็กตบลงบนโต๊ะกระจกเสียงดัง แม้โอเซฮุนจะเป็นเพียงมือขวาของเขา แต่ด้วยความสนิทสนมกันมาหลายปีและอายุที่ไล่เลี่ยกัน ทำให้ทั้งสองสามารถตักเตือนกันได้อย่างเพื่อนรัก



"กูจะจัดการเรื่องนี้เอง ทุกอย่างเกิดจากกูก็ต้องจบที่กู" ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยความใจเย็น เขาเองก็หนักใจไม่น้อยกับปัญหาหัวใจที่นำความเดือดร้อนมาถึงพี่น้องร่วมแก็งค์



"..มึงจะจัดการยังไง" ร่างเล็กพยายามสงบสติอารมณ์ เขาพรูลมหายใจออกด้วยความอึดอัด



"มึงคอยดูต่อไปแล้วกัน" ฝ่ามือหนาตบลงบนบ่าเพื่อนรักเบาๆ ใบหน้าคมยกยิ้มบางอย่างมีเลศนัย ในเมื่อปัญหาของหญิงสาวทำให้ทุกคนลำบากใจ เขาก็จะเป็นคนสะสางเรื่องทั้งหมดด้วยตนเอง



"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น..ในฐานะที่กูคือคริสมังกรสายฟ้าหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ กูขอให้มึงเคารพการตัดสินใจของกู.."



"ไอ้คริส มึงกำลังจะทำอะไร.."



"ออกไปได้แล้ว" ฝ่ามือยกขึ้นเป็นสัญญาณบ่งบอกให้โอเซฮุนเดินออกมาจากห้อง เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครรบกวนในเวลานี้



"ไอ้คริส.." ร่างเล็กยังไม่ยอมลุกขึ้นจากที่นั่ง เขาต้องการคำตอบจากปากของร่างสูง



"กูบอกให้มึงออกไป โอเซฮุน!" สิ้นประโยคคำสั่งที่น่าเกรงขาม เพื่อนร่างเล็กก็เดินจากมาด้วยความจำใจ



รถยนต์คันใหญ่ถูกสตาร์ทขับออกไปด้วยความรวดเร็ว ร่างสูงลุกขึ้นจากโซฟา เขาเดินตรงเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย มีธุระหลายอย่างที่คริสจะต้องจัดการ แม้แขนขวาจะยังเจ็บหนักแต่ภาระหน้าที่สำคัญกว่ามากนัก ร่างบางที่พักอยู่ในห้องรับรองข้างๆยังคงนอนหลับใหล สถานที่แห่งนี้จะปลอดภัยสำหรับหล่อน ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งเขาหากจะให้ชานยอลลี่พักที่นี่สักระยะ



มือหนายกโทรศัพท์ขึ้นกดหาเบอร์ใครคนหนึ่ง สายที่แก็งค์มังกรดำส่งเข้าไปสืบข่าวคราวของแก็งค์หงษ์ซิ่วรายงานว่า ภายในอาทิตย์หน้าจะมีการเคลื่อนย้ายรถแต่งซิ่งหลายสิบคันที่เป็นของเดิมพันในการแข่งขัน ใบหน้าคมยกยิ้มเมื่อคิดถึงแผนการณ์ตลบหลังที่จะสร้างความเจ็บแสบให้กับศัตรู เมื่อฝั่งตรงข้ามเก่งแต่เรื่องสกปรก คริสมังกรสายฟ้าก็จะลงไปเล่นเกมส์นี้ด้วยตนเอง ก่อนที่ร่างสูงจะก้าวออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ เสียงเข้มได้หันมากำชับให้ดูแลหญิงสาวไม่ให้คลาดสายตา หากเธอต้องการอะไรก็ให้จัดหาให้ ที่สำคัญห้ามให้เธอออกนอกบริเวณที่เขาสั่งไว้เด็ดขาด...



การรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์แห่งนี้เข้มงวดขึ้นหลังจากมังกรสายฟ้ามาพักพิง เหตุการณ์ล่าสุดที่ทำให้สมาชิกของแก็งค์มังกรดำเสียชีวิตไปสองคนถูกแพร่สะพัดไปทั่ว หยงเซิ้นหัวหน้าแก็งค์มังกรขาวอำนวยความสะดวกทุกอย่างตามความต้องการของคริส หน้าห้องของหญิงสาวมีลูกสมุนร่างกำยำคอยเฝ้ายามตลอด 24 ชั่วโมง



"ฉันจะไปเดินเล่นด้านล่าง" เสียงหวานเอ่ยตอบด้วยความรำคาญใจ ชายท่าทางน่ากลัวไม่มีทีท่าที่จะปล่อยให้เธอหายไปตามลำพัง



"ท่านคริสสั่งไว้ครับ พวกผมฝ่าฝืนไม่ได้" หนึ่งในสองเอ่ยขึ้น ศรีษะโน้มลงด้วยความนอบน้อม



"เขากำลังจะทำอะไร ทำไมต้องกักบริเวณฉัน" ใบหน้าสวยใสขบคิด เธอเปรยเบาๆกับตัวเอง



"ไม่ทราบครับ" ชายหนุ่มทั้งสองก้มหน้า โดยไม่ยอมสบตาหญิงสาว



เธอเดินกลับเข้าไปในห้องรับรองอีกครั้งด้วยความสงสัย ร่างบางหย่อนกายลงบนเตียงด้วยความร้อนรนใจ หลายชั่วโมงแล้วที่เธอต้องอยู่เดียวดายภายในห้องนี้ ดวงตากลมเหลือบมองนาฬิกาแขวน เวลาบนหน้าปัดบ่งบอกว่าเป็นช่วงเที่ยงคืน...
.
.
.
.
.
.
.
.
.

