คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : - - C h a p t e r 7 - -
- 7 -
ในร้านัมยอบัล ุนมยอและแทยอนำลัทำศึแย่หมูย่าอยู่ ส่วนีโอและยูฮยอนนั่ินอย่าสบ มีบ้าที่โวยวายถูแย่หมูไปาาน่อหน้า่อา ะมีอยู่็นหนึ่ ที่นั่ินแบบไม่อยาอาหาร ทำนมอพลอยะไม่อยาอาหารามๆันไป
“เป็นไรวะแบ เมนส์มาหรอ?” แทยอนพูึ้น่อนะยัหมูสอิ้นเ้าปาไป ทำเอาุนมยอโวยวายว่าอีิ้นอเา แบฮยอนไม่อบแ่ปาสายาุมาแทน แทยอนไม่ไ้ใส่ใ เพียแ่ยัไหล่
ืนไป
“นั้นิ แเป็นไรวะ อาารี้เป็นมาเือบอาทิย์แล้วนะ หรือไปแอบอบสาวแล้วเาไม่สนใ”
“หรือแีบสาวในฝันไม่ิเลยมานั่ลุ้มี้” เพียแ่สิ้นประโยนั้น แบฮยอน็นิ่ราวับถูสาบ ทุนสัมผัสไ้ถึแรัน เหมือนมีไอำรอบลุมไปทั่วร่าแบฮยอน
“เอ่อ...แเป็นแฟนับเาแล้ว แล้วทะเลาะันหรอวะ เฮ้ยแบ แม้ะเป็นสาวในฝัน แ่แ
็ปรึษาพวันไ้นะเว้ย” ุนมยอยัิเอเออเอ นนที่ไม่รู้เรื่ออย่าแทยอนและยูฮยอน
ไปามๆ ัน ส่ผลให้ีโอีเบาๆ ที่แนุนมยอ และอธิบายร่าวๆ ให้นทั้สอที่ไม่รู้เรื่อฟั
“พี่...ผมไม่ฝันถึเาเป็นอาทิย์ๆ แล้วนะ...นแทบลืมแล้ว้วย้ำ...” เสียที่เหมือนะบอว่าลืมไปแล้ว ไม่ไ้ใส่ใ แ่มันฟัูเศร้านนอื่นๆ แปลใ
“อ้าว ั้น็ีแล้วสิวะ แล้วแเป็นอะไรันแน่ นี้เ้าวัยทอแล้วหรอ เฮ้ยๆ เร็วไปเปล่า” แทยอนเอ่ยแวึ้น เาอบวนประสาททุน เพื่อสร้าบรรยาาศให้ับวสนทนา แ่ไม่เป็นผลเท่าไหร่ในรอบนี้
แบฮยอนยันิ่เียบ ะเียบในมือ ิ้มเศษผัในาน
“แล้วถ้า...ถ้าเหมือนว่าเราะเอนนั้น... นในฝัน ทุนะทำยัไ” ำบอเล่าและประโยำถามัออมาเบาๆ าแบฮยอน เาเยหน้าสบสายาเรียน รั้แรในรอบอาทิย์ที่เาสบาับนอื่นแบบนี้
“ถ้าเาไม่มีใร ็เ้าไปีบสิวะ”
“หรือถ้าเามีแฟน ็ไม่้อเสียใเปล่าวะ มันแ่ฝัน” ุนมยอ่อาแทยอน และไม่มีใร่อประโยอเา มันเ้าสู่วามเียบอีรั้
“หรืออย่าน้อย... นายวรมีโอาสไุ้ยับเา แ่ไุ้ยับเานนั้น ะไ้รู้ว่าะไป่อหรือะหันหลัลับ” ีโอเปิปาพูประโยแรหลัาที่เ้าร้านมา ทุนเพ่มอไปที่แบฮยอน ไม่มีำล่าวใหลุออาปาเาเ่นเย ทุนลับไปสนใหมูย่ารหน้าอีรั้ เมื่อแบฮยอนเหม่อออไป
าวสนทนาะแล้ว
