คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [OS] Pic Plz [Young ♥ Kwang]
Title : Pic Plz
Author : S K – S a K U
Couple : Jo Twins - Youngmin x Kwangmin [Boyfriend]
Rating : PG-13
Genre : อิงวง
Author’s note : ฟิคสั้นชั่ววูบมาอีกแล้ว รูปมามโนเกิด คนช่วยเสริมก็มี งั้นจัดไป ,,> w <,,
ปอลอ ฟิคอิงวงแต่ไม่อิงวงแต่ไม่อิงความจริงนะ เพราะเราใส่มโนหนักอยู่ โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพ :: อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น งดดราม่า
โทรศัพท์เครื่องสวยที่กำลังทำหน้าที่เป็นกล้องถ่ายรูปถูกยกไปมาด้วยฝีมือ ของชิมฮยอนซอง เจ้าของเครื่องมือสื่อสารผู้เป็นเสียงหลักของวงเพียรพยายามหามุมดูดีเพื่อ ถ่ายภาพจากกล้องหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย จนคนเข้ามาใหม่ต้องหยุดยืนมอง
“อะ..พี่ฮยอนซองจะถ่ายรูปอัพคาเฟ่เหรอ?” หนุ่มร่างบางเจ้าของฉายาแร็พเปอร์สี่มิติเอ่ยทักพี่รองของวง
“ก็ถ่ายเล่นอะ ถูกใจอาจจะอัพ นายน่ะช่วยอัพคาเฟ่บ้างสิกวังมิน” ฮยอนซองลดเครื่องมือสื่อสารที่บังระดับสายตาลงแล้วกล่าวบอกเจ้าของชื่อ
“ก็ไม่รู้จะอัพอะไรอะ”
“รูปอะไรก็อัพๆไปเหอะ ช่วงนี้เราไม่ได้โปรโมทมันเงียบเกินไป”
“รูปก็เคยอัพไปแล้วไง ผมว่าแฟนๆคงเบื่อแล้วแหละ” กวังมินว่าพลางครุ่นคิด ใช่ว่าเขาไม่อยากโพสต์ข้อความพูดคุยกับแฟนๆ แต่มันไม่รู้จะเขียนอะไร ยิ่งเรื่องรูปไม่ต้องคิดเพราะเคยอัพแค่หน้าตัวเองเท่านั้น จนไม่รู้ว่าจะทำตาโตขนาดไหนถ่ายรูปแล้ว
“งั้นก็ไปถ่ายรูปกับยองมินแล้วเอาไปอัพสิ” พี่รองเสนอ มีแต่หน้าตัวเองคงจะดูน่าเบื่อ แต่ถ้าถ่ายคู่กับใครสักคนแล้วโพสต์พร้อมข้อความอาจดีกว่าก็ได้
“ตอนนี้ไอพอดผมแบตหมดอะ”
“เอ้า โทรศัพท์พี่นี่ละ ไปถ่ายซะ ให้ไว” ไม่ทันให้กวังมินได้ตอบรับหรือปฏิเสธ เจ้าโทรศัพท์มือถือของพี่ฮยอนซองก็ถูกยัดใส่มือพร้อมกับคำพูดเชิงสั่งให้ ต้องทำตามอย่างไม่อาจหลีกหนี
“…” โจกวังมินจึงทำได้เพียงถือเจ้าสมาร์ทโฟนของอีกคนเดินไปหาพี่ชายฝาแฝดที่นอนเล่นเกมส์ในไอพอดอยู่บนเตียงอย่างสบายอารมณ์
“ยองมิน…” กวังมินเอ่ยเรียกแฝดคนพี่ที่ยังคงให้ความสนใจกับหน้าจอสี่เหลี่ยมโดยไม่คิดใส่ใจกับความเคลื่อนไหวรอบกาย
“อืม? อะไร” เจ้าของเสียงทุ้มกล่าวตอบอย่างของไปที โดยที่ตาก็ยังจดจ้องไปยังสิ่งของในมือ
“ถ่ายรูปกัน”
“ถ่ายทำไม?” โจยองมินหันกลับมามองคู่สนทนาทันทีที่ได้ยินสิ่งที่อีกคนนั้นเอื้อนเอ่ย แต่กวังมินกลับไม่ตอบคำถาม เขายกมือถือที่เปิดกล้องหน้าค้างไว้แล้วล้มตัวลงนอนข้างอีกคน “นะ นะ ถ่ายด้วยกัน”
“อะไรของนายเนี่ยกวัง” แฝดคนพี่ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ เมื่อกวังมินพยายามยื่นกล้อง(มือถือ)ออกไปด้านหน้าเพื่อให้มันสามารถเก็บภาพ ของสองคนที่นอนอยู่บนเตียงด้วยกันได้
“หง่า~ ทำไมมันไม่สวยเลยอะ” แฝดคนน้องบ่นอุบเมื่อมองภาพในจอแล้วรู้สึกว่าไม่ได้ดั่งใจ
“เอามานี่ ชั้นถ่ายเอง นายยิ้มไปเฉยๆ ทำหน้าที่คิดว่าหล่อที่สุดไปละกัน” โจยองมินคว้าโทรศัพท์จากมือน้องชายแล้วเริ่มขยับหามุมแทนอีกคน
“ไม่ต้องทำไรชั้นก็หล่ออยู่แล้วเหอะ”
“เหรอ? ปากห้อยแบบนี้หล่อเหรอ?”
