จงกินมนุษย์และยึดครองดาวโลกเสีย (ฮาเร็มชาย)

ฉันเกิดและเติบโตที่โลกมาตลอดอายุยี่สิบสามปี ได้แต่งงานกับคนรัก และคิดว่าจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน

 คือชีวิตอันสงบสุขแบบที่คนมักน้อยอย่างตัวเองต้องการ 

จนกระทั่ง ชายหนุ่มแปลกหน้า มาเยือนถึงหน้าประตูบ้าน เขาพูดจาสนิทสนม ไม่เห็นหัวใครทั้งนั้น 

สามีของฉันหยิบปืนขึ้นมาขู่ ตอนที่ลั่นไกปืนยิง ชายแปลกหน้าหัวเราะขำ 

วินาทีต่อมา คนที่ล้มและนอนจมกองเลือด...คือสามีของฉัน 

"พวกมนุษย์มันผนึกพลังและความทรงจำของเธอเอาไว้...ให้ตายเถอะ ยัยตัวไร้ประโยชน์เอ๊ย" 

เลือดย้อมพื้น น้ำตาไหลพราก พร้อมกับความทรงจำที่กลับคืนมา คือเรื่องราว...เกี่ยวกับจุดประสงค์ที่ฉันมาที่โลกแห่งนี้

ใช่ ฉันไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็น 'เอเลี่ยน' สิ่งมีชีวิตจากนอกโลก ที่หวังจะครองดาวโลกผ่านการแทรกซึมและแพร่พันธุ์ 
 

"บางตน เริ่มแรกจะสามารถแค่ทำให้เป็นหวัดธรรมดา แต่ถ้าได้กินมนุษย์มากขึ้นเรื่อยๆ ก็สามารถสร้างโรคติดต่อที่หนักข้อ 

เพิ่มการแพร่ระบาด ความอันตรายของโรค ล้มพวกมนุษย์ด้วยโรคร้ายและให้พวกต่างดาวมาสวมรอยแทน" 

"บางตน มีพลังสะกดจิต พลังกล้าแข็งขึ้นเมื่อไหร่ ก็สามารถทำให้ผู้คนหลงอยู่ในมนตร์ผ่านวัตถุ หรือผ่านเสียงตามคลื่นต่างๆได้"

คอแห้งผาก ฉันมองสามีของตัวเองที่นอนจมกองเลือด ค่อยๆยืนขึ้น แล้ววางมือลงบนอกที่เป็นรูโหว่ทะลุเห็นเนื้อในอีกฝั่ง 

น้ำตาหยดหนึ่งไหลออกมา แต่หาใช่น้ำใส กลับกลายเป็นการหลั่งน้ำตาเลือด 

เอเลี่ยนผู้เฝ้ามองเลียริมฝีปากของตนเอง "ไลฟ์อีดิท....พลังแห่งการแก้ไขสิ่งมีชีวิต เห็นกี่ที...ก็อยากจะครอบครอง"