BLACKDRAGON

ลำดับตอนที่ #5 : BLACKDRAGON EP5

มือเล็กคว้าหมับที่เสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำเมื่อร่างสูงโยนมาให้...หล่อนประหลาดใจเล็กน้อยที่การกระทำของคริสดูอ่อนโยนจนผิดสังเกต



"แถวนี้ช่วงกลางคืนลมมันแรง เธอใส่นี่ไว้" ร่างสูงเดินผ่านร่างเล็กไปยังรถมัสแตงสีดำที่จอดสงบนิ่ง



เครื่องยนต์ถูกสตาร์ทและเร่งเครื่องเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อย สองสามวันมานี้รถยนต์คู่ใจของเขาถูกใช้งานมาหนักจนเริ่มบอบช้ำ ร่างสูงสำรวจรอบๆรถ มือหนาลูบคลำตามตัวถังเพื่อดูอย่างละเอียด...



"วันนี้พักผ่อนก่อนนะ แกเหนื่อยมาหลายวันแล้ว" มือหนาตบเบาๆตรงฝากระโปรงเพื่อเอ่ยกับรถคู่ใจ พรุ่งนี้เขาจะจัดการซ่อมแซมส่วนสึกหรอของรถคันนี้เนื่องจากมันผ่านสนามแข่งมาหลายครั้งและยังไม่ได้รับการซ่อมบำรุง



ร่างสูงก้าวเดินไปที่รถ Skyline GTR สีน้ำเงินสว่าง เบาะหนังสีครีมถูกตกแต่งอย่างสวยงาม เครื่องเสียงขนาดใหญ่ถูกวางติดไว้บริเวณเบาะหลัง เครื่องยนต์ถูกสตาร์ทดังกระหึ่ม เสียงเร่งเครื่องจากปลายท่อขนาดใหญ่ดุดันและแข็งกร้าว ปุ่มสีแดงบนหน้าปัดมากมายพอๆกับรถคันเดิม กระจกรอบคันดำสนิท มือหนากวักเรียกร่างบางที่อยู่ไม่ห่างกันนักเพื่อให้เธอเดินตามมา



"มาขึ้นรถ คืนนี้ฉันจะเทสไอ้โหดนี่ที่หุบเขาเหลียงซาง" การทดสอบรถเปรียบเสมือนหน้าที่ของมังกรสายฟ้า ฝีมือการดริฟท์รถของเขาเหนือกว่าทุกคนในแก็งค์ เมื่อมีการท้าประลองแข่งรถกับหัวหน้าแก็งค์อื่นที่มีฝีมือเฉียบขาด คริสมักจะลงสนามด้วยตนเองเสมอ



ร่างบางก้าวขึ้นมานั่งบนเบาะข้างคนขับอย่างว่าง่าย ดวงตากลมจับจ้องภายในรถคันสวย เธอเหลือบมองหาเข็มขัดนิรภัยที่ห้อยลงมาข้างๆตัว



"คันนี้มีเข็ดขัดนิรภัย ดีจัง..." มือเล็กจับสายเข็มขัดขึ้นมาคาดบนตัวเพื่อความปลอดภัยขณะโดยสาร...



ร่างสูงเหลือบมองและหันหน้าหลบไปอีกฝั่งเพื่ออมยิ้ม นึกขันถึงวันที่เธอต้องนอนซบบนตักของเขาไว้ เขาไม่ต้องการให้เธอเห็นมุมด้านที่อ่อนโยนนี้มากเกินไปเพราะเกรงว่าเธอจะได้ใจ ความเคร่งขรึมเย็นชาคือลักษณะที่ถูกต้องของหัวหน้าแก็งมังกรดำที่น่าเกรงขาม



