ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -EP1 จุดเริ่มต้นของเด็กข้างบ้าน~~
ทุๆเ้าอวันเสียปลุที่แสนะไพเราะะทำให้ผม้อื่นลุึ้นมามอูนาฬิา
ไม่ใ่เสียนร้อไ่ันที่ไหนหรอรับ แ่เป็นเสียอแม่ผมเอ
"ริสสส านยอลแ่ัวเสร็แล้วนะ ทำไมลูยัไม่ื่น!!"
"รับๆื่นแล้วรับแม่" ผมานอบรับไป่อนที่เสียบ่นะามมา
ทุเ้ารับทุเ้า เ็เอ๋อปาร์านยอละ้อมายืนรอผมหน้าบ้าน เ็บ้าอะไร
ื่นเ้าะมั แว่นหนาๆนั่นทำให้ผมมอทีไรแล้ว็หุหิ ถ้าไม่มีภาระเป็นปาร์านยอล
ผมะไปสายว่านี้็ไ้ เพราะาราเรียนเ้าผมไม่มี !!
ผมใ้เวลาแ่หล่อไม่นานเพราะทุนเิม็หล่ออยู่แล้ว เสื้อเิ๊าวเ้ารูป าเสแลสีำ
รอเท้าผ้าใบอนเวิร์ท เทผมั้ๆามแบบบับาริสม่าแ่นี้สาวๆ็เหลียวอแทบหัละ
ผมลมา้าล่าพร้อมับระเป๋าสะพาย้าสีำู่ใ
"แม่ ผมไป่อนนะ แล้ว...ไอ้เ็นั่นอยู่ไหน วันนี้มันไม่เ้ามารอในบ้านหรอ "
"พูับน้อีๆหน่อย น้อรออยู่หน้าบ้าน แล้วไม่ินอะไร่อนเหรอ" ผมเบะปาไป 1 ที
"ไม่อ่ะรับ ผมไปล่ะ"
ผมว้าัรยานันโปรที่พ่อื้อให้เป็นอวัวันเิ่อยๆเ็นออาบ้านไป
ปาร์านยอลยืนมออยู่ใ้้นไม้หน้าบ้านผมพร้อมับรอยยิ้มบาๆ
"พี่ริสมา้าั ผมมารอ...."
"เห้ย านยอล นายะมาบ่นอะไรวะ ัน้อื่นเ้า็เพราะนายนะ วันนี้ันไม่มีเรียนเ้ารู้ไว้ะ้วย!!"
านยอลเียบไปพร้อมับแววาเศร้าๆ เ็หนุ่มแว่นหนาใส่เสื้อนัศึษาัวให่ๆโล่ๆ
อนนี้หยุพู หุบปาเียบ สมใผมละ
"ะไปไ้ยั? ะยืนเอ๋ออีนานมั้ย "
ปาร์านยอลว่า่าย โยารึ้นมานั่้อนเบาะหลััรยานผม
ทุรั้ที่ผมี่ัรยานไปมหาลัย ผมะสั่านยอลไว้เสมอว่าห้ามับายเสื้อผมเพราะมันะยับ
แล้วอีอย่า ผมไม่้อารให้นอื่นเ้าใผมผิว่าเ็ที่นั่้าหลัมาับผมทุเ้าเย็นเป็นใร
เพื่อน็ไม่ใ่ น้อ็ไม่ใ่ เป็นแ่เ็้าบ้านเท่านั้น
ลอทาที่ี่ัรยานไปมหาลัย านยอลไม่พูอะไรเลยรวมทั้ผม้วย...
