ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คุณ และคุณ เท่านั้น Just only you...
"อย่าให้้อลไม้ลมือนะ ะบอไม่บอหาาา!!!" ุอนแม่สวนบทโหเหมือนมา
"แ็ อย่าไปว่าน้อบัวาวสิ เียวเาไม่อบ" โอ้ววว ุบอย พระเอมา เห็นผู้หิเป็นไม่ไ้
พวนั้นำลัเ้นเอาำอบาเธอ หลัาที่พวเราับรถบึ่มาที่ห้อ้อมนรี อพี่ายไอุ้อนนี่ ีน่ะพี่มันไม่อยู่ไม่อย่านั้นเราะแบเธอเ้ามาไม่ไ้ แ่เธอปิปาเียบลอทา แ่็ิ้นลอทาเหมือนัน เธอลัว อพิุลร่วละมั่
"โทรไปถามสาย มันบอว่าพวไอ้โเบ ไม่ไ้อยู่ที่ ร.ร." เินเินมา ทำหน้าหัวเสีย
"มันไม่ล้าทำอะไรไอ้บัหรอ พ่อมันให่ะาย" พ่อบัเนฟเป็นำรวที่อนนี้ำลัะผันัวมาเป็นลูศิษย์อาารย์ เลิมัย แน่แท้ลัเลอเอยยย
"ันไม่เห็นว่าพ่อไอ้บัะให่รไหนเลย ทั้า ทั้หุ่น เล็อย่าะไม้ิ้มฟัน" อนแม่วนลอทาเลย
"บอย ุเอามันไปเ็บทีิ มุไม่ฮาพาเพื่อนเรียว่ะ" หน้าเินเ็ยัะมาม่าอืไ้ที่เลย
"ไ้อรับระป๋มมม" ูท่าทาบอยะีในออนอหน้าน่ะ ว่าเอาอนนี่ไปเ็บ
5555แผนารั่วร้ายอผมเริ่มปราออสู่สายาท่านผู้มแล้ว อนนี้บอยำลัยุ่อยู่ับารเอาอนนี่ไปเ็บ ส่วนอาเินำลัไปหาทา สาวเรื่อ่วบัเนฟอยู่ อนนี้มีแ่ผมับเธอ อนนี้เธอูเ็ี่มาๆเลย ระโปรลายส๊ออเธอเลื่อนึ้นมาถึราอ่อนอันสีาว เย้ายวนา ริๆ หน้าเธอแมาๆ แ่เธอไม่ไ้อายหรอ ผมเาว่าเธอำลัโรธแน่นอนรับ เธอสู าว ามออะำนิหน่อย หนัยาเธอา ผมเธอสยายออ ยาวมาๆ สีำเลย ถ้าูอนลาืน ผีี่ปุ่นัวร์
"มอหาอะไรไม่ทราบ!!!"
