ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : BLACKDRAGON EP6
ร่างเล็กดิ้นรนอย่างสุดกำลัง เธอไม่อาจทนกับคำกร่นด่าของชายตรงหน้านี้อีก แม้ชานยอลลี่จะมีความรู้สึกดีๆให้กับคริส แต่ความเย็นชาป่าเถื่อนของเขาก็ทำให้เธอต้องกลับมาไตร่ตรองอีกครั้ง
เธอร่ำไห้หนักมากขึ้น สะอื้นจนตัวโยนเมื่อคำว่า"ร่าน"ดังก้องอยู่ในหู ใบหน้าคมยังคงซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนในขณะที่น้ำตาของหญิงสาวไหลลงมาเปรอะเปื้อนแก้มใส...
"ถ้าพอใจนายแล้ว..ช่วยฆ่าฉันให้ตายที" น้ำเสียงแหบพร่าปะปนกับคราบน้ำตาของความเสียใจ
"แก้แค้นกันไปมา คนที่เจ็บไม่ใช่นายสองคน แต่เป็นฉัน!" เธอนอนนิ่ง คำพูดที่ออกจากปากของหญิงสาวบ่งบอกได้ดีว่าเธอรู้สึกอย่างไรในตอนนี้
ร่างสูงค่อยๆหยุดการกระทำดั่งคนได้สติ เขาจับจ้องใบหน้าสวยหวานที่กำลังร้องไห้ ดวงตาคมเริ่มสับสนกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำ มือหนาเอื้อมไปช้าๆหวังจะเช็ดน้ำตาให้สาวน้อยของเขา แขนเล็กปัดมือนั้นออกอย่างแรงและลุกขึ้นยืน เธอรีบวิ่งตรงไปบริเวณหน้าผาที่เป็นจุดชมวิวของหาดแห่งนี้...
"ชานยอลลี่ เธอจะทำบ้าอะไร!" ร่างสูงเอ่ยถามเสียงดังพร้อมกับวิ่งตามไปติดๆ
"ถ้าฉันตาย เรื่องทุกอย่างจะจบไหมคริส.." น้ำเสียงสั่นเครือยังไม่หยุดร่ำไห้ เธอถอยหลังทีละก้าวและตะโกนห้ามไม่ให้เขาเข้ามาใกล้
"อย่าทำอะไรโง่ๆแบบนั้น ฉันไม่อยากเห็นผู้หญิงคนไหนตายต่อหน้าฉันอีกแล้ว!.." มือหนายกขึ้นห้ามปรามร่างเล็ก ใบหน้าคมตึงเครียดเมื่อเจอสถานการณ์ความใจเด็ดของเธอบีบบังคับ ปลายจมูกโด่งผ่อนลมหายใจ สมองพยายามครุ่นคิดในสิ่งที่จะสามารถเกลี้ยกล่อมให้หญิงสาวใจอ่อนลงได้
"ชานยอลลี่...กลับไปกับฉัน..ฉันขอร้อง" แขนยาวค่อยๆยื่นเข้าไปหาร่างเล็กเพื่อให้เธอจับเขาไว้
"เอามือของนายออกไป!"