ผมเอ็ไม่อยาะุย้วยหรอ รำา้วย้ำ
และแล้ว็มาถึมหาลัยอุ มหาลัยที่ผมเรียนมาะ 2 ปีแล้วส่วนานยอลเป็นเ็ปี 1
ที่เพิ่ย้ายบ้านมาาเมืออื่นแล้ว็มาอยู่บ้านิับผมะ้วยเพราะแม่อเรารู้ััน
นั่นละรับ ุเริ่ม้นภาระอผม ้อโนแม่บัับให้อยูแลเ็เอ๋อนนี้ไป้วย
"เห้ยๆ ปาร์านยอลหนอนหนัสือมาแล้วมึๆ"
เฮุน ไ และเพื่อนๆในลุ่มผมื่นเ้นทุรั้ที่เอานยอล
ไม่ใ่เพราะอบนะรับ แ่มันอบวนีนมาว่า
"น้อานานร้าบบบบ แว่นน้อัร้านไหนอ่ะรับ หนาว่าฟุบาทบ้านพี่อี ฮ่าๆๆ"
ผมอำไม่ไ้ทุรั้ที่เพื่อนๆผมมันอำานยอล เรื่อริอ่ะรับ ลริๆแว่นหนาเป็นเมรไ้มั้
านยอลเิน้มหน้าุๆรีบเินไปที่ึเรียนพร้อมับเสียโห่ร้อไล่หลัอเพื่อนๆผม
เมื่อเฮุนเห็นผมหัวเราะึเล็เป้าหมายมาที่ผมแทน
"ไอ้ริส มึไม่้อมาแล้หัวเราะหรอ แหมะ อยาะ่อยพวูิไม่ว่า
อำานยอลหนอนหนัสือที่รัอมึ ฮ่าๆ"
"มึเลิพูเลยเฮุน ูรำาะายละ นี่าลับ็้อลับพร้อมันอี ูเบื่อ"
ไอมยิ้มพร้อมับพู่อว่า
"เออไอ้ริส น้อแนี้ปี 1 ห้อ B ฝาม.รัมาถึมึอีละ เออแล้วเมื่อวานน้อโยอห้อ A ฝานมับม.มา พวูแนมไปละ มึเอาม.ไป ฮ่าๆๆ"
ผมรับม.มาใส่ระเป๋าไว้ บับที่เท่าไรแล้ว็ไม่รู้ ระหว่าที่พวเราำลัหัวเราะันอย่าสนุสนาน
็มีน้อผ.นนึเินเ้ามาในลุ่มผม ทุนเียบแล้วหันไปมอหน้าเธอพร้อมัน เธอหน้าาริัมา
มือเธอว้าเ้าไปในระเป๋าหนัสือหยิบม.ออมาาระเป๋า 1 บับยื่นให้ผม
"พี่ริสะ ่วยอ่านมัน้วยนะะ หนูใ้เวลาเียนมันทั้ืนเลย"
ผมโ้ให้เธอพร้อมับยิ้มมุมปาอย่าที่เยทำไป 1 รั้
เธอถึับรีร้อออมาแล้ววิ่ลับไปหาลุ่มเพื่อนที่รอเียร์อยู่ห่าๆ เอ่อ แ่ผมินละรับ
ผมหล่อนิน ม.ที่บ้านผมไม่่อยไ้อ่านหรอ
ส่วนมานม็แเพื่อนินหมเพราะผมไม่อบนมหวาน พอเธอวิ่ลับไปที่ลุ่มอเธอ
ลุ่มผม็ยืนหัวเราะัน่อ...
วันนี้่วเ้าผมไม่มีเรียน ึใ้เวลา่วเ้านอนามใ้้นไม้ให่ในมหาลัยเี๋ยวบ่ายๆเรียนเสร็
็ะไปเล่นบาสับอาเทา เพื่อนร่วมห้อ ะที่ผมนอนเล่นอยู่นเียวนั้นผมรู้สึเหมือนมีใร
มอมาที่ผมะผมำลัหลับ ผมึลืมาื่นึ้นมอ ....
"ปาร์านยอล!!นายะทำอะไร!!"
ผมาโ้วยวามใเพราะานยอลยื่นหน้ามาใล้ผมมา
รอบแว่นอานยอละนปลายมูผมอยู่แล้ว!
"เอ่อ..ผมอโทษรับพี่ริส ..มบน้นไม้หล่นใส่หน้าพี่ ผมำลัะหยิบออ เี๋ยวมัน.."