รถ Skyline GTR ออกตัวจากในโกดังไปด้วยความรวดเร็ว ตลอดเส้นทางที่ทั้งสองนั่งเคียงข้างกัน ร่างสูงนิ่งเงียบลง สมองขบคิดไปเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับเรื่องราวภายในแก็งค์ ภายในอาทิตย์หน้าจะมีการท้าประลองความเร็วกับแก็งค์หงษ์ซิ่ว คิมจงอินคือหนึ่งในนักแข่งที่มีฝีมือเก่งฉกาจ ร่างสูงมิได้กังวลใจที่จะพ่ายแพ้ต่อคนพวกนั้น หากแต่เขากำลังหวั่นใจเนื่องจากคิมจงอินคือเพื่อนรักของฮวางจื่อเทา และแก็งค์หงษ์ซิ่วเองก็มีชื่อเสียงในเรื่องแผนการณ์สกปรกในการเอาชนะคู่แข่ง



"เธอคบกับฮวางจื่อเทามานานหรือยัง" ใบหน้าเรียบเฉยเอ่ยถามหญิงสาวที่นั่งข้างๆ



"ถามทำไม..." ดวงตากลมเหลือบมองชายหนุ่ม



"ฉันถามเธอเพราะต้องการคำตอบ ไม่ได้ให้เธอมาถามฉันกลับ" ดวงตาคมเพ่งไปยังถนนหนทางข้างหน้าอย่างตั้งใจ



"อีกไม่กี่วันจะครบรอบ 1 ปีที่เรา....เคยคบกัน..." เธอตอบไม่เต็มเสียงเท่าใดนัก



"ก็ไม่นานมาก.." คริสเปรยออกมาเบาๆขณะเลี้ยวรถเข้าไปในร้านอาหารแห่งหนึ่ง



"แล้ว...นายเคยมีคนรักไหม" ชานยอลลี่พยายามรวบรวมความกล้าเพื่อสอบถามเรื่องส่วนตัวของเขาบ้าง



"มีสิ....แต่เธอเพิ่งตายไปเมื่อ 4 ปีที่แล้ว" ดวงตาคมนิ่งงัน ภายในแววตาแฝงความเจ็บปวดลึกๆ แม้เขาไม่ได้เอ่ยออกมาแต่หล่อนก็สัมผัสได้ถึงความเศร้าเสียใจของร่างสูง



"ฉันขอโทษ..เสียใจด้วยนะ" เธอผงกศรีษะลงเล็กน้อยเมื่อรู้ดีว่าเสียมารยาทกับเรื่องส่วนตัวของคริส



"ไม่อยากรู้เหรอว่าเธอเป็นอะไรตาย......"



"....." ไม่มีคำตอบจากร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆเขา



"เธอตายเพราะฉัน ฉันเป็นคนฆ่าเธอกับมือของฉันเอง" น้ำเสียงเรียบเฉยของคริสทำให้ร่างบางนั่งนิ่ง เธอเหลือบมองใบหน้าคมที่พยายามซ่อนความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด แม้เธอจะตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ก็ไม่คิดจะไตร่ถามต่อ...

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
4 ปีก่อน.....





ณ.สนามแข่งรถประลองความเร็ว รถแต่งซิ่งหลายร้อยคันรวมตัวกันเพื่อเข้าร่วมชิงเงินเดิมพันมูลค่าหลายแสนหยวน ร่างสูงยืนโต้เถียงในมุมมืดกับหญิงร่างเล็กอย่างรุนแรง เขารั้งแขนเธอไว้และตะคอกเสียงดัง



"ฉันไม่ให้เธอไป! คุยกันให้รู้เรื่องก่อน เธอไปนอนกับมันทั้งๆที่มีฉันได้ยังไงลี่ฟง!" มือใหญ่จับบ่าเล็กเขย่าด้วยแรงโทสะ



"ฉันรักเขา คริส ฉันรักเขา!" น้ำเสียงสั่นเครือของหญิงสาวบ่งบอกว่าเธอกำลังเสียใจอย่างหนัก เธอกำลังร้องไห้เมื่อถูกจับได้ว่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคนในแก็งค์หงษ์ซิ่ว



"รักมันมากไหม! เธอรักมันมากใช่ไหม! คืนนี้ถ้าฉันแข่งรถชนะ เดิมพันของฉันคือชีวิตมัน รักมันมากก็ยืนดูมันตายต่อหน้าเธอซะ!" ร่างเล็กถูกผลักให้พ้นทาง น้ำตาของหญิงสาวไม่ได้เรียกความเห็นใจให้ร่างสูงหันกลับมามอง..เธอเสียใจที่หักหลังเขา แต่เรื่องของความรักมักหักห้ามใจไม่ได้



