คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Krishan-Only hope
อู๋อี้ฟาน-เพราะรักของผม คือการเสียสละ...แม้กระทั่ง ชีวิต...
There's a song that inside of my soul.
It's the one that I've tried to write over and over again.
ป่านนี้นายจะเป็นยังไงบ้างนะอู๋ฟาน ....
ในห้องสี่เหลี่ยมที่ถูกเรียกว่าห้องนอน ร่างบางนอนสะอื้นราวกับจะขาดใจดวงตากลมโตที่เคยสุกใสบัดนี้ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำเพราะน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่หยุดเพราะเจ้าของดวงตาสวยรำลึกความหลังที่ไม่อาจลืม
“คุณอู๋ฟานครับ หมอมีข่าวร้ายจะมาบอก หมอคาดว่าคุณลู่ห่านอาจไม่มีโอกาสได้เห็นฤดูหนาวในปีหน้า
หมอต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ หมอพยายามอย่างสุดความสามารถแล้วจริงๆ”สิ้นสุดคำพูดของคุณหมอตัวขาว
ร่างสูงแทบจะหยุดหายใจดวงตาเฉี่ยวที่ไม่ค่อยจะแสดงความรู้สึกให้ใครเห็นนักในตอนนี้ก็เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา
มือสั่นฟันขบริมฝีปากแน่นจนมีเลือดออก อู๋อี้ฟาน ผู้ไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร
เขาทำได้เพียงยืนสงบนิ่ง ทั้งๆที่ภายในใจของเขามันร้องไห้เสียใจจนแทบจะไม่มีน้ำตาไหล….
“ว่าไงหรอคริส คุณหมอจุนมยอนบอกว่าอะไรหรอ”ใบหน้าสวยหันมาถามคนรักด้วยแววตาสงสัย เพราะเขาเพิ่งได้รับการตรวจโรคจากคุณหมอตัวขาวไป แต่ว่าคุณหมอจุนมยอนนะไม่เคยจะบอกเค้าสักครั้งว่าเขาเป็นโรคอะไร
“…”อุ๋ฟานไม่ตอบอะไร เขาทำเพียงแค่ยิ้มบางๆให้กับร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง เพราะเขาไม่พร้อมจริงๆ ไม่พร้อมที่เห็นใบหน้าสวยต้องมีน้ำตา ไม่พร้อมจริงๆ..
“อะไรกันคริส ทำไมลู่ถามแล้วไม่ตอบกันเนี่ย หายไปตั้งนานเนี่ย แอบไปจีบคุณหมอจุนมยอนมาหรือป่าวเนี่ยยยย”คนสวยลากเสียงยาววววพร้อมกับทำปากจู๋ ความจริงแล้วเค้าก็แค่แกล้งถามไปงั้นแหละเพราะรู้ว่าคุณหมอจุนมยอนมีคนรักอยู่แล้ว และคริสก็คงไม่คิดนอกใจเขาหรอกเค้าแต่ต้องการจะง้างปากคนที่ยืนเงียบอยู่เท่านั้นเอง
“ผมไม่ได้จีบคุณหมอสักหน่อย ขืนผมจีบคุณหมอผมได้โดนกังฟูของแฟนคุณหมอเล่นงานตายเลย และ อีกอย่างผมกลัวกวางติ๊งต๊องแถวนี้จะฆ่าเอา”คริสยิ้มกว้างและลูบหัวคนป่วยที่อยู่บนเตียง
คอยดูนะเค้าจะงอนคริสให้เข็ดเลย ชิส์
ลู่หานหันไปหาคนตัวสูงที่กำลังหัวเราะอยู่เค้าทำหน้าบึ้งใส่กอ่นะจะหันหน้าหนีไปทางอื่นเมื่อร่างสูงเข้ามากอดเขา
“กวางน้อยครับบบบ อย่างงอนผมเลยนะคนดี ผมแค่ไม่อยากให้คุณเครียดเฉยๆนะ”คนสวยยังคงเงียบต่อไปอย่าคิดนะว่าคนอย่างลู่จะยอมดีด้วยง่ายๆชิส์
อู๋ฟานผิดไหมครับเนี่ยยย ที่เกิดมาหล่อไม่ได้น่ารักเนี่ยยย
หลังจากอู๋ฟานง้อคนตัวเล็กสำเร็จคุณหมอจุนมยอนคนสวย(?)ก็เข้ามาให้ห้อง พร้อมมาบอกข่าวดีกับลู่ห่าน
ว่าเขาสามารถออกจากโรงพยาบาลได้วันพรุ่งนี้ ทำให้คนป่วยยิ้มอารมณ์ดีทั้งวัน ซึ่งต่างกับอีกคน
ที่แม้หน้าตาจะแสดงออกว่ามีความสุขกับคนป่วย
แต่ในใจเขาคิดถึงแต่เรื่องนั้นที่คุณหมอจุนมยอนบอกว่าควรบอกคนป่วยได้แล้ว แต่เขาไม่พร้อมจริงๆ...
“คริสดูนี่สิ ในหนังสือนี่มีเขียนเรื่องหิมะแรกด้วยละ”
“หิมะแรกงั้นหรอ?”อู๋ฟานก็เคยไม่ได้ยินเรื่องนี้อยู่นะ ความเชื่อที่ว่าคู่รักที่ได้เห็นหิมะแรกด้วยกันจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป...