“เอ๊า! ก็หน้าชั้นมันเป็นแบบนี้แต่เกิด”
“นี่ขยับเข้ามาหน่อยสิ กล้องเก็บภาพไม่หมด” ยองมินออกคำสั่งแฝดน้อง และนั่นทำให้กวังมินยอมขยับเข้ามาใกล้แต่โดยดี
“อื้อ”
“อีกนิดสิ แบบนี้ๆ” แต่ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่ได้องศาที่ถูกใจคนเป็นพี่เท่าไรนัก ยองมินจึงขยับตัวเข้าไปหาอีกคนบ้าง จนกล้องสามารถเก็บหน้าของทั้งสองคนได้หมด
“อ่าๆ”
“ยิ้มนะ หนึ่ง สอง สาม” สิ้นคำสั่ง เสียงชัทเตอร์ก็ดังขึ้น ยองมินลดมือถือให้อยู่ในระดับสายตาแล้วลากมือผ่านหน้าจอสองสามทีก่อนจะกดเซฟ รูปที่ได้แล้วส่งให้น้องชายฝาแฝด “เอ้า เสร็จแล้ว เห็นไหม ปากนายไม่ห้อยด้วย”
“เฮ้ย ทำได้ไงอ่า” กวังมินเอ่ยถามออกมาเมื่อได้มองภาพที่ปรากฏอยู่ในจอ เพราะมันดูดีกว่าภาพที่เขาถ่ายด้วยตัวเอง
“ไม่บอก…” คำตอบสั้นๆจากพี่ชายทำเอากวังมินนึกอยากจะทำร้ายร่างกายอีกคนให้หาย หมั่น(ไส้) แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากกว่าการเด้งตัวลุกจากเตียงแล้วเดินจากไป “เฮอะ ไม่อยากรู้ก็ได้”
.
.
“อ้ะ พี่ฮยอนซอง ผมฝากรูปไว้ก่อนนะ” โจกวังมินว่าพร้อมกับส่งโทรศัพท์ในมือคืนให้เจ้าของ
“อะ ได้ๆ” ฮยอนซองรับมันขึ้นมาถือไว้แล้วสไลด์นิ้วไปบนหน้าจอ เพื่อเลื่อนหาโฟลเดอร์เก็บรูป
“ไหนดูสิ กวังมินถ่ายอะไรมา” หนุ่มร่างมีบ่นหงุงหงิงเมื่อแฝดคนน้องเดินจากไปแล้ว และทันทีที่ภาพบนหน้าจอปรากฏขึ้นแก่สายตา เจ้าของเสียงทรงพลังก็แหกปากออกมาอย่างลืมตัว
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ฝาแฝดหัวกับแขนชนกัน แล้วยิ้มหวานให้กล้อง ฟิน~~~ พ่อยกแฝดฟิน
“พี่ฮยอนซองจะแหกปากทำไมเนี่ย” โนมินวูเงยหน้าขึ้นมาจากกองหมอนแล้วตวาดแว้ดหลังจากถูกเสียงหมีโหยหวนแทรกห้วงความฝันจนต้องตื่นขึ้นมา
“พี่ฟิน อร๊ายยยย~~ ฝาแฝดมันน่ารักนะเนี่ย” ร่างสูงยังคงยิ้มเยิ้มให้กับมือถือราวกับคนเสียสติ ฝาแฝดหัวชนกันมองยังไงก็น่าเอ็นดู นี่มันภาพสกินชิพแฝดโจแบบไม่มีการบังคับในตำนานเลยทีเดียวเชียว อย่างนี้ต้องอัดใส่กรอบตั้งโชว์ในห้องนั่งเล่นที่หอแล้วล่ะ
“อะไรของพี่เนี่ย น่ารำคาญจริง อย่ากรี๊ดอีกนะ ผมจะงีบ” แร็พเปอร์ร่างเล็กมองตาเขียว พลางยกหมอนขึ้นบังแสงก่อนจะปิดเปลือกตานอนลงที่เดิม และนั่นทำให้ฮยอนซองที่กลัวตาย(จากอารมณ์ระเบิดของมินวู)สงบปากเงียบแล้ว วิ่งไปยังระเบียงห้องด้วยความไว(เท่าที่)หมี(พึงมี) ทันทีที่ประตูบานกระจกถูกปิดลง พี่รองของวงก็เกาะขอบราวเหล็กแหกปากลั่นเพื่อระบายความอัดอั้นคับอก
และห้องข้างเคียงคงได้แต่สงสัยว่า นี่มันเสียงกรีดร้องด้วยเหตุอันใด แต่คงไม่มีใครคิดตามหาต้นเสียงแน่นอน….
.
.
Fin
คือมันไม่มีสาระอะไรหรอกค่ะ แค่เมาท์โทรศัพท์เผาฮยอนซอง(?)จนได้เรื่องมา ชื่อก็ตั้งแบบมึนๆ คุณแม่น้องกวังตั้งให้ ความจริงคำว่ารูปถ่ายควรใช้ Photo คำว่า Picture จะเป็นพวกภาพวาดมากกว่า แต่คำหลังจะคล้องกันมากกว่าเลยใช้ #มั่วมากอะ
มีอีกเรื่องที่เกิดจากภาพนี้ โดยน้องกิ๊ก ลิงค์ด้านล่างเลยค่า
ความคิดเห็น