เสียงรถแต่งซิ่ง 2 คันเร่งเครื่องดังจากปลายท่อ เสียงเชียร์จากวัยรุ่นชายหญิงนับร้อยคนยิ่งสร้างความฮึกเหิมในใจ รถกระบะสีเขียวสะท้อนแสงลายมังกรดำแต่งโหลดออกตัวจากสนามด้วยความรวดเร็ว เสียงหวืดดังเมื่อมีสัญญาณการปล่อยรถ ร่างสูงเหลือบมองชายคนรักใหม่ของแฟนตนเองที่นั่งอยู่ในรถอีกคันด้วยแววตาดุดัน เขาโกรธแค้นที่ถูกสวมเขาโดยสมาชิกของแก็งค์หงษ์ซิ่วและหญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักของเขา



รถทั้งสองขนาบข้างกันออกไปไกลจนลิบตา หญิงสาวหน้าตาสวยยืนหวั่นวิตกในจิตใจ เธอไม่ต้องการให้คริสชนะการแข่งขันในครั้งนี้ ไม่ว่าเดิมพันในคืนนี้จะเป็นอะไร คริสก็ไม่ควรชนะ... รถกระบะสีเขียวสะท้อนแสงดริฟท์เข้าโค้งหักศอกอย่างสวยงาม เกียร์ถูกโยกเข้าหาตัวและดันออกด้วยความเชี่ยวชาญอย่างเร่งรีบ พวงมาลัยหมุนควงด้วยมือเพียงข้างเดียวเพื่อควบคุมรถ ปุ่มสีแดงถูกกดเพื่อเพื่มความเร็วโดยใช้ถังไนโตรเจน ดวงตาคมเหลือบมองรถยนต์ด้านหลังที่ขับตามมาติดๆ



ร่างสูงขับรถปาดเพื่อปิดเส้นทางไม่ให้คันด้านหลังสามารถแซงขึ้นมาได้ การแข่งขันผ่านไปเกือบชั่วโมง ทุกคนยืนรอที่เส้นชัยด้วยหัวใจลุ้นระทึก เสียงเครื่องยนต์ดุดันถูกเร่งเข้ามาใกล้เส้นชัย หญิงชายวัยรุ่นทั้งหลายรีบวิ่งตรงมาข้างสนามแข่ง รถกระบะสีเขียวสะท้อนแสงลายมังกรดำวิ่งนำห่างเพียงหนึ่งช่วงตัว ความเร็วของรถวิ่งสวนหอบแรงลมมาปะทะตัวผู้ชมขอบสนาม คริสควบคุมและดริฟท์รถเข้าเส้นชัยด้วยฝีมือที่เหนือชั้น ชัยชนะเรียกเสียงหวีดร้องดีใจของพวกพ้องเขาจนดังระงมทั่วทั้งสนามประลอง มือเล็กยกขึ้นปิดริมฝีปากด้วยความตกใจเมื่อเห็นและรับรู้ดีแล้วว่าใครคือผู้ชนะ เธอรีบวิ่งตรงเข้าไปยังชายหนุ่มทั้งสองที่กำลังก้าวลงมาจากรถ




ร่างสูงหยิบปืนกล็อกสีดำขลิบลายมังกรที่เหน็บเอวขึ้นมาและเดินตรงไปยังสมาชิกแก็งค์หงษ์ซิ่ว คริสเตะรวบขาชายร่างโปร่งจนเขาล้มลงนั่งกับพื้น ท้ายปืนถูกตบเข้าไปที่ใบหน้าของชายผิวเข้มด้วยความโมโหที่ถูกสวมเขา ความชุลมุนวุ่นวายเกิดขึ้นเมื่อทั้งสองชกต่อยกัน



"มึงรู้ไหมว่ากูกับลี่ฟงกำลังจะแต่งงานกัน มึงรู้ไหมไอ้ชั่ว!" แขนแกร่งกระชากคอเสื้อของชายร่างโปร่งและชกเข้าไปที่ใบหน้าหลายครั้ง