“คริส ลู่อยากไปดูหิมะแรกอะ ไปกันเถอะนะ นะนะ ลู่อยากไปดูอะ”ลู่หานทำท่าทางน่ารักเหมือนแมวอยากได้ขนมจนคริสอยากจับแมวตัวนี้ฟัดให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
“อืมม... ไปสิลู่ห่าน”เขารู้ว่าลู่ห่านไม่มีทางได้เห็นหิมะแรกอีก แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มและตอบกลับไป พอได้ยินอย่างนั้นคนป่วยก็ยิ้มจนตาปิด และเข้าไปหอมแก้มคนตัวสูงฟอดใหญ่ ลู่ห่านมีความสุขที่สุดเลย ลู่ห่านจะได้ไปดูหิมะแรกกับคริสแล้วเย่ ถ้าได้ดูหิมะแรกเราก็จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป...
คริสนั่งมองกวางน้อยที่กำลังเพ้อฝันไปเรื่อยอย่างมีความสุข ฉันดีใจนะที่เห็นนายมีความสุขลู่ห่าน ก่อนที่เขาจะพูดออกมาเบาๆให้เพียงตัวเองได้ยินว่า
“ยังไง นายก็ต้องได้ไปดูหิมะแรกแน่ๆลู่ห่าน”
I'm awake in the infinite cold but you sing to me over and over and over again
สี่ปีผ่านไป
ร่างบางเดินท่ามกลางหิมะที่ตกปรอยๆ เสื้อโค้ทสำน้ำเงินที่ดูตัวใหญ่และไม่เหมาะกับบุคคลของคนสวมใส่เริ่มชื้น
ริมฝีปากเม้มเข้าหากันก่อนใบหน้าสวยจะเงยหน้าพ่นควันขึ้นสู่ท้องฟ้า แขนเล็กกอดรัดร่างกายเพื่อเพิ่มความอบอุ่น
ให้กับร่างกายขาเรียวก้าวไปตามริมฟุตบาทข้างทางที่ต้นไม้มีเพียงกิ่งเท่านั้น
ต้นไม้ไม่มีใบไม้อยู่ด้วยมันคงจะเหงาน่าดู
เพียงแค่คิดดวงตาก็เริ่มจะมีน้ำตาไหลออกมา ลู่ห่านสบัดหัวตนเองก่อนจะเดินต่อไปอย่างไร้จุดหมาย
Sing to me the song of the stars.
Of your galaxy dancing and laughing and laughing again
ในห้องสี่สี่เหลี่ยมที่ถูกเรียกว่าห้องนอน ร่างบางนอนสะอื้นราวกับจะขาดใจดวงตากลมโตที่เคยสุกใสตอนนี้ตาคุ่นั้นแดงก่ำเพราะน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่หยุด เมื่อเจ้าของดวงตาของมันรำลึกถึงความหลัง ร่างบางหยิบมือถือของตกขึ้นมาก่อนจะเปิดไปที่รูปของคนรักของตน
ที่ที่นายอยู่มันเป็นอย่างไรบ้างหรอคริส อยู่ที่นั่นนายเคยร้องไห้แทบบ้าเหมือนที่ชั้นกำลังเป็นหรือเปล่า...
4ปีที่แล้ว
“นายแน่ใจแล้วหรอคริสว่าจะทำอย่างนั้นจริงๆ” คริสไม่ตอบอะไรเขาเพียงพยักหน้าตอบกลับคุณหมอตัวขาว
I'm giving you all of me. I want your symphony. Singing in all that I am.
At the top of my lungs, I'm giving it back.
ถึงคริส
คริส ตอนนี้นายสบายดีหรือเปล่า นี่เข้าหน้าหนาวแล้วนะ นายดูแลตัวเองดีๆด้วยละ นายจำเรื่องที่นายเคยสัญญากับฉันได้ไหมเรื่องที่นายจะพาฉันไปดูหิมะแรกหนะ ตอนนี้ ฉันได้เห็นหิมะแรกแล้วนะ มันสวยมากเลย เสื้อผ้าของนายฉันยังเก็บมันไว้อย่างดีนะคริส แต่มีบางตัวที่ฉันยืมนายไปใส่โดยไม่ขออนุญาติ ฉันขอโทษด้วยนะ ตอนนี้ที่โซลหนาวมากๆเลยละ นายต้องดูแลตัวเองดีๆนะ อีกสองเดือนจะควรรอบหกปีของเราแล้ว นายจำมันได้หรือเปล่า ฉันมีของขวัญให้นายด้วยนะ แต่ไม่รู้ว่าฉันจะให้นายยังไงดี มีคนเข้ามาจีบฉันด้วยละคริส แค่ฉันตอบไปว่าฉันมีคนรักแล้ว นายคงไม่โกรธเรื่องนี้นะ ฉันบังเอิญได้ไปเจอคุณหมอจุนมยอนกลางทางเขามากับคนรักของเขาทั้งคู่ยังรักกันดี และได้ข่าวมาว่าปลายปีนี้เขาจะแต่งงานกันด้วยละ ฉันก็เคยฝันไว้นะว่าสักวันฉันได้สวมชุดเจ้าสาวแล้วยืนข้างๆนาย แต่มันคงจะไม่มีวันนั้นแล้ว นายเคยบอกฉันใช่ไหมว่านายไม่ชอบเห็นน้ำตาของฉัน แต่นายรู้ไหมฉันแอบนอนร้องไห้ทุกวันเลยละ หวังว่านายคงจะไม่เห็นมันนะ ฉันคิดถึงนายมากนะคริส ฉันสัญญาว่าฉันจะดูแลสิ่งที่นายฝากไว้ให้ดีที่สุด ฉันเป็นของนายเท่านั้นและเป็นของนายตลอดไป
รักนายที่สุด
ลู่ห่าน
I know now you're my
only hope
ความคิดเห็น