"ผมำลัะพูับุ ผม็้อมอุสิ" ถามแปลๆ
"แ่ันไม่อยาเห็นหน้าุ" แหม่ อเธอเิริๆเลย ผมละลัวอเธอะเล็
"ั้นุ็หลัมาให้ผม็ไ้ ถ้าไม่อยาเห็นหน้าผม"
"นายะวนไปถึไหนห่ะ ประสาทรึไ ามหลอหลอนันั้แ่เ้าแล้วเนี้ย เป็นโริหรอ"
ในสายาเธอ ผมเป็นโริสิน่ะ
"ุอยาออไปาที่นี่ไหม?" แ่ำถามนี่ เธอาโยิ่ว่าไ่ห่านเลย
"แ่มี้อแลเปลี่ยนเพื่อวามสมรินะ" พูแล้วะำ
"what...?" อินเอร์ ี้นมาเลยน่ะ
"ุ้อบอเพื่อนผมว่า ุอบผม"
"ให้ายสิ เพื่ออะไร" เธอโวยวายเสียัลั่นห้อเลย แ่บอไว้่อนว่าไม่ไ้ผล ไม่มีใรไ้ยินหรอ เพราะมันเป็นห้ออั
"มี้อแลเปลี่ยนอื่นไหม ที่ทำให้ันไม่้อัลิ้นัวเอาย" เธอล้ามาที่ปิเสธ
"เธอล้ามาเลยน่ะที่ปฺิเสธผู้ายที่ เพียบพร้อมทั้ รูปร่า หน้าา านะ อย่าผม" ผมไม่เยเสนอัวให้ใรนานี่มา่อนเลยน่ะอบอๆ
"ประสาทรึไ ปัาอ่อนะมั สมอนาย้อมีแ่ี้เลื้อยแน่ๆเลย เาะออบ้าน่ะ"
"ามใ ถ้าิว่าะออไปไ้" ผมะทำยัไเธอถึะยอมออไปับผม เธอเป็นผู้หิที่น่าสนใ น่า้นหาริๆ เพราะเธอเ่ ป้อันัว็เ่ สวย ุ ไม่รู้เหมือนัน ว่าทำไม ผมถึหัวใเ้นสั่นๆ เวลาอยู่ับเธอ เหมือนับเพลนี่เลย อนนั่นผมเป็นเ็ผมอบมาเลย พี่บิ้ ี2บี ่า็แบบสั่นๆ ็ยัไม่่อยมันใ ่าเอะเธอทีไร ็แบบว่าหัวใเ้นถี่
"มีอีมาฝา" ไอ้บอยับอนนี่โผล่มา ทำผมใหม ำลัร้อเพลในใเลย มันมาพร้อมถุเมล็แโมู่ใ ประมานเือบโลไ้เลย
"เออ อาเินอาะไม่ลับมานะ อนนี้ำลัสืบเรื่อโเบอยู่ ถ้าไ้เรื่อยัไ ะบออีที มันบออีน่ะ ว่าไม่้อห่ว" (บอย)
"ราวที่แล้วบั็พูแบบนี้ ูำไ้เลยยยย อวเ่ริ"ไม่้อให้บอน่ะว่าใรพู
"สาวน้อยเธออยาออไปใ่ไหม ั้นเรามาแ่แทะเมล็แโมันไหมล่ะ ใรหม่อนนะ" อนนี่พูแบบมีแผน แหล่ะ พวนั้นเป็นเ้าแทะเมล็แโมอยู่แล้ว ถ้าเธอะหาทาออไปแบบนั้น เลือไ้ัลิ้นเธอายแน่ๆ
"่ายนานั้นเลยหรอ" เธอพู้วยวามหน้าาเย พวผมถึลับหัวเราะเลย
"ฮ่าๆๆๆ ฮ้าๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ" เธอิผิแล้วริๆ
"เอ้าล่ะ เริ่มไ้"สิ้นเสียรรมารบอย ทั้อนนี่และ็เธอ พาัแทะแ่ั โนมีานแโมนละถา ถาหนึ่มีอยุ่ 5 ถุ อย่าเยอะเลยทีเียว ผมแะแ่มือให้เธอส่วนายัมัไว้เหมือนเิม เพราะเธอฤิทธิ์เยอะ ทีแรเธอออัวแทะไ้ทีน่ะ แ่อนนี้เธอเริ่มทำหน้าแหย่ๆ แล้ว แห่ล่ะสิ เ็มนานั้น ่าันับอนนี่ เวลาแทะเมล็แโม มันูมีวามสุมาเลย ภาษาวันรุ่นเรีย ฟินเว่อร์ๆๆ