ผมใพร้อมับผลัานยอลออไปไลๆแล้ว็ปัที่หน้าอัวเอ
"ไหนๆมออไปยั"
านยอลผะไปนินึหลัาที่ถูผมผลั
"อ อะ ..ออไปแล้วรับ "
"แล้วนายมายืนมอันทำไม มาั้แ่อนไหนทำไมไม่ไปเรียน"
"ผมำลัะเินไปึเรียนทานู้น แล้วเห็นพี่ริสนอนหลับอยู่เลยเินเ้ามาูแล้วม็.."
"เออๆั้นนาย็ไปเรียนไ้แล้วปะ ันะนอน"
านยอลเินหน้าเศร้าๆออไป ผมะโนไล่หลัไปว่า
"เย็นนี้เลิเรียน็เร็วๆ้วยล่ะ ันะรีบลับบ้านไปนอน"
านยอลไม่อบและไม่หันลับมามอ เ็บ้าอะไรวนประสาทะมันะนอนยัะรบวนไ้ลอ
ะที่ผมนั่อารม์เสียอยู่นั้น อาเทาเพื่อนห้อเียวันแ่นละลุ่ม็เินมาพร้อมะโนเรียผม
"เห้ย ริสๆ ไปเล่นบาสัน ื่นแล้วใ่มั้ยวะ"
"เออ ื่นแล้วนั่อารม์เสียอยู่เนี่ย"
เทาทำหน้าพร้อมมอไล่หลัานยอลไป
"อ่อ ูรู้้นเหุที่มึอารม์เสียละ นั่นไเินหน้ามุ่ยไปนู่น"....."ูสสารานยอลว่ะ มึว่าน้อเ้าลอ บาทีูว่าน้อเ้า็น่ารัี แว่นหนาๆเป็นเทรน์ี ฮ่าๆ"
"เออน่ารั น่ารัมา มึ็ไปส่บ้านเ้ามั้ยล่ะ ูยภาระให้"... "อ่อเี๋ยวูเ้าเรียน่อน 1 วิา มึะโไปเล่นบาส่อนใ่มั้ยเทา เี๋ยวูามไป"
หลัาเรียนวิาภาษาอัฤษที่ผมอบมาบ ผม็เินไปสนามบาส
ระหว่าทาเินผมเห็นานยอลนั่อ่านหนัสืออยู่ใ้้นไม้นเียว
ทั้ๆที่เพื่อนในห้ออานยอล็ออไปเที่ยวเล่นันามประสา ทำไมเ็นนี้เป็นหนอนหนัสือั ล
ผมรีบๆเินผ่านานยอลไปเพราะลัวานยอละเห็นผม ไม่ทันรับ านยอลเห็นผมแล้ว แล้ว็ำลั..
"พี่ริส ไปไหนอ่ะรับ เล่นบาสเหรอ ให้ผมไปนัู่ไ้มั้ย?"
"เออะไปเล่นบาสแ่ไม่้อามไป..."
"พี่ริส ผมำลัะไปูพี่ริสเล่นบาสเลย ให้ผมไปูนะ นะ นะ " พยอนแบฮยอนรุ่นน้อปี 1 ที่อบส่ม.หาผม
เินเ้ามาว้าแนผมพอี พร้อมับทำท่าอ้อนท่าประำอเ้า
ผมเียบไปพันึ่อนะอบ "ไปสิรับแบฮยอน พี่ำลัะไปเล่นับเทาพอี"
ผมพูพร้อมับเินไปับแบฮยอน
โยลืมหันมามอานยอลว่าเินามมา้วยหรือเปล่า
านยอลนั่ลที่เิมพร้อมับหน้าเศร้าๆอย่าเย
้มอ่านหนัสือ่อไปโยที่มอริสับแบฮยอนเินอแนัน เินไปทาสนามบาส
~~"เมื่อไรพี่ริสะพูีๆับผมเหมือนอย่าที่พูับนอื่นบ้า"
"ถ้าผมถอแว่นหนาๆออ แล้วไปมหาลัยเอโยที่พี่ไม่้อมารับมาส่ผม"
"พี่ะพูับผมีๆไ้มั้ย พี่ะอยาุยับผมหรือเปล่า"~~
านยอลนั่เียน้อวามพวนี้ลไปในม.ที่ัวเอแอบแนบไว้ในหนัสือเรียนแ่ไม่เยิ
ะส่ให้ใรนนั้นไ้อ่านเลย ...
