- ฮีโร่แนวลูกเจี๊ยบอย่างคุณก็เป็นตำนานได้นะครับ - (ไม่มีนางเอก & แรงบันดาลใจตัวละครจาก Boku no Hero Academia)

ผมจ้องมองตัวเองในกระจก เห็นเด็กผู้ชายหน้าตาดีผิวใสกิ๊งจ้องตอบกลับมา

ผมจับหน้าของตัวเองด้วยความตกใจ กระพริบตาสีฟ้าแล้วเอานิ้วมือขยำไปตามเส้นผมสีทองของตนทันที

ปากผมสั่น แล้วตะโกนลั่นห้อง

"โอ้มายก๊อด! เจี๊ยบกลายเป็นฝรั่งแล้วจ้า!" 

เจอเรอมี่เป็นผู้ชายที่พอมีกล้าม สูงร้อยเจ็ดสิบไม่ขาดไม่เกิน ตาสีฟ้า และมีผมสีทองเจิดจ้า 

เขาคิดว่าตัวเองนั้นแสนหล่อเหลาและสุดเท่ ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เจอเรอมี่เหวี่ยงหมัดลูกเจี๊ยบมหาประลัย

 ทิ้งบอมบ์ลูกเจี๊ยบ หรือกระโดดแบบจะบินก็ไม่บินเสียที 

ที่เขาไม่รู้คือเพื่อนๆและเหล่าวายร้ายต่างตบหน้าผากกันเป็นแถบ

"นายพาไอ้เจี๊ยบนั่นมาทำไม" วายร้ายกล่าว "ขอโทษด้วย อย่าไปสนใจหมอนั่นเลย มาสู้กันเถอะ" 

- How to be the real hero  - 

"เจอเรอมี่ไม่ใช่ฮีโร่ที่แข็งแกร่งดุดันอย่างคริมสันเฟรม ไม่ได้โดดเด่นอย่างทวิงเกิลสปารค์

แล้วก็ไม่ได้ดูน่าเชื่อถืออย่าง สโตน"

"แต่สิ่งที่เขามีคือความมองโลกในแง่ดีและไม่ยอมแพ้ของเขา 

บางทีก็ต้องยอมรับ ว่าโลกของเราสมควรจะมีคนแบบเขาอยู่บ้าง 

คนที่แม้คนอื่นจะมองว่าความพยายามของเขามันเสียเปล่า แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด ยังยิ้มแฉ่งให้สถานการณ์แย่ๆและกล้าจะชนกับมัน

เป็นคนบ้าๆที่สุดท้ายก็เพราะความบ้าแบบนี้นี่ล่ะ ที่แปรเปลี่ยนผลลัพธ์ที่ไม่ว่าใครก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้"  

"ไม่มีใครไม่เคยร้องไห้หรือรู้สึกท้อแท้หรอกนะ แต่มันสำคัญที่ว่า ตอนที่เราล้มลงไปแล้วน่ะ เราคิดจะทำอะไรต่อต่างหาก"

ผมยิ้มแฉ่ง "ผมจะลุกขึ้นล่ะ อาจจะลุกขึ้นแล้วก็ตะโกนว่า สู้โว้ย จัดเต็มไปเลยเจี๊ยบอีเนอจี้ เลยก็ได้"

"นายมันบ้า! ไม่รู้หรือไงว่าคนอื่นมองว่านายมันปัญญาอ่อนน่ะ" ผมหัวเราะ

"ถ้าผมแคร์สายตาของคนอื่น ผมคงจะต้องทิ้งฝันของตัวเองที่อยากเป็นฮีโร่ล่ะ

ไม่มีฮีโร่ที่ไหน เขาจะยอมแพ้ให้กับคำสบประมาทหรอก มีแต่จะลบล้างคำสบประมาท ทำให้พวกเขาเห็น ว่าเราทำได้"

"ผมอยากเป็นฮีโร่แบบนั้นล่ะ ฮีโร่ที่ยืนยันสิ่งที่ผมเชื่อ ว่าใครๆก็สามารถสร้างสิ่งที่เรียกว่าปาฏิหารย์ได้"

เป็นปาฏิหารย์ที่มีส่วนผสมของคำว่า พยายาม หยาดเหงื่อ ท้อแท้ ล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า และไม่ยอมแพ้ 

(c)  Chess theme