"มึงรักษาลี่ฟงไว้ไม่ได้ไม่ใช่ความผิดกู มึงมันโง่เองต่างหาก!" ร่างโปร่งชกสวนกลับมาแต่คริสใช้ความว่องไวของเขาหลบทัน



"กูเสียใจจริงๆที่เคยคบมึงเป็นเพื่อน! อดีตเพื่อนรักกับแฟนรวมหัวกันหลอกกู เอากันบนหัวกูโดยที่กูไม่เคยรู้อะไร!" ร่างสูงถุยน้ำลายใส่ใบหน้าชายร่างโปร่งและชกเขาจนเลือดกลบปาก



"เดิมพันของกูคืนนี้คือชีวิตมึงไอ้ต้าเหว่ย! ไอ้หมาลอบกัด ไอ้เพื่อนทรยศ!" ปลายเท้าถีบเข้ายอดหน้าของอดีตเพื่อนรักและชักปืนจ่อเขาเตรียมลั่นไก



ชายร่างโปร่งนั่งนิ่งเพื่อรอรับกระสุนที่จะวิ่งตรงเข้ามาเจาะศรีษะ ร่างเล็กตะโกนร้องห้ามคริสด้วยความตกใจ เธอวิ่งเข้ามาใช้ร่างบางโอบกอดชายคนรักที่ใบหน้าเปื้อนเลือดจากแรงชกต่อย คริสเหนี่ยวไกปืนและลั่นกระสุนด้วยความโมโห กระสุนวิ่งออกจากรังเพลิงตรงเข้าหน้าอกของหญิงสาว 2 นัดจนเธอล้มลง ใบหน้าหวานใสเคลือบไปด้วยน้ำตาและทรุดกองลงกับพื้น เลือดสีแดงฉานไหลทะลักเปื้อนร่างเล็ก เสียงหวีดร้องของคนในบริเวณนั้นดังขึ้นจนเรียกสติร่างสูง ต้าเหว่ยมองร่างหญิงสาวตรงหน้าด้วยความตกตะลึง เขารีบวิ่งขึ้นรถหนีไปเพื่อเอาตัวรอด ดวงตาคมฉายแววเจ็บปวดใจอย่างถึงที่สุด เขาคุกเข่าลงกับพื้นกอดร่างไร้วิญญาณของลี่ฟงขึ้นมาแนบอก ริมฝีปากหนาจุมพิตหน้าผากเล็กอย่างอ่อนโยนและเขย่าร่างเธอร้องเรียกอย่างคนบ้าคลั่ง เพื่อนในแก็งค์มังกรดำสองสามคนรีบเข้ามาฉุดรั้งแขนของคริสให้เขาหนี น้ำตาแห่งความเสียใจของลูกผู้ชายคนหนึ่งไหลอาบแก้ม คนรักที่ทรยศเขากับเพื่อนรักสมัยเด็กทำให้คริสกลายเป็นคนหัวใจด้านชา เขาหันหลังให้กับความรักทุกรูปแบบ ไม่มีผู้หญิงคนไหนได้หัวใจเขาไปครอบครองอีก แม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาคริสจะนอนกับผู้หญิงมากมาย แต่หัวใจเขากลับถูกปิดตายและรกร้างว่างเปล่า...ความเยือกเย็นของเขาถูกหลอมรวมให้กลายเป็น "คริสมังกรสายฟ้า หัวหน้าแก็งค์มังกรดำผู้เลื่องชื่อ"....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

"นี่ นี่! นายจะทานอะไร จะนั่งมองเมนูแล้วอิ่มได้เองใช่ไหม เหม่อลอยอะไรอยู่ได้" เสียงหวานเรียกสติให้คริสหลุดจากภวังค์ เหตุการณ์ครั้งนั้นตามหลอกหลอนเขาเหมือนเป็นฝันร้ายที่เขาจะไม่มีวันลืมเลือน



"อยากทานอะไรก็สั่ง แล้วก็รีบกินด้วย" ใบหน้าเรียบเฉยเอ่ยพร้อมกับโยนเมนูไว้ตรงหน้าร่างเล็ก