"ทั้งนายและจื่อเทาจะไม่มีวันใช้ฉันเป็นเครื่องมือได้อีก" เท้าเล็กค่อยๆเดินถอยไปทีละก้าว เศษก้อนกรวดที่พื้นดินไถลลงหน้าผาสูงไปทีละก้อนเมื่อเธอเริ่มขยับปลายเท้า
ร่างสูงยกมือขึ้นจับขมับของตนเองด้วยความเคร่งเครียด เขายอมแล้ว ยอมทุกอย่างเพื่อไม่ให้หล่อนกระโดดหน้าผาฆ่าตัวตาย โดยที่เขาต้องเป็นฝ่ายยืนดูโดยที่ช่วยเหลืออะไรไม่ได้
"ชานยอลลี่ ฉันขอโทษ..ฉัน..จะไม่ทำร้ายเธออีก...ฉันสัญญา.." ดวงตาคมพยายามสื่อถึงความจริงใจของเขาที่มีต่อเธอ แม้ร่างบางจะไม่รับรู้แต่อย่างน้อยคริสก็ต้องการจะพูดมันออกไป
"ส่งมือมาให้ฉัน...ครอบครัวและคนที่เธอรักยังรอเธออยู่ เห็นแก่คนที่รักเธอ..ช่วยส่งมือมาให้ฉัน ฉันขอร้อง" แขนแกร่งเอื้อมไปช้าๆเพื่อจะจับข้อมือเล็กไว้
ในขณะที่ร่างเล็กกำลังตั้งใจฟัง คริสใช้ช่วงจังหวะที่เธอเผลอกระชากร่างบางเข้าไปในอ้อมกอด แขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กแน่นและพูดจาปลอบประโลมให้เธอใจเย็นลง
"ไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันขอโทษ ฉันจะไม่ทำร้ายเธออีก อย่าร้องไห้นะ ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาเธอแล้ว" มือหนาลูบศรีษะคนตัวเล็กกว่า ร่างบางสะอื้นซุกหน้าบนอกแกร่ง ปลายจมูกโด่งหอมหน้าผากเธอแผ่วเบา การกระทำที่แสนอ่อนโยนของเขาทำให้ชานยอลลี่สงบลงไปโดยปริยาย
เมื่อผ่านไปสักพักสถานการณ์ก็เริ่มดีขึ้น ทั้งสองยินยอมกลับไปที่โกดังด้วยกัน ร่างสูงจูงร่างเล็กเดินตรงไปยังรถ Skyline GTR คันสวย หญิงสาวหย่อนกายลงบนเบาะข้างคนขับ แม้ดวงหน้าของเธอจะดูเศร้าหมองแต่ก็ดีขึ้นกว่าเมื่อครู่มากนัก
"มานั่งตรงนี้" มือหนาตบลงที่หน้าตักของตนเองด้วยใบหน้าจริงจัง
"หือ.." ดวงตาคมเลิ่กขึ้นเล็กน้อย
"ตรงนี้ นั่งบนตักฉัน ฉันไม่ไว้ใจหากเธอคิดอะไรบ้าๆอีก คันนี้ไม่มีระบบล็อคฝั่งข้างคนขับ"
"ไม่..ฉันจะนั่งตรงนี้" มือเล็กจับเข็มขัดนิรภัยรีบคาดที่เอว
"ชานยอลลี่ ทำไมชอบดื้อกับฉัน" มือหนาจับแขนเรียวดึงเข้ามาหาตัว ความแข็งแกร่งของเขารั้งเอวบางขึ้นมานั่งบนตักเขาได้สำเร็จ
"ไหนว่าจะไม่ทำร้าย" ใบหน้าหวานเหลือบมองคนด้านหลัง ความรู้สึกเขินอายเริ่มเกิดขึ้น แก้มเนียนใสปรากฎเลือดฝาดแดงระเรื่อโดยมิต้องอาศัยบลัชออน
"แล้วแบบนี้เรียกว่าทำร้ายตรงไหนครับคุณ" ใบหน้าคมยกยิ้มมุมปาก เขาสตาร์ทรถและออกตัวไปโดยมีหญิงสาวร่างบางนั่งอยู่บนตัก แขนแกร่งโอบเอวบางไว้ด้วยความห่วงใยไปตลอดทาง
แม้ระยะทางที่รถสกายไลน์เคลื่อนตัวไป ไม่ใช่ระยะทางที่ใกล้มากนัก แต่ด้วยการควบคุมรถอย่างมืออาชีพของคริสมังกรสายฟ้า ไม่นานทั้งสองก็กลับมาถึงโกดังอย่างปลอดภัย โอเซฮุนเพื่อนรักนั่งรอด้วยท่าทางอารมณ์ดีกับลูกสมุนสองสามคนบนโซฟาตัวใหญ่ เมื่อเขาเหลือบเห็นหญิงสาวที่เดินตามหลังเพื่อนร่างสูงมา ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นเรียบเฉย สาวน้อยร่างเล็กถูกเสียงเข้มสั่งให้ขึ้นไปรอบนห้องนอนจนกว่าเขาจะคุยธุระกับคนในแก็งค์เสร็จ