อนนี้เมล็แโมออนนี่ะหมอยู่แล้ว แ่เธอยัมีวามพยายามที่ะแทะ่อไปเรื่อยๆ นว่าะแพ้ริๆ
"เย้ หมแล้ว ันนะเธอแล้ว ยัยถึ"อนนี่เย้ย้วยวามสะใ มันไม่ใ่วิถีอายเลย
"ะินเ้าไปไ้ไ เ็มยิ่ว่าเลืออี" เธอทำหน้าไม่พอใ ทำไไ้ เธอแพ้ไปแล้ว
"ไละ ปีหัเลยล่ะสิ ุหษ์ เิเ้าไประวัอหัน่ะ" บอยพูแหบแนมเธอหน่อยๆ
"ถ้าันบอว่า เพื่อนพวนายอบันอยู่ล่ะ ะว่าไ" เธอหมายถึใร ผมรึเปล่า
"นี่เธอหลัวเอหรอ เพื่อนผมไม่มีใราถั่วไปอบเธอหรอน่ะใ่ไหม แฮ บอย"
"ใ่!!!" ผมับบอยประสานเสียัน แล้วมอหน้าัน บอยมอผมแล้วบอว่า
'ริหรอว่ะแฮ'
'ริว่ะ ผมหลุมรัเธอแล้ว'
'เฮ้ย ีใ้วยที่แอบนเป็นแล้วว่ะเพื่อน ั้นนนี้ันหลีทาให้ ริๆะะเล่นๆเยๆ ยัยนี่โหะาย'
'ทำไไ้ นมันอบไปแล้ว ริๆ้วย'
'ั้น ้อามนั้นแหล่ะ'
"นี่พวแะอันอีนานไหมห่ะ ไปหมแล้วเนี้ย" อนนี่โวยวาย
"ั"
"อนนี่โว้ย!! เรียให้ถูหน่อยเ้"
"เอออน ผู้หินนี้เป็นอัน แห้ามทำอะไรเธอเ็า โยเพาะ ำพูห่วยๆอแ" เมื่อี้ ผมไม่ไ้แล้น่ะ มันลืมริๆ
"โว์หน่อยสิ ที่ว่า เป็นอแน่ะ" ปาีอีแล้วไอ้อน อันที่ริผมมโนหม แ่ผมอบเธอริๆ แล้วผมะทำไทีเนี้ย ับมือ หอมแ้มยัไม่ล้าเลย เรื่อูบไม่้อพูถึ
ผมำลัิอยู่ว่าะเอาอะไรบาอนี แู่่ ในเวลา0.0001วิ มีบาสิู่่โมที่ริมผีปาอผมอย่ารวเร็วผมไม่รู้ว่ามัน้อทำยัไไ้แ่หลับาปี๋ ปิปา แ่มีอะไรบาอย่าำลัเปิปาอผมออมา แล้ว็เ้ามาให้ผมวนสัมผัลน้ำหวานาอไม้อย่าเย้ายวน ผมพอะรู้แล้วว่ามัน้อทำยัไ่อไป ไม่รอ้า ผม้ออบสนอลับแบบทีุ่นนั้นำลัทำ อนนี้หัวใผมเ้นเร็วมาๆเลย ไม่เป็นัหวะ้วย เหมือนำลัหมแรเลย หายใเริ่มหอบถี่ ผมึลืมาึ้น พบว่าเธอำลัุบผมอยู่ แล้วเธอ็แผละออาปาผม ผมแทบล้มทั้ยืนเลย นี่หรอที่เรียันว่า อาารอูบแร มันสุๆไปเลย
"Ohhh สุยอว่ะ อลอบ้าิ" บอยำลัะเ้ามาอเธอ
"ทะลึ่แร่ะ"เธอยัวามาอยู่ไ้น่ะ ส่วนอน ถึับพูอะไรไม่ออเลย ไ้แ่ยืนหน้าเหวอออ
"ั้นเราไปันเถอะหยอ๋าา" เรียหวานวนนลุเียว
"เี๋ยว " ผมับแนเธอไว้
"อะไรอีล่ะ"