หญิงสาวเรียกบริกรเพื่อสั่งอาหารทะเลสองสามอย่าง เธอนั่งทานโดยมองใบหน้าคมที่นั่งนิ่ง เขาไม่ยอมแตะอาหารอะไรเลยสักนิด ตั้งแต่พูดคุยกันในรถเมื่อครู่คริสก็ดูเหมือนเก็บเรื่องราวไว้ในใจมากมาย หากเขายอมเปิดรับ จิตใจที่มืดบอดของเขาคงจะมีความสุขขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย



ร่างสูงหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเปิดและหยิบเงินออกมาวางบนโต๊ะ ร่างสูงกำชับให้ร่างบางรีบทานและเดินตามออกมา คริสซื้อเบียร์กระป๋องหิ้วใส่ถุงพลาสติคและเดินตรงไปยังรถสกายไลน์สีน้ำเงิน ไม่นานร่างบางก็ผลุนผลันเดินตามมาทั้งที่ยังไม่อิ่มท้องมากนัก



"นายจะรีบไปไหน ฉันยังทานไม่อิ่มเลย" หญิงสาวเดินบ่นกระปอดกระแปดก่อนจะก้าวขึ้นรถ



"เธอคิดว่าฉันพาเธอมาฮันนีมูนเหรอ" ดวงตาคมเหลือบมองร่างบางที่นั่งด้านข้าง



"ปะ..เปล่า..ฮันนีมูนบ้าอะไร.." ใบหน้าหวานใสซับสีแดงระเรื่อเมื่อเธอได้ยินคำนั้น



ร่างสูงเหยียบคันเร่งออกตัวไปข้างหน้า ระยะทางจากร้านอาหารไปบนเขาเหลียงซางไม่ห่างไกลกัน เกียร์ถูกโยกไปข้างหน้าและตบเข้าออกเพื่อลองเทสความเร็ว ปลายเท้าเหยียบเบรคและคันเร่งสลับกัน เขาบังคับรถคันสวยเข้าโค้งและค่อยๆชะลอ สี่ล้อดริฟท์โดยใช้ด้านข้างตัวรถเรียงขึ้นเขาอย่างสวยงาม ความสมบูรณ์ของรถคันนี้ยังคงเดิม แม้ความเร็วจะสร้างความหวาดเสียวให้กับร่างเล็กที่นั่งด้านข้าง แต่เธอเองก็เห็นฝีมือขับรถของเขามาสักพักแล้วจึงเกิดความไว้ใจขึ้นทีละน้อย



เขาใช้เวลาไม่กี่นาทีขับรถขึ้นหุบเขา เสียงคลื่นซัดสาดทะเลยามเย็นฟังดูไพเราะ มือหนากดกระจกรถลงเพื่อเปิดรับกลิ่นไอทะเล ร่างสูงหยุดรถบนจุดชมวิวที่สวยงาม ดวงอาทิตย์สีแดงส้มเริ่มทอแสงอ่อนลงและกำลังจะลับขอบฟ้า เขาก้าวลงจากตำแหน่งคนขับและไม่ลืมที่จะหยิบถุงที่บรรจุเบียร์ไว้หลายกระป๋องติดมือมาด้วย ร่างสูงหย่อนกายลงบนกระโปรงรถ ขายาวเหยียดพาดอย่างสบายอารมณ์ แผ่นหลังพิงกระจกด้วยความอ่อนล้า ทั้งร่างกายและจิตใจของเขาก็ต้องการพักผ่อนในบางครั้ง กระป๋องเบียร์ถูกเปิดเสียงดังและยกขึ้นกระดกชิมรสทีละนิด....