"เดี๋ยวฉันตามขึ้นไป ถ้าง่วงก็พักผ่อนไปก่อน" เขากำชับร่างบางที่เดินห่างออกไป
มือหนาล้วงกระเป๋าเพื่อหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาเคาะ ไฟสีแดงสว่างวาบเมื่อริมฝีปากดึงดูด ควันสีขาวพวยพุ่งลอยขึ้นสู่อากาศ เขาหย่อนกายลงนั่งข้างเพื่อนรักก่อนที่จะถูกไตร่ถาม
"อาทิตย์หน้าก็จะมีแข่งรถกับแก็งค์หงษ์ซิ่ว มึงคงรู้ดีว่าคิมจงอินมีชื่อเสียงเรื่องความสกปรกในการเอาชนะคู่แข่งขนาดไหน" เซฮุนเอ่ยด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
"อือ กูรู้ดี" ใบหน้าคมพยักช้าๆเพื่อตอบรับ
"หนึ่งในแผนของมันอาจจะมีผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้อง" ร่างเล็กแสร้งเหลือบมองไปยังห้องนอนชั้นสอง เขากังวลว่าชานยอลลี่และจื่อเทาจะรวมหัวกันเพื่อปั่นหัวคริส และล้วงเอาความลับของแก็งค์มังกรดำไป ยิ่งใกล้ชิดกับหัวหน้าแก็งค์ได้มากเท่าไร ก็ยิ่งรู้ถึงจุดอ่อนของเขามากขึ้นเท่านั้น
"ชานยอลลี่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้" น้ำเสียงเรียบเฉยเปรยขึ้นมา เพื่อนรักและลูกสมุนภายในแก็งค์ต่างมองใบหน้ากันและกัน
"กูอยากให้มึงคิดให้ดี มึงกำลังหลงผู้หญิงคนนี้" โอเซฮุนเริ่มออกปากเตือนสติเพื่อน
"กูไม่อยากให้มึงเสียใจเหมือนครั้งลี่ฟงอีก คริส มึงไว้ใจคนเร็วเกินไป" ใบหน้าคมขบคิดถึงสิ่งที่เพื่อนรักพูด
"ขอบใจในความหวังดีของมึง กูรู้ดีว่ากูกำลังทำอะไรอยู่" บุหรี่มวนยาวถูกดูดหนักขึ้นและปาลงที่พื้น
ปลายเท้าเหยียบบุหรี่เพื่อดับไฟให้มอดสนิท...
"ผู้หญิงคนนี้เป็นแค่หมากในเกมส์ของกูเท่านั้น ชานยอลลี่ไม่ได้พิเศษกว่าคนอื่นๆที่กูผ่านมา" ร่างสูงเดินออกไปจากวงสนทนาโดยไม่รับรู้เลยว่า มีร่างเล็กแอบฟ้งอยู่หน้าห้องนอน...แม้น้ำตาของเธอจะเหือดแห้งไปแล้ว แต่ความรู้สึกเสียใจยังคงอยู่ เธอเฝ้าเตือนตัวเองว่าทุกการกระทำที่คริสมีต่อเธอ เป็นเพียงสิ่งหลอกลวงที่เขามีต่อหมากในเกมส์ของเขาเท่านั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กลางดึกสงัดของคืนนั้น ร่างสูงนอนเหยียดยาวบนโซฟาตัวใหญ่ ขาพาดบนโต๊ะกระจกใสด้านหน้า กระป๋องเบียร์ระเกะระกะอยู่ที่พื้นหลายกระป๋อง ก้นบุหรี่หลายมวนถูกทิ้งเกลื่อนกลาด ร่างสูงค่อยๆลุกช้าๆ เขาเดินโซซัดโซเซเพื่อไปหยิบของมึนเมาที่แช่ไว้ในตู้เย็น เสียงแก้วแตกทำให้ร่างบางที่นอนอยู่ชั้นบนตกใจตื่น เธอชะโงกหน้ามาดูร่างสูงที่กำลังรื้อของในตู้เย็นด้วยความหงุดหงิดใจ
"ซื้อมาตั้งเยอะ ทำไมเหลือกระป๋องเดียวแล้ววะ!" เขาสบถกับตัวเอง ร่างสูงลุกขึ้นยืนโงนเงนไปมาจนเซไปชนคนที่ด้านหลัง