หลัาินอาหาร่ำเสร็ แบฮยอนลับมาห้อเ่นเิม เ่นทุวัน เาไม่ฝัน ไม่เอนแปลหน้ามาเป็นอาทิย์ นับั้แ่วันที่เาเอปาร์านยอล และั้แ่วันนั้น เา็ไม่ไ้พบ ไม่เอ ไม่ไ้ิ่อับปาร์านยอลเ่นเียวัน มีเพียุนมยอที่เป็นนิวาน ถ้านแปลหน้าับานยอลือนเียวันริๆ เาวระีใ หรือเสียใ แล้วัวเา้อทำยัไ่อไป อนนี้แบฮยอนิอะไรไม่ออ ใหนึ่เาอยาให้านยอลไม่ใ่นในฝัน และะบ้าไปแล้ว ถ้าเายัอยาเอนแปลหน้าทุวันแบบนี้
“ิถึ...” แบฮยอนหลับาลพูำนั้นออมาเบาๆ หวัให้มันลอยไปในอาาศไปหานที่เา้อารบอ เาลืมื่นมาึ้นมอเพาน ‘แล้วใรละ ที่เาิถึ ระหว่านแปลหน้าับปาร์านยอล’ เาอยาให้ำนี้ลอยไปหาใรันแน่
“อืม ิถึ” อยู่ีี็มีเสียหนึ่ัึ้นเบาๆ แ่มันลับัในโสประสาทอแบฮยอน นเา้อลุึ้นแล้วหันไปามเสียเบาที่ลอยมา ไม่มี... ไม่มีใรในห้อ เา้อบ้าไปแล้วแน่ๆ แบฮยอนถอนหายใ่อนะเินไปที่หน้า่า เปิมันออให้ัวเอไ้รับเอาอาาศบริสุทธิ์บ้า เาสูหายใเอาอาาศ
ที่เริ่มเย็นัวเ้ามาเ็มปอ
ลิ่นวนิลา... แบฮยอนเบิาโพล่อีรั้ ลิ่นนี้อีแล้ว และลิ่นยััิมู เาอยู่รนี้ เา้ออยู่รนี้แน่นอน
“นายอยู่ไหน... ออมา!” แบฮยอนถอยออาหน้า่าสอสาม้าว เผื่อว่านที่อยู่ในห้ววามิะมีวามสามารถเหาะเหินเินอาาศไ้ ไม่มีอะไรปรา แ่ลิ่นนี้ยัอยู่ แบฮยอนถอยหลั้าๆ ปึ นนเาับบาสิ่ ึ่ลิ่นมันันแบฮยอนแน่ใ เารู้สึว่าัวเอะลายร่าเป็นสุนัมลิ่นริๆ
็านนี้ แบฮยอนไม่ไ้หันไปมอ เายัยืนนิ่
มือสอ้าาน้าหลัสอเ้ามารวบเอวแบฮยอนให้ิเ้าหาัน าาร่าสูลบนบ่า้า้ายอแบฮยอน เาระับอ้อมอให้แน่นึ้น แบฮยอนไม่ยับและ็ไม่ไ้ัืนทำแ่เพียยืนนิ่เหมือนำลัประมวลผลอยู่ นแปลหน้าเปลี่ยนมามูลบนไหล่อแบฮยอน ่อนะ่อยๆ ปล่อยให้เป็นอิสระ ระนั้นแล้ว แบฮยอน็ไม่ไ้ยับใๆ ทำเพีย ยมือึ้นออ
วามเียบเาปลุม ไร้ึ่ารยับใๆ าทั้สอน แบฮยอนำลัิอย่าหนั อนโนอเาับรู้สึี โหยหาอ้อมอใร็ไม่รู้ แ่็ันนึถึานยอล้อนทับึ้นมาะอี นี้อบผู้ายยัพอทบทวนอะไรไ้ แ่อบพร้อมันสอนมันไม่โอเสำหรับัวเาเลย ลายเป็นนหลายใไปเมื่อไหร่ แม้อนนี้เาะมั่นใว่านๆ นี้ับานยอลเป็นนเียวัน แ่ถ้าไม่ใ่ เาเป็นนหลายในานแท้เลย และในที่สุแบฮยอน็ัสินใหันลับมาพร้อมเอยื่อับนรหน้า
“ปาร์านยอล... ือนายใ่ไหม”
.
.
.
say: มา่อแล้วนะ่ะ ^^
ความคิดเห็น