--End EP1--
ไม่ใ่เสียนร้อไ่ันที่ไหนหรอรับ แ่เป็นเสียอแม่ผมเอ
"ริสสส านยอลแ่ัวเสร็แล้วนะ ทำไมลูยัไม่ื่น!!"
"รับๆื่นแล้วรับแม่" ผมานอบรับไป่อนที่เสียบ่นะามมา
ทุเ้ารับทุเ้า เ็เอ๋อปาร์านยอละ้อมายืนรอผมหน้าบ้าน เ็บ้าอะไร
ื่นเ้าะมั แว่นหนาๆนั่นทำให้ผมมอทีไรแล้ว็หุหิ ถ้าไม่มีภาระเป็นปาร์านยอล
ผมะไปสายว่านี้็ไ้ เพราะาราเรียนเ้าผมไม่มี !!
ผมใ้เวลาแ่หล่อไม่นานเพราะทุนเิม็หล่ออยู่แล้ว เสื้อเิ๊าวเ้ารูป าเสแลสีำ
รอเท้าผ้าใบอนเวิร์ท เทผมั้ๆามแบบบับาริสม่าแ่นี้สาวๆ็เหลียวอแทบหัละ
ผมลมา้าล่าพร้อมับระเป๋าสะพาย้าสีำู่ใ
"แม่ ผมไป่อนนะ แล้ว...ไอ้เ็นั่นอยู่ไหน วันนี้มันไม่เ้ามารอในบ้านหรอ "
"พูับน้อีๆหน่อย น้อรออยู่หน้าบ้าน แล้วไม่ินอะไร่อนเหรอ" ผมเบะปาไป 1 ที
"ไม่อ่ะรับ ผมไปล่ะ"
ผมว้าัรยานันโปรที่พ่อื้อให้เป็นอวัวันเิ่อยๆเ็นออาบ้านไป
ปาร์านยอลยืนมออยู่ใ้้นไม้หน้าบ้านผมพร้อมับรอยยิ้มบาๆ
"พี่ริสมา้าั ผมมารอ...."
"เห้ย านยอล นายะมาบ่นอะไรวะ ัน้อื่นเ้า็เพราะนายนะ วันนี้ันไม่มีเรียนเ้ารู้ไว้ะ้วย!!"
านยอลเียบไปพร้อมับแววาเศร้าๆ เ็หนุ่มแว่นหนาใส่เสื้อนัศึษาัวให่ๆโล่ๆ
อนนี้หยุพู หุบปาเียบ สมใผมละ
"ะไปไ้ยั? ะยืนเอ๋ออีนานมั้ย "
ปาร์านยอลว่า่าย โยารึ้นมานั่้อนเบาะหลััรยานผม
ทุรั้ที่ผมี่ัรยานไปมหาลัย ผมะสั่านยอลไว้เสมอว่าห้ามับายเสื้อผมเพราะมันะยับ
แล้วอีอย่า ผมไม่้อารให้นอื่นเ้าใผมผิว่าเ็ที่นั่้าหลัมาับผมทุเ้าเย็นเป็นใร
เพื่อน็ไม่ใ่ น้อ็ไม่ใ่ เป็นแ่เ็้าบ้านเท่านั้น
ลอทาที่ี่ัรยานไปมหาลัย านยอลไม่พูอะไรเลยรวมทั้ผม้วย...