"ขึ้นมาสิ" มือหนายื่นออกไปรับมือเล็กเพื่อช่วยให้เธอก้าวขึ้นมานั่งบนกระโปรงรถข้างกายเขา



"ดีๆสิ เดี๋ยวรถฉันพังหมด" ท่าทางเก้ๆกังๆของหญิงสาวทำให้เขาต้องส่งเสียงดุ มือทั้งสองสอดประสานและจับกันแน่น



ร่างเล็กก้าวขึ้นมาจนสำเร็จ เธอหย่อนกายลงข้างเขาและหยิบกระป๋องเบียร์มาเปิด



"ดื่มเป็นเหรอ" เขาเอ่ยถามร่างเล็กที่กำลังกระดกเบียร์ลงลำคอขาวเนียน



"อื้ม ฉันไม่ได้อ่อนต่อโลกขนาดนั้นนะ" หญิงสาวยิ้มน้อยๆและยกแอลกอฮอล์ขึ้นจิบอีกครั้ง



"จะไปรู้เหรอ เห็นเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ มองอะไรก็ดูอินโนเซ้นต์สวยงามไปหมด"



ฝ่ามือเล็กถูกยกขึ้นมาตีที่แขนแกร่งหลายครั้ง คำพูดเหน็บแนมของคริสทำให้หญิงสาวหมั่นไส้ การมองโลกในแง่ดีทำให้ชีวิตน่าอยู่มากยิ่งขึ้น ไม่เหมือนกับเขาที่มองแต่ในมุมโหดร้ายในโลกใบนี้เท่านั้น



มือหนารวบข้อมือเล็กไว้ ฝ่ามือสัมผัสโดนแผลของร่างเล็กจนเธอร้องเบาๆ เขาจับแขนบางขึ้นมาพิจารณาว่าแผลนั้นดูดีขึ้นบ้างหรือยัง



"ทำไมแผลเธอหายช้าจัง คนในแก็งค์ฉันถูกยิงไม่นานก็เดินปร๋อแล้ว"



"ไม่ได้ใส่ยาเลยมันจะหายไหม วันนั้นยังมีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้เอาแอลกอฮอล์มาราดฉัน" เธอออกแรงดึงข้อมือหนีเพราะเกรงจะถูกเขารังแกอีก



"เบียร์ก็เป็นแอลกอฮอล์ชนิดหนึ่ง ฉันจะทำแผลให้" เขารั้งข้อมือบางเข้ามาแกล้งและราดเบียร์เย็นๆลงไปบนแผล ใบหน้าคมยกยิ้มละมุนและหัวเราะชอบใจ...



ร่างเล็กหวีดร้องและเอากระป๋องเบียร์เทใส่หัวเขาบ้าง ร่างสูงชักสีหน้าด้วยความตกใจ เขาไม่คิดว่าชานยอลลี่จะกล้าเล่นกับเขาถึงขนาดนี้ คริสมังกรสายฟ้ามิเคยพ่ายแพ้ให้กับใครหน้าไหน คงจะมีแต่สาวน้อยคนนี้เท่านั้นที่คอยหยามเกียรติเขาทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน...



"เธอเล่นบ้าอะไร! ฉันเลอะไปหมดแล้ว!" ใบหน้าขึงขังและเริ่มต่อว่าคนตัวเล็ก



"ก็นายแกล้งฉันก่อน นี่แน่ะๆ ไอ้บ้า!" เธอเขย่ากระป๋องเบียร์จนฟองฟู่และไหลย้อยเปรอะเปื้อนร่างของคนทั้งสอง



"มันเหนียวหมดแล้วยัยบ้าเอ้ย!" ร่างสูงแย่งกระป๋องเบียร์มาและโยนทิ้ง เขาถอดเสื้อยืดสีขาวออกและเอื้อมหยิบน้ำเปล่าที่หน้าคอนโซลรถมาล้างหน้าล้างตัว



ร่างกายกำยำของหนุ่มร่างสูงมีหยดน้ำใสเกาะพราวทั่วร่าง ลายสักมังกรสีดำแผ่ขยายดูน่าเกรงขาม เธอเพิ่งเห็นมันชัดๆก็ตอนนี้ ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าหญิงสาวที่กำลังจับจ้องมาที่เขา รอยยิ้มวาดขึ้นที่มุมปากก่อนที่จะเอ่ยคำที่ทำให้ร่างบางหน้าแดงซ่าน



"แอบมองรูปร่างฉันเหรอ..."



"คิดอะไรของเธออยู่ หืม.."



