คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สกีรีสอร์ทแสนปลอดภัย(?) ft.Sehun
--คยองซูพาร์ท--
...ในที่สุดก็มาถึงงงง(กว่าจะถึงก็เกือบจะเย็น-.-) สกีรีสอร์ท!!!! เป็นครั้งแรกของผมเลยนะเนี่ย ที่นี่มันสวรรค์ชัดๆๆๆ...
*โชคดีจางงง ย้ะฮู้วว* ผมยิ้มหน้าบานฟินกับตัวเอง แต่ก็ต้องหยุดยิ้มเมื่อเห็นคนข้างๆมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“อะไร?” ผมถามห้วนๆ
“ลงไปได้แล้ว” เขาตอบผมสั้นๆพร้อมทำหน้านิ่ง
...ตอนนี้เราอยู่หน้าเคาน์เตอร์ของรีสอร์ท คิมจงอินยืนอยู่พร้อมสัมภาระเล็กน้อย ส่วนผมตัวเปล่า *วังเวงเหลือเกิน*...
“นายๆ” ผมดึงชายเสื้อเชิ้ตของเขาเบาๆ
“อะไรอีก” เขาถามด้วยหน้าตารำคาญไม่ต่างจากตอนอยู่ในรถ
“คือ...เสื้อผ้าฉันหล่ะ เอาไงดี คือ ไม่ได้เอามา”
“มันเรื่องของนาย” ตอบเรียบๆ *ไหงงั้นวะ ตัวเองดึงคนอื่นมาแท้ๆ พูดง่ายๆเลยนะ จำเริญจริงๆ*
“เออ!!... ครับ” ผมตอบด้วยภาษาสุภาพ(มั้งนะ)
“กามมมจงงงงงง” เสียงคุ้นหูดังมาแต่ไกล
“เฮ้ย!!! มาได้ไงวะเนี่ย” จงอินทำท่าจะวิ่งหนีเมื่อเห็นเซฮุนวิ่งเข้ามาหา
“ก็คุณคนที่บ้านนายบอกฉันว่านายจะมากับฉันนิ เซอร์ไพส์จังนะ ฮ่าๆๆๆ”
“มากับนายเนี่ยนะ?!” จงอินทำหน้างง
“ฉันก็มานะเซฮุน” ผมเดินออกจากหลังจงอินที่บังผมอยู่นาน
“คุณพี่เลี้ยงของกามมมมจงงงง” เซฮุนวิ่งเข้ามากอดผมพร้อมเขย่าไปมาเหมือนขวดนม
“อายคนอื่นมั่ง” จงอินทำหน้าดุแล้วจับผมและเซฮุนแยกออกจากกันทันที
“ก็คนมันดีใจ ใช่มั๊ยคร้าบบ” เซฮุนทำเสียงหวาน หันมาทางผม
“อื้อ” ผมตอบตามน้ำ
“อีกอย่างนะ จะอายทำไมก็ที่นี่มันเป็นของนายนิ” คราวนี้เซฮุนหันไปชี้หน้าจงอิน
“ก็นั่นไง แกช่วยทำตัวเป็นเพื่อนสติดีหน่อยได้มั๊ย” จงอินใช้มือผลักนิ้วชี้ของเซฮุนลง
“รับทราบ!!” เซฮุนรับคำแต่โดยดี
“แต่ฉันจองไว้สองห้องว่ะ”
“งั้นฉันเสียสละนอนกับคุณพี่เลียงให้เองก็ได้ เน๊อะ” เซฮุนหันมาถามผมอีกครั้ง
“หา~ คือ...ฉันไปนอนห้องอื่นก็ได้นะ”
“มีเงินหรอ กระเป๋าตังค์นายอะ เอามาด้วยรึไง” คราวนี้จงอินเป็นคนถามผม “นายต้องนอนกับฉัน” ผมยัง
ไม่ทันตอบ
“แต่ว่า...”
“นายเป็นพี่เลี้ยงใคร” กระชากแขนผมไปถามใกล้ๆ *เจ็บนะโว้ยยย*
“นายไง”
“งั้นนอนกับฉัน จบนะ” *เผด็จการเป็นที่สุด ไอ่ดำเอ้ยย* จงอินกระชากผมเดินตามเขาไป
“เฮ้ยย เบาๆหน่อยเพื่อน ” เซฮุนตะโกนบอก
“แกยังอยากมีที่นอนคืนนี้อยู่มั๊ยไอ่ฮุน?” จงอินหยุดแล้วถามกลับ
“คร๊าบผม เชิญตามสบายคร๊าบบ ไว้เจอกันนะคุณพี่เลี้ยง” เซฮุนโบกมือยิ้มให้ผม
“ดี” จงอินตอบกลับ
“ยังไงก็เบาๆนะเว่ยยย เดี๋ยวคุณพี่เลี้ยงระบมหมด” เซฮุนตะโกนอีกที
...ในห้อง(ที่แสนจะอึดอัด) ผมนั่งบนโซฟา จงอินกำลังเก็บของเข้าตู้...
“ขออนุญาตถามได้มั๊ย” ผมพูดแล้วยกมือข้างขวาขึ้นอย่างสุภาพ
“ว่ามา สั้นๆนะ” เขาตอบนิ่งๆ
“คือ...เสื้อผ้าฉัน...” ยังถามไม่จบ
“ใช้ของฉันก่อน” เขายังเก็บของต่อไป
“โหหหหห ใหญ่อย่างกับยักษ์เนี่ยนะ นายช่วยดูตัวฉันหน่อยๆๆ” ผมบ่นเบาๆ
“นายอยากให้ฉันดูตัว ก็...ถอดสิ” เขาพูดหน้าเฉย
“จะบ้าหรอ!!!!” *กามจงจริงๆ*
“ไง จะใส่มั๊ย?”
“ฉันมีทางเลือกมากรึไง” ผมตอบอย่างเสียอารมณ์
“ก็รู้ตัวนิ” เขายื่นหน้ามาใกล้
“เย้ยย” ผมหันหน้าหนี
“อ๊ะ เอาไป แล้วนายอาบน้ำก่อนเลยนะ” เขายื่นเสื้อผ้าให้
“ดีๆๆๆ ฉันอยากพักเร็วๆ พรุ่งนี้จะได้เล่นสกีให้สุดๆไปเลย” ผมรับผ้าแล้วกำลังจะวิ่งเข้าห้องน้ำ
“เร็วๆนะ” เขากระชากผมเข้าใกล้แล้วพูดข้างๆหู
“อื้อ” แกะมืออีกคนออก แล้ววิ่งหนี
*พระเจ้า ขอให้ผมปลอดภัยกลับบ้านด้วยเถอะ*
.................................................................................................
ขอบคุณค่ะ ผิดพลาดตรงไหนเม้นได้ ต้องปรับยังไงเม้นได้ คือบางทีก็เบลออะค่ะ 5555
ความคิดเห็น