"เอาเบอร์เธอมา"
"เรื่อมาริๆไม่หนีหรอโว้ย"เธอพูเสร็เธอ็ยื่นมือถือมาให้ ผมเลยเอาโทรเ้าเรื่อผม
"เธอื่ออะไร"
"ทอ้อน"
"เอาีๆนบ้าอะไรื่อโบรานานี้ บอมา!!!" เป็นรั้แรที่ผมึ้นเสียใส่เธอ
"ื่อ พอลลีน"
"วุ้ยยย ื่อน่ารั่ะ" สอหนุ่มประสานเสีย พร้อมเพีย
"ื่อล้ายๆหมาบ้านเ้าเบยย มันื่อ พอลล่า" ไอ่อนนนนนน
"บอย เอามันไปเ็บถาวรเลยิ" รำาริๆ วุ่นไม่เ้าเรื่อเลย
ผมยื่นมือถือืนให้เธอ แอบอมยิ้มอยู่นเียว
"นี่อะไรน่ะ แฮสุหล่อ" เธอมออย่า ๆ
"ใ่ไ นี่ื่อเธอ พอลลีนอมถึ"
"แายยยย ไอ่หยอ "
"โอ้ยๆๆๆๆ เ็บน่ะๆๆ" เธอทุบหลัผมไม่หยัเลย ผมเลยลาเธอลไป่อนที่ะหนัว่านี้
"เี๋ยวไปส่" ผมให้เธอนั่รอมผมบนรถฮาเลย์ู่ใอผม
"ไม่้อลับเอไ้" เธอไม่สนวามหวัีเลย
"เป็นแมมุมหรอ เินัใยลับบ้านรึไ"
"นี่!!!!!!!!!!!!!!"
"แหม่ๆ อบอ ึหยอเล่น" ^__^
อนนี้ผมับรถมาส่เธอหน้าป้ายรถเมย์หลัาที่เถียันอยู่นาน สุท้ายเธอ็มา
"อบใ!!!" เธอพูไ้ระแทมาเลย
"แ่เนี้ย สำหรับนที่่วยเธออมา"
"ทวบุุหรอ แล้วใรล่ะ ที่เป็นนลาันไปน่ะห่ะ" พ่นไฟใส่อีแล้ว
"เออ อีอย่า ที่ันูบนายไปวันนี้น่ะ เพราะว่าันอยาออมาหรอน่ะ ันไม่ิอะไร ับนอัธพาลอย่านายหรอ" เธอย้ำยีหัวใผมไ้อีน่ะ
"แ่ผมิ แล้วุเป็นนทำ ุ้อรับผิอบ ไม่ั้นผมะฟ้อุ้อหาล่วละเมิทาเพศ"
"หรอ ไปสิ เิเลย ไม่มีใรเื่อฟันายหรอ ปัาอ่อน" ผมุิเรื่อนึ่ึ้มาไ้
"ุิยัไถึให้ผม่วย ไหนบอว่ามันน่าัลิ้นายไ"
"มัน้อีว่าายทรมาร โยเลือเาะลิ้นแล้วันน่ะ" แป๋ววว บอะหมหวัเลย
"เยไ้ยินไหม นที่อันรายที่สุ ือนที่ปลอภัยที่สุ" ผมไม่เ้าใที่เธอพูเลย มาๆ ไม่เยไ้ยินริๆน่ะ พอไ้สิอีที เธอ็หายไปแล้ว หว่าาาาาาาาา แย่ั
เธอื่อพอลลีนหรอหรอเนี้ย ื่อน่ารั น็น่ารัะมัเลย เธอทำให้หัวใผมเ้นไม่เป็นัหวะ แถมเธอยัโมยูบแรอผมไป มัน่าเย้ายวนใริๆ ผมอยารู้ัเธอ อยาสัมผัสเธอ อยาุ้นเยับเธอ แ่มันเป็นไปยามาเลย เพราะเธอเหมือนะเ้าใผมผิลอเวลา แ่ยัไ็าม ผมไม่รู้ว่าผมอบุรึเปล่าน่ะพอลลีน แุ่ือผู้หิที่ผมอยาไ้มาที่สุอนนี้ ไม่ว่าุะเป็นใร อยู๋ในสถานะอะไร็าม ผมะว้าัวหัวใแล้วัวน่ารัน้อยๆถึๆอุมาสยบแทบัผมให้ไ้เลย อยูสิ!!!