ใบหน้าคมค่อยๆโน้มเข้ามาใกล้ๆ เธอเอียงหลบด้วยความตกใจ เสียงหวานแสร้งพูดแก้เก้อ



"เอาหน้าออกไปไกลๆเลย" มือเล็กผลักใบหน้าคมให้ออกห่าง เธอไม่ชอบเวลาที่เขามีท่าทีกวนประสาท



"แน่ใจเหรอว่าไม่อยากให้ฉันจูบ" ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าหวาน เธอไม่กล้าสู้สายตาเขา ดวงตาของมังกรสายฟ้าเหมือนมีความลึกลับที่น่าเกรงขามซ่อนเร้นอยู่ลึกๆ



"ชานยอลลี่...ถ้าเรากลับจากที่นี่ เธอยังอยากจะติดต่อกับฉันไหม" มือหนาจับไหล่เล็กทั้งสองข้างพลิกให้หันมาสบตาเขา



"จะติดต่อกันทำไม..." เธอแสร้งถามทั้งที่ในใจก็เต้นรัวเร็ว เธอตอบตัวเองไม่ได้เช่นกันว่าทำไมถึงพ่ายแพ้ต่อสัมผัสอ่อนโยนหอมละมุนของคริส



"ก็เธอเป็น..."



เสียงโทรศัพท์ของร่างเล็กดังขึ้นขัดจังหวะ รายชื่อที่โทรเข้ามาแสดงชื่อฮวางจื่อเทา ดวงตาคมเหลือบเห็นและมีทีท่าเปลี่ยนแปลงไป เขาแย่งโทรศัพท์ของหญิงสาวมาเพื่อกดรับสาย



"ฮัลโหล...ชานยอลลี่ เธออยู่กับมันหรือเปล่า เธอมาร่วมมือกับฉันเถอะ อาทิตย์หน้านี้จะมีการ..." มือหนากดตัดสาย ร่างสูงขบกรามเข้าหากันแน่น แรงโทสะก่อตัวขึ้นช้าๆ ฮวางจื่อเทากำลังคิดแผนการณ์ชั่วร้ายโดยให้ชานยอลลี่สมคบคิดกับเขา เรื่องที่โอเซฮุนเคยเตือนคริสไว้ไม่มีผิดเพี้ยน การรับคนรักของศัตรูเข้ามาอยู่ข้างกายคือเรื่องที่เสี่ยงอันตรายเกินไป



โทรศัพท์ถูกเขวี้ยงลงกับพื้นแตกกระจาย ร่างบางตกใจและสบถด่าเขาด้วยความโมโห



"นั่นมันโทรศัพท์ฉันนะ นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย!" ร่างเล็กตวาดใส่เขา เธองุนงงที่เขาใช้อารมณ์มากมายขนาดนั้น



"นี่สินะถึงไม่อยากจะติดต่อกับฉัน เธอจะเป็นสายให้มันใช่ไหม! ผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคน มากชู้หลายชาย ทั้งแรดทั้งร่าน!"



"ฉันไม่น่าโง่หลงมองว่าเธอแตกต่างจากลี่ฟงเลยชานยอลลี่" ฝ่ามือหนาจับร่างเล็กเขย่าอย่างแรง ตอนนี้เขาเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่ได้และโกรธจนหน้ามืดตามัว



มือเล็กตบฉาดเข้าไปที่ใบหน้าคม เธอน้ำตาไหลเมื่อถูกชายแปลกหน้าตราหน้าว่าเป็นหญิงชั่ว มือหนาเลื่อนจับใบหน้าของตนด้วยความชา เขาโกรธตัวเองที่ไว้ใจชานยอลลี่มากเกินไปจนเกือบทำให้แก็งค์มังกรดำเดือดร้อน



"เธอเป็นผู้หญิงของฉัน เธอไม่มีสิทธิกลับไปยุ่งกับมันอีก!"