ผมเอ็ไม่อยาะุย้วยหรอ รำา้วย้ำ
และแล้ว็มาถึมหาลัยอุ มหาลัยที่ผมเรียนมาะ 2 ปีแล้วส่วนานยอลเป็นเ็ปี 1
ที่เพิ่ย้ายบ้านมาาเมืออื่นแล้ว็มาอยู่บ้านิับผมะ้วยเพราะแม่อเรารู้ััน
นั่นละรับ ุเริ่ม้นภาระอผม ้อโนแม่บัับให้อยูแลเ็เอ๋อนนี้ไป้วย
"เห้ยๆ ปาร์านยอลหนอนหนัสือมาแล้วมึๆ"
เฮุน ไ และเพื่อนๆในลุ่มผมื่นเ้นทุรั้ที่เอานยอล
ไม่ใ่เพราะอบนะรับ แ่มันอบวนีนมาว่า
"น้อานานร้าบบบบ แว่นน้อัร้านไหนอ่ะรับ หนาว่าฟุบาทบ้านพี่อี ฮ่าๆๆ"
ผมอำไม่ไ้ทุรั้ที่เพื่อนๆผมมันอำานยอล เรื่อริอ่ะรับ ลริๆแว่นหนาเป็นเมรไ้มั้
านยอลเิน้มหน้าุๆรีบเินไปที่ึเรียนพร้อมับเสียโห่ร้อไล่หลัอเพื่อนๆผม
เมื่อเฮุนเห็นผมหัวเราะึเล็เป้าหมายมาที่ผมแทน
"ไอ้ริส มึไม่้อมาแล้หัวเราะหรอ แหมะ อยาะ่อยพวูิไม่ว่า
อำานยอลหนอนหนัสือที่รัอมึ ฮ่าๆ"
"มึเลิพูเลยเฮุน ูรำาะายละ นี่าลับ็้อลับพร้อมันอี ูเบื่อ"
ไอมยิ้มพร้อมับพู่อว่า
"เออไอ้ริส น้อแนี้ปี 1 ห้อ B ฝาม.รัมาถึมึอีละ เออแล้วเมื่อวานน้อโยอห้อ A ฝานมับม.มา พวูแนมไปละ มึเอาม.ไป ฮ่าๆๆ"
ผมรับม.มาใส่ระเป๋าไว้ บับที่เท่าไรแล้ว็ไม่รู้ ระหว่าที่พวเราำลัหัวเราะันอย่าสนุสนาน
็มีน้อผ.นนึเินเ้ามาในลุ่มผม ทุนเียบแล้วหันไปมอหน้าเธอพร้อมัน เธอหน้าาริัมา
มือเธอว้าเ้าไปในระเป๋าหนัสือหยิบม.ออมาาระเป๋า 1 บับยื่นให้ผม
"พี่ริสะ ่วยอ่านมัน้วยนะะ หนูใ้เวลาเียนมันทั้ืนเลย"
ผมโ้ให้เธอพร้อมับยิ้มมุมปาอย่าที่เยทำไป 1 รั้
เธอถึับรีร้อออมาแล้ววิ่ลับไปหาลุ่มเพื่อนที่รอเียร์อยู่ห่าๆ เอ่อ แ่ผมินละรับ
ผมหล่อนิน ม.ที่บ้านผมไม่่อยไ้อ่านหรอ
ส่วนมานม็แเพื่อนินหมเพราะผมไม่อบนมหวาน พอเธอวิ่ลับไปที่ลุ่มอเธอ
ลุ่มผม็ยืนหัวเราะัน่อ...
วันนี้่วเ้าผมไม่มีเรียน ึใ้เวลา่วเ้านอนามใ้้นไม้ให่ในมหาลัยเี๋ยวบ่ายๆเรียนเสร็
็ะไปเล่นบาสับอาเทา เพื่อนร่วมห้อ ะที่ผมนอนเล่นอยู่นเียวนั้นผมรู้สึเหมือนมีใร
มอมาที่ผมะผมำลัหลับ ผมึลืมาื่นึ้นมอ ....
"ปาร์านยอล!!นายะทำอะไร!!"
ผมาโ้วยวามใเพราะานยอลยื่นหน้ามาใล้ผมมา
รอบแว่นอานยอละนปลายมูผมอยู่แล้ว!
"เอ่อ..ผมอโทษรับพี่ริส ..มบน้นไม้หล่นใส่หน้าพี่ ผมำลัะหยิบออ เี๋ยวมัน.."
ผมใพร้อมับผลัานยอลออไปไลๆแล้ว็ปัที่หน้าอัวเอ
"ไหนๆมออไปยั"
านยอลผะไปนินึหลัาที่ถูผมผลั
"อ อะ ..ออไปแล้วรับ "
"แล้วนายมายืนมอันทำไม มาั้แ่อนไหนทำไมไม่ไปเรียน"
"ผมำลัะเินไปึเรียนทานู้น แล้วเห็นพี่ริสนอนหลับอยู่เลยเินเ้ามาูแล้วม็.."