"แ็ อย่าไปว่าน้อบัวาวสิ เียวเาไม่อบ" โอ้ววว ุบอย พระเอมา เห็นผู้หิเป็นไม่ไ้
พวนั้นำลัเ้นเอาำอบาเธอ หลัาที่พวเราับรถบึ่มาที่ห้อ้อมนรี อพี่ายไอุ้อนนี่ ีน่ะพี่มันไม่อยู่ไม่อย่านั้นเราะแบเธอเ้ามาไม่ไ้ แ่เธอปิปาเียบลอทา แ่็ิ้นลอทาเหมือนัน เธอลัว อพิุลร่วละมั่
"โทรไปถามสาย มันบอว่าพวไอ้โเบ ไม่ไ้อยู่ที่ ร.ร." เินเินมา ทำหน้าหัวเสีย
"มันไม่ล้าทำอะไรไอ้บัหรอ พ่อมันให่ะาย" พ่อบัเนฟเป็นำรวที่อนนี้ำลัะผันัวมาเป็นลูศิษย์อาารย์ เลิมัย แน่แท้ลัเลอเอยยย
"ันไม่เห็นว่าพ่อไอ้บัะให่รไหนเลย ทั้า ทั้หุ่น เล็อย่าะไม้ิ้มฟัน" อนแม่วนลอทาเลย
"บอย ุเอามันไปเ็บทีิ มุไม่ฮาพาเพื่อนเรียว่ะ" หน้าเินเ็ยัะมาม่าอืไ้ที่เลย
"ไ้อรับระป๋มมม" ูท่าทาบอยะีในออนอหน้าน่ะ ว่าเอาอนนี่ไปเ็บ
5555แผนารั่วร้ายอผมเริ่มปราออสู่สายาท่านผู้มแล้ว อนนี้บอยำลัยุ่อยู่ับารเอาอนนี่ไปเ็บ ส่วนอาเินำลัไปหาทา สาวเรื่อ่วบัเนฟอยู่ อนนี้มีแ่ผมับเธอ อนนี้เธอูเ็ี่มาๆเลย ระโปรลายส๊ออเธอเลื่อนึ้นมาถึราอ่อนอันสีาว เย้ายวนา ริๆ หน้าเธอแมาๆ แ่เธอไม่ไ้อายหรอ ผมเาว่าเธอำลัโรธแน่นอนรับ เธอสู าว ามออะำนิหน่อย หนัยาเธอา ผมเธอสยายออ ยาวมาๆ สีำเลย ถ้าูอนลาืน ผีี่ปุ่นัวร์
"มอหาอะไรไม่ทราบ!!!"
"ผมำลัะพูับุ ผม็้อมอุสิ" ถามแปลๆ
"แ่ันไม่อยาเห็นหน้าุ" แหม่ อเธอเิริๆเลย ผมละลัวอเธอะเล็
"ั้นุ็หลัมาให้ผม็ไ้ ถ้าไม่อยาเห็นหน้าผม"
"นายะวนไปถึไหนห่ะ ประสาทรึไ ามหลอหลอนันั้แ่เ้าแล้วเนี้ย เป็นโริหรอ"
ในสายาเธอ ผมเป็นโริสิน่ะ
"ุอยาออไปาที่นี่ไหม?" แ่ำถามนี่ เธอาโยิ่ว่าไ่ห่านเลย
"แ่มี้อแลเปลี่ยนเพื่อวามสมรินะ" พูแล้วะำ
"what...?" อินเอร์ ี้นมาเลยน่ะ
"ุ้อบอเพื่อนผมว่า ุอบผม"
"ให้ายสิ เพื่ออะไร" เธอโวยวายเสียัลั่นห้อเลย แ่บอไว้่อนว่าไม่ไ้ผล ไม่มีใรไ้ยินหรอ เพราะมันเป็นห้ออั
"มี้อแลเปลี่ยนอื่นไหม ที่ทำให้ันไม่้อัลิ้นัวเอาย" เธอล้ามาที่ปิเสธ