"อ่ะ ยังไม่นอนเหรอ" คริสเอ่ยทักร่างเล็กที่ตรงเข้ามาดูเขา
"นอนแล้ว ตกใจตื่นเพราะนายทำเสียงดัง" คิ้วสวยขมวดมุ่นลงเล็กน้อย เธอก้มลงเก็บของที่พื้นที่คริสรื้อกระจัดกระจาย
"ขึ้นไปนอนปะ เดี๋ยวฉันเก็บเอง" ดวงตาคมปรือลงด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เขาแย่งของในมือชานยอลลี่มาถือไว้
"ฉันจะช่วยเก็บ นายพยุงตัวเองไปนอนให้รอดก่อนไหม" มือบางหยิบจับของระเกะระกะที่พื้น ถุงพลาสติคใบเล็กถูกคลี่ออกเพื่อใส่เศษขยะมากมาย ทั้งก้นบุหรี่ กระป๋องเบียร์ที่ร่างสูงโยนทิ้งไว้
"ทำอย่างกับเป็นเมียฉัน" เขาหัวเราะเบาๆในลำคอ ใบหน้าคมยกยิ้มกวนในขณะที่จับจ้องใบหน้าหวานใส
"เมียบ้าเมียบออะไร ฉันทนเห็นไม่ได้ต่างหาก" ผักต้นเล็กต้นน้อยในตู้เย็นถูกฟาดเข้าไปที่ร่างสูงหลายครั้ง เธอเองก็เขินอายกับสิ่งที่ได้ยิน
คริสเดินหนีไปพร้อมเสียงหัวเราะ ขายาวก้าวเดินสำรวจรอบๆรถยนต์มัสแตงสีดำสนิท กระป๋องเบียร์ในมือถูกยกขึ้นดื่มรวดเดียวจนเหลือค่อนกระป๋อง...หลังจากร่างเล็กเก็บของเสร็จ เธอก็เดินตรงเข้ามา หล่อนพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อตัดสินใจเอ่ยถามเขา
"เรา...จะกลับกันวันไหน" ดวงตากลมโตหลุบลงต่ำเพราะเกรงว่าจะสร้างความไม่พอใจให้คริสอีก
"รอให้เรื่องคราวที่แล้วซาลงก่อน...อยากกลับบ้านแล้วเหรอ"
"อือ.." ใบหน้าหวานพยักหน้าตอบรับ
หญิงสาวเอนหลังยืนพิงกับรถมัสแตงสีดำคันใหญ่ ลายมังกรทองผงาดดูน่าเกรงขาม มือเล็กลูบตามลายนูนต่ำบนรถ...
"ลายมังกรบนรถเหมือนลายบนตัวนาย อื้อ บนปืนสั้นนั่นด้วยนี่.." ดวงตากลมเหลือบมองใบหน้าคมที่อยู่ไม่ห่างนัก
"อยากสักบ้างไหมล่ะ มันเป็นลายสักประจำตัวฉัน ของรักทุกอย่างของฉันจะมีลายมังกร" ร่างสูงเดินเข้าไปประชิดร่างเล็ก ใบหน้าหวานของชานยอลลี่สูงแค่หน้าอกของเขาเท่านั้น..
"ฉันสักได้เหรอ" หล่อนตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ยิน
"ได้สิ...แต่เธอต้องเป็นผู้หญิงของฉัน..ตลอดไป" มือหนาเกลี่ยแก้มใสเนียนเล่น รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฎบนใบหน้าหล่อเหลา เธอชะงักงันเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
"ตกลงไหม..หืม.." แขนแกร่งท้าวลงบนตัวรถทั้งสองข้างเพื่อคร่อมร่างเธอไว้ ใบหน้าคมค่อยๆโน้มเข้าหาเรื่อยๆ เขากำลังต้องการคำตอบ..ร่างบางดั่งถูกมนต์สะกด เธอยืนนิ่ง คริสเริ่มประกบปากจูบแผ่วเบา ริมฝีปากเล็กถูกดึงดูดจนบวมเจ่อ ลิ้นเรียวสอดเข้าโพรงปากและดูดลิ้นตอบซึ่งกันและกัน
เสื้อกล้ามนักบาสตัวใหญ่ของมังกรสายฟ้าที่อยู่บนร่างเล็กถูกขมวดปมที่ส่วนปลาย มือหนาสอดล้วงลูบคลึงเนินอกนุ่มมือ ใบหน้าคมซุกไซร้ซอกคอขาวและไล้เลียติ่งหูเล็ก หญิงสาวสะดุ้งไหวตามสัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้...
