- บุปผาในมือมาร , กลมาร - ( 18+ แนว ปีศาจ แฟนตาซี )

"ทว่า นางกลับขัดขืนและพ้นจากมนตร์เสน่ห์ที่เขาร่าย 

เลือดนางย้อมน้ำใส ศพนางซีดเซียวไร้เลือดฝาด ผมสีดำสยายเป็นแพคลอเคลียกับใบบัวและเกี่ยวพันกับรากของมัน"

ปีศาจจะให้พรแก่นางผู้ที่ทำให้วังหลวงจอมปลอมได้แปดเปื้อนเสียบ้าง 

มาเถิด หญิงสาว กลับมามีชีวิตในฐานะนางผู้รู้เท่าทันกลของปีศาจเถิด 

"บริสุทธิ์แล้วอย่างไร ซื่อสัตย์แล้วอย่างไร 

หากสุดท้ายต้องกลายเป็นบุปผาที่เกลือกกลั้วโคลนตม โดนท่านใช้เท้าขยี้เสียสิ้นความสดงดงาม

ชาตินี้ ก็ขอเป็นบุปผาจากอเวจีที่ปลอมแปลงตนอยู่ในสวนสวรรค์และปล่อยพิษร้ายให้สรวงสวรรค์วอดวาย"

 

ชีวิตของข้าฉินเหมยฮวาเรียกว่าน่าอดสูอยู่ไม่ใช่น้อย เทิดทูนความรักที่มีให้องค์ชายสี่เสียจนยอมแต่งงานกับขุนนางที่อายุคราวพ่อ

แถมพอองค์ชายสี่ได้ขึ้นครองราชย์ เขาก็ดันฆ่าล่างตระกูลฉินและยังคิดมาสังหารข้า ตัวหมากตัวสำคัญที่ทำให้เขาครองบัลลังก์สำเร็จอีกต่างหาก 

รักมากเท่าไหร่ก็ยิ่งแค้นมากเท่านั้น ในเมื่อไม่เห็นทางรอด ข้าเลยใช้ร่างตัวเองบังร่างสามีแต่ในนามจากลูกธนูนับร้อยดอกอย่าง

'ขุนนางเซียว' เสี้ยนหนามคนสำคัญขององค์ชายสี่ ข้าเปิดโอกาสให้เขาหนีออกจากวังหลวงไป เพื่อว่าวันหนึ่งเขาจะสะสมอำนาจมากพอที่จะโค่นฮ่องเต้ผู้นี้ลงได้ 

ใครจะไปคิดว่า...ข้าจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง โดยที่มีบุรุษคนหนึ่งร่างโปร่งใสส่งยิ้มให้ เขาคือ 'หลงเหลียวสือ' อดีตฮ่องเต้ของแคว้นหมิง...

ที่สอนให้ข้ารู้ ว่าทุกสิ่งที่ข้าเห็น ล้วนแต่เป็นกลของปีศาจ...ใช่ ปีศาจมีจริง และมีมากมายนักในวังหลวงเสียด้วย

"ข้าจะสอนเล่ห์เหลี่ยม ชี้แนะให้เห็นถึงหมากที่ไม่มีใครคิดฝัน 

และในตอนท้ายที่สุด จะมีเพียงแค่เราที่จะได้เห็นศพของมันทุกตนสยบอยู่แทบเท้า"

เหลียวสือขยับยิ้มยามมองข้าปลีดชีพมนุษย์คนแล้วคนเล่า เขามองข้าที่กัดกินเนื้อของซากศพด้วยสายตาติดจะขบขันเสียด้วยซ้ำ 

"กลมารจะปิดบังทุกคาวเลือดบนกายนาง รูปโฉมสวยปานเทพธิดา หากทว่าแท้จริง...คือบุปผาจากอเวจีโดยแท้"

- กลมาร - 

เขาหัวเราะ  "หญิงมนุษย์หน้าโง่ผู้นั้นไม่ได้รักข้าจริงเสียหน่อย ข้าเพียงเล่นกล ร่ายมนตร์ให้นางเชื่อว่านั่นคือรัก"  

วิญญาณข้ากรีดร้อง น้ำตาไหลออกมา พร่ำด่า พร่ำกระชากเสื้อคลุมทำจากทองอร่ามที่ท่านได้สวมใส่เพราะตัวข้า

รักมาก แค้นมาก หากนั่นคือกล ไยเมื่อกลนั้นประจักษ์และเผยความจริงให้แจ้ง 

จึงเจ็บปวดเสียขนาดนี้กัน 

'เลือดของข้าสาดกระเซ็นย้อมท้องพระโรง ข้าเอาตัวเข้าบังร่างของสามีแต่ในนาม

ลูกธนูมากมายทะลุร่างของข้า ขุนนางเซียวตาเบิกกว้าง เลือดบางส่วนจากกายข้าเปรอะที่ใบหน้าของเขา

และหากไม่ได้ตาฝาด ข้าเห็นว่า..ดวงตาของขุนนางเซียวกลายเป็นสีเลือด'  

ข้าจะทำให้ดินแดนที่ท่านเป็นเจ้าของโกลาหล  เอาให้บัลลังก์ที่ท่านนั่งร้อนระอุและหลอมละลายท่านถึงกระดูก

 บุปผาในวังจะต้องกรีดร้องร่ำไห้และร่วงหล่นอยู่ใต้ดินพร้อมซากศพของท่าน  ข้ากลับมา...ทำให้ดินแดนที่ท่านแย่งชิงมาลุกเป็นไฟ

เอาให้ราชวังสีทองอร่ามเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดของเดรัจฉานผู้หลอกลวงคนทั้งแผ่นดิน 

my FB page: Thehaapymoon

ตามสูตรเดิมค่ะ เราเขียนเก็บพลอตเฉยๆ แฮะๆ 

เป็นแนวนางเอกฟื้นคืนชีพ แต่จะมีความดาร์คตรงที่เกี่ยวข้องกับปีศาจ ฆ่า กิน ทรมาน

นางเอกเราคือทั้งปล่อยวางไม่ได้ แล้วก็ไม่อยากให้เรื่องดำเนินเช่นเดิมค่ะ เป็นนางเอกที่น่าสงสาร ฮือ 

นางก็เลยย้อมด้วยเลือดซ้ำแล้วซ้ำเล่า บอกเลยค่ะว่าไม่ได้คิดพลอตอะไรเลยอยากพิมพ์เขียนเฉยๆ

แต่ที่แน่ๆคือนางเอกเราจะเล่นเล่ห์ให้ผู้ๆตกหลุมนางกันเป็นแถว นางได้นอนกับหลายผู้ค่ะ ต้องบอกไว้ก่อนเลย เผื่อใครไม่ชอบ  

(c) Chess theme