"เธอล้ามาเลยน่ะที่ปฺิเสธผู้ายที่ เพียบพร้อมทั้ รูปร่า หน้าา านะ อย่าผม" ผมไม่เยเสนอัวให้ใรนานี่มา่อนเลยน่ะอบอๆ
"ประสาทรึไ ปัาอ่อนะมั สมอนาย้อมีแ่ี้เลื้อยแน่ๆเลย เาะออบ้าน่ะ"
"ามใ ถ้าิว่าะออไปไ้" ผมะทำยัไเธอถึะยอมออไปับผม เธอเป็นผู้หิที่น่าสนใ น่า้นหาริๆ เพราะเธอเ่ ป้อันัว็เ่ สวย ุ ไม่รู้เหมือนัน ว่าทำไม ผมถึหัวใเ้นสั่นๆ เวลาอยู่ับเธอ เหมือนับเพลนี่เลย อนนั่นผมเป็นเ็ผมอบมาเลย พี่บิ้ ี2บี ่า็แบบสั่นๆ ็ยัไม่่อยมันใ ่าเอะเธอทีไร ็แบบว่าหัวใเ้นถี่
"มีอีมาฝา" ไอ้บอยับอนนี่โผล่มา ทำผมใหม ำลัร้อเพลในใเลย มันมาพร้อมถุเมล็แโมู่ใ ประมานเือบโลไ้เลย
"เออ อาเินอาะไม่ลับมานะ อนนี้ำลัสืบเรื่อโเบอยู่ ถ้าไ้เรื่อยัไ ะบออีที มันบออีน่ะ ว่าไม่้อห่ว" (บอย)
"ราวที่แล้วบั็พูแบบนี้ ูำไ้เลยยยย อวเ่ริ"ไม่้อให้บอน่ะว่าใรพู
"สาวน้อยเธออยาออไปใ่ไหม ั้นเรามาแ่แทะเมล็แโมันไหมล่ะ ใรหม่อนนะ" อนนี่พูแบบมีแผน แหล่ะ พวนั้นเป็นเ้าแทะเมล็แโมอยู่แล้ว ถ้าเธอะหาทาออไปแบบนั้น เลือไ้ัลิ้นเธอายแน่ๆ
"่ายนานั้นเลยหรอ" เธอพู้วยวามหน้าาเย พวผมถึลับหัวเราะเลย
"ฮ่าๆๆๆ ฮ้าๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ" เธอิผิแล้วริๆ
"เอ้าล่ะ เริ่มไ้"สิ้นเสียรรมารบอย ทั้อนนี่และ็เธอ พาัแทะแ่ั โนมีานแโมนละถา ถาหนึ่มีอยุ่ 5 ถุ อย่าเยอะเลยทีเียว ผมแะแ่มือให้เธอส่วนายัมัไว้เหมือนเิม เพราะเธอฤิทธิ์เยอะ ทีแรเธอออัวแทะไ้ทีน่ะ แ่อนนี้เธอเริ่มทำหน้าแหย่ๆ แล้ว แห่ล่ะสิ เ็มนานั้น ่าันับอนนี่ เวลาแทะเมล็แโม มันูมีวามสุมาเลย ภาษาวันรุ่นเรีย ฟินเว่อร์ๆๆ
อนนี้เมล็แโมออนนี่ะหมอยู่แล้ว แ่เธอยัมีวามพยายามที่ะแทะ่อไปเรื่อยๆ นว่าะแพ้ริๆ
"เย้ หมแล้ว ันนะเธอแล้ว ยัยถึ"อนนี่เย้ย้วยวามสะใ มันไม่ใ่วิถีอายเลย
"ะินเ้าไปไ้ไ เ็มยิ่ว่าเลืออี" เธอทำหน้าไม่พอใ ทำไไ้ เธอแพ้ไปแล้ว