"เลิกโง่แล้วก็ตาสว่างซะ! มันกลับมาหาเธอเพื่อใช้เธอเป็นเครื่องมือเท่านั้น!" ชายหนุ่มเตือนสติร่างบางด้วยถ้อยคำรุนแรง



"หยุดตอกย้ำฉันได้แล้ว! นายมีสิทธิอะไรมาสั่งฉัน ฉันไม่ได้เป็นของใครทั้งนั้น!" เธอโต้เถียงทั้งน้ำตา ดวงหน้าหวานเจ็บปวดใจกับสิ่งที่คริสกำลังพูด



"ไม่มีสิทธิเหรอ ฉันจะบอกอะไรให้ อย่าว่าแต่ร่างกายเธอเลย ต่อให้เป็นวิญญาณของเธอ ถ้าฉันต้องการฉันก็ต้องได้!" มือหนาบีบเรียวหน้าเล็กและกระชากเข้ามาบดขยี้จูบเร่าร้อน ลิ้นชื้นสอดเข้าไปที่โพรงปากหวานและดูดดุน แขนเล็กหยั่งอกแกร่งที่ปราศจากเสื้อผ้าอาภรณ์ กล้ามแขนเป็นมัดกอดรัดจนเธอแทบจะหนีไปไหนไม่ได้ เสียงสะอื้นไห้พร่ำร้องเตือนสติเขาและขอร้องให้เขาใจเย็นลง



"วันนี้ฉันเป็นอิสระแล้ว เลิกทำแบบนี้กับฉัน เดิมพันบ้าๆนั่นมันจบสิ้นไปตั้งแต่รุ่งเช้าแล้ว..คริส" น้ำเสียงสั่นเครือกำลังอ้อนวอนชายหนุ่ม เขาไม่ฟังอะไรอีกแล้ว จมูกโด่งเริ่มซุกไซร้ซอกคอหอมละมุนและพยายามปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนร่างบาง



"อยากกลับไปหามันไม่ใช่เหรอ! ตอนนี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องเดิมพันนั่น แต่มันหมายถึงศักดิ์ศรีของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำอย่างฉัน ฝากรอยพวกนี้ไปให้ไอ้จื่อเทามันดูด้วยล่ะ วันไหนที่เธอกับมันเสพสมกัน ให้รู้ไว้ว่ามันกำลังทับรอยฉัน!" ริมฝีปากหนาขบกัดต้นคอขาวจนเกิดรอยแดงช้ำ ร่างเล็กดิ้นรนจนตกจากกระโปรงรถ ร่างสูงรีบปีนตามลงมาด้านข้าง เขาตรึงข้อมือของหล่อนไว้ทั้งสองข้างที่พื้นดินข้างรถคันสวย



"ไม่ต้องคิดจะหนีฉันหรอก ต่อให้เธออยากเป็นอิสระแค่ไหนแต่ถ้าฉันไม่อนุญาต วิญญาณของเธอก็ไม่มีสิทธิหลุดลอยไป!!"




ใบหน้าคมโน้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวเนียน คริสไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำที่เกิดขึ้นส่วนหนึ่งมาจากความหึงหวง ความเย็นชาและจิตใจที่มืดบอดของเขาค่อยๆเปิดรับชานยอลลี่เข้ามาทีละน้อย ความเจ็บปวดกับรักครั้งเก่าคอยย้ำเตือนเขาว่าอย่าไว้ใจอิสตรี...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.





"ถ้ามันสองคนร่วมมือกันทำลายแก็งค์มังกรดำ กูจะฆ่ามันให้ตายด้วยสองมือของกูเอง" คำประกาศิตที่เปรียบเสมือนสัญญาระหว่างเพื่อน โอเซฮุนพยักหน้าตอบรับเมื่อได้ยินคำมั่นนั้น เขาเชื่อใจกับความเด็ดเดี่ยวของคริส ร่างสูงไม่เคยทำให้เขาผิดหวังกับการปกครองอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่นี้....






....อันความเยือกเย็นของชายชาติบุรุษกลับถูกความอ่อนหวานของหญิงสาวสวยงามหลอมละลาย ความแข็งกร้าวของชายกลับพ่ายแพ้ต่อความงามของอิสตรี...




เรื่องราวของแก็งค์มังกรดำที่มีคริสมังกรสายฟ้าเป็นผู้ดูแลจะดำเนินต่อไปเช่นไร โปรดติดตาม....




END EP5 -------------------------------------------------------------------------------------