"เออๆั้นนาย็ไปเรียนไ้แล้วปะ ันะนอน"
านยอลเินหน้าเศร้าๆออไป ผมะโนไล่หลัไปว่า
"เย็นนี้เลิเรียน็เร็วๆ้วยล่ะ ันะรีบลับบ้านไปนอน"
านยอลไม่อบและไม่หันลับมามอ เ็บ้าอะไรวนประสาทะมันะนอนยัะรบวนไ้ลอ
ะที่ผมนั่อารม์เสียอยู่นั้น อาเทาเพื่อนห้อเียวันแ่นละลุ่ม็เินมาพร้อมะโนเรียผม
"เห้ย ริสๆ ไปเล่นบาสัน ื่นแล้วใ่มั้ยวะ"
"เออ ื่นแล้วนั่อารม์เสียอยู่เนี่ย"
เทาทำหน้าพร้อมมอไล่หลัานยอลไป
"อ่อ ูรู้้นเหุที่มึอารม์เสียละ นั่นไเินหน้ามุ่ยไปนู่น"....."ูสสารานยอลว่ะ มึว่าน้อเ้าลอ บาทีูว่าน้อเ้า็น่ารัี แว่นหนาๆเป็นเทรน์ี ฮ่าๆ"
"เออน่ารั น่ารัมา มึ็ไปส่บ้านเ้ามั้ยล่ะ ูยภาระให้"... "อ่อเี๋ยวูเ้าเรียน่อน 1 วิา มึะโไปเล่นบาส่อนใ่มั้ยเทา เี๋ยวูามไป"
หลัาเรียนวิาภาษาอัฤษที่ผมอบมาบ ผม็เินไปสนามบาส
ระหว่าทาเินผมเห็นานยอลนั่อ่านหนัสืออยู่ใ้้นไม้นเียว
ทั้ๆที่เพื่อนในห้ออานยอล็ออไปเที่ยวเล่นันามประสา ทำไมเ็นนี้เป็นหนอนหนัสือั ล
ผมรีบๆเินผ่านานยอลไปเพราะลัวานยอละเห็นผม ไม่ทันรับ านยอลเห็นผมแล้ว แล้ว็ำลั..
"พี่ริส ไปไหนอ่ะรับ เล่นบาสเหรอ ให้ผมไปนัู่ไ้มั้ย?"
"เออะไปเล่นบาสแ่ไม่้อามไป..."
"พี่ริส ผมำลัะไปูพี่ริสเล่นบาสเลย ให้ผมไปูนะ นะ นะ " พยอนแบฮยอนรุ่นน้อปี 1 ที่อบส่ม.หาผม
เินเ้ามาว้าแนผมพอี พร้อมับทำท่าอ้อนท่าประำอเ้า
ผมเียบไปพันึ่อนะอบ "ไปสิรับแบฮยอน พี่ำลัะไปเล่นับเทาพอี"
ผมพูพร้อมับเินไปับแบฮยอน
โยลืมหันมามอานยอลว่าเินามมา้วยหรือเปล่า
านยอลนั่ลที่เิมพร้อมับหน้าเศร้าๆอย่าเย
้มอ่านหนัสือ่อไปโยที่มอริสับแบฮยอนเินอแนัน เินไปทาสนามบาส
~~"เมื่อไรพี่ริสะพูีๆับผมเหมือนอย่าที่พูับนอื่นบ้า"
"ถ้าผมถอแว่นหนาๆออ แล้วไปมหาลัยเอโยที่พี่ไม่้อมารับมาส่ผม"
"พี่ะพูับผมีๆไ้มั้ย พี่ะอยาุยับผมหรือเปล่า"~~
านยอลนั่เียน้อวามพวนี้ลไปในม.ที่ัวเอแอบแนบไว้ในหนัสือเรียนแ่ไม่เยิ
ะส่ให้ใรนนั้นไ้อ่านเลย ...
--End EP1--
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น