"ไละ ปีหัเลยล่ะสิ ุหษ์ เิเ้าไประวัอหัน่ะ" บอยพูแหบแนมเธอหน่อยๆ
"ถ้าันบอว่า เพื่อนพวนายอบันอยู่ล่ะ ะว่าไ" เธอหมายถึใร ผมรึเปล่า
"นี่เธอหลัวเอหรอ เพื่อนผมไม่มีใราถั่วไปอบเธอหรอน่ะใ่ไหม แฮ บอย"
"ใ่!!!" ผมับบอยประสานเสียัน แล้วมอหน้าัน บอยมอผมแล้วบอว่า
'ริหรอว่ะแฮ'
'ริว่ะ ผมหลุมรัเธอแล้ว'
'เฮ้ย ีใ้วยที่แอบนเป็นแล้วว่ะเพื่อน ั้นนนี้ันหลีทาให้ ริๆะะเล่นๆเยๆ ยัยนี่โหะาย'
'ทำไไ้ นมันอบไปแล้ว ริๆ้วย'
'ั้น ้อามนั้นแหล่ะ'
"นี่พวแะอันอีนานไหมห่ะ ไปหมแล้วเนี้ย" อนนี่โวยวาย
"ั"
"อนนี่โว้ย!! เรียให้ถูหน่อยเ้"
"เอออน ผู้หินนี้เป็นอัน แห้ามทำอะไรเธอเ็า โยเพาะ ำพูห่วยๆอแ" เมื่อี้ ผมไม่ไ้แล้น่ะ มันลืมริๆ
"โว์หน่อยสิ ที่ว่า เป็นอแน่ะ" ปาีอีแล้วไอ้อน อันที่ริผมมโนหม แ่ผมอบเธอริๆ แล้วผมะทำไทีเนี้ย ับมือ หอมแ้มยัไม่ล้าเลย เรื่อูบไม่้อพูถึ
ผมำลัิอยู่ว่าะเอาอะไรบาอนี แู่่ ในเวลา0.0001วิ มีบาสิู่่โมที่ริมผีปาอผมอย่ารวเร็วผมไม่รู้ว่ามัน้อทำยัไไ้แ่หลับาปี๋ ปิปา แ่มีอะไรบาอย่าำลัเปิปาอผมออมา แล้ว็เ้ามาให้ผมวนสัมผัลน้ำหวานาอไม้อย่าเย้ายวน ผมพอะรู้แล้วว่ามัน้อทำยัไ่อไป ไม่รอ้า ผม้ออบสนอลับแบบทีุ่นนั้นำลัทำ อนนี้หัวใผมเ้นเร็วมาๆเลย ไม่เป็นัหวะ้วย เหมือนำลัหมแรเลย หายใเริ่มหอบถี่ ผมึลืมาึ้น พบว่าเธอำลัุบผมอยู่ แล้วเธอ็แผละออาปาผม ผมแทบล้มทั้ยืนเลย นี่หรอที่เรียันว่า อาารอูบแร มันสุๆไปเลย
"Ohhh สุยอว่ะ อลอบ้าิ" บอยำลัะเ้ามาอเธอ
"ทะลึ่แร่ะ"เธอยัวามาอยู่ไ้น่ะ ส่วนอน ถึับพูอะไรไม่ออเลย ไ้แ่ยืนหน้าเหวอออ
"ั้นเราไปันเถอะหยอ๋าา" เรียหวานวนนลุเียว
"เี๋ยว " ผมับแนเธอไว้
"อะไรอีล่ะ"
"เอาเบอร์เธอมา"
"เรื่อมาริๆไม่หนีหรอโว้ย"เธอพูเสร็เธอ็ยื่นมือถือมาให้ ผมเลยเอาโทรเ้าเรื่อผม
"เธอื่ออะไร"
"ทอ้อน"
"เอาีๆนบ้าอะไรื่อโบรานานี้ บอมา!!!" เป็นรั้แรที่ผมึ้นเสียใส่เธอ
"ื่อ พอลลีน"
"วุ้ยยย ื่อน่ารั่ะ" สอหนุ่มประสานเสีย พร้อมเพีย
"ื่อล้ายๆหมาบ้านเ้าเบยย มันื่อ พอลล่า" ไอ่อนนนนนน
"บอย เอามันไปเ็บถาวรเลยิ" รำาริๆ วุ่นไม่เ้าเรื่อเลย
ผมยื่นมือถือืนให้เธอ แอบอมยิ้มอยู่นเียว
"นี่อะไรน่ะ แฮสุหล่อ" เธอมออย่า ๆ
"ใ่ไ นี่ื่อเธอ พอลลีนอมถึ"
"แายยยย ไอ่หยอ "
"โอ้ยๆๆๆๆ เ็บน่ะๆๆ" เธอทุบหลัผมไม่หยัเลย ผมเลยลาเธอลไป่อนที่ะหนัว่านี้
"เี๋ยวไปส่" ผมให้เธอนั่รอมผมบนรถฮาเลย์ู่ใอผม
"ไม่้อลับเอไ้" เธอไม่สนวามหวัีเลย
"เป็นแมมุมหรอ เินัใยลับบ้านรึไ"
"นี่!!!!!!!!!!!!!!"
"แหม่ๆ อบอ ึหยอเล่น" ^__^
อนนี้ผมับรถมาส่เธอหน้าป้ายรถเมย์หลัาที่เถียันอยู่นาน สุท้ายเธอ็มา
"อบใ!!!" เธอพูไ้ระแทมาเลย
"แ่เนี้ย สำหรับนที่่วยเธออมา"
"ทวบุุหรอ แล้วใรล่ะ ที่เป็นนลาันไปน่ะห่ะ" พ่นไฟใส่อีแล้ว
"เออ อีอย่า ที่ันูบนายไปวันนี้น่ะ เพราะว่าันอยาออมาหรอน่ะ ันไม่ิอะไร ับนอัธพาลอย่านายหรอ" เธอย้ำยีหัวใผมไ้อีน่ะ
"แ่ผมิ แล้วุเป็นนทำ ุ้อรับผิอบ ไม่ั้นผมะฟ้อุ้อหาล่วละเมิทาเพศ"
"หรอ ไปสิ เิเลย ไม่มีใรเื่อฟันายหรอ ปัาอ่อน" ผมุิเรื่อนึ่ึ้มาไ้
"ุิยัไถึให้ผม่วย ไหนบอว่ามันน่าัลิ้นายไ"
"มัน้อีว่าายทรมาร โยเลือเาะลิ้นแล้วันน่ะ" แป๋ววว บอะหมหวัเลย
"เยไ้ยินไหม นที่อันรายที่สุ ือนที่ปลอภัยที่สุ" ผมไม่เ้าใที่เธอพูเลย มาๆ ไม่เยไ้ยินริๆน่ะ พอไ้สิอีที เธอ็หายไปแล้ว หว่าาาาาาาาา แย่ั
เธอื่อพอลลีนหรอหรอเนี้ย ื่อน่ารั น็น่ารัะมัเลย เธอทำให้หัวใผมเ้นไม่เป็นัหวะ แถมเธอยัโมยูบแรอผมไป มัน่าเย้ายวนใริๆ ผมอยารู้ัเธอ อยาสัมผัสเธอ อยาุ้นเยับเธอ แ่มันเป็นไปยามาเลย เพราะเธอเหมือนะเ้าใผมผิลอเวลา แ่ยัไ็าม ผมไม่รู้ว่าผมอบุรึเปล่าน่ะพอลลีน แุ่ือผู้หิที่ผมอยาไ้มาที่สุอนนี้ ไม่ว่าุะเป็นใร อยู๋ในสถานะอะไร็าม ผมะว้าัวหัวใแล้วัวน่ารัน้อยๆถึๆอุมาสยบแทบัผมให้ไ้เลย อยูสิ!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น