ณ.โกดังขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อซ่อมแซมรถแข่งที่มีปัญหา มัสแตงสีดำขลับลายมังกรทองจอดสงบนิ่งหลังจากได้รับอุบัติเหตุเฉี่ยวชนในอุโมงค์คืนนั้น ร่างสูงเดินสำรวจรอบๆด้วยความเป็นห่วง มือหนาลูบไล้ตามรอยบุบต่างๆของรถ รถยนต์คันนี้เป็นของรักคู่ใจคู่กายของเขา อะไรที่เป็นของรักของเขามักได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดีแม้มันจะไม่มีชีวิตจิตใจ



เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อร่างสูงกำลังกำชับลูกน้องให้ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอของรถ คริสเดินปลีกตัวออกมาเมื่อเห็นเบอร์โชว์ที่หน้าจอ...



"ทำไมยังไม่นอน" น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยถาม



"นายอยู่ที่ไหน" เสียงหวานกรอกมาตามสายร้อนรนกว่าปกติ



"ตอบฉันก่อนว่าทำไมยังไม่นอน..."



"ฉันเป็นห่วงนาย กลัวว่านายจะไปทำอะไรไม่ดีที่ไหน" เธอตัดสินใจพูดความจริงของหัวใจออกไป เพราะต้องการให้ร่างสูงรับรู้



"ฉันออกมาดูรถ เดี๋ยวจะไปธุระต่อ เธอนอนได้แล้ว" ร่างสูงออกคำสั่ง น้ำเสียงบ่งบอกถึงความอ่อนโยน



"ทำไมต้องมีคนเฝ้าฉันตลอดเวลา..."



"เพราะผมเป็นห่วงคุณ....นอนได้แล้วครับ ห้ามฝ่าฝืนคำสั่งผม คุณชานยอลลี่" สายถูกตัดไป ใบหน้าคมยกยิ้มบางเมื่อนึกถึงสาวน้อยของเขา ความดื้อรั้นของเธอบางครั้งก็ช่วยสร้างรอยยิ้มให้โดยไม่รู้ตัว..

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ที่ผับแห่งหนึ่งบรรยากาศครึกครื้น แสงไฟสลัวทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้ากันได้ชัดเจนนัก เสียงเพลงถูกเปิดเพื่อปลุกเร้าอารมณ์นักท่องเที่ยวยามราตรี คิมจงอินหย่อนกายลงด้านข้างฮวางจื่อเทา ข้อมือหนามีผ้าพันแผลอยู่ บาดแผลที่เกิดจากคมมีดลายมังกรดำฝีมือคริสมังกรสายฟ้า หญิงสาวมากมายห้อมล้อมบริเวณโต๊ะกลมขนาดใหญ่ เสียงเข้มตะโกนสั่งเครื่องดื่มดุดันเมื่อเริ่มมีอาการมึนเมา...



"กูไม่ปล่อยมันไว้แน่ ไอ้มังกรสายฟ้า!" จื่อเทาสบถด้วยความโมโห ฝ่ามือบีบกำแก้วสีใสจนแทบแตก



"กูต้องรอให้แผลหายดีก่อน หมอบอกว่าเอ็นข้อมือเกือบขาด กูแค้นมันจริงๆ" ใบหน้าเข้มขบกรามแน่น เขาโกรธแค้นที่วันนั้นพลาดท่าปล่อยให้ร่างสูงหนีไปได้



คิมจงอินคว้าแก้วตรงหน้าขึ้นกระดกเกือบหมด ร่างหนาสำลักน้ำมึนเมาเพราะรู้สึกถึงความแปลกประหลาดที่อยู่ในโพรงปาก นิ้วล้วงจับวัตถุทรงกลมที่แก็งค์ของเขาเคยวางแผนหย่อนมันลงในรถมัสแตงสีดำออกมาด้วยความตกใจ เศษกระดาษแผ่นเล็กๆถูกพันเอาไว้ ตัวหนังสือถูกเขียนด้วยหมึกจีนสีดำ เขาคลี่มันออกมาอ่านด้วยความตกตะลึง..





"สวัสดีคิมจงอิน เก็บรักษาชีวิตมึงไว้เพื่อรอพบกูอีกครั้งนะ" - คริสมังกรสายฟ้า หัวหน้าแก็งค์ BLACKDRAGON





แก้วบนโต๊ะถูกเหวี่ยงลงพื้นด้วยแรงโทสะ ฝ่ามือหนากำแน่นด้วยความโมโห การแก้แค้นระหว่างแก็งค์หงษ์ซิ่วและแก็งค์มังกรดำกำลังจะอุบัติขึ้นอีกครั้ง...



END EP11-







เรื่องราวของ BLACKDRAGON จะดำเนินต่อไปเช่นไร โปรดติดตาม...