ฉันเป็นเด็กกำพร้าที่ถูก 'คุณท่าน' รับเข้าตระกูล กราเซียร์ มา
แต่ถึงคุณท่านจะให้ชีวิตใหม่กับฉัน เขาก็ไม่ค่อยจะมาสุงสิงหรือมาเยี่ยมฉันบ่อยนัก
ที่มาหาบ่อย ดันเป็น ฝาแฝด ของคุณท่านแทนเสียนี่
"คุณคีธใจดีกว่าคุณคาร์ลเยอะเลย ทั้งสองคนน่ะ เหมือนกันแค่หน้าชัดๆ"
คุณคีธหัวเราะ เขาลูบหัวของฉันแล้วเอ่ยคำพูดที่ฉันไม่เข้าใจ
"ไม่หรอก คาร์ลกับผม ไม่ได้เหมือนกันแค่หน้าหรอกนะ แพทริเซีย"
"สายสัมพันธ์ของคู่แฝดมันเป็นสิ่งที่เหนือธรรมชาติ เรามีลางสังหรณ์ที่เชื่อมถึงกัน บางครั้งก็ทำอะไรเหมือนๆกัน
แม้แต่...การลิขิตของโชคชะตา บางเรื่อง ก็ยังถูกลิขิตไว้ในแบบเดียวกันเลย"
- ลิขิตกราเซียร์ -
"ผู้หญิงตระกูลกราเซียร์น่ะ มีหน้าที่หลักอย่างเดียวนั่นล่ะจ้ะ"
นาเดียเท้าคางมองฉัน ริมฝีปากของเธอหยักขึ้นเล็กน้อย
"มีลูกให้พวกผู้ชายในตระกูลยังไงล่ะ แต่อย่างเธอ... อืม คิดว่าคงไม่ต้องทำหน้าที่นี้หรอก"
"ใครจะไปอยากร่วมเตียงกับเด็กที่พิการทางสมองแบบเธอกัน
ถ้ามีล่ะก็ รสนิยมของคนๆนั้นจะต้องออกแนววิปริตแน่ๆเลย อี๋~"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น