"ฉันยังไม่ตอบเลยว่าจะเป็นผู้หญิงของนายหรือเปล่า"... มือเล็กหยั่งหน้าอกแกร่งของเขาไว้
"เธอเงียบนั่นหมายถึงเธอตกลง..." เขาไม่รีรอที่จะฟังคำตอบอีกครั้ง
---- มีบางฉากที่ไม่เหมาะสมต่อเยาวชน ตามหาฉากที่หายไปได้ในทวิตเตอร์ @skullaeey ----
เธอร่ำไห้หนักมากขึ้น สะอื้นจนตัวโยนเมื่อคำว่า"ร่าน"ดังก้องอยู่ในหู ใบหน้าคมยังคงซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนในขณะที่น้ำตาของหญิงสาวไหลลงมาเปรอะเปื้อนแก้มใส...
"ถ้าพอใจนายแล้ว..ช่วยฆ่าฉันให้ตายที" น้ำเสียงแหบพร่าปะปนกับคราบน้ำตาของความเสียใจ
"แก้แค้นกันไปมา คนที่เจ็บไม่ใช่นายสองคน แต่เป็นฉัน!" เธอนอนนิ่ง คำพูดที่ออกจากปากของหญิงสาวบ่งบอกได้ดีว่าเธอรู้สึกอย่างไรในตอนนี้
ร่างสูงค่อยๆหยุดการกระทำดั่งคนได้สติ เขาจับจ้องใบหน้าสวยหวานที่กำลังร้องไห้ ดวงตาคมเริ่มสับสนกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำ มือหนาเอื้อมไปช้าๆหวังจะเช็ดน้ำตาให้สาวน้อยของเขา แขนเล็กปัดมือนั้นออกอย่างแรงและลุกขึ้นยืน เธอรีบวิ่งตรงไปบริเวณหน้าผาที่เป็นจุดชมวิวของหาดแห่งนี้...
"ชานยอลลี่ เธอจะทำบ้าอะไร!" ร่างสูงเอ่ยถามเสียงดังพร้อมกับวิ่งตามไปติดๆ
"ถ้าฉันตาย เรื่องทุกอย่างจะจบไหมคริส.." น้ำเสียงสั่นเครือยังไม่หยุดร่ำไห้ เธอถอยหลังทีละก้าวและตะโกนห้ามไม่ให้เขาเข้ามาใกล้
"อย่าทำอะไรโง่ๆแบบนั้น ฉันไม่อยากเห็นผู้หญิงคนไหนตายต่อหน้าฉันอีกแล้ว!.." มือหนายกขึ้นห้ามปรามร่างเล็ก ใบหน้าคมตึงเครียดเมื่อเจอสถานการณ์ความใจเด็ดของเธอบีบบังคับ ปลายจมูกโด่งผ่อนลมหายใจ สมองพยายามครุ่นคิดในสิ่งที่จะสามารถเกลี้ยกล่อมให้หญิงสาวใจอ่อนลงได้
"ชานยอลลี่...กลับไปกับฉัน..ฉันขอร้อง" แขนยาวค่อยๆยื่นเข้าไปหาร่างเล็กเพื่อให้เธอจับเขาไว้
"เอามือของนายออกไป!"
"ทั้งนายและจื่อเทาจะไม่มีวันใช้ฉันเป็นเครื่องมือได้อีก" เท้าเล็กค่อยๆเดินถอยไปทีละก้าว เศษก้อนกรวดที่พื้นดินไถลลงหน้าผาสูงไปทีละก้อนเมื่อเธอเริ่มขยับปลายเท้า
ร่างสูงยกมือขึ้นจับขมับของตนเองด้วยความเคร่งเครียด เขายอมแล้ว ยอมทุกอย่างเพื่อไม่ให้หล่อนกระโดดหน้าผาฆ่าตัวตาย โดยที่เขาต้องเป็นฝ่ายยืนดูโดยที่ช่วยเหลืออะไรไม่ได้
"ชานยอลลี่ ฉันขอโทษ..ฉัน..จะไม่ทำร้ายเธออีก...ฉันสัญญา.." ดวงตาคมพยายามสื่อถึงความจริงใจของเขาที่มีต่อเธอ แม้ร่างบางจะไม่รับรู้แต่อย่างน้อยคริสก็ต้องการจะพูดมันออกไป
"ส่งมือมาให้ฉัน...ครอบครัวและคนที่เธอรักยังรอเธออยู่ เห็นแก่คนที่รักเธอ..ช่วยส่งมือมาให้ฉัน ฉันขอร้อง" แขนแกร่งเอื้อมไปช้าๆเพื่อจะจับข้อมือเล็กไว้
ในขณะที่ร่างเล็กกำลังตั้งใจฟัง คริสใช้ช่วงจังหวะที่เธอเผลอกระชากร่างบางเข้าไปในอ้อมกอด แขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กแน่นและพูดจาปลอบประโลมให้เธอใจเย็นลง
"ไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันขอโทษ ฉันจะไม่ทำร้ายเธออีก อย่าร้องไห้นะ ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาเธอแล้ว" มือหนาลูบศรีษะคนตัวเล็กกว่า ร่างบางสะอื้นซุกหน้าบนอกแกร่ง ปลายจมูกโด่งหอมหน้าผากเธอแผ่วเบา การกระทำที่แสนอ่อนโยนของเขาทำให้ชานยอลลี่สงบลงไปโดยปริยาย
เมื่อผ่านไปสักพักสถานการณ์ก็เริ่มดีขึ้น ทั้งสองยินยอมกลับไปที่โกดังด้วยกัน ร่างสูงจูงร่างเล็กเดินตรงไปยังรถ Skyline GTR คันสวย หญิงสาวหย่อนกายลงบนเบาะข้างคนขับ แม้ดวงหน้าของเธอจะดูเศร้าหมองแต่ก็ดีขึ้นกว่าเมื่อครู่มากนัก
"มานั่งตรงนี้" มือหนาตบลงที่หน้าตักของตนเองด้วยใบหน้าจริงจัง
"หือ.." ดวงตาคมเลิ่กขึ้นเล็กน้อย
"ตรงนี้ นั่งบนตักฉัน ฉันไม่ไว้ใจหากเธอคิดอะไรบ้าๆอีก คันนี้ไม่มีระบบล็อคฝั่งข้างคนขับ"
"ไม่..ฉันจะนั่งตรงนี้" มือเล็กจับเข็มขัดนิรภัยรีบคาดที่เอว
"ชานยอลลี่ ทำไมชอบดื้อกับฉัน" มือหนาจับแขนเรียวดึงเข้ามาหาตัว ความแข็งแกร่งของเขารั้งเอวบางขึ้นมานั่งบนตักเขาได้สำเร็จ
"ไหนว่าจะไม่ทำร้าย" ใบหน้าหวานเหลือบมองคนด้านหลัง ความรู้สึกเขินอายเริ่มเกิดขึ้น แก้มเนียนใสปรากฎเลือดฝาดแดงระเรื่อโดยมิต้องอาศัยบลัชออน
"แล้วแบบนี้เรียกว่าทำร้ายตรงไหนครับคุณ" ใบหน้าคมยกยิ้มมุมปาก เขาสตาร์ทรถและออกตัวไปโดยมีหญิงสาวร่างบางนั่งอยู่บนตัก แขนแกร่งโอบเอวบางไว้ด้วยความห่วงใยไปตลอดทาง
แม้ระยะทางที่รถสกายไลน์เคลื่อนตัวไป ไม่ใช่ระยะทางที่ใกล้มากนัก แต่ด้วยการควบคุมรถอย่างมืออาชีพของคริสมังกรสายฟ้า ไม่นานทั้งสองก็กลับมาถึงโกดังอย่างปลอดภัย โอเซฮุนเพื่อนรักนั่งรอด้วยท่าทางอารมณ์ดีกับลูกสมุนสองสามคนบนโซฟาตัวใหญ่ เมื่อเขาเหลือบเห็นหญิงสาวที่เดินตามหลังเพื่อนร่างสูงมา ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นเรียบเฉย สาวน้อยร่างเล็กถูกเสียงเข้มสั่งให้ขึ้นไปรอบนห้องนอนจนกว่าเขาจะคุยธุระกับคนในแก็งค์เสร็จ
"เดี๋ยวฉันตามขึ้นไป ถ้าง่วงก็พักผ่อนไปก่อน" เขากำชับร่างบางที่เดินห่างออกไป
มือหนาล้วงกระเป๋าเพื่อหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาเคาะ ไฟสีแดงสว่างวาบเมื่อริมฝีปากดึงดูด ควันสีขาวพวยพุ่งลอยขึ้นสู่อากาศ เขาหย่อนกายลงนั่งข้างเพื่อนรักก่อนที่จะถูกไตร่ถาม
"อาทิตย์หน้าก็จะมีแข่งรถกับแก็งค์หงษ์ซิ่ว มึงคงรู้ดีว่าคิมจงอินมีชื่อเสียงเรื่องความสกปรกในการเอาชนะคู่แข่งขนาดไหน" เซฮุนเอ่ยด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
"อือ กูรู้ดี" ใบหน้าคมพยักช้าๆเพื่อตอบรับ
"หนึ่งในแผนของมันอาจจะมีผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้อง" ร่างเล็กแสร้งเหลือบมองไปยังห้องนอนชั้นสอง เขากังวลว่าชานยอลลี่และจื่อเทาจะรวมหัวกันเพื่อปั่นหัวคริส และล้วงเอาความลับของแก็งค์มังกรดำไป ยิ่งใกล้ชิดกับหัวหน้าแก็งค์ได้มากเท่าไร ก็ยิ่งรู้ถึงจุดอ่อนของเขามากขึ้นเท่านั้น
"ชานยอลลี่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้" น้ำเสียงเรียบเฉยเปรยขึ้นมา เพื่อนรักและลูกสมุนภายในแก็งค์ต่างมองใบหน้ากันและกัน
"กูอยากให้มึงคิดให้ดี มึงกำลังหลงผู้หญิงคนนี้" โอเซฮุนเริ่มออกปากเตือนสติเพื่อน
"กูไม่อยากให้มึงเสียใจเหมือนครั้งลี่ฟงอีก คริส มึงไว้ใจคนเร็วเกินไป" ใบหน้าคมขบคิดถึงสิ่งที่เพื่อนรักพูด
"ขอบใจในความหวังดีของมึง กูรู้ดีว่ากูกำลังทำอะไรอยู่" บุหรี่มวนยาวถูกดูดหนักขึ้นและปาลงที่พื้น
ปลายเท้าเหยียบบุหรี่เพื่อดับไฟให้มอดสนิท...
"ผู้หญิงคนนี้เป็นแค่หมากในเกมส์ของกูเท่านั้น ชานยอลลี่ไม่ได้พิเศษกว่าคนอื่นๆที่กูผ่านมา" ร่างสูงเดินออกไปจากวงสนทนาโดยไม่รับรู้เลยว่า มีร่างเล็กแอบฟ้งอยู่หน้าห้องนอน...แม้น้ำตาของเธอจะเหือดแห้งไปแล้ว แต่ความรู้สึกเสียใจยังคงอยู่ เธอเฝ้าเตือนตัวเองว่าทุกการกระทำที่คริสมีต่อเธอ เป็นเพียงสิ่งหลอกลวงที่เขามีต่อหมากในเกมส์ของเขาเท่านั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กลางดึกสงัดของคืนนั้น ร่างสูงนอนเหยียดยาวบนโซฟาตัวใหญ่ ขาพาดบนโต๊ะกระจกใสด้านหน้า กระป๋องเบียร์ระเกะระกะอยู่ที่พื้นหลายกระป๋อง ก้นบุหรี่หลายมวนถูกทิ้งเกลื่อนกลาด ร่างสูงค่อยๆลุกช้าๆ เขาเดินโซซัดโซเซเพื่อไปหยิบของมึนเมาที่แช่ไว้ในตู้เย็น เสียงแก้วแตกทำให้ร่างบางที่นอนอยู่ชั้นบนตกใจตื่น เธอชะโงกหน้ามาดูร่างสูงที่กำลังรื้อของในตู้เย็นด้วยความหงุดหงิดใจ
"ซื้อมาตั้งเยอะ ทำไมเหลือกระป๋องเดียวแล้ววะ!" เขาสบถกับตัวเอง ร่างสูงลุกขึ้นยืนโงนเงนไปมาจนเซไปชนคนที่ด้านหลัง
"อ่ะ ยังไม่นอนเหรอ" คริสเอ่ยทักร่างเล็กที่ตรงเข้ามาดูเขา
"นอนแล้ว ตกใจตื่นเพราะนายทำเสียงดัง" คิ้วสวยขมวดมุ่นลงเล็กน้อย เธอก้มลงเก็บของที่พื้นที่คริสรื้อกระจัดกระจาย
"ขึ้นไปนอนปะ เดี๋ยวฉันเก็บเอง" ดวงตาคมปรือลงด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เขาแย่งของในมือชานยอลลี่มาถือไว้
"ฉันจะช่วยเก็บ นายพยุงตัวเองไปนอนให้รอดก่อนไหม" มือบางหยิบจับของระเกะระกะที่พื้น ถุงพลาสติคใบเล็กถูกคลี่ออกเพื่อใส่เศษขยะมากมาย ทั้งก้นบุหรี่ กระป๋องเบียร์ที่ร่างสูงโยนทิ้งไว้
"ทำอย่างกับเป็นเมียฉัน" เขาหัวเราะเบาๆในลำคอ ใบหน้าคมยกยิ้มกวนในขณะที่จับจ้องใบหน้าหวานใส
"เมียบ้าเมียบออะไร ฉันทนเห็นไม่ได้ต่างหาก" ผักต้นเล็กต้นน้อยในตู้เย็นถูกฟาดเข้าไปที่ร่างสูงหลายครั้ง เธอเองก็เขินอายกับสิ่งที่ได้ยิน
คริสเดินหนีไปพร้อมเสียงหัวเราะ ขายาวก้าวเดินสำรวจรอบๆรถยนต์มัสแตงสีดำสนิท กระป๋องเบียร์ในมือถูกยกขึ้นดื่มรวดเดียวจนเหลือค่อนกระป๋อง...หลังจากร่างเล็กเก็บของเสร็จ เธอก็เดินตรงเข้ามา หล่อนพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อตัดสินใจเอ่ยถามเขา
"เรา...จะกลับกันวันไหน" ดวงตากลมโตหลุบลงต่ำเพราะเกรงว่าจะสร้างความไม่พอใจให้คริสอีก
"รอให้เรื่องคราวที่แล้วซาลงก่อน...อยากกลับบ้านแล้วเหรอ"
"อือ.." ใบหน้าหวานพยักหน้าตอบรับ
หญิงสาวเอนหลังยืนพิงกับรถมัสแตงสีดำคันใหญ่ ลายมังกรทองผงาดดูน่าเกรงขาม มือเล็กลูบตามลายนูนต่ำบนรถ...
"ลายมังกรบนรถเหมือนลายบนตัวนาย อื้อ บนปืนสั้นนั่นด้วยนี่.." ดวงตากลมเหลือบมองใบหน้าคมที่อยู่ไม่ห่างนัก
"อยากสักบ้างไหมล่ะ มันเป็นลายสักประจำตัวฉัน ของรักทุกอย่างของฉันจะมีลายมังกร" ร่างสูงเดินเข้าไปประชิดร่างเล็ก ใบหน้าหวานของชานยอลลี่สูงแค่หน้าอกของเขาเท่านั้น..
"ฉันสักได้เหรอ" หล่อนตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ยิน
"ได้สิ...แต่เธอต้องเป็นผู้หญิงของฉัน..ตลอดไป" มือหนาเกลี่ยแก้มใสเนียนเล่น รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฎบนใบหน้าหล่อเหลา เธอชะงักงันเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
"ตกลงไหม..หืม.." แขนแกร่งท้าวลงบนตัวรถทั้งสองข้างเพื่อคร่อมร่างเธอไว้ ใบหน้าคมค่อยๆโน้มเข้าหาเรื่อยๆ เขากำลังต้องการคำตอบ..ร่างบางดั่งถูกมนต์สะกด เธอยืนนิ่ง คริสเริ่มประกบปากจูบแผ่วเบา ริมฝีปากเล็กถูกดึงดูดจนบวมเจ่อ ลิ้นเรียวสอดเข้าโพรงปากและดูดลิ้นตอบซึ่งกันและกัน
เสื้อกล้ามนักบาสตัวใหญ่ของมังกรสายฟ้าที่อยู่บนร่างเล็กถูกขมวดปมที่ส่วนปลาย มือหนาสอดล้วงลูบคลึงเนินอกนุ่มมือ ใบหน้าคมซุกไซร้ซอกคอขาวและไล้เลียติ่งหูเล็ก หญิงสาวสะดุ้งไหวตามสัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้...
"ฉันยังไม่ตอบเลยว่าจะเป็นผู้หญิงของนายหรือเปล่า"... มือเล็กหยั่งหน้าอกแกร่งของเขาไว้
"เธอเงียบนั่นหมายถึงเธอตกลง..." เขาไม่รีรอที่จะฟังคำตอบอีกครั้ง
---- มีบางฉากที่ไม่เหมาะสมต่อเยาวชน ตามหาฉากที่หายไปได้ในทวิตเตอร์ @